იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| სიყვარული არის ის, რაც სამართლიანობაზე მაღლაა
მართლმადიდებლობაში განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს სიყვარულს. ღმერთი თავად სიყვარულია და ადამიანიც სიყვარულითვე შექმნა. დღეს თითქოს გართულდა ამ გრძნობის საკუთარ თავში პოვნა და შენარჩუნება, როცა გარშემო ამდენი სიბოროტე ხდება. რთულია ასევე მოიპოვო მოყვასის სიყვარული. როგორ შევძლოთ ეს და რა ნიშნავს სიყვარული ქრისტიანობაში, ამ თემაზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება:
– წმინდა იოანე ღვთისმეტყველი ამბობს, რომ ღმერთი სიყვარული არს. ეს არის მთავარი დებულება და მთავარი გამოცხადება, რომელიც ყველა ქრისტიანს ყოველთვის უნდა ახსოვდეს. არასდროს უნდა გავექცეთ სიყვარულს და არასდროს უნდა გავაკეთოთ სიყვარულის ეკონომია. ვგულისხმობ ქრისტესმიერ სიყვარულს. სიყვარული არის ის გრძნობა, რომელიც წითელ ხაზად გასდევს მთელ სახარებას. ამიტომ მასში, ვისაც ქრისტესმიერი სიყვარული აქვს, არის უფალი და იგი არის ღმერთთან. ვისაც არ აქვს სიყვარული, მასთან არ არის ღმერთი და არც იგი არის ღმერთში. არ შეიძლება ადამიანს სწამდეს ქრისტე, იყოს მლოცველი, მაზიარებელი და მას სიყვარული არ ჰქონდეს, ან მას სიყვარული ჰქონდეს და არ ეზიარებოდეს, არ იყოს მლოცველი და აღმსარებელი, არ იყოს მართლმადიდებელი ეკლესიის შვილი. ყველაფერი ის, რაც ჩვენ გვიშლის სიყვარულთან მიახლოებას და სიყვარულში გაძლიერებას, ღმერთთან მიახლოებასაც გვიშლის, გვაბრკოლებს და სულიერი ცხოვნებისთვის გზას გვიკეტავს. კარგად უნდა ვიცოდეთ, რომ სიყვარული არის ის, რაც შიშზე მაღლაა, სიყვარული არის ის, რაც სამართლიანობაზე მაღლაა, ქრისტესმიერი სიყვარულის კანონი ყველა კანონზე უზენაესია. ამიტომ გვეშინოდეს ყველაზე მეტად იმისა, რომ დავკარგოთ სიყვარული. ეს შიში ჩვენ ბოროტებას არ ჩაგვადენინებს. გვიყვარდეს ღმერთი და არასოდეს ცოდვას არ ჩავიდენთ, ყოველთვის ვიქნებით დამდობნი და თვინიერნი. – სახარებაში წერია: "გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი". როგორ შეიძლება ყველა გიყვარდეს? – არ უნდა დავყოთ ადამიანები ბოროტებად და კეთილებად, მდიდრებად და ღარიბებად, უცხოებად და ახლობლებად, მტრებად და მოყვრებად. ყველა ადამიანი ჩვენი მასწავლებელია. თუ ჩვენ თავიდანვე ავირჩევთ არასწორ პოზიციას და ადამიანებს მივუდგებით წინასწარგანწყობილი, მიკერძოებული აზრით, შევიყვაროთ თუ არა, ვენდოთ თუ არა, უნდობლობით, დაუნდობლობითა და სიცივით, გულწრფელი სიყვარულის გრძნობას ვერასოდეს ვეზიარებით. ყოველდღიურ აუცილებელ თვისებად და ჩვევად უნდა გამოვიმუშაოთ ის, რომ ყველას მიმართ მომღიმარი, კეთილგანწყობილი და