იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| რას ნიშნავს "საქართველო გაბრწყინდება"
დღევანდელი თემა მოძღვართან საუბრის შეეხება ბოლო ჟამის პერიოდს, როცა თითოეულმა ქრისტიანმა განსაკუთრებული ყურადღება და მოთმინება უნდა გამოიჩინოს, გაერკვეს, რა დროში უწევს ცხოვრება და რას უნდა დაუთმოს მეტი ყურადღება, რომ სული გადაირჩინოს. ცხოვრების გზაზე ადამიანს მრავალი საცდური ხვდება და უნდა ვიცოდეთ, როგორ აღვუდგეთ მათ წინ, რა არის ჩვენი იარაღი. ტრადიციულად, გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, ცნობილია, რომ ეკლესია გმობს აზარტულ თამაშებს. რა დაშავდება, თუ უბრალოდ, გართობისთვის, ერისკაცი ჭადრაკს ითამაშებს? – განმარტებითი ლექსიკონის თანახმად, აზარტში იგულისხმება გაცეცხლება, აღგზნება. არ შეიძლება, ყველა თამაშს დავასვათ დაღი და აზარტული ვუწოდოთ. მაგალითად, არ შეიძლება, ჭადრაკი და ბანქო ერთ კატეგორიაში განვიხილოთ. არც ფეხბურთის გულშემატკივართა გადაღებილ–გაშმაგებული სახეების გაიგივება შეიძლება მოჭადრაკეებთან და მათ გულშემატკივრებთან. იმისთვის, რომ ვცხონდეთ, სულიერი სიმშვიდეა საჭირო. მაცხოვარი ბრძანებს: "აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშვიდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოოთ განსუენებაი სულთა თქუენთაი". დამეთანხმებით, აღგზნება სულაც არ არის სიმშვიდის გამოხატულება. – სპორტი ხომ ადამიანის ჯანმრთელობისთვის სასარგებლოა? მაშინ რატომ უნდა იყოს ის სულისთვის მავნე? – გეთანხმებით, ვარჯიში კარგია ჯანმრთელობისთვის, მაგრამ იმავეს ვერ ვიტყვით, როცა სპორტს გაცოფების იარაღად იყენებენ. დროთა განმავლობაში იცვლება საზოგადოების იდეალები, შესაბამისად იცვლება ადამიანი, ცხოვრება და ჩვენც მივყვებით მას, თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ ცუდი და კარგი ერთმანეთისგან არ გავმიჯნოთ. – ნარდს და ბანქოს ჩვენი მეფეები და სასულიერო პირებიც ხომ თამაშობდნენ. – ჩვენი საზომი და იდეალი არის არა მეფეთა და სასულიერო პირთა ცხოვრება, არამედ სახარების სიტყვა და წმინდა მამათა შეხედულებანი. დიახ, ზოგიერთი სასულიერო პირი შეიძლება მსგავსი რაღაცეებით დღესაც ერთობა, მაგრამ რატომ მოგვწონს ისინი, ვინც ამართლებს ჩვენს სურვილებს და არაფრად ვაგდებთ მათ, ვინც თავიანთი ცხოვრებით გვამხელენ, ჩვენს ცოდვებზე გვაფიქრებენ?! წმინდა წერილში ვკითხულობთ: "ხოლო რომელი–იგი იშუებდეს, ცოცხლივე მკუდარ არს" და კიდევ: "ეკრძალენით თავთა თქუენთა, ნუუკუე დამძიმდენ გულნი თქუენნი შუებითა და მთვრალობითა და ზრუნვითა ამის სოფლისაითა, და მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა დღე იგი. მეძავნო და მემრუშენო, არა უწყითა, რამეთუ სიყუარული სოფლისაი ამის მტერობაი არს ღმრთისაი?". "სოფელში" იგულისხმება არა დედამიწა, არამედ ადამიანებთან ურთიერთობის წესები, მათი იდეალები, ზნეობრივი შეხედულებები. უნდა გვახსოვდეს, რისთვის მოვედით ამქვეყნად ან რატომ არ დავიბადეთ პირდაპირ სასუფეველში. ამაზე პასუხი ასეთია: "რომ განვიძარცვოთ ძველი კაცი და ახალი შევიმოსოთ". ბოლო ჟამის ქრისტიანების უბედურება წუთისოფელთან შემრიგებლობაშია. წუთისოფელი ვერ იტევს ქრისტეს. ვისთან ვართ ჩვენ? შევძლებთ, ვიცნოთ და შევუდგეთ ქრისტეს? თუ აღმოვჩნდებით იმ უმრავლესობასთან, რომელმაც დაამსხვრია ქრისტეს სწავლება და მისი აგურებით თავის ტაძარს აგებს? – მამაო, რას