ЛСЛС
დახურვა
შეტყობინებები: 0
MESSAGE!:შეტყობინება არ არის
შესვლა საიტზე
იტვირთება...
 
მთავარი » სტატიები » სტატიები

როგორ გავცეთ მოწყალება სწორად
"თუ სიკეთის აფიშირებას მოვახდენთ, მადლი დაიკარგება"

საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქმა, უწმინდესმა და უნეტარესმა ილია მეორემ, ერთ–ერთ თავის ქადაგებაში იმ ბავშვებზე ისაუბრა, რომლებიც ქუჩებში მოწყალებას ითხოვენ. მან მრევლს კურთხევა მისცა, ასეთ ბავშვებს ისე დაეხმარეთ, რომ მათხოვრობისკენ არ უბიძგოთ, ეს საქმე პროფესიად არ გაუხადოთო, ანუ არ გავხდეთ ბავშვების და ზოგადად ადამიანების დაბრკოლების მიზეზი და ისინი ღვთის გზას არ ავაცილოთ. 

პატრიარქის სიტყვებმა ბევრი დააფიქრა იმაზე, თუ როგორ უნდა გავცეთ მოწყალება, რომ ეს უფალმა მადლად ჩაგვითვალოს და არა – ცოდვად მაშინ, როცა საქართველოში ყოველ ფეხის ნაბიჯზე ხელგაწვდილი ადამიანი გვხვდება. ამ კითხვაზე პასუხის მისაღებად წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის ტაძრის დეკანოზს, მამა გიორგის (სხირტლაძე) მივმართეთ. 

– მამაო, ზოგადად მოწყალების გაცემა, ქრისტიანული კუთხით, როგორ ფასდება და როგორ სრულდება ის მართებული ფორმით? 

– პირველ რიგში, უნდა ითქვას, რომ მოწყალება არის მსხვერპლშეწირვა. უნდა ვიცოდეთ, რომ ადამიანის ნების ყველაზე მაღალი და ძლიერი გამოვლინება მართლმადიდებლური, ჭეშმარიტი, უსისხლო მსხვერპლშეწირვაა, რომელიც მართლმადიდებლურ ეკლესიებში აღესრულება, ანუ ეს არის ზიარება. 

მოწყალება ნიშნავს თავგანწირვას, იმის ჩვენებას, რომ მოყვასი შენი გაგრძელებაა. მართლმადიდებელი ქრისტიანი ვალდებულია, გაჭირვებულს, მშიერს და ა.შ. დაეხმაროს, მაგრამ უგულოდ გაკეთებული მოწყალება არ შეიწირება, არც კრიმინალური საქმეებით ნაშოვნი ფულით გაღებული დახმარება ითვლება მადლად, რადგან არ შეიძლება, ბინძური ხელებით სიკეთე გააკეთო. თუ სიკეთის აფიშირებას მოვახდენთ, მადლი დაიკარგება. 

– ჩვენს ქვეყანაში ყოველ ფეხის ნაბიჯზე გვხვდება გლახაკი, რომელიც მოწყალებას ითხოვს. შეუძლებელია სათითაოდ ყველას დავეხმაროთ. როგორ მოვიქცეთ? 

– მართალი ხართ, მომრავლდნენ ადამიანები, რომლებიც დახმარებას ითხოვენ და შეუძლებელია, ისინი ქრისტიანებში თანაგრძნობას არ იწვევდნენ. ბუნებრივია, მართლმადიდებელი ყველას უნდა დაეხმაროს, მაგრამ ზოგიერთი არ არის მზად იმისთვის, რომ მოწყალება სწორად მიიღოს. ზოგჯერ დახმარება იმასაც აბრკოლებს, ვინც იღებს და იმასაც, ვინც გასცემს. მოწყალების თხოვნა არ ნიშნავს მოთხოვნას და წართმევას, არამედ თხოვნას, ვედრებას. შეიძლება ადამიანმა დახმარება გთხოვოს, პროდუქტი მისცე და უკან მოგიყაროს, არ მიიღოს. ასეთი არ არის გაჭირვებული. ადამიანი, რომელიც დახმარებად მხოლოდ ფულს თვლის, ის გამდიდრებისთვის ზრუნავს და სიკეთის მიღებისთვის მზად არ არის. ზოგმა მათხოვრობა პროფესიად აქცია, რაც დაუშვებელია. სიკეთემ მთხოვნელის გულში მადლობის გრძნობა უნდა დაბადოს, ის ადამიანი უფალთან უნდა მიიყვანოს. მდიდარი უნდა იყოს ის საყრდენი, რომელსაც ღარიბი მიენდობა. შეძლებულმა ადამიანმა სოლომონის სიბრძნე უნდა გამოიჩინოს, რომელიც ღარიბებს ეკლესიას უშენებდა, სადაც ისინი შვებას პოულობდნენ. 

