იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| რა არის ადამიანის ცხოვრების აზრი
დდღევანდელი თემა ერთ–ერთი მნიშვნელოვანი საკითხია საზოგადოებისათვის, რომელიც კაცობრიობას გაჩენის დღიდან აინტერესებს, აწუხებს და პასუხი ვერ უპოვია – რისთვის არის მოსული ადამიანი ამქვეყანაზე, რა არის მისი ცხოვრების აზრი. პასუხი ამ კითხვაზე ქრისტიანულ, მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაშია. ამ თემასთან დაკავშირებით წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამა გიორგი, როგორ უნდა მიიღოს ადამიანმა განღმრთობის პროცესში მონაწილეობა და რა მისია აკისრია მას ამ ცხოვრებაში, რატომ მოდის ამქვეყანაზე? – ჩვენ ჩვენი ცხოვრებით მოსულები ვართ ისტორიულ დროში, რომელიც ჩვენთვის მოცემულია. ამ დროის კონტექსტში დავალებული გვაქვს განვახორციელოთ დავალებები ღვთისგან. ე.ი. ჩვენი თავისუფლების რეალიზაცია, ანუ სწორი არჩევანის გაკეთება, გვაქვს დავალებული ღვთისაგან, რომ ჩვენი ნება ყოველთვის ემთხვეოდეს ღვთის ნებას. პირველ რიგში, საკუთარი თავი უნდა უარვყოთ, ავიღოთ ჩვენი ჯვარი და მივდიოთ ქრისტეს. "იყავით სრულ, ვითარცა მამაი თქვენი ზეცათაი სრულ არს" – ამას გვავალებს უფალი. თუ გადავხედავთ ძველი და ახალი აღთქმის ადამიანების სულიერ მდგომარეობას, დიდ განსხვავებას დავინახავთ. რაზედაც ძველი აღთქმა მიგვითითებს, ასო–ასო სრულდება ახალ აღთქმაში. ჩვენ ცხოვრების საზრისი სხვა არაფერია, თუ არა სწრაფვა ერთი დიდი განთავისუფლებისაკენ ცოდვის ბორკილებისგან, ბნელეთის ძალებისა და ურწმუნოებისაგან. თვითონ ქრიტემ გაათავისუფლა ადამიანი ცოდვისა, სიკვდილისა და წყევლისაგან. – რატომ მოხდა დაცემული ადამიანის ცოდვიდან გამოხსნა? რატომ ინება ღმერთმა, რომ ადამი ცოდვით დაცემის შემდეგ გამოეხსნა? – ქრისტეს მიერ, ახალი ადამის მიერ იქნა გამოხსნილი კაცობრიობა, რომელიც დაცემულ იქნა ძველი ადამის ცოდვით დაცემის შედეგად. ის ერთი დაცემა შეიცავდა ცოდვების მთელ სპექტრს. შემდეგ არ ინება ღმერთმა, რომ კაცობრიობა დაცემულ მდგომარეობაში ყოფილიყო. იმიტომ კი არ გამოიხსნა, რომ კაცობრიობა ღირსი იყო და იმსახურებდა ღვთის წყალობას, არამედ იმიტომ გამოიხსნა, რომ ღვთის მოწყალება იქნა გამომჟღავნებული. წმინდა სერაფიმ საროველი ამბობს: "ჩვენ სასჯელს ვიმსახურებდით, მაგრამ უფალი მოვიდა და გამოგვიხსნა". ისიც უნდა ითქვას, რომ ადამიანში, ადამის დაცემის შედეგად, ღვთის ხატება და მსგავსება არ იქნა წაშლილი, ე.ი. ღვთის ხატება, ღვთის ბეჭედი, რომელიც ადამიანში იყო ჩადებული, ამოუშლელია. ნეტარი ავგუსტინე ამბობს: "ნურავინ იფიქრებს, თითქოსდა მცირე და მსუბუქია პირველი ადამიანების ცოდვა იმიტომ, რომ იგი მდგომარეობს მხოლოდ ნაყოფის მიღებაში. არა! ღვთის მცნება ითხოვდა მორჩილებას, იმ სათნოებას, რომელიც ყველა გონიერ არსებაში სხვა სათნოებათა დედაა". აქ არის ამპარტავნება – ადამიანი თავის თავს უფრო დაემორჩილა, ვიდრე უფალს. აქ არის სიწმინდის შებილწვაც, რადგან ადამმა არ დაუჯერა ღმერთს. აქ არის კაცის მკვლელობაც, რადგან ადამმა თავი დაუქვემდებარა სიკვდილს. აქ არის სულიერი მრუშობაც – რადგან მისი სულის უბიწოება წარწყმედილ იქნა გველის ცდუნებით. ქურდობაც არის – რადგან ადამმა აკრძალული ხილი მიიღო, გაუმაძღრობაც, ნაყროვანებაც და ა.შ. ამიტომ, ამას ეძახიან გამოუთქმელ განდგომილებას. უნდა შევეხოთ იმასაც, თუ როგორ მოხდა ადამის გამოხსნა. უფალი იშვა კაცად, აღიქვა როგორც ადამიანური სული, ისე სამშვინველი, სხეული, მთელი მის ძალები ცოდვის გარეშე, რათა იგი ყოფილიყო მთლიანად გამოხსნილი. ჩვენ გამოხსნილები ვართ, რაც იმას არ ნიშნავს, რომ მოუნათლავი ადამიანი ცხონდება, არც იმას ნიშნავს, რომ ადამიანი, რომელიც არ ცხოვრობს ეკლესიურად, ქრისტიანია და გამოხსნილი იქნება. ახალი აღთქმის კანონები, რომლებიც ქრისტემ მოიტანა, არ არის მხოლოდ ვიღაცისთვის სავალდებულო, არამედ სავალდებულოა ყველასთვის ამ მცნებების დაცვა. როცა ადამიანმა იცის, რისთვის ცხოვრობს, მას მეტი მოთმინება და მეტი ცხოვრებისეული ძალა აქვს. – რა არის ადამიანის დანიშნულება? – ადამიანის დანიშნულებაა ღვთის დიდება. ამ დედამიწაზე იმისთვის არის მოსული, რომ ეს ისტორიული დრო გამოიყენოს ღვთის სადიდებლად და სულის საცხონებლად. სერაფიმ საროველი ამბობს: "სასუფეველი ცათა მსხალი არ არის, რომ შეჭამო და ყველაფერი კარგად იქნეს". ეს არის მუდმივი პროცესი. რა თქმა უნდა, გვწამს უფლის, გვწამს ეკლესიის და არამარტო უნდა გვწამდეს, არამედ ისე უნდა მოვიქცეთ, რომ ჩვენი საქმეები გამოხატავდნენ ამ რწმენას. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ადამიანი დღეს იყოს ეკლესიური და ხვალ – არა, მხოლოდ ეკლესიაში იქცეოდეს შესაბამისად და ეკლესიის გარეთ – სხვანაირად. ადამიანი ყველგან ერთი პირითა და ერთი გულით უნდა ადიდებდეს ღმერთს. – რას ნიშნავს ღმერთის დიდება? – წმინდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ამბობს: "ჩვენ შექმნილები ვართ, რათა ვადიდოთ და ვაქოთ შემოქმედი და შეძლებისდაგვარად მივბაძოთ ღმერთს". რა არის ღვთის დიდება? ღვთის დიდება არის ღვთაებრივი სრულყოფილების ყოველგვარი გამოვლინება შექმნილ არსებაში. მთელი ქმნილება, თავის მშვენიერებასა და სისავსეში ატარებს ღვთაებრივი სრულყოფილების ანარეკლს. ადამიანში ჩადებულია ლტოლვა სიწმინდისაკენ. სიწმინდეს ეძებს ადამიანი, როგორც მცენარეში არის ბუნებრივად მზისკენ მიბრუნების უნარი. როგორ გავარჩიოო – კითხულობს ადამიანი – ბოროტი სიკეთისაგანო. ერთ–ერთი წმინდა მამა კი ეუბნება, სამჯერ წაიკითხე "მამაო ჩვენო" და რაც მერე გულში მოგივა, ის იქნება ღვთის ნებაო. წაიკითხა სამჯერ ურწმუნო ადამიანმა, თორმეტჯერ და მეტჯერ და მოუვიდა საშინელი აზრი თავში. ის არის ღვთის ნება?! რა თქმა უნდა, არა. ღვთის ნება მაშინ მოვა, როცა შენ განწმენდილი გული გაქვს უკვე. იმ განწმენდილ გულშიც შეიძლება ბოროტი ზრახვა შემოვიდეს, დაზღვეული არავინაა, მაგრამ ამავე დროს იმ განწმენდილ გულში კარგად ჩანს, რა არის ღვთისაგან და რა – ბოროტისაგან. დასასვენებლად აქ, მიწაზე, არავინ ვართ მოსული და მეორე – გადასაყრელი დრო ღმერთს არ მოუცია ჩვენთვის. კანონი ერთია! ყველა ღვთის კანონის მოქმედების ქვეშ ვიმყოფებით, რომლის დარღვევის უფლებაც არავის აქვს. ვინც არღვევს, ისჯება, რა თქმა უნდა და შემდეგ, თუ ნანობს, უბრუნდება ისევ უფალს. ვინც შეგნებულად მონაწილეობს ეკლესიურ საიდუმლოებებში, ქრისტიანული ცხოვრებით გაცნობიერებულად ცხოვრობს, გაცნობიერებულად ეზიარება, ის უფლისა არის და და მას აქვს იმედი, სასოება ცხონებისა. შეუგნებლად შეუძლებელია ცხონდე. რა არის ცხოვრების საზრისი და ეს არის ეკლესიური ცხოვრება. იმიტომ, რომ ქრისტეა თვითონ ცხოვრების საზრისი: "მე ვარ გზა, მე ვარ ჭეშმარიტება და მე ვარ სიცოცხლე". პირველი შემწირველი და პირველი შეწირული, რა თქმა უნდა, ქრისტეა. მან, პირველმა, თვითონ გვაჩვენა მსხვერპლის კანონი. კანონი იმისა, რომ თუ შენ გინდა, რაღაც მიიღო, მსხვერპლი უნდა გაიღო. როცა უფალი ამბობს: "უარყავ თავი შენი, აღიღე ჯვარი შენი და შემომიდექი მე" – აქაც მსხვერპლშეწირვაზეა ლაპარაკი, რომ მან თავის უარყოფითი მხარე შეწიროს, დათმოს, რათა მიიღოს შემდეგ ჯვარი და ცხონდეს. ქრისტე არ ზღუდავს ადამიანს, ამიტომ ჩვენც არ გვაქვს უფლება ვინმე ძალდატანებით მოვაქციოთ ან ძალდატანებით მოვნათლოთ. მაშინ ეს სარწმუნოების ძალა კი არ იქნებოდა, ეს იქნებოდა შიშის ან იარაღის ძალა და ეს რაღა მოქცევაა?! ძალით სიყვარული ან ძალით მეგობრობა გაგიგიათ? ღმერთი არავის აიძულებს, თუკი მას არ სურს, მაგრამ უძახის, უხმობს. უნდა ვიცოდეთ, რომ ცოდვა პირდაპირ უცოდინარობას უკავშირდება. მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში უამრავი ცოდნაა, საუნჯეა დაგროვილი საუკუნეების განმავლობაში. ამიტომ ჩვენ გვმართებს, ვიცოდეთ უფრო მეტი, რომ ადამიანი თავის უცოდინარობით არ გადააწყდეს რაიმე ცოდვას. ნუ იტყვი "არ ვიცი", თქვი "ჯერ არ მისწავლია" ან "ჯერ არ გამიცნობიერებია" – ამბობს ბრძენი. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-21) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1194 | |
შესვლა საიტზე