იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| საპირველაპრილო ხუმრობის "ტრადიცია" ქრისტეს აღდგომის შესახებ სიცრუემ წარმოშვა ცრურწმენა რომ უსაფუძვლო და ხშირ შემთხვევაში მკრეხელურია, ამის შესახებ თითქმის ყველა მორწმუნემ იცის, მაგრამ მაინც არსებობს ფართოდ გავრცელებული შეხედულებები, ფსევდოადათები, რომელთაც უნებლიეთ ვიცავთ და ვემორჩილებით. წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი სხირტლაძე კონკრეტულ განმარტებას გვაძლევს რამდენიმე ცრურწმენის შესახებ, რომელთაც ცხოვრებაში ხშირად გაუაზრებლად მივდევთ.
– მამაო, რამდენად მართებულია გამოთქმა "არცოდნა არცოდვაა"? – უცოდინრობით ჩადენილი ცოდვებიც ცოდვებად ითვლება, რადგან ადამიანი ვალდებულია, იცოდეს. მას აქვს სათანადო ცოდნის მიღების საშუალება, მაგრამ არ ცდილობს, დაეუფლოს მას, რითაც ორმაგ ცოდვაში იგდებს თავს. მავანთ ყოველივე იციან და ყოველივეთი ინტერესდებიან, რაც მათ არ ეხებათ, ხოლო იმის შესახებ, თუ რა არის მათი სიცოცხლის არსი და მიზანი, მარადიულობის, ღმერთის, რწმენის შესახებ ცნობები არ აღელვებთ. სახარებაში ვკითხულობთ, რომ დაისჯება ის მონაც, რომელმაც არ იცოდა, მაგრამ იმაზე ნაკლებად, ვინც იცოდა. – ხშირად ამბობენ, რაც გიწერია, არ აგცდებაო – ბედისწერას გულისხმობენ. რა ან სად შეიძლება "ეწეროს"? – ეკლესია სწავლებას ბედისწერის შესახებ არ იწყნარებს. როგორც წმინდა იოანე ოქროპირი ამბობს: "არ არსებობს სხვა იმდენად ზადიანი და უკურნებელი სწავლება, როგორც სწავლება განგებისა და ბედისწერის შესახებ. თუ აუცილებელია, მოხდეს ბედისაგან განსაზღვრული მაშინაც, როდესაც ბეჯითად ვმუშაობთ და მაშინაც, როდესაც გვძინავს, ნუ შეაბამს უღელში ხარებს მიწათმოქმედი, ნუ გამოიტანს სახნისს, ნუ გაჭრის კვალს, ნუ დასთესს, ნუ ელის წლის ხელსაყრელ დროს, ნუ იტანს სიცივეს, ხანგრძლივ წვიმას, უბედურებებს და შრომას მთელი წლის მანძილზე... მოიცილოს მიწათმოქმედის ყველა ზრუნვა, დაჯდეს სახლში და იძინოს: თუკი ყველაფერი ბედისგან უეჭველად აქვს დანიშნული, სიკეთე თავისით მიუვა სახლში... ბედი რომ არსებობდეს, არავინ იქნება კარგი და ცუდი. აბა, რისთვის ვაქებთ ვინმეს სიკარგისათვის? რისთვის ვაამებთ? ეს ხომ მისი სათნოება არაა, არამედ ბედისწერის. რისთვის ვკიცხავთ? რისთვის ვწყევლით? ცოდვა ხომ მისგან არ მოდის, არამედ ბედისაგან, რომელმაც უბიძგა მას... ხედავ, რა უაზრობამდე მიგვიყვანა ბედზე ლაპარაკმა? არავინაა ღვთისმოსავი, არავინ – გარყვნილი, არავინ – ანგარებისმოყვარე, არავინ – სამართლიანი. სათნოებაც და ნაკლიც გაუქმებულია, ტყუილად ვართ მოსულები აწინდელ ცხოვრებაში, უკეთ რომ ვთქვათ: არა ტყუილად, არამედ საუბედუროდ". – ერთ–ერთი ცრურწმენა მაისის თვეში ქორწინებისგან თავის შეკავებას ეხება. – მაისში ქორწინება დასაშვებია. საეკლესიო კანონმდებლობით, არავითარი წინააღმდეგობა არ არსებობს. შესაძლოა ეს ცრურწმენა მოდიოდეს რუსული ხალხური ჩვეულებიდან, რისი