იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ბოროტ სულს ქრისტიანის ეშინია, ახალმონათლული ბავშვისაც კი, რადგან ის უზარმაზარ მადლს ატარებს"
ოცდამეერთე საუკუნეში, როცა ცდუნებები ძალზე გამრავლდა, რაც მორწმუნეს ღმერთთან მიახლოებაში აბრკოლებს, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ვიცოდეთ, როგორ დავიცვათ თავი მათგან და როგორ შევიმეცნოთ სამების წმინდა დოგმატი. გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე): – ღმერთის წინაშე ჩვენი გონება იხსნება. ადამიანში მთლიანად უნდა იყოს სამი საღვთისმეტყველო სათნოება: სარწმუნოება, სასოება და სიყვარული. მარტო სული და გული კი არ უნდა იყოს ღვთისაკენ მიმართული, არამედ გონებაც, გონება, რომელიც ქრისტეს გარეშე დაცემულია. სამების დოგმატის გაგებისას გონებაც შემხვედრად უნდა გაიხსნას ჭეშმარიტების წინაშე, ე.ი. სულიერი უნდა გახდეს. ინტელექტუალურ–გონებრივი ძალებიც უნდა იქნეს გასულიერებული და მაშინ აღიქვამს ადამიანი ჭეშმარიტებას მთელი სისავსით. წმინდა იოანე ღვთისმეტყველი ამბობს: "ღმერთი სიყვარული არს". ღმერთი ვლინდება თავის ენერგიებში. "მამაო ჩვენო"–შიც ჩანს სამების დოგმატი – "შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა". – ჩვენს დროში მრავალ არამართლმადიდებლურ სწავლებას ვაწყდებით, ზოგს გასართობი სახით, ზოგს – სერიოზულად. ისინი ნებსით თუ უნებლიეთ შემოდიან ჩვენს ცხოვრებაში. რა უნდა დავუპირისპიროთ მათ? – დღევანდელ დროში მართლა უამრავ არამართლმადიდებლურ სწავლებას ვაწყდებით. ჩვენი ცხოვრება უამრავ სტრესთან არის დაკავშირებული. ჩვენ გარშემო ბევრი რამ ხდება – ცდუნებები, ფსიქოლოგიური სტრესები, ფსიქოლოგიური დისკომფორტი, აფექტები თუ სხვა. ამიტომ ადამიანი მყარად უნდა იყოს თავისი მიღებული მრწამსით. ამის გამო მასში გაწონასწორებულია სულიერი ძალები და არ მერყეობს, არ "მკითხაობს" და ა.შ. აუცილებელია, გვახსოვდეს სახარებისეული ჭეშმარიტებები და მაცხოვრის სიტყვები. დღეს, როდესაც გავრცელებულია მრავალი ოკულტური, აღმოსავლური მაცდური სწავლება და ჩვენ ამ სწავლებების გავრცელების მოწმეები ვართ, ათმაგად გვმართებს იმ კრიტიკული იარაღის ქონა, რომლითაც მართლმადიდებლური სარწმუნოება გვამარაგებს. ეს სისტემები ჩვენ გარშემოა და ჩვენ მათ გარემოცვაში ვცხოვრობთ. ამიტომ ყოველ მართლმადიდებელ ქრისტიანს კარგად უნდა ახსოვდეს "მრწამსი" და მისი განმარტება. ეკლესია არამარტო განწმენდს, გონებას უნათებს და შეასისხლხორცებს მადლს ქრისტესას, არამედ ხარისხობრივად უფრო მაღლა აჰყავს ადამიანის მთელი არსება. ქრისტეს გარეშე ადამიანი სისხლმდინარეს ემსგავსება, რომელიც მუდმივად იცვლება, მიიდრიკება დაღუპვისაკენ, მაგრამ როცა ის ქრისტესთან არის, როცა შედის ქრისტეს მადლში, მაშინ ქრისტეს ნათელით იმოსება და მისი სულიერი იმუნიტეტი ძალიან გაზრდილია. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ბოროტი ძალა მოქმედებს. შეიძლება ყველა დიდი ანტიქრისტე არ იყოს, მაგრამ მცირე ტირანი მაინც იქნება. ბოროტ სულს ქრისტიანის ეშინია, ახალმონათლული ბავშვისაც კი, რადგან ის უზარმაზარ მადლს ატარებს. არასწორ სწავლებას აქვს მონური სული, რადგან პიროვნება ქრება, მართლმადიდებლობაში პირიქით – "არ გიწოდებთ მონას, არამედ მეგობრებს". ამით იცნობა ღმერთი, რომელიც არ ანადგურებს ადამიანის პიროვნებას და არ სპობს. რაც დემოურია, ის ტირანულია, ანადგურებს და სპობს ადამიანის პიროვნებას. უნდა ვიცოდეთ, რომ ბოროტ სულთან ყოველი კავშირი განადგურებით ან თვითგანადგურებით