იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| ურწმუნო ადამიანი მძინარეს ჰგავს, მცირედმორწმუნე – გამოღვიძებულს
სარწმუნოებას საზღვრები არ აქვს. მცირედმორწმუნის ცხოვრებას კი საზღვრები გააჩნია, რადგან მას მთელი სისავსით არ სწამს ღმერთი. ამპარტავანი, საკუთარ თავზე მაღალი წარმოდგენის მქონე კაცი სინამდვილეში ძალზე პატარა ადამიანია. რა არის ფარისევლობა და როგორ აღმოვფხვრათ ამ ცოდვის მარცვალი ჩვენი სულიდან? ამ თემებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამაო, გვესაუბრეთ მცირედმორწმუნეობაზე. რითი გამოიხატება ის, როგორ მივხვდეთ, რომ ჩვენ რწმენა სრული არ არის? – მცირედმორწმუნეობა – ეს არის მდგომარეობა, როდესაც ადამიანს მთელი სისავსით არ სწამს თავისი სარწმუნოება; როცა ადამიანი შეუგნებლად, მექანიკურად აკეთებს სარწმუნოების საქმეებს. ადამიანი, რომელსაც ბოლომდე არ სწამს საეკლესიო სწავლება, ნაწილის არ სჯერა, ნაწილის არ სწამს, მადლსაც ვერ იღებს. გამოდის, რომ ტყუილია მისი საეკლესიო საქმეების შესრულება, ეს ყოველივე ამაო ხდება. საერთოდ, ჩვენს რწმენას საზღვრები არ აქვს. არის მორწმუნე და არის უფრო მეტად მორწმუნე. რა თქმა უნდა, არამორწმუნის ცნობიერებისგან რადიკალურად განსხვავდება მორწმუნის ცნობიერება, ურწმუნოს სულიერი მდგომარეობა – მორწმუნის სულიერი მდგომარეობისაგან. ხარისხები სარწმუნოების სრულყოფილებას, სისავსეს შორის, რა თქმა უნდა, სხვადასხვა, მრავალი და დაუსრულებელია. არც სარწმუნოებას აქვს საზღვრები, არც განათლებას, არც სათნოებაში სრულყოფილებას, რაც ნიშნავს იმას, რომ ჩვენი პიროვნება დაუსრულებლად ვითარდება. მცირედმორწმუნეს არ აქვს გაცნობიერებული სარწმუნოების დოგმატი, მას ცხოვრების საზრისი მთლიანად არ ესმის, მისი მრწამსი ჩანასახოვან მდგომარეობაში იმყოფება. როდესაც ადამიანი იწყებს გამოღვიძებას, როცა ის იწყებს თავისი ცნობიერების, სარწმუნოების, პიროვნების განვითარებას, გახსნას, მისთვის განუვითარებელი მდგომარეობა მცირდება. ამას დასაწყისი არ აქვს, როგორც სიყვარულს არ აქვს დასაწყისი. ეს თავისთავად შემოდის ჩვენში. უბრალოდ ჩვენ უნდა ვიყოთ მზად, რომ შემოვუშვათ. ურწმუნოება უსასრულობის ჩიხია და ადამიანმა არ შეიძლება მთელი ცხოვრება მხოლოდ ამ ჩიხში იმოძრაოს, უნდა გამოვიდეს იქიდან. – რით განსხვავდება მცირედმორწმუნე ადამიანის მდგომარეობა ურწმუნოსაგან? – ჩვენ თუ შევადარებთ ურწმუნო ადამიანის თუნდაც მცირედმორწმუნე ადამიანისმდგომარეობას, შეიძლება დავინახოთ როგორც მძინარე ადამიანისა და მღვიძარეს მდგომარეობა. დავუშვათ, ჩვენ გვძინავს და უცებ გავიღვიძეთ. ამ დროს შეიძლება ყველაფერი ერთბაშად არ გაგვახსენდეს, როგორც ორი–სამი საათის შემდეგ გაგვახსენდება და აღგვიდგება გონებაში, მაგრამ ამ დროს გვღვიძავს. და შესაძლოა არც წამომდგრები ვართ, არც ლოცვები წაგვიკითხავს და არაფერი სასიკეთო გაგვიკეთებია, თვალები კი გახელილი გვაქვს. უბრალოდ ვიცით, სად ვართ, სად გვეძინა, ვინ არის ჩვენ გარშემო. ურწმუნო ადამიანს კი სძინავს. ადამიანი