იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| ვინ არის განათლებული ადამიანი ღვთისთვის
ადამიანს უამრავი კითხვა აწუხებს საკუთარი არსისა თუ ზოგადად სამყაროს შესახებ. ცოდნის მიღებას იგი სხვადასხვა წყაროებიდან ცდილობს, ყველაზე სწორი პასუხები კი მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში დევს. ვინ არის მცოდნე და განათლებული კაცი ღმერთისთვის? ამ თემაზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამაო, როგორ უნდა მივიღოთ ყველა კითხვაზე პასუხი? – დღეს აუცილებელი და ყოველი სათნოების თავი და თავი არის სარწმუნოება. ჭეშმარიტი რწმენით მიღებული ცოდნა არის ძლიერი და სწორი პასუხების მიმცემი იმაზე, რასაც ჩვენ ვითხოვთ. მართლმადიდებლური, ჭეშმარიტი სარწმუნოება არის ის არეალი, საუნჯე ცოდნისა, რომლიდანაც შეგვიძლია მივიღოთ ყველა კითხვაზე პასუხი. ყველა ეძებს თავისებურად ცხოვრების საზრისს, ცდილობს, თავისებურად გადაჭრას ეს პრობლემა. ზოგი ეძებს მატერიალურში, ზოგი არაღვთივგამოცხადებულ რელიგიებში, ზოგი სექტებში, მთავარი კი ადამიანისთვის ის არის, რომ ეძებდეს "სასუფეველსა ცათასა და სიმართლესსა მისსა" და დანარჩენი შეეძინოს მას. იმისათვის, რომ ადამიანმა მიაღწიოს ქრისტიანულ ბედნიერებას, ნეტარებას, გულზე ხელი უნდა დაიდოს და თქვას, უნდა თუ არა ნამდვილი, ჭეშმარიტი სარწმუნოების შესწავლა. თუ სურვილი აქვს, მაშინ ის ვალდებულია, შეისწავლოს ქრისტიანული დოგმატიკა, ლიტურგიკა, ღვთისმეტყველება. ღვთისმეტყველება არ არის მარტო ინტელექტუალური პროცედურა, პრაქტიკულიც არის, როცა ადამიანი მონაწილეობს ღვთისმსახურების პრაქტიკულ გამოცდილებაში. ვისაც სურს გარკვეული წინსვლა სულიერ ბედნიერებაში, მან უნდა დაიცვას ღვთის მცნებები. რაც უფრო მეტად დაიცავს ადამიანი მცნებებს, მით უფრო დაიცავს მას ღმერთი. ბევრი ადამიანია დიდი ინფორმაციით დატვირთული, განათლებული, რომელსაც წაკითხული აქვს ღვთისმეტყველების სახელმძღვანელოები, მაგრამ ის ისეთივე ურწმუნოდ რჩება, როგორიც მანამდე იყო. ყოველივე კარგის დასაწყისი არის რწმენა, ხოლო ცუდის დასაბამი არის ურწმუნოება. – ხანდახან ადამიანები იმის გამო, რომ ბევრი ისწავლეს ღვთისმეტყველებაში, თვითკმაყოფილებაში ვარდებიან, თავს სხვაზე აღმატებულად მიიჩნევენ. – თვითკმაყოფილება ძალიან საშიშია. ესაა განგაში იმის შესახებ, რომ რაღაც ისე ვერ განვითარდა, როგორც საჭირო იყო. სწავლა იწყება მაშინ, როცა იცი, რომ თითქმის არაფერი იცი. ადამიანის ცოდნა ყოველთვის უფრო ცოტაა, ვიდრე არცოდნა. არცოდნა ოკეანეა, ხოლო შენი ცოდნა კი წვეთია ამ ოკეანეში. ცოდნისთვის ძალიან ბევრი ლოცვაა საჭირო. ლოცვა ცოდნას იძლევა. ვინც სწორად არ ლოცულობს, სწორ ცოდნასაც ვერ იღებს. ვინც სწორად ცხოვრობს, ის სწორად ლოცულობს. ლოცვა – ეს არის არა მოხსენება ღმერთის წინაშე, არამედ საუბარი ღმერთთან, როცა ადამიანს ეძლევა ცოდნა და პასუხები მის კითხვებზე. უამრავი ცოდნაა ჩადებული წირვის, ლიტურგიის, ცისკრის დროს წასაკითხ ლოცვებში. სახარება არის ის კარი, რომელსაც სასუფეველში შევყავართ უკვე აქ, მიწაზე. ამიტომ აქვს მნიშვნელობა აქაური ცხოვრების წესს. როგორც იცხოვრებ აქ, ისე მოგეცემა იქ, ანუ რასაც დათესავ, იმას მოიმკი. – როდის ეძლევა ადამიანს სიყვარულის გრძნობა? – სიყვარულის ნიჭი ადამიანს სულიწმინდის მიერ მიეცემა ნათლობის დროს. ვისაც ღმერთის, მოყვასის და საკუთარი თავის სიყვარული არ აქვს, ის თავს იტყუებს. ის არც მორწმუნეა და არც ღმერთი არის მასში. გულის გახსნა არის მორჩილება და სიყვარულისთვის მზადყოფნა. შეიძლება გააკეთო სხვა რამის ეკონომია, მაგრამ ქრისტესმიერი სიყვარულის არ და ვერმიღება არ შეიძლება. ვისშიც სიყვარულია, იმაში ღმერთიც არის და ვისშიც ღმერთი არის, იმაში სიყვარულიცაა. – ნათქვამია, განათლებული კაცი – მეგობარი ღვთისა, უცოდინარი კი – მონა მისიო. – მართალია. თუ გვინდა, გლობალურ, ფუნდამენტურ კითხვებზე პასუხი მივიღოთ და ღმერთის შემეცნების წყურვილი დავიკმაყოფილოთ, უნდა ვეცადოთ, რაც შეიძლება მეტი ღვთისმეტყველური ცოდნა დავაგროვოთ, მეტი მონაწილეობა მივიღოთ ღვთისმსახურებაში. სულიერ, ინტელექტუალურ შემეცნებას პარალელურად თან უნდა სდევდეს აღსარებისა და ზიარების საიდუმლოებებში მონაწილეობით ცოდნის მიღება. ეს ერთი მედლის ორი მხარეა. დღეს ჩვენ ვცხოვრობთ კულტურათა დიალოგის ხანაში. ამიტომ ამ დიალოგს ვერ ავცდებით და სასურველია, იგი ჩვენი გამარჯვებით დამთავრდეს. ე.ი. განხორციელებულ უნდა იქნეს ქრისტიანული სარწმუნოების უპირატესობა. ამისთვის კი საჭიროა ღრმა ცოდნა. უნდა ვიცოდეთ სამყაროს მეცნიერული სურათი და ნებისმიერ კრიტიკულ საკითხზე უნდა შეგვეძლოს პასუხის გაცემა. საერთოდაც, რაც უფრო მეტ ცოდნას მიიღებ, მით უფრო დიდი ადამიანი ხარ, მეტად გაიზრდები და სხვასაც არგებ. პირველ რიგში კი, ეს ცოდნა ღვთის სადიდებლად და სულის საცხონებლად უნდა იქნეს გამოყენებული. აქედან გამომდინარე, ცოდნა სასურველი კი არ არის, სავალდებულოა კიდეც. შევეცადოთ, ყველაფერი გავიგოთ და დავიმახსოვროთ. მით უმეტეს, რომ მორწმუნე ადამიანის ცოდნისა და მახსოვრობის ხარისხი სულ სხვა არის, ვიდრე ურწმუნოსი. მახსოვრობა ღვთის ერთ–ერთი ხატება და მსგავსებაა ადამიანში. – რა არის სინდისი? – სინდისი ის უნარია, რომელიც ადამიანში ღმერთმა ჩადო, როგორც ერთ–ერთი ხატება და მსგავსება ღვთისა. როცა ადამიანი შეცდომას უშვებს, ცოდვას ჩადის, მას სინდისი ქენჯნის და ამ დროს ის ღმერთს მიეახლება. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-15) | |
| ნანახია: 2108 | |
შესვლა საიტზე