მთავრდება. ამიტომ, როგორც წმინდა მამები ამბობენ, ადამიანი კარგად უნდა აცნობიერებდეს თავის საზრისს, აზრს მიწაზე ყოფნისას. თუ რისთვის არის მოსული, რა არის მისი ჯვარი, აიღო თუ არა მისი ჯვარი, უარყო თუ არა თავისი თავი და მიჰყვება თუ არა ქრისტეს. – კაცობრიობამ დააგროვა ძალიან დიდი ცოდნა – ლიტერატურა, მეცნიერება, სხვადასხვა ფილოსოფიური მოძღვრება, მუსიკა... მათგან ბევრი არაქრისტიანი ავტორის მიერაა შექმნილი, მაგრამ მათ დიდი როლი შეასრულეს ადამიანის განვითარებაში. ამ ყველაფრის შესწავლა ცდუნებას და ქრისტიანობიდან გადახვევას ნიშნავს? – ღმერთმა ბევრი რამ მოგვცა და ბევრსაც მოგვცემს, მაგრამ მთავარია სარწმუნოება. რა თქმა უნდა, ეკლესია აღიარებს ცოდნას. თუ ადამიანს მეტი ცოდნის შეძენა უნდა, არავინ უშლის. მაგრამ ეკლესია მისგან ჯერ ითხოვს რწმენას, ითხოვს იმ ცოდნას, რაც მისცა სარწმუნოებამ და "მრწამსს". რაც ჩვენი მიწიერი არსებობისთვის არის სავალდებულო, სამ ეტაპად დაიყოფა: 1. მთავარი ეტაპია საღვთო სჯულის შესწავლა. ჩვენ არც ერთმა არ ვიცით საღვთო სჯული. დღე არ უნდა გავიდეს, რომ ადამიანმა წმინდა წერილი და მისი განმარტება არ წაიკითხოს, განსაკუთრებით კარგად კი სახარება უნდა შევისწავლოთ, რომ ცუდი კარგისგან გავარჩიოთ; 2. ლოცვა – ხილულიდან ცდილობ უხილავის წვდომას, ღმერთს ელაპარაკები. წმინდა წერილით ღმერთი შენ გესაუბრება, გამცნობს მის სიტყვას. ლოცვისას ადამიანს უნდა გაეხსნას გონება, გული და სული. დაბოღმილმა არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ილოცო, უნდა შეუნდო მოყვასს წყენა და მერე დადგე სალოცავად, რომ მადლი ცოდვად არ იქცეს; 3. მესამე ეტაპი სულიერი განწმენდაა. ასკეზაში იგულისხმება უამრავი რამ, ლოცვა ერთი სიტყვით ითქმება, მაგრამ მასში შედის წირვა–ლოცვაზე დასწრება, ზიარება, წესები და ა.შ. მარხვაში მთელი ასკეზა შედის. როდესაც სულიერი ჭვრეტის ეტაპს ვაღწევთ (რაც მაღალი მდგომარეობაა), იწყება გულისხმიერი ლოცვა. მლოცველის გონებაც გახსნილია, მჭევრმეტყველებით ხასიათს იღებს. სულიწმინდა ზოგს უპირო ძალა ან მარტივი სიყვარული ჰგონია, სულიწმინდა კი არის ღმერთი. სადაც სულიწმინდაა, იქ არის მამაც და ძეც. ადამიანში სულიწმინდა შედის ქრისტეს სისხლით და ხორცით. ასკეზაში ბოროტი სულის სამი ტიპის მოქმედებას განარჩევენ ადამიანზე: 1. აზრობრივი ზემოქმედება ადამიანზე ბოროტი სულის მიერ; 2. ოცნება, რაც ძალიან ძლიერი იარაღია ბოროტი სულის ხელში და ილუზიური წარმოსახვებით მოქმედებს ადამიანზე. ამ ბოროტი ხის ნაყოფი ამპარტავნებაზეა დამყნობილი; 3. შეხებით მოქმედება, სადაც უამრავი რამ იგულისხმება. – როგორ უნდა გავარჩიოთ სულიწმინდის ზრახვა ბოროტი სულის ზრახვისგან? – პირველ რიგში, საჭიროა განწმენდილი გული. როგორც ამღვრეულ წყალში ვერაფერს დაინახავ, ასევეა განუწმენდელი გულიც, თუ ადამიანმა წმინდა წერილი არ იცის, სახარება და მისი განმარტება არ იცის და ამავე დროს საღვთო სჯული არ შეუსწავლია იმისთვის, რომ გაარჩიოს, რა არის გლობალური განგებულება ღვთისა და რა – კერძო განგებულება. მადლის მისაღებად, სულიერი ხედვის მისაღებად, იმისათვის, რომ ცოდვის სიბრმავე ჩამოსცილდეს ადამიანს, აუცილებელი პირობაა, ხელთუქმნელი ღვთაებრივი მადლი შევიდეს მასში, შეეხოს მის გულს ღვთის სული – სულიწმინდა. ამის შემდეგ ადამიანი გაარკვევს, რა არის ღვთის ნება, რა – მისი ნება და რა – ბოროტი ძალის ნება. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-21) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1146 | |
შესვლა საიტზე