გაღვიძების მომენტს ვერ დაიჭერს. ძალიან ძნელია მოყვე ის, თუ როგორ გახდი მორწმუნე. შეიძლება აქტები მოყვე, შინაგანი მდგომარეობა, მაგრამ იმ მომენტს ვერ დაიჭერ. სხვათა შორის, სახარება ყველასათვის გასაგებია. ღვთაებრივი, მარტივი ენით არის დაწერილი. ღვთაებრივად მარტივი, უბრალო და ჭეშმარიტებაზე ნათელი არავინ არის. ჭეშმარიტება, სიკეთე არ ნაწევრდება; მორწმუნეობა არ ნაწევრდება, პარტიკულაცია არ ხდება. თავისუფლებაც იგივეა, ის არ ნაწევრდება, ან თავისუფალი ხარ, ან არ ხარ. თუ პატარა რაღაც მონობს შენში, მაშინ მთლიანად მონა ხარ. თუ გათავისუფლებული ხარ, მთლიანად ხარ თავისუფალი. რაც უფრო მორწმუნეა ადამიანი, მით უფრო იზრდება მისი ცნობიერების ჭურჭელი და მით უფრო უშვებს სახარებას თავის თავში. ათეისტისთვის სახარება არის წიგნი, რომელიც არის ბიოგრაფიისთვის ან უბრალოდ ჭკვიანური წიგნია. მორწმუნესათვის კი ეს არის საღვთო წერილი. რაც უფრო დიდია ჩვენში რწმენა, სულიერად მით უფრო დიდია ადამიანი, მით უფრო თავმდაბალია, სულიერად ამპარტავანი კი – სულიერად პატარაა. ეს თავმდაბლობის მომენტი არ უნდა დაგვავიწყდეს. – რას ნიშნავს იესოს სიტყვები, რომლითაც მიმართავს ფარისევლებს და მწიგნობრებს: "ახლა თქვენი დრო არის და ბნელეთის მეუფება"? – სახარებაში ვაწყდებით დაპირისპირებას სიკეთესა და ბოროტებას შორის, რომელიც ჩვენთვის სამაგალითო ხდება. ქრისტე იმ გზაზე, რაც გაიარა, წააწყდა უამრავ ბოროტებას და სიცრუეს, მაგრამ მან ბოროტება გაანადგურა და სიკვდილით დათრგუნა. ღმერთს პირდაპირ დემონური ძალები, ფარისევლები და მწიგნობრები დაუპირისპირდნენ. სახარებით მოცემული გვაქვს მაგალითი, რომ ჩვენც ამ გზაზე მეტნაკლებად ვაწყდებით დაპირისპირებებს. ქრისტე ამბობს: "თუ ჩემი ისმინეს, მაშინ თქვენსასაც ისმენენ; თუ მე დამიჯერეს, მაშინ თქვენსასაც დაიჯერებენ; თუ მე მდევნეს, თქვენც გდევნიან". ასე რომ, მორწმუნე ადამიანები ცხოვრების გზაზე წააწყდებიან მწიგნობრებსაც და ფარისევლებსაც. ეს პირდაპირი მნიშვნელობითაც არის ნათქვამი და სიმბოლურადაც. მთავარი არსი უნდა გავიგოთ. ბოროტი თუ ქრისტეს დაუპირისპირდა, ესე იგი ჩვენ, მის მიმდევრებსაც დაგვიპირისპირდება. დღესაც მოქმედებს ეს პრინციპი, დღესაც არიან ადამიანები, რომლებმაც დაკარგეს ქრისტიანობისკენ მიმავალი გზა. თუკი ადამიანი ბოროტია, ათეისტი და ურწმუნოა, ცდილობს, რომ სხვაც ასეთივე გახადოს. ყველა ადამიანში ზის ფარისევლური და მეზვერული მარცვალი. დიდი განსხვავებაა მორწმუნესა და ურწმუნოს შორის; დიდი განსხვავებაა ფარისეველსა და ნამდვილ მორწმუნეს შორის. ფარისეველს თავი მორწმუნე ჰგონია და მოწყალებას არიგებს, მექანიკურად აკეთებს სიკეთეს და სხვაზე მეტი ჰგონია თავი. ვეცადოთ, დავაფასოთ ეკლესიის შრომა; დავაფასოთ სხვა ადამიანების შრომა. თუკი ადამიანი ამ შრომას არ აფასებს, ამ შემთხვევაშიც მიემსგავსება ფარისეველს. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-06-12) | ავტორი: დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 2179 | |
შესვლა საიტზე