ანარეკლიცაა გამოთქმა – მაისის ჯვრისწერას მთელი ცხოვრება ჯახირი მოჰყვებაო, რასაც არანაირი ქრისტიანული საფუძველი არ გააჩნია. უსაფუძვლოა აგრეთვე ის რწმენაც, რომ სახლში შესვლისას პატარძალმა თეფში თუ არ დაამტვრია, ოჯახი არ აეწყობა. – მხიარული ჩვეულების – საპირველაპრილო ხუმრობის შესახებ რას გვეტყვით? ასეთი ხუმრობებით რამე შავდება? – ჩვენს სინამდვილეში არსებობს თითქოსდა ყველასთვის უწყინარი, სახუმარო და ლამის აუცილებელი ტყუილი, რომელიც ბავშვობიდანვე ჩაგვინერგეს. ეს არის საპირველაპრილო ტყუილი: "დღეს პირველი აპრილია, მოტყუება ადვილია!". ამ დღეს ზოგჯერ სერიოზული გაზეთები და სხვა საინფორმაციო საშუალებებიც კი მთელ ცივილიზებულ მსოფლიოში ავრცელებენ "უწყინარ" ტყუილებს. ზოგჯერ საქმე კურიოზებამდეც მიდის, ოფიციალური ორგანოებიც კი ეგებიან საპირველაპრილო ტყუილის ანკესზე და ბრიყვდებიან. უცნაურ ტყუილებს ჩვენშიც ბევრი ამბობს. ამასთან, წარმოდგენაც არ აქვთ, თუ საიდან იღებს დასაბამს იგი და რა მკრეხელობის თანამონაწილე ხდება ყველა, ვინც ასე იქცევა. ეს "უწყინარი" ჩვეულება – საპირველაპრილო ტყუილი, ღმერთის უარყოფიდან და გმობიდან იღებს სათავეს. როგორც მოგეხსენებათ, გაზაფხული და, განსაკუთრებით აპრილის თვე, ქრისტეს ბრწყინვალე აღდგომის დღესასწაულის დროა. საუკუნეების განმავლობაში ქრისტიანთა ეს უნათლესი დღესასწაულთა დღესასწაული, რომელიც გარდამავალია, ანუ მოძრავია, უმეტესწილად სწორედ აპრილის თვეზე მოდიოდა. არსებობს საფუძვლიანი მოსაზრება, რომ უფალი ჩვენი იესო ქრისტე სწორედ პირველ აპრილს აღდგა მკვდრეთით. ისიც ყველამ კარგად ვიცით, თუ რა საზიზღარი ტყუილი მოიგონეს მაშინ უფლის ჯვარმცმელმა და უარმყოფელმა ფარისევლებმა – იესო ნაზარეველის სხეული ღამით ფარულად მოიპარეს მისმა მოწაფეებმა და ახლა გაიძახიან, მკვდრეთით აღდგაო. აი, სწორედ ამ ყოვლადმკრეხელურმა სიცრუემ დაუდო დასაბამი საპირველაპრილო ტყუილებს. ვინც ეს ხუმრობა მოიგონა და დაამკვიდრა, მისთვის ქრისტეს აღდგომაც ტყუილია, ღმერთის ამქვეყნად ხორციელი შობაც და მისი ყოვლადმხსნელი საზოგადო მსახურებაც. ამიტომ ქრისტეს მოწინააღმდეგენი აღდგომის წმინდა თვესაც – აპრილსაც, მისი პირველივე დღის საგანგებო გამასხარავებითა და აბუჩად აგდებით შეურაცხყოფენ და აკნინებენ ტყუილით – ღმერთისთვის ამ უსაძაგლესი მოვლენის გავრცელებით! – რამდენად სწორია, როცა სჯერათ "ცუდი თვალის", მეკვლის ფეხის? – ჩვენში ძალიან გავრცელებულია ცრურწმენები მეკვლის ფეხთან და "ცუდ თვალთან" დაკავშირებით. თუ ადამიანს ოჯახში რამე უბედურება შეემთხვა და ამას ახალ წელს მოსულ მეკვლეს ან დილას შემხვედრ ნაცნობს აბრალებს და არა – საკუთარ ცოდვებს, გასაგებია, საიდან იღებს ასეთი ფიქრები სათავეს. ეშმაკსაც ეს უნდა, რომ ადამიანი ნაკლებს ფიქრობდეს საკუთარ ცოდვებზე და ყველაფერს სხვას აბრალებდეს. ასეთი უგუნურობის შედეგად ხშირად სამკვდრო–სასიცოცხლოდ გადაკიდებიან ერთმანეთს უახლოესი