სიყვარულით განწყობილები ვიყოთ. ეს იქნება დილით, გაღვიძების შემდეგ თუ ღამით, დაძინების წინ. ვეცადოთ, რომ ჩვენ განვლილ დღეს მანათობელ სხივად გასდევდეს სიყვარული, თუ გვინდა, რომ ყოველ საღამოს სინდისის ქენჯნამ არ დაგვტანჯოს. თუ გვინდა, ჩვენი ლოცვები ზეცად იყოს აღვლენილი, სიყვარულით უნდა ვიყოთ გაჟღენთილი. შეუძლებელია ადამიანი სულიერად გაღვიძებული იყოს, ღმერთისკენ იყოს მიმართული, ლოცულობდეს, გული გახსნილი და განწმენდილი ჰქონდეს და მასში სიყვარული არ ბუდობდეს. სიყვარული არის ის ძალა, რომელიც ყველა ქრისტიანს თავის ცოდვებზე ატირებს, ატირებს მოყვასის პრობლემაზე და მათ გაჭირვებაზე. სიყვარული ადამიანს გადმოაგდებინებს ცრემლს როგორც ცოცხალზე, ისე მიცვალებულზე. სიყვარული არის სწორედ ის, რომელიც გვაცილებს ჩვენ განკითხვას, მრავლისმეტყველებას, ეჭვიანობას, აგრესიულობას. სიყვარულით აღესრულება სჯული – ამბობს პავლე მოციქული. სიყვარული არის ზუსტად ის საწვავი, რომლითაც ჩვენ სჯულის აღსრულება და პრაქტიკული განხორციელების ძალა გვეძლევა. – როგორ მოვიპოვოთ მოყვასის სიყვარული? – ეს უკვე პრაქტიკული საკითხია. სიყვარული – ეს არის გულის რეალური ძალა, რომელიც პრაქტიკულ განხორციელებას ითხოვს. სიყვარული არის ის გრძნობა, რომელიც მარტო ჩვენს გულში არ ჩერდება და ყოველთვის გარეთ გამოდის. როგორ მოვიპოვოთ მოყვასის სიყვარული? ქრისტიანული ცხოვრების ვარჯიშში. სიყვარული ნიჭია, რომელიც ჩვენ ნათლობის ჟამს გვეძლევა, მაგრამ ამავდროულად სიყვარული საღვთისმეტყველო სათნოებაა, რომელიც ხატად გვაქვს მოცემული. რა თქმა უნდა, ნიჭი ნიჭად რჩება, თუკი იგი ჩანასახოვანი სახით დავტოვეთ, მაგრამ თუ მას წყალი დაუსხი და მოუარე, ღმერთი მას აუცილებლად ამოიყვანს. მდოგვის მარცვლისხელა რწმენასა და სიყვარულს გადააქცევს უზარმაზარ ხედ, რომლის სილამაზითაც არა მარტო ეს ადამაინი ხარობს, არამედ სხვებიც მოდიან და შვებას პოულობენ. სიყვარულის განვითარებაში და ამ ნიჭის გაღვივებაში შემდეგი პრაქტიკული რჩევები შეიძლება ვიგულისხმოთ: ეს არის ლოცვა, მარხვა, თვინიერება, მორჩილება, მართლმადიდებლური სარწმუნოების მცნებების და სტანდარტების დაცვა, სიყვარულის კანონის ღრმა, სრულყოფილი აღქმა, რომელიც ყოველდღე, ყოველ წუთსა და ყოველგან მოქმედებს, ამას უბრალოდ დანახვა უნდა. სიყვარული არის ის გრძნობა, რომელიც უნდა გავავარჯიშოთ. ყველაზე კარგი საშუალება გავარჯიშებისა არის ჩვენი ახლობლებით ამის დაწყება. ადამიანი საკუთარ ოჯახის წევრებს თუ ვერ იტანს, კაცობრიობის რა ყოვლისმომცველ სიყვარულზეა ლაპარაკი?! საკუთარი ოჯახის წევრებთან მოსიყვარულე, მშვიდობიანი ურთიერთობები თუ არ გაქვს და საკუთარ მფარველ ანგელოზს ვერ იტან, რომელიც უხილავად თან დაგყვება