იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| როდის ეცხადებათ სულები
არაერთი შემთხვევაა, როცა ადამიანები ირწმუნებიან, რომ ხედავენ სულებსა და მოჩვენებებს. მეცნიერები და პარაფსიქოლოლოგები მათ არსებობას აღიარებენ, ეკლესიას კი განსხვავებული პოზიცია აქვს. ამ თემაზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამაო, არსებობენ თუ არა მოჩვენებები? – არსებობს სულიერი, მიღმიური სამყარო, რომლის შესაბამისი აღქმაც ამ სამყაროში სხვადასხვანაირია. არსებობს დაცემული სულები, მიცვალებულთა სულები, რომლებიც ფიზიკური სამყაროს მიღმა არიან, ჩვენ მათ ვერ ვხედავთ. არის შემთხვევები, როცა ჩვენი აღქმის ტალღა ხდება მაღალი სიხშირის, უფრო ფაქიზია ჩვენი შეგრძნებები და ზოგჯერ ღვიძილში და ზოგჯერ ძილში ვხედავთ ხან ბოროტ სულს, ხან – ანგელოზს, ხან – მიცვალებულს, ხან – ჩვენს წინაპარს. ამით ჩვენ ვშფოთდებით. საქმე იმაში კი არ არის, არსებობს თუ არა მიღმიური სამყარო, არამედ იმაში, თუ რას ვხედავთ ჩვენ და როგორ სულიერ მდგომარეობაში ვართ. ადამიანი, რომელიც ეზიარება, აღსარებას ამბობს, ეკლესიური ცხოვრებით ცხოვრობს, შეუძლებელია, მოუმზადებელი შეხვდეს ზოგჯერ მისთვის მოულოდნელ ხილვას. ძილ–ღვიძილში ზოგი ღვთისმშობელს ხედავს, ზოგი მეორედ მოსვლის შესახებ ნახულობს. ეს სააღსარებო საქმეა, მან მოძღვართან უნდა გამოიტანოს ეს ინფორმაცია და არა საყოველთაო სჯა–ბაასის სფერო გახადოს. თუ ადამიანი ხედავს მიცვალებულს მღვიძარე მდგომარეობაში ანუ თვალგახელილს, მაშინ იმ მიცვალებულის სული ძალიან მძიმე მდგომარეობაში იმყოფება. ეს ნიშანია იმისა, რომ მას დახმარება სჭირდება. ითხოვს ლოცვით შეწევნას, პანაშვიდს, შეკვეთილ წირვას, მოწყალებას, მოხსენიებას. არის შემთხვევები, როცა ადამიანი არა – მიცვალებულს, არამედ ცოცხალი ადამიანის ორეულს ხედავს, თუმცა ის ადამიანი შეიძლება მისგან ძალიან შორს იმყოფებოდეს. ესეც რაღაც განგაშის ნიშანია, რადგან იმ ადამიანის მფარველი ანგელოზი იღებს მის სახეს და აფრთხილებს მის ახლობელს, რომ მას ლოცვა შეაწიოს და ამა თუ იმ განსაცდელისაგან იხსნას. ჩვენ უნდა გავარჩიოთ ბოროტი და ცდუნებითი ჩვენებები კეთილი, ანგელოზებრივი სულიწმიდის ჩვენებებისაგან. როგორ უნდა გაირჩეს ეს? ეს უნდა გავარჩიოთ, როცა ადამიანი არის ნაზიარები, როცა ადამიანი აღსარებას ამბობს, სულიწმიდით და მადლით გაჟღენთილია, მისი სული მადლით დახვეწილია. ჩვენ არასოდეს უნდა ვიმყოფებოდეთ მადლისაგან დაცარიელებულ მდგომარეობაში. სხვათა შორის, არ უნდა გამოირიცხოს ისიც, რომ ეს ხილვები ჯადოქრობისა და მაგიური ქმედებებისგან იყოს გაკეთებული, რადგანაც მაგიური ქმედებები არ არსებობს დამხმარე ბოროტი სულების გარეშე. თუ გავიხსენებთ იოანე ღვთისმეტყველის ცხოვრებას, მოგვმა, გრძნეულმა გამოუშვა მასთან ერთ–ერთი დემონი, რომელსაც ჰქონდა დავალებული იოანე ღვთისმეტყველის მოკვლა. იოანე ღვთისმეტყველმა, ქრისტეს საყვარელმა მოწაფემ, ეს სული შეკრა და მას გარკვეული სასჯელი მისცა. მაგრამ ეს იოანე ღვთისმეტყველი იყო. როცა უბრალო ადამიანი თავისი გამოუცდელობით, ურწმუნოებით ან მცირედმორწმუნეობით შიშსა და სასოწარკვეთილებას ეძლევა, შეიძლება ამა თუ იმ მაგიურმა ქმედებამ და ჯადოქრობამ მას დიდი ზიანი მიაყენოს. დაიბუდოს მის სახლში, მის ნივთებში, მის ტანსაცმელში და ა.შ. შემდეგ კი მას დღისით თუ ღამით ფსიქიკური თავდასხმები და განსაცდელები მოუწყოს – მოჩვენებები, შიშები, უმიზეზო განგაშის გრძნობა დასჩემდეს ადამიანს. როცა ადამიანს არაეკლესიური ცხოვრებისა და ცოდვის გამო მფარველი ანგელოზი სცილდება და ის დაუცველია, მან შეიძლება იხილოს ის დემონური ძალები, რომლებიც მას აცდუნებებ, ეს იქნება სექსუალური ცდუნებიდან დაწყებული დამთავრებული აგრესიით, ძალაუფლების მოპოვებისა და ფულის მოხვეჭით. – მაგიური ქმედებები და დემონური ძალები რომ გამოვრიცხოთ, ცნობილია, რომ სულებს დედამიწაზე ყოფნის უფლება არ აქვთ იმქვეყნად წასვლის შემდეგ. – აქ არის ლაპარაკი დემონურ რეალობაზე, რომლებიც ადამიანს მაცდური სახით ევლინება ხოლმე. ამ დროს ადამიანმა პირჯვარი უნდა გადაისახოს და თუ ეს ანგელოზია, ღვთის დაშვებით, მას მაშინ მიეცემა საშუალება გარკვეული ინფორმაციის მიღებისა ან რაიმე ნიშანი. თუკი ადამიანი ცდუნებაში ვარდება და ჩვენება მასში შიშს ბადებს, ეს პირველადი ნიშანია, რომ ეს დემონური რეალობაა. ასევე არსებობს სიტუაციები, როცა ადამიანები მიცვალებულთა სულებს ხედავენ, რომლებიც არიან თვალგახელილი. ეს ხდება იმიტომ, რომ ის მიცვალებული არის წესისაუგებელი, არიან არც ზეცაში, არც მიწაზე, შუაში არიან გაჩხერილი. ვერც საზვერეები გაიარეს და მათი მდგომარეობა ძალიან რთულია. ანუ წესისაუგებელ მიცვალებულებს არ იღებს ზეცა და ისინი გაწვალებულები არიან თავიანთი მდგომარეობით. ან გარდაცვლილია თვითმკვლელობით, ნარკოტიკით, ლოთობით, ცოდვაში დაღუპულები არიან და მათი მდგომარეობა იმდენად მძიმეა, რომ სულები იძულებული არიან ადამიანთან მივიდნენ და სთხოვონ შეწევნა და დახმარება. ადრე თუ გვიან ღმერთისაგან მათ მიეცემათ ადგილი, სადაც მათი მუდმივი სამყოფელი იქნება. ეკლესიური