ადამიანები. არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს გიშრის ჯვრის ტარებას "ავი თვალის" წინააღმდეგ, მით უმეტეს, არ ნიშნავს მისი გაბზარვა "თვალის გადასვლას" ან მსგავს რამეს. ჯვრის გაბზარვის მიზეზი შეიძლება მხოლოდ და მხოლოდ ქვის ხარისხი იყოს. – გამოთქმა, "ურწმუნო თომა ხომ არ ხარ", შეურაცხყოფს იესო ქრისტეს ერთ–ერთ მოციქულს? – ამ გამოთქმის საფუძვლად თითქოს ის იქცა, რომ თომამ მანამ არ ირწმუნა ქრისტეს აღდგომა სანამ თავად არ იხილა და ხელი არ ჩაჰყო მის ჭრილობებში, თუმცა ეს არ გვაძლევს იმის საფუძველს, რომ თომას ურწმუნო ვუწოდოთ. ქრისტეს აღდგომა ერთბაშად სხვებმაც ვერ დაიჯერეს, სანამ თავად უფალი არ გამოეცხადა მათ. ქრისტეს მკვდრეთით აღდგომის საიდუმლო იმდენად დიდია, რომ თომას ეს "ურწმუნოებაც" საღმრთო განგებულებით იყო დაშვებული, რათა ჩვენ, ყველას, ღრმად და შეუეჭვებლად გვერწმუნა უფლის ადამიანური ბუნების მკვდრეთით აღდგომა და ზეცად ამაღლება. თომა იყო უაღრესად მორწმუნე და დაუღალავი მქადაგებელი ქრისტესი, ამიტომ მკრეხელობაა, როცა ურწმუნოს, ათეისტს წმინდა თომა მოციქულს ადარებენ. – აზრი, რომ ორშაბათი უიღბლო ან მძიმე დღეა, ფართოდ არის გავრცელებული. ამ შეხედულებაზე რა აზრის არის ეკლესია? – კვირის სხვა დღეებისაგან ორშაბათი არაფრით გამოირჩევა, გარდა იმისა, რომ ამ დღეს ღვთისმსახურებისას უხორცო ძალებს (ანგელოზებს) ევედრებიან. გავრცელებულია ცრურწმენა, თითქოს ორშაბათი მძიმე და უიღბლო დღეა. ამგვარ დღეებად მიჩნეულია ოთხშაბათიცა და პარასკევიც. ახლა კი თავად განსაჯეთ, ვისგან უნდა მომდინარეობდეს ამგვარი შეხედულება. ამბობენ, რომ ორშაბათს არ შეიძლება დაიწყო ახალი საქმე, რადგან წარმატებას ვერ მიაღწევ; დაუშვებელია სადმე გამგზავრება ან ფულის გაცემა. რატომ გავრცელდა ამგვარი შეხედულება ორშაბათზე და რატომ აღძრავს იგი შიშს ბევრში? ამ საკითხზე პასუხს მივიღებთ ადამიანებზე უბრალო დაკვირვებით. ორშაბათი ნამდვილად მძიმე, უსიამოვნო და მშფოთვარე დღეა მათთვის, ვინც კვირადღე უზნეოდ გაატარა, ლოთობაში, გარყვნილებაში, ბანქოს თამაშში გალია. ორშაბათს დამძიმებული თავით იღვიძებს და სრულიად უძლურია, შეუდგეს სერიოზულ საქმეს. ასეთებისთვის ორშაბათი მართლაც მძიმე დღეა თავისივე უგუნურების გამო. ვინც იცის დროის ფასი და მას არ ფლანგავს სულისა და სხეულისათვის დამღუპველ გართობებზე, მისთვის ორშაბათი სულაც არაა მძიმე, პირიქით, დასვენების დღეებში აღდგენილი და განახლებული ძალებით იწყებს საქმიანობას. ამგვარად, ადამიანის ცხოვრების წესი არა მხოლოდ ორშაბათ დღეზე ტოვებს თავის ანაბეჭდს, არამედ მთელ კვირაზე და ზოგჯერ მთელ ცხოვრებაზეც. ყოველი დღე კურთხეულია ღვთის მიერ, ყოველი დღე მადლმოსილია უფლის ქმნილებისათვის, მას არც ერთ დღეს მოუკლია კაცთათვის თავისი წყალობა. მანანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2013-06-12) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1223 | |
შესვლა საიტზე