– ალბათ დახმარება გულით უნდა გაიცეს და არა იმისთვის, რომ ადამიანის ან თუნდაც უფლის თვალში სიკეთედ ჩაითვალოს. 

– რა თქმა უნდა, გულით უნდა გაიცეს, მაგრამ თუ ასე არ არის, ესე იგი, ადამიანი შეცდომას უშვებს. თუ გული გაწმენდილია, მასში ღვთის ნება შედის და ადამიანი სწორად იქცევა. მის მიერ გაცემული მოწყალებაც ღვთიურია და მადლად ითვლება. თუ სიკეთის მკეთებლის გული მოყვასისა და ღვთის სიყვარულით არის გაჟღენთილი, მაშინ მისი საქციელი გამართლებული და ღვთის თვალში სათნო იქნება. თუ ადამიანი გაწეული დახმარებით რეკლამას იკეთებს, მაშინ ეს ცოდვაა. სიკეთე იმისთვის არ უნდა გააკეთოს ადამიანმა, რომ განდიდდეს. 

მაგალითს მოგიყვანთ. იყო ერთი ადამიანი, რომელსაც ეკლესიისთვის ზარების შეწირვა უნდოდა. დაჯდებოდა და ფიქრობდა, როგორ შეწირავდა ზარებს, მერე როგორ გამოვიდოდნენ მოძღვრები და ეტყოდნენ მადლობას. ის თავის გამოჩენაზე ფიქრობდა. ამასობაში მდინარეში ჩავარდა და დაიხრჩო. ეს ამბავი იგავივითაა, მაგრამ ყველამ უნდა გაითვალისწინოს. სანამ სიკეთეს გააკეთებთ, პირველ რიგში, ღმერთს დაეყრდენით და მერე – საკუთარ თავს. 

– პატრიარქმა ბრძანა, ბავშვებს, რომლებიც მოწყალებას ითხოვენ, მათხოვრობისკენ არ უბიძგოთო. იქნებ უფრო დეტალურად განგვიმარტოთ? 

– ჩვენმა უწმინდესმა ბრძანა, რომ ჩვენი დახმარება უნდა იყოს სწორი და მართალი. ბავშვს მათხოვრობა პროფესიად, ცხოვრების წესად არ უნდა ვუქციოთ, დათვური სამსახური არ უნდა გავუწიოთ. ბავშვი ჩვენი მოწყალებით უფრო დაბალ, მძიმე მდგომარეობაში არ უნდა ჩავაგდოთ და ამით გზა არ უნდა გავუმრუდოთ. პირიქით, ისე უნდა დავეხმაროთ, რომ მისი მდგომარეობა მასშტაბურად შევცვალოთ, გაჭირვებიდან გამოვიყვანოთ. ეს ყველამ ისე უნდა სცადოს, როგორც მას შეუძლია. ღვთის წინაშე ადამიანს არც მცირე მოწყალება ეკარგება და არც დიდი. 

– გამართლებულია, როცა ქუჩებში ხატებს ყიდიან და ამით ცდილობენ ფულის შოვნას? 

– რა თქმა უნდა, ხატებით სპეკულირება არ არის სწორი. ხატები საეკლესიო მაღაზიებში უნდა იყიდოთ. ქუჩაში ხატებით მოწყალების თხოვნა ადამიანში პროტესტის გრძნობას ბადებს. ამან შეიძლება სულიერების გაუფასურება გამოიწვიოს. არსებობს მართლმადიდებლური ეკლესიის მიერ ნაკურთხი ადგილები, სადაც შეიძლება ხატების შეძენა. შეიძლება ხატს ყიდდეს ვიღაც და იმის უკან ჯადოქრობა იმალებოდეს, რაღაც რიტუალით იყოს შელოცვილი. ამიტომ სიფრთხლე გვმართებს, თანაც მაშინ, როცა აპოკალიფსური დღეებია დაწყებული. 

ანა ნოდია 

კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-07) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე)
ნანახია: 1433 |
გააზიარე ეს სიახლე სადაც გინდა: