იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| სამყაროს შექმნის საიდუმლო
ბიბლიის თანახმად, ღმერთმა სამყარო არარაისგან შექმნა, რაც ჩვენთვის, მოკვდავთათვის, ძნელი გასაგებია. ადამიანი ცდილობს, სამყაროს შექმნის და არსებობის საიდუმლო შეისწავლოს, ისევე როგორც პლანეტების, ვარსკვლავებისა და სხვა გალაქტიკების, მაგრამ ჩვენი გონებისთვის ეს საიდუმლო მიუწვდომელია და მისი ახსნის ყოველი მეცნიერული მცდელობა საბოლოოდ აბსურდმადე მიდის. მამა გიორგი (სხირტლაძე) სწორედ სამყაროს შექმნაზე გვესაუბრება.
– მამა გიორგი, რას ნიშნავს სამყაროს არარაისგან შექმნა? – ვიცით, რომ ქვეყნიერება შექმნილია ღვთაებრივი ნებით. შეიძლებოდა ეს ყველაფერი არ ყოფილიყო, მაგრამ ღმერთი მაინც ღმერთად დარჩებოდა, რაც დიდი საიდუმლოა ღვთაებრივი განგებულების. შესაქმე (სამყაროს შექმნა) მოხდა არარაისაგან. ეს არის სარწმუნოების დოგმატი. ამის შესახებ ძველ აღთქმაში წერია. დიდი საიდუმლოა, რომ ღმერთმა არარაისაგან და არა პირველმატერიისაგან შექმნა ყოველივე. არც ერთ რელიგიაში და არც ერთ მეტაფიზიკურ სისტემაში არ არის, რომ ღვთაებრივი აქტი ასეთი სახით იყოს მოცემული. ყველგან არის რაღაც პირველმატერია, რომლიდანაც წარმართული მითოლოგიური ღვთაება ქმნის სამყაროს. საოცრება სწორედ ის არის, რომ ღმერთი არარაისაგან ქმნის ყოველივეს. შემოქმედების უნარი ჩვენშიც არის ჩადებული, თუმცა ადამიანს შემოქმედებისათვის პირველმატერია სჭირდება. მხატვარს სჭირდება საღებავები, ფუნჯი, ტილო და ა.შ. ღმერთისთვის ეს არ არის საჭირო. ღმერთი იმისგან ქმნის, რასაც არ აქვს ყოფიერება. ძახილია ღვთისა, რომ ადამიანი, ყოველივე ამის შემხედვარე, ბუნებრივი გამოცხადებით მივიდეს ღმერთამდე. ღმერთი, როგორც სარკეში, ისე ირეკლება სამყაროში. რაღაცის შექმნა ღმერთისთვის ნიშნავს არარსებულიდან არსებულში მოყვანას. ღმერთმა არამარტო სამყარო შექმნა, არამედ მან შექმნა ადამიანი სამყაროს გვირგვინად, იმ ადამიანში კი თავისი ხატება და მსგავსება ჩადო. ღმერთმა უმაღლესი შესაძლებლობა დაუშვა ქმნილებაში – შექმნა სხვა, ღმერთზე დამოკიდებული უკვდავება, მაგრამ ადამიანს მისცა თავისუფალი ნება, გააკეთოს არჩევანი სიკეთესა და ბოროტებას შორის. სამყაროში არ არის ადგილი, სადაც ღმერთი არ იყოს. ღმერთი ყოველივეშია. ეს ჩვენთვის ლოგიკურად ვერ არის გასაგები. ჩვენი ქმნული ინტელექტით შეიძლება აბსურდამდე მივიდეთ. ადამიანი ცდილობს, შეისწავლოს სამყაროს შემქნის კოსმოლოგიური კანონები, შეისწავლოს პლანეტების, ვარსკვლავებისა და სხვა გალაქტიკების მოძრაობა, მათი შემადგენლობა. ეს არის მიკროსამყარო და ამ მიკროსამყაროშიც უსასრულობაა. მთელი ბიბლია ხაზს უსვამს ქმნულის სიკეთეს, ღვთის ქმნილებების სრულყოფილებას, ღმერთისმიერ სილამაზეს, სიახლეს, რომელსაც აღტაცებაში მოჰყავს ანგელოზებიც კი. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ღმერთის შექმნილ ცაში იგულისხმება სულიერი სამყარო, ანგელოზებრივი იერარქიაც, მიწაც. მიწაში არამარტო დედამიწა იგულისხმება, არამედ მთელი ქმნული კოსმოსი. – საეკლესიო სწავლებით, წმინდა წერილში ბევრი რამ გადატანილი მნიშვნელობით არის ნათქვამი, რომელსაც ადამიანებმა ახსნა უნდა ვუპოვოთ. – რა თქმა უნდა, წმინდა წერილში ამოუწურავ სიღრმეებს ვაწყდებით. უბრალო ენით კი არის დაწერილი, მაგრამ უბრალოება, სიკეთე, სიმარტივე ღვთაებრივი და ბიბლიის სიტყვის სიმარტივეს და პრიმიტიულობას არ ნიშნავს. ეს მოჩვენებითი სიუბრალოეა. ადვილი ენითაა დაწერილი სახარებაც და მთელი წმინდა წერილი. გაუნათლებელიც და უმაღლესი განათლების მქონე ადამიანიც გაიგებს და ამავე დროს ბოლომდე ვერ გაიგებს. ამოუწურავია ღვთის სიტყვა, ბიბლია ღვთის სიტყვაა. ადამიანი სერიოზულად უნდა მიუდგეს წმინდა წერილის განმარტებას. უნდა დავაკვირდეთ ჩვენს სულიერ მდგომარეობასაც. არ შეიძლება ზერელედ კითხვა და ცხვირის ჩაყოფა ისეთ რაღაცეებში, რაც შესაბამის ამაღლებულ განწყობას მოითხოვს. როგორც აღვნიშნე, ეს ქმნული ყოფიერებაა. სამყარო იარსებებს მარადიულად და შემდეგ გარდაიქმნება. როცა დრო გაუქმდება, ანუ მეორედ მოსვლის ჟამს, ერთმანეთს შეხვდება დღე პირველიც და მერვე დღეც ქმნულისა, დღე შესვლისა მარადიულობაში. კვირის შვიდი ციკლი დაიხურება ღვთაებრივი აღდგომით და მთელი სამყაროს ფერისცვალებით. ეს იქნება მოულოდნელი მარადიულობა, მოულოდნელად გადასვლა ყოველივე ქმნულისა მარადიულობაში. თუნდაც ამას მოასწავებს ის ზღვარი მერვე დღისა, რომელსაც კვირა ჰქვია. მერვე დღესთან ყველაზე ახლო კვირადღეა. ბასილი დიდი ამბობს, კვირადღეს არ შეიძლება დაჩოქება, რადგან ყოველი კვირა აღდგომის დღეს უტოლდება. ამ დღეს ადამიანი დაჩოქილი კი არ არის, არამედ უკვე გადარჩენილია და სიმაღლეში დგას. ღვთაებრივი მარადიულობა ვერ შეიძლება იქნეს განსაზღვრული დროის კატეგორიებით და ადამიანური აზროვნებით. ადამიანი წირვა–ლოცვას რომ ესწრება, ეზიარება, მარადიულობის თანაზიარი ხდება. – რა არის ღმერთი – ეს კითხვა კაცობრიობისთვის მარადიულია. ეკლესიას ამაზე პასუხი აქვს? – არსებობს კატაფატური, დადებითი ღვთისმეტყელება, რომელიც გვეუბნება, თუ რა არის ღმერთი. ე.ი. მტკიცებითი ღვთისმეტყველება, რომ ღმერთი არის სიყვარული, რომ ღმერთი არის სიკეთე, რომ ღმერთი არის სიბრძნე და ა.შ. გამართლება და საზრისი ჩვენი ცხოვრებისა, მდგომარეობს იმაში, რომ ქმნულმა ადიდოს შემოქმედი, რომ შემქმნელი და გვირგვინი ქმნილებისა შეხვდნენს ერთმანეთს ისტორიულ დროში. იყო ჟამი, როცა დრო არ იყო, ე.