იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| ვის მოუვლენს ღმერთი კლინიკურ სიკვდილს
დღეს ჩვენი კითხვები მოძღვართან კლინიკური სიკვდილის თემას შეეხება. როგორ განმარტავს ეკლესია ამ მოვლენას, რატომ უშვებს ღმერთი მას გარკვეულ ადამიანებზე, როგორ ხდება ადამიანის სულის გაყვანა სხეულიდან და შემდეგ მისი დაბრუნება... ამ და სხვა კითხვებზე გვპასუხობს წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, რას ნიშნავს ეკლესიურად კლინიკური სიკვდილი? – კლინიკური სიკვდილის დროს ადამიანი აღმოჩნდება ისეთ მდგომარეობაში, როცა მისი სიცოცხლის საკითხი დგება კითხვის ქვეშ. როცა ამ ღვთის განგებულებითი შემთხვევების მსხვერპლი აღმოჩნდება, ზოგიერთისთვის ეს სარწმუნოებრივი წინსვლის წინაპირობა ხდება, მაგრამ ზოგიერთებისათვის, რომლებიც არ იყვნენ მორწმუნეები, ეს შემთხვევა უფრო მეტი გაბოროტების, ურწმუნოებისა და ათეიზმში გადავარდნის წყაროც გამხდარა. ადამიანები, რომლებიც თავიანთი ეკლესიურობით, სულიერი სიმტკიცით არ შედიან ცათა სასუფეველში, მიყვანებულები არიან ძალით, არა – ცუდი გაგებით, არამედ რაღაც ღვთაებრივი განგებულებით, იმ უპირობო აღიარებით სულიერი სამყაროსი, რომელიც მათი არასწორი წარმოდგენების გამო არსებობს. ასეთ შემთხვევაში არ შეიძლება კლინიკური სიკვდილი შემთხვევითობად აღვიქვათ, რადგან ქრისტიანობა შემთხვევითობას საერთოდ არ ცნობს. კლინიკური სიკვდილი ერთ–ერთი შედეგია ადამიანის არასწორი განვითარებისა. როცა იგი ნებით არ მიდის ღმერთთან, როცა ნებით არ მიდის სულიერ მოძღვართან, მაშინ ის პროცესები ვითარდება, რომლებიც ადამიანს მიიყვანს განგებულებამდე, რასაც კლინიკური სიკვდილი ჰქვია. – რატომ უშვებს ღმერთი ადამიანის სულის სხეულიდან გაყვანას და შემდეგ კვლავ სხეულში დაბრუნებას? – ღმერთი ადამიანის სულზე ცდებს და გამოცდებს არ ატარებს, უბრალოდ იმ ჰარმონიისა და რიტმისათვის, რომელიც ბადებს ადამიანში უფრო მეტ სარწმუნოებას, ხანდახან განგებულებითი დაშვება ხდება ადამიანზე. ღმერთის განგებულებას ადამიანი ვერასოდეს გაიგებს. აქედან გამომდინარე, ღმერთი კი არ უშვებს ადამიანის წვალებასა და გამოცდას, არამედ მისი განვითარების შესაძლებლობის საუკეთესო ვარიანტს უშვებს. კლინიკური სიკვდილის მიზეზი შეიძლება მრავალი იყოს. მთავარი მიზეზია, ადამიანი ნორმალური განვითარების ციკლში მოექცეს და არ დაიღუპოს. ზოგი იმდენად არასწორი გზით მიდის თავისი ცოდვების გამო, რომ კლინიკური სიკვდილის შემთხვევაც კი არ არის შესაძლებელი. ადამიანი თავისი ნების არასწორი გამოყენების გამო თავს კლინიკური სიკვდილის ჩიხში იგდებს და ამის შემდეგ უფრო ადვილად ვითარდება. – ესე