იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
ყველა ადამიანში ღვთის ხატება და მსგავსებაა... უნდა გვიყვარდეს უფალი ჩვენი-იესო ქრისტე და ქრისტესაც ვეყვარებით. ვინც ქრისტეს უყვარს, იგი მამისა და სულიწმიდისთვისაც საყვარელია. მორწმუნე და მონათლული ადამიანი არის ღვთის ტაძარი. მასში ხდება აღდგენა ღვთის მსგავსებისა და ხატებისა. მოუნათლავი და უზიარებელი ადამიანი კი ეშმაკის ტაძარია. რა სულსაც ეზიარები, მისი ნაწილი ხარ. უფლის ფერისცვალებასთან ერთად უნდა მოხდეს ჩვენი ფერისცვალებაც. ჩვენი შეცვლა, სრულყოფა, ეს არის რთული, ხანგრძლივი პროცესი, რომლის სწორად წარმართვისათვის საჭიროა ადამიანის სულის, პიროვნების რელიგიურ-კულტურული აღმშენებლობა, თვითდგომა ქრისტეში. ჩვენი ფერიცვალება, რომ მოხდეს, უნდა გავაღვიძოთ, აღვადგინოთ ჩვენი მახსოვრობა და გვახსოვდეს, ვინ ვიყავით მანამ, სანამ ქრისტიანები, მორწმუნეები გავხდებოდით. გავიხსენოთ, რა წუმპეში ვიყავით ჩაფლულნი. ბევრს ავიწყდება ღვთის ეს კეთილისმყოფელობა, რადგან მეხსიერება აღარ აქვს... ხოლო ის ადამიანი და ის ერი კი, რომელსაც მეხსიერება აღარ გააჩნია, არ ახსოვს ვინ იყო გუშინ და ვინ ამოიყვანა სიბნელიდან, აუცილებლად დაიღუპეება, რადგან ყოვლად წარმოუდგენელია, გაუცნობიერებლად ვცხონდეთ-არ ვიცოდეთ, რას ითხოვს ჩვენგან ღმერთი და