ი. იყო მარადიულობა. დრო თანამედროვე ფიზიკაში მეოთხე განზომილებაა. ზუსტად ისტორიულ დროში მოვიდა ქრისტე. თუ ადამიანი ქრისტეს ვერ შეხვდა ცხოვრებაში, მაშინ მან ვერ გაამართლა თავისი დანიშნულება. სანამ ამ დროებით ცხოვრებაში ხარ, შენი დანიშნულება უნდა გაამართლო. შენი ცხოვრების საზრისი როგორ უნდა გაამართლო? ღმერთთან უნდა მიხვიდე. ის დღე დაკარგულად ითვლება, როცა ბიბლიას არ წაიკითხავ, არ ჩაუღრმავდები მის სიტყვებს. ერთი თუ ორი საათი ადამიანმა აუცილებლად უნდა წაიკითხოს წმინდა წერილი და მისი განმარტებანი, რა თქმა უნდა, წმინდა მამების. ადამიანი უნდა ერიდოს არასწორად გაგების საფრთხეს. დოგმატები ჩვენ გვეუბნებიან, თუ როგორ უნდა ვიფიქროთ ღმერთზე და ამავე დროს გვიკრძალავენ, თუ როგორ არ უნდა ვიფიქროთ ღმერთზე. ანუ გვეკრძალება ღმერთზე არასწორად ფიქრი. დიდი მეცნიერები და ფიზიკოსებიც კი აღიარებენ, რომ ვერავითარი ახსნა ვერ უპოვეს სამყაროს წარმოშობას. ღმერთი ადამიანს ქმნის კაცად და ქალად. ღმერთი არც ერთ ქმნულს არ ამსგავსებს ადამიანს, სრულიად ახალს ქმნის. ამიტომ ამას ვერავითარი ევოლუციის თეორია ვერ ხსნის. ადამიანი სულ სხვა ქმნილებაა, ვერავითარი ცხოველური ჯიშიდან ვერ გამოიყვანება. მაშინ დღესაც უნდა იბადებოდეს და გამოდიოდეს, ჯვარდებოდეს, მაგრამ არ გამოდის. ადამიანი ღმერთის ხელებით არის გამოძერწილი, მისი ხელებით, მისი სიტყვით. უფლის სუნთქვა თიხას გადააქცევს ცოცხალ სულად. მონათლულ ადამიანზე გარდამოდის სულიწმინდის მადლი და ნიჭები სულიწმინდისა, ადამიანს კი ამ ნიჭებით ეძლევა საშუალება სხვა საიდუმლოებებში თანამონაწილეობისა. ადამიანს უზარმაზარი მადლი და უზარმაზარი შესაძლებლობები აქვს. მოაცილეთ ანგელოზს ფრთები, იგი ადამიანს ჰგავსო, განღმრთობილ ადამიანს შეასხი ფრთები და იგი ანგელოზს ემსგავსებაო. არსებობს ადამიანისთვის უამრავი განსაცდელი და უარყოფითი გამოცდილება, რაც ასევე გვეხმარება ზრდაში. ადამიანი დაცემამდე უცოდველი იყო, მაგრამ ახალმონათლული ადამიანი ადამზე მაღლა დგას – ხარისხობრივად უფრო მაღალ მდგომარეობაშია. თუ ადამიანი ეცდება, რომ ამოიშალოს ღვთის ხატება და მსგავსება, ის აუცილებლად კაცობრივ სახეს ამოშლის და ცხოველს დაემსგავსება, თავის ყველაზე უკეთეს მდგომარეობაში. თუ გვინდა, რომ მადლი მთელი სისავსით მოვიპოვოთ, განღმრთობის მთელი ძალა, ამისთვის მთლიანად უნდა მივენდოთ ეკლესიას და მთელი სისავსით ვიყოთ თანამონაწილენი საეკლესიო საიდუმლოებებში. უნდა ვიცოდეთ, რომ ღმერთი განსაკუთრებულ სიყვარულს დებს ადამიანში და ამ სიყვარულსავე ითხოვს მისგან. ღმერთს ყველაზე მეტად ის უხარია, რომ მისი ქმნილება მას ადიდებს და მისი ცხოვრების ყველა მომენტში ახსოვს ჩვენი ღმერთი – მამა, ძე და სულიწმინდა. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-15) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1680 | |
შესვლა საიტზე