ტრადიციით, როცა ადამიანი გარდაიცვლება, სამი დღე ამქვეყნად იმყოფება და თავის ახლობლებს ხედავს და ნახულობს. შეიძლება იმ სამი დღის განმავლობაშიც ეჩვენოს ადამიანს. მეცხრე დღის ჩათვლით სული ნახულობს სამოთხისეულ რეალობას, მეცხრე დღიდან ოცდამეცხრამეტე დღის ჩათვლით ნახულობს ჯოჯოხეთისეულ რეალობას. მეორმოცე დღეს ნებისმიერ შემთხვევაში ადამიანის სულს ენიჭება ადგილი, სადაც იგი იქნება. ეს არის მეორედმოსვლამდე, მეორედმოსვლის დროს კი იქნება საბოლოო განსასვენებელი მათთვის. – ხშირად გვსმენია, რომ სული არის შეკრული და ამქვეყნიდან ვერ მიდის სხვადასხვა მიზეზის გამო, ვთქვათ, დედის წყევლის შედეგად. – ნებისმიერ შემთხვევაში მეორმოცე დღეს ადამიანის სულს ღვთისაგან ენიჭება ადგილი ჯოჯოხეთისეულ თუ სამოთხისეულ რეალობაში. ნებისმიერ შემთხვევაში არც ერთი სული რჩება ღვთის გარეშე. თუკი ის დაწყევლილი იყო ან დიდი ცოდვების მქონე ამქვეყნად, ასეთი ადამიანი ჯოჯოხეთში იმყოფება. ჩვენ გვგონია, რომ ჯოჯოხეთური რეალობა სადღაც ცხრა მთას იქით არის? ასე არაა. ჯოჯოხეთი ჩვენგან მანძილობრივად კი არ არის დაშორებული, არამედ ეს არის ადამიანის ღმერთთან არყოფნის მდგომარეობა. აქ, თუნდაც მიწაზეც კი, ჯოჯოხეთიც და სამოთხეც ჩვენში არის. არც ერთი ადამიანია ღვთისგან ადგილმიუჩინებელი. ყოფილა შემთხვევა, რომ დედის ლოცვამ ადამიანი ჯოჯოხეთიდან ამოიყვანა. დედის ლოცვას დიდი ძალა აქვს ამ ცხოვრებაშიც. ეკლესია ქადაგებს და უძახის ადამიანებს, რომ მოინანიონ და სულიერი წინსვლისთვის იბრძოლონ, აქ, უკვე მიწაზე ჩაუყარონ საფუძველი თავის საუკუნო ცხოვრებას, რომ შემდეგ მათი ახლობლები მათმა სულებმა არ შეაწუხონ. როცა ადამიანი ბრმა არის აქ, ისეთივე ბრმა რჩება იმ რეალობაში. – ყოფილა შემთხვევა, როცა სულს ცოცხალი ადამიანი სიკვდილისაგან უხსნია. ამას როგორ ხსნის ეკლესია? – ეკლესიას არ სწამს სტიქიური სულებისა, ტყის, ხის, წყაროს, ჰაერის და ცეცხლოვანი სალამანდრების. ეს მაგიური ცნობიერების გადმონაშთია. ეს არ არის ქრისტიანული მსოფლმხედველობა. ის ადამიანი სულმა კი არ გადაარჩინა სიკვდილისაგან, არამედ ეს მფარველი ანგელოზია, რომელიც ადამიანს ეჩვენება ამა თუ იმ სულის, მისთვის ნაცნობი სახით. ეს რთული ღვთაებრივი განგებულებაა. მფარველი ანგელოზი ძალიან დიდ ძალებს ფლობს. არავითარ შემთხვევაში უნდა ვიფიქროთ, რომ სამოთხიდან პირდაპირი რეისით ამ ადამიანს გამოუგზავნეს სული. უცოდინარობა ბადებს ყოველგვარ ლანდებსა და მოჩვენებებს. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1219 | |
შესვლა საიტზე