იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| რა არის სიყვარულის ოქროს წესი უფალი, მოყვასი და ჩვენ – ეს არის ღვთიური სამკუთხედი, რომელიც მხოლოდ სიყვარულით იკვრება ერთმანეთთან. მოყვასის და უფლის სიყვარული საკუთარი თავის სიყვარულსაც გულისხმობს. ქრისტიანობა, პირველ რიგში, სიყვარულის რელიგიაა. როგორ მოვექცეთ ადამიანებს, რომ ღვთის შეწევნა და მადლი მოვიპოვოთ ან რატომ არის ქრისტიანობა უპირატესი სხვა რელიგიებთან შედარებით, ამ თემებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება. – მამაო, ყველა რელიგიის აღმსარებელი თვლის, რომ სწორედ მისი სარწმუნოებაა ჭეშმარიტი. ქრისტიანებს რა საფუძველი და არგუმენტები აქვთ ამის სათქმელად? – ეს კითხვა ხშირად ისმის და ლოგიკურ დასაბუთებას მოითხოვს, რაც მოცემულია ღვთისმეტყველების ძირითად პრინციპებში. შეიძლება რაციონალური მსჯელობა, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ღვთისმეტყველებაში ყველაფერი რწმენით იწყება. რატომ არის ქრისტიანობა უპირატესი? ყველა რელიგიის წარმომადგენელი თვლის, რომ მართალი ის არის და მაცხონებელიც, ყველა დანარჩენი კი ტყუის. თუ მათ დავუჯერებთ, გამოდის, რომ ყველა რელიგია იდენტური, მაცხონებელია. რა თქმა უნდა, ეს დებულება თეოსოფიური და მცდარია. თეოსოფოსის, ელენა ბლავატსკაიას დევიზი იყო, რომ რელიგია ჭეშმარიტებაზე მაღლა არ დგას. აქ უნდა ითქვას ერთი, რომ ქრისტიანობა – ეს არის ღვთივგამოცხადებული რელიგია. არ შეიძლება რელიგიის დაყვანა რაღაც ბუნდოვან, საიდუმლო დოქტრინამდე ან ზერელიგიამდე, რომელიც სულ პირველად არსებობდა და შემდეგ კი დაიყო. ქრისტიანობისგან განსხვავებით, სხვა რელიგიები არ არის ღვთივგამოცხადებული. ისინი განსაზღვრულნი არიან ადამიანური ფაქტორებით. შეიძლება გასწიონ მაგიური ძალისხმევაც, მაგიური სულების მონაწილეობით და ა.შ. უნდა ვიცოდეთ, რომ მათთან უბიწოდ არავინ ჩასახულა, არავინ ცმულა ჯვარს, არავინ არავისთვის მკვდრეთით არ აღმდგარა, არ ამაღლებულა, ჯოჯოხეთშიც არ ჩასულა და არ გამოუხსნია მართალი სულები. არც რომელიმე რელიგიურ ლიდერზე ყოფილა წინასწარმეტყველებები ერთმანეთისაგან განსხვავებულ ეპოქებში. ამაზე საუბარია ფსალმუნებსა და წმინდა წიგნებში. ასევე ძველ აღთქმაშიც, სადაც მთელ სახარებისეულ ფაბულას მივხვდებით ისე, რომ სახარება წაკითხულიც არ გვქონდეს. რაც მთავარია, ისეთი მსხვერპლი, რაც ქრისტემ აღასრულა, არავის გაუღია. ქრისტე არის ღმერთი, იგი ერთხელ მოვიდა დედამიწაზე ისტორიულ დროში და მოიტანა სახარება. ეს ფაქტორი ძალიან ბევრს ნიშნავს. ცალკე აღებული არც ერთი რელიგია ცუდს არ ქადაგებს, მაგრამ ბოროტება რომ არ უნდა გააკეთო, ეს ველურმაც იცის. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ისინი ღვთივგამოცხადებულ დოქტრინას მისდევენ. ღვთივგამოცხადებასთან ძალიან დიდი სიფრთხილეა საჭირო. ე.ი. თვითონ ღმერთი მოვიდა, ადამიანმა კი არ მოიძია და გამოიკვლია სახარება. ზოგს ჰგონია, რომ მნიშვნელობა არ აქვს, რომელ რელიგიას მისდევს, რომელ სექტაში იქნება და საერთოდ იქნება თუ არა რელიგიური. მორალი და წესიერი ცხოვრება საკმარისად მიაჩნია, მაგრამ ასე სულაც არ არის. ქრისტეს გარეშე ცხონება წარმოუდგენელია. ღმერთი ღმერთად დარჩება და ჭეშმარიტება – ჭეშმარიტებად. ქრისტიანობა იმხელა სიბრძნეა, რომ შეუძლებელია ეს ადამიანისგან იყოს მოცემული. ამიტომ დიდი სიფრთხილე გვმართებს სახარების ყოველ ფრაზასთან და ქრისტეს ყოველ სიტყვასთან. ასე რომ, გარდა ქრისტესი, სხვას არავის შეუძლია ადამიანის ცხონება. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ სხვა რელიგიების შესახებ არაფერი უნდა ვიცოდეთ და არაფერი გვაინტერესებდეს. უნდა ვიცოდეთ, მაგრამ უნდა შეგვეძლოს გონებით გაფილტვრა. ადამიანი განათლებულად მაშინ ითვლება, როცა საკუთარი რელიგია საფუძვლიანად იცის და ამავდროულად დამაკმაყოფილებელი წარმოდგენა აქვს სხვა რელიგიებზეც. – სახარება გვასწავლის, როგორც თქვენ გინდათ, მოგექცნენ, ისე მოექეცით სხვებსო. ეს კი ხშირად გვავიწყდება. რა ვალდებულებები გვაკისრია ქრისტიანებს სხვა ადამიანების მიმართ? – ეს არის სახარების ოქროს წესი – მოექეცი სხვას ისე, როგორც შენ გინდა, მოგექცნენ, სხვას არ გაუკეთო ის, რაც შენ არ გინდა, გაგიკეთონ. რატომ მოგვეცა ამგვარი სამკუთხედი – ღმერთი, მოყვასი და ჩვენ? აქ ძირითადად საუბარია ღვთის სიყვარულზე. აქ ჩადებულია სიყვარულის ფენომენი. ამ სამკუთხედში უნდა ვეძებოთ ღმერთი, ადამიანი და მოყვასი. ეს არის სიყვარულის ოქროს წესი, რომელიც ჩვენ ქრისტიანობამ გამოგვიცხადა. ღვთივგამოცხადებულებაში უდიდესი სიყვარული არის ჩადებული. ამიტომ არის ქრისტიანობა სიყვარულის რელიგია. რადგან გვიყვარს ღმერთი, იმიტომაც გვიყვარს ერთმანეთი. "გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარმედ თავი შენი", – გვასწავლის უფალი. რაც უფრო გიყვარს ღმერთი, მით უფრო გიყვარს მოყვასი. ამიტომ არის ეს უნივერსალური წესი. მოყვასი არ არის იზოლირებული, ის არის ჩვენი გაგრძელება. ეს წესი კი იმისთვის არსებობს, რომ სიყვარულში გახსნილები ვიყოთ და არა – გაყინულნი. არ შეიძლება გიყვარდეს ის, რაც არ იცი. ამიტომ ადამიანი, რომელიც ცდილობს, გაიგოს ეს ოქროს წესი, ის ცდილობს, მოყვასის სიყვარულში გაიწვრთნას. ცდილობს ამ სიყვარულის გაზრდას, გადიდებას. ამისთვის კი მან თავმდაბლობა უნდა ისწავლოს. – რას ნიშნავს საკუთარი თავის სიყვარული? – საკუთარი თავის სიყვარული არ ნიშნავს ეგოცენტრულს, არამედ ქრისტესმიერს. პირველ რიგში, ადამიანი ცდილობს, უყვარდეს ღმერთი, შემდეგ მოყვასი და საკუთარი თავი. როცა ის შეიყვარებს ღმერთს მთელი გულით და სულით, შემდეგ იწყებს მოყვასის შემეცნებას და შეყვარებას. თუ ცოდვის ჩადენა არაფრად მიაჩნია მას, ესე იგი არც საკუთარი თავი ჰყვარებია. ფაქტობრივად ქრისტიანული ცხოვრების წესის დაცვით ადამიანი საკუთარი თავის სიყვარულს ამჟღავნებს. ადამიანი, რომელსაც საკუთარი თავი არ უყვარს, რა თქმა უნდა, ვერც სხვა ადამიანს, მოყვასს ვერ შეიყვარებს და ვერც თვით ოჯახის წევრებსა და ახლობლებსაც. ამ შემთხვევაში კი ღვთის სიყვარულზე საუბარი ზედმეტია. საკუთარი თავი იმიტომ გვიყვარს, რომ ღმერთი გვიყვარს. სახარების კითხვით, წირვა–ლოცვებზე დასწრებით, მუდმივი ლოცვებით აუცილებლად მოგვეცემა კითხვებზე პასუხები, რომლებსაც ჩვენ ვსვამთ. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-07-01) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 2340 | |
შესვლა საიტზე