იგი უფრო ხშირად არამორწმუნე ადამიანებზე ხდება კლინიკური სიკვდილის დაშვება? – ეს ხდება არა მარტო წარმართებზე, არამედ ადამიანებზე, რომლებიც მოსანათლები არიან. შეიძლება ადამიანი მონათლულიც იყოს, მაგრამ კლინიკური სიკვდილი დაემართოს. ღვთის განგებულება ისეთივე მრავალგანზომილებიანია, როგორიც ეს სამყარო. ხშირად მონათლულ ქრისტიანებს ემართებათ იმიტომ, რომ ის მოინათლა, იცხო მირონი, მაგრამ, სამწუხაროდ, შემდეგ ეს მირონი გათელეს, ჯვარი დაგმეს და არ და ვერ იცხოვრეს ისე, როგორც უნდა ეცხოვრათ. ამის გამო მათზე მოვლინებულ და დაშვებულ იქნა ის განსაცდელები, რომელთა შორის არის კლინიკური სიკვდილიც. ადამიანი, რომელიც მართლმადიდებლურ დოგმატიკას გადაშლის და გადახედავს, დარწმუნდება, რომ არსებობს სულიერი სამყარო, რომელსაც ის ვერ ხედავს და ძალიან კარგია, რომ ვერ ხედავს. ბევრი წმინდა მამა ამბობს, რომ ეს ფარდა, თვალების ახილვა, არის ძალიან რჩეული, თითზე ჩამოსათვლელი მამების ხვედრი, როგორებიც იყვნენ სერგი რადონეჟელი, შიო მღვიმელი, სერაფიმ საროველი და სხვები. მათ თვალები ჰქონდათ ახელილი და ისინი ხედავდნენ ისეთ რეალიებს, რომლებიც ჩვენთვის არ არის ცნობილი და დასანახი. იმიტომ კი არა, რომ ღმერთმა ეს ჩვენ დაგვიმალა კნინობითად, არამედ ისევ ჩვენთვის დაგვიმალა, რომ არ დავბრკოლდეთ. ამ ყველაფერს კი ადამიანი ზოგჯერ კლინიკური სიკვდილის დროს ხედავს. იყო შემთხვევები, როცა საზვერეები უნახავს ადამიანს, ვინ როგორ გადის საზვერეს. ყველა ცოდვა თავის სასჯელს ატარებს. იმის გამო, რომ ადამიანი ცდომილებასა და აღვირახსნილობაში არ ჩავარდნილიყო, ღმერთმა მისცა მას ის მადლი, ის სულიერი სიბრძნე, რომ მან გაარჩიოს, თუ როგორ უნდა იცხოვროს, იმ საზვერეების სახით, იმ გამოცდების სახით, იმ განსაცდელების სახით, რომლებიც გვხვდება ცხოვრების გზაზე და ა.შ. იყო შემთხვევა, როცა ბავშვობაში მონათლული ადამიანი გადავიდა ეკლესიური ცხოვრების გზიდან და არ დადიოდა ტაძარში, ამბობდა, მერე ვივლიო. ძმა ეუბნებოდა, იარეო, მაგრამ არ უჯერებდა. ერთხელ ძმას, რომელიც ურჩევდა, რომ ტაძარში ევლო, დაურეკეს, შენი ძმა საავადმყოფოში არისო. მივიდა და ნახა თავისი ძმა გარდაცვლილი. ის ღამე ილოცა, იტირა და გაითიშა თვითონაც. ხედავს, მისი ძმა მასთან მიდის და ეუბნება, მე რომ გეუბნებოდი, ახლა არა და მერე ვილოცებ ტაძარში, ახლა უკვე გვიანი არის, მაგრამ შენ თუ მოინანიებ, გადარჩენის და ჩიხიდან გამოსვლის შანსი გაქვსო. ადამიანმა არ იცის, როდის მოუწევს ამ ცხოვრებიდან გასვლა და არ უნდა იფიქროს, რომ შემდეგში იცხოვრებს ქრისტიანულად. როცა ადამიანი ცოცხალია, იმისთვის უნდა მადლობდეს ღმერთს. მოხდა ისე, რომ ის ძმა გადარჩა, კლინიკური სიკვდილიდან გამოვიდა და დაიწყო ეკლესიური ცხოვრება. ასეთი შემთხვევები ძალიან ბევრია, როცა ადამიანი ასეთი ტრაგედიით მიდის ღმერთთან და არა – თავისი ნებით. – როგორც ვიცით, ადამიანის ნამდვილ გარდაცვალებამდე არ არის დაშვებული სამოთხისა და ჯოჯოხეთის ნახვა, კლინიკური სიკვდილის შემდეგ კი იქაურ სამყაროზე ყვებიან. – სამოთხე და ჯოჯოხეთი არის დაფარული, რადგან არის განგებულება, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ მიცვალებულის განგებულებას ეხება, მაგრამ არის მომენტი, როცა ადამიანი, კლინიკური სიკვდილის შემთხვევაში, ზუსტად იმ შრეებში აღმოჩნდება, რასაც ჩვეულებრივი სიკვდილის დროს გადიან. განსაკუთრებული განგებულებით ხდება ადამიანის სულისთვის ჩვენება, ხილვა და განცხადება იმისა, რა რეალობაც არსებობს. ძალიან საშიშია იმათი მდგომარეობა, ვინც ცოდვით დადის და აგრძელებს თავის ქცევებს, ვისაც ცოდვის გაცნობიერების სურვილიც არ აქვს. ისეთ დროს გამოგიჭერს, რომ ვერაფერს იზამს ადამიანი. "რაშიც დაგიჭირე, იმაში განგსაჯეო". მრუშობაში გახვედი? ეს სასიკვდილო ცოდვაა და ვერაფერი გიხსნის. ერთი ქალი იყო, მორგში გაიღვიძა, გვამებში. მომკვდარა თურმე ისე, რომ ვერც გაიგო. განიკითხავდა თავისი ცხოვრების მანძილზე მღვდლებს, ეკლესიას, წყევლიდა და ა.შ. იმ ქალის აღსარება დღემდე ცნობილია, თქვა, რომ დღეიდან იწყებდა მართლმადიდებლურ ცხოვრებას. მოყვა ყველაფერი, რაც ნახა ზეცაში, როგორ იქნა ატაცებული, როგორ ეჩვენა მისი ცოდვები, როგორ აჩვენეს სასჯელები იმ ცოდვების შედეგად. როგორ ევედრა ღვთისმშობელს, რომ ჩამოეშვათ დედამიწაზე და ღვთისმშობელმა მოწყალება მოიღო. ასეთი მრავალი შემთხვევაა. სპეციალური ლიტერატურაც არის ამაზე დაწერილი – "სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ". არის ის საღვთო რეალობა, რომელსაც ჩვენ ვერ ვხედავთ. სულიერი ფარდა გვაქვს ჩამოფარებული და ვერ ვხედავთ ყველა იმ სულს, რაც ტრიალებს, ვინ როდის გადის ამ ქვეყნიდან, ვინ სად კვდება, ვინ რომელ საზვერეში შედის და ა.შ. ეს რომ დავინახოთ, ფსიქიკა ვერ გაუძლებს. იყო ხალხი, ვისაც გაეხსნა და ფსიქიკამ ვერ გაუძლო, ესენი იყვნენ ექსტრასენსები, მედიუმები, სპირიტუალისტები. სერაფიმ საროველი ამბობს, იცოდეთ, რომ ღმერთი არსებობს და გწამდეთ, მაგრამ ნუ გამოიძიებთო. ღმერთს არ უყვარს ხელების ფათური, რაც შენ მოგცა, ირწმუნე. სახარება საჭირო რომ ყოფილიყო, ათი ათასი ტომი იქნებოდა, მაგრამ ერთი პატარა წიგნი მოგცა და დაიტიეთ. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-25) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1271 | |
შესვლა საიტზე