იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| რა საფრთხეს უქმნის კომპიუტერული თამაშები ჩვენს შვილებს
კომპიუტერმა თანამედროვე ცხოვრებაში უდიდესი ადგილი დაიკავა – შეცვალა წიგნი, ტელეფონი, ტელევიზორი, კინო და ბოლოს და ბოლოს ცოცხალი ურთიერთობები. განსაკუთრებით ბავშვები მიეჯაჭვნენ კომპიუტერულ თამაშებს და ეს მიჯაჭვულობა უკვე შემაშფოთებელ, მანიაკალურ ფორმებს იღებს. უკვე მშობლებიც ჩივიან, მაგრამ შვილებს ვერაფერს უხერხებენ. დღევანდელი ჩვენი სასაუბრო თემა მოძღვართან სწორედ ამ საკითხს – კომპიუტერზე დამოკიდებულებას და კომპიუტერულ თამაშებს შეეხება. გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამა გიორგი, შექმნილია მილიონობით კომპიუტერული თამაში, რომლებშიც ჩაბმულია მთელი ახალგაზრდობა. ასეთი გასართობებით ზღვარგადასული გატაცება საცდური ან სულაც ცოდვაა? – დღეს ძალიან აქტუალურ–მტკივნეული საკითხია ადამიანისა და ვირტუალური ტექნოლოგიების ურთიერთობა. ადამიანი გამუდმებით ცდილობს შეიმეცნოს სამყარო და თავისი ადგილი ამ სამყაროში, გამუდმებით ახალ საშუალებებს იგონებს ამისათვის. ვირტუალური ტექნოლოგიები ყველაზე ეფექტური და ამავე დროს თვალსაჩინო, ადვილად შემეცნებადი ილუსტრირებული საშუალებებია და ადამიანის ვიზუალურ კმაყოფილებას იწვევს. ადამიანები, რომლებიც ერთხელ ეცდებიან ამ ტექნოლოგიებში გაცნობიერებას, ადვილად ებმებიან ამ ბადეში და იმდენად ღრმად შედის მათი გონება ამ ტექნოლოგიების შემეცნებაში, რომ მასზე დამოკიდებული ხდებიან. კარგავენ დროის და ხშირად რეალობის შეგრძნებას. რა თქმა უნდა, ყველაფერში უნდა ვიცოდეთ ზღვარი და ზომიერება. წამალიც წამალია და შხამიც წამალია, თუკი დოზა იქნება დაცული, თორემ წამალიც შეიძლება შხამად იქცეს. ამიტომ ის, რაც ღვთის სადიდებლად შეიძლება იქნეს გამოყენებული ადამიანის მიერ, თავისი არასწორი პოზიციით შეიძლება ღვთისადმი საწინააღმდეგოც აღმოჩნდეს. დიდი სიფრთხილეა საჭირო კომპიუტერულ ტექნოლოგიებთან. კარგია ახალგაზრდების ცნობისწადილი, შემეცნებისა და სწავლის სურვილი. ზომიერება, როგორც აღვნიშნე, ადამიანს ერგება, მაგრამ თუკი ეს ყველაფერი მას აბეჩავებს, მონად ხდის და დროის უქმად კარგვაში გადადის, მერე უკვე სწრაფად მიექანება სულიერი მახეებისკენ, საიდანაც ამოძრომა ძალიან რთულია და ხშირად ეკლესიასაც კი უჭირს მათი იქიდან ამოყვანა. – სხვადასხვანაირი შინაარსის თამაშებმა, სადაც არის სროლა, ხოცვა–ჟლეტა, ძალადობა და ა.შ. შეიძლება ადამიანის ფსიქიკაზე რაიმე ცუდი გავლენა მოახდინოს? – რა თქმა უნდა. თუკი ადამიანი დაუნდობლობის ინსტინქტებს ეზიარება ბავშვობიდანვე, მასში შედის სულიერი აგრესია, რომელიც ისედაც არ გვაკლია დღევანდელ პირობებში. მის სულში ჩნდება ფორიაქი, შიში, ფსიქიკა ითრგუნება. რეალური, ცხოვრებისეული პრობლემების გადაწყვეტისადმი ხდება უსუსური. ადამიანი სრულ დეგრადაციას განიცდის და იმ თავშეუკავებელი ინსტინქტების აყოლით, რაც ამ აგრესიულ თამაშებს ახასიათებს, მოჩვენებებს ექვემდებარება. ხშირია შემთხვევა, როცა ეწყება ჰალუცინაციები. იცვლება ადამიანის შინაგანი სამყარო, სიზმრები და ა.შ. ამიტომ, გაუთავებელი თამაში, მოჩვენებითი ცხოვრება ადამიანს სინამდვილის განცდას უქრობს და ნამდვილ, მართლმადიდებლურ ეკლესიურ ცხოვრებაში ხელს უშლის, აბრკოლებს. კარგია ყველაფერი, ტელეფონით დაწყებული კომპიუტერით დამთავრებული, მაგრამ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი ეს ყველაფერი სიკეთისთვის იქნება გამოყენებული. – ამბობენ, რომ გარკვეულ თამაშებში ისეთი მითითებებია ჩადებული, რასაც ადამიანი ვერ ხედავს, არ ესმის, მაგრამ მის ქვეცნობიერზე მოქმედებს. – უამრავი მისტიკური თამაშია და ხშირად ეს თამაშები ქვეშინაარსებს ატარებენ, რაც ადამიანის გონებისათვის ერთი შეხედვით ნამდვილად ვერ იქნება აღქმული. უამრავი თამაში აგებულია მისტიკურ–ოკულტურ საფუძველზე, რომელიც ადამიანს ბადეში ახვევს. ადამიანმა გაუცნობიერებლად შეიძლება გარკვეული მითითებები მიიღოს, ეს ყველაფერი მის სულიერ სტრუქტურას აზიანებს. ღვთის ქმნილება ცარიელი არასოდეს რჩება და, თუ მის გონებაში არ არის სულიწმინდის მადლი, მასში შედის ბოროტება. ადამიანი ვერასდროს დადგება მხოლოდ დამკვირვებლის როლში. როცა აქტიურ თანამონაწილეობას, თანაგანცდას იღებს ოკულტურ თუ მისტიკურ ან სხვა ტიპის ვირტუალურ თამაშებში, ექცევა სპირიტუალური გავლენების ქვეშ. ამ დროს მასში იხსნება ის სარკმლები, რომლებშიც ადვილად შედის ყველა ბოროტი ძალა. ამ თამაშებით ადამიანის სული, სამშვინველი და სხეულიც სუსტდება, ასევე იმუნიტეტი კლებულობს. ამით ის ადვილად დამორჩილებადი და დამარცხებადი ხდება. ჩვენი გონება სანაგვე ყუთი არ არის, რომ იქ ყველაფერი შევყაროთ. მას უნდა მოვუფრთხილდეთ. – როგორ მოახერხოს მშობელმა, შვილი ასეთი გატაცებიდან დაიხსნას? ხშირად ეს თითქმის მიუღწეველია. – ვერ ახერხებენ იმიტომ, რომ სანამ ამ მდგომარეობამდე მივა შვილი, მანამდე უნდა უმკურნალო და არ უნდა გაუშვა თავის ნებაზე, არ უნდა მისცე სრული თავისუფლება, უნდა აკონტროლო. თან, ახლა კომპიუტერული ტექნოლოგიების ბუმია და როგორ შეიძლება კომპიუტერი არ ედგას პატარა ბავშვს ოთახში! სანამ ხაფანგში არ გაებმება და სანამ ხელს არ დაიწვავს ცეცხლზე, მანამ ვერ ხვდება, რომ ის საშიშია. სანამ ადამიანი თავის ტყავზე არ გამოცდის, მანამდე ვერ იკურნება. რაც არ იკურნება წამლით, ის იკურნება რკინით, რაც არ იკურნება რკინით, ის იკურნება ცეცხლით და რაც არც ერთით იკურნება, ის უნდა გადაიტანოს. თავის ტყავზე გამოცდის და მერე ან გამოვა, ან არა იმ მდგომარეობიდან. მშობლებს ვურჩევ მხოლოდ შეგონებას. აგრესია და ძალადობა უარყოფითი შედეგების მომტანიც შეიძლება იყოს. საერთოდ შეიძლება შევაძულოთ ბავშვს სწავლა, მშობლისადმი ზიზღიც კი გაუჩნდეს, მოყვარე ბავშვის მაგივრად მტერი გავიმრავლოთ ოჯახში. ამიტომ დიდი სიფრთხილეა საჭირო. ის ფორმა უნდა ავირჩიოთ, რაც ბავშვისთვის ადვილად აღქმადი იქნება. მეტნაკლებად უნდა გავაცნობიეროთ ბავშვები ამ ტექნოლოგიების ავკარგიანობაში, უნდა შევეცადოთ მოზარდის სულიერი ძალები მეტად იყოს ეკლესიური ცხოვრებისკენ მიმართული. საჭიროა ხშირი ზიარება. უნდა გავაცნობიეროთ იმაში, რა არის რწმენა და რა – ცრურწმენა. ლოცვას და სანთლის დანთებას უნდა შევაჩვიოთ, ასევე – წმინდა წერილის კითხვას. ეს ყველაფერი ერთი დღის საქმე არ არის, ეს არის წლების პროცესი. ადამიანი ნელ–ნელა გაარჩევს, რა არის სწორი და რა – შეცდომა. მოძღვართან ურთიერთობა უნდა ვასწავლოთ. უნდა მოვითმინოთ, თუ შვილი გვეწინააღმდეგება და ნელ–ნელა მივაჩვიოთ ფიქრს ღმერთზე, ღვთაებრივ სიყვარულზე, ღვთაებრივ წყალობაზე. სულიერად გამოღვიძებისკენ ვუბიძგოთ და რეალური, სულიერი საკვები მივცეთ. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-15) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1258 | |
შესვლა საიტზე