ნიშნავს ცნობილი გამოთქმა: "საქართველო გაბრწყინდება"? – პირველ რიგში, უნდა აღინიშნოს, რომ ამ გამოთქმაში არ უნდა ვიგულისხმოთ მატერიალური, ეკონომიკური და პოლიტიკური გაბრწყინება, ვინაიდან ასე თუ ვიფიქრებთ, დასავლეთის მრავალი და თუნდაც აზიის ბევრი ქვეყანა უკვე გაბრწყინებული ყოფილა. ისრაელის ისტორიაც გავიხსენოთ. გაბრწყინდა ისრაელი, როცა მას განკაცებული უფალი მოევლინა? გახდა ის ძლიერი ქვეყანა? რა თქმა უნდა, არა. თუკი უფლის, მისი ყოვლადწმიდა დედის, იოანე ნათლისმცემლის, თორმეტი მოციქულის და მრავალი სხვა წმინდანის მოღვაწეობამ მაშინდელი ისრაელი მიწიერად ვერ გააბრწყინა, რა გულუბრყვილობა იქნებოდა, დღეს გვეფიქრა, რომ ღვთისმშობლის წილხვედრი ქვეყანა მატერიალურ კეთილდღეობას მოიპოვებს! მიწიერი კეთილდღეობისთვის, პოლიტიკასა და კულტურაში მიღწეული წარმატებებისთვის ღმერთს საღვთო წერილებში არც ბაბილონი შეუქია, არც ეგვიპტე, არც რომი და არც ისრაელი, პირიქით – სოლომონისდროინდელ მიწიერ ძლიერებას სულიერი დაცემა მოჰყვა. – მაშინ რა იგულისხმება გაბრწყინებაში? – ისრაელი იმით გაბრწყინდა, რომ უფალი დადიოდა და ჭეშმარიტებას ქადაგებდა, ადამიანებს სასუფევლის გზას ასწავლიდა. საქართველოსაც ბოლო ჟამს ჭეშმარიტი სიტყვა მიეცემა, გამოაჩენს ღმერთი ადამიანს თუ ადამიანებს, რომლებიც გამოაბრწყინებენ და იქადაგებენ უფლის სიტყვას. სწორედ ასე, სულიერად გაბრწყინდება საქართველო. ამით ღმერთი ჩვენს ხალხს საშუალებას მისცემს, აირჩიონ სასუფევლის გზა და წავიდნენ ცხონების გზით. ეკლესიის მამები, წმიდანები გვასწავლიან, რომ ბოლო ჟამს ჭეშმარიტი სიტყვის მქადაგებელთა რიცხვი იკლებს, ცრუსწავლებები კი იმატებს. ეს შეეხება მართლმადიდებელი ეკლესიის წიაღსაც. ქართველი ხალხისთვის უთუოდ დიდი ბედნიერება იქნება, თუკი ღმერთი სულიერი სიბნელის ჟამს ჭეშმარიტი სწავლების ნათელს გამოუჩენს. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ უფალი ჩვენ რაიმე პრივილეგიებს მოგვანიჭებს, პირიქით, ვისაც მეტი მიეცემა, მეტიც მოეთხოვება: "მონა, რომელმაც იცოდა ბატონის ნება და არ აღასრულა, უფრო მეტად იცემება". – ამბობენ, ბოლო ჟამის ნიშნები გამოჩნდა. რას ფიქრობს ამაზე ქართული მართლმადიდებლური ეკლესია? – მართლაც, ძალიან ბევრი ნიშანია იმის სათქმელად, რომ აღსასრული მოახლოებულია. ერთ–ერთი უმნიშვნელოვანესი კი ქრისტესგან საყოველთაო განდგომა და მორწმუნეებს შორისაც კი რწმენის შესუსტებაა. ეკლესიის დანიშნულებაა, ადამიანი ქრისტესთან მიიყვანოს. თუ უფლის სახლმა ეს ვერ შეძლო, ესე იგი ის თავის დანიშნულებას კარგავს. ეკლესია ცდილობს, მრევლს ასწავლოს, რა არის ღვაწლი, სათნოება, აღკვეთოს მორწმუნეთა მიდრეკილება ხიბლისაკენ და, რაც ყველაზე მთავარია, ეკლესიამ ჭეშმარიტება მთელ მსოფლიოში უნდა იქადაგოს. ჩვენ მოველით, რომ ვინმე მოვა, გვიქადაგებს, მოგვაქცევს და გვავიწყდება, რომ ეს ყველაფერი ჩვენს ნებაზეა დამოკიდებული. ეკლესია არ არის მხოლოდ სასულიერო დასი, მრევლიც მისი ნაწილია. დღეს ძალიან ბევრი საუბრობს ბოლო ჟამსა და აღსასრულის მოახლოებაზე, მაგრამ ძალიან ცოტა იღწვის ცხონებისთვის. წმიდა სერაფიმე საროველი მოგვიწოდებს, მოვიხვეჭოთ საღმრთო მადლი სულისა წმიდისა და მაშინ ჩვენ ირგვლივ ათასები გადარჩებიან. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-01-21) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1846 | |
შესვლა საიტზე