და უფლის სიყვარული თუ არ გაქვს, სხვა ადამიანებს როგორ აიტან?! თუკი ხილულ მოყვასს ვერ ყვარობ, შენ გვერდზე ყოველდღე მყოფ უხილავ ღმერთს როგორღა შეიყვარებო, ამბობს მოციქული. სიყვარულის ვარჯიშისათვის არ არის აუცილებელი გადადგა მთები, სიყვარულის გავარჯიშებაში ყოველდღიური ჩვენი ჯვართმტვირთველობის მცირე თუ დიდი ძალისხმევები იგულისხმება. – რა განსხვავებაა ფიზიკურ სიყვარულსა და ზოგადად სიყვარულს შორის? – ადამიანი არც მარტო სულია, არც მარტო სამშვინველი და არც მარტო სხეული. ადამიანი სამშემადგენლობითი არის. როდესაც ადამიანში ქრისტესმიერი სიყვარული ანათებს, იგი მის მთელ შემადგენლობას მსჭვალავს და წმენდს, დაწყებული თვალებიდან, დამთავრებული თმის ძირებით. ამიტომ ადამიანი, რომელიც სიყვარულის გრძნობაში ღრმავდება, არ გამოყოფს კონკრეტულად სულიერსა და ხორციელ სიყვარულს. სულიერსა და ხორციელ მამოძრავებელ ძალებს შორის გუშაგი არ დგას. თუ ჩვენ ავიღებთ წყვილის სიყვარულს, ანუ ოჯახის შექმნის სიყვარულს, ამ სიყვარულის პირველი ადამისა და პირველი ევას მიერ დაზიანებული კავშირი და დაზიანებული ფორმა აღდგენილ იქნა ჯვრისწერის საიდუმლოში, რომელიც ადამიანის ორი "მე"–ს გაერთიანების მისტიკურ კავშირს წარმოადგენს. მართლმადიდებელი ეკლესია ჯვრისწერაში ზუსტად სიყვარულისა და ძველი ადამის განრღვეულ ერთობას გვაძლევს. ორი ადამიანი ერთი ორგანიზმის "მე" ხდება. ეს სიყვარული კურთხეულია ღვთისაგან, მაგრამ აქაც ვერ გავავლებთ მკვეთრად უხეშ ზღვარს ფიზიკურსა და სულიერს შორის, რადგანაც ქორწილი და გამრავლება ეკურთხება ღვთის მიერ და აქ უხეში გამოცალკევება ფიზიკურსა და სულიერ სიყვარულს შორის არ ხდება. არსებობს არამყარი სიყვარული, რომელიც მხოლოდ ფიზიოლოგიურ გრძნობებზეა დამყარებული. ამას სიყვარულსაც არ დავარქმევდი. ყველაფრის სიყვარული ქრისტესმიერი სიყვარული კი არ არის. სხეულის, ანუ ხორცთა სიყვარული ამაო და წარმავალია და ხრწნილებას ექვემდებარება. ასევე ფუფუნების, ნივთიერის და მამონას სიყვარული არ შეიძლება გაიგივდეს ქრისტიანულ სიყვარულთან. როდესაც ამ ყველაფერს ფუნდამენტი ეცლება, ეს იქნება მატერიალური სიდუხჭირე, ჯანმრთელობის შერყევა, სექსუალური ინსტინქტების გამრუდებული ფორმის შედეგად მიღებული იმედგაცრუება ან უბრალოდ ვნებითი სიყვარული, რომელიც იმედგაცრუებით მთავრდება, ადამიანში შემოდის დეპრესია და მას სასოწარკვეთილება იპყრობს. ამიტომ სიყვარული, რომელიც ეგოცენტრულია, ადამიანს საკუთარი "მე"–ს ტყვეობაში აქცევს. ჭეშმარიტი სიყვარული მოითხოვს დიდ სიბრძნეს, დიდ შემეცნებას, ზიარებას, აღსარებას და დიდ სულიერებას. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-15) | |
| ნანახია: 1158 | |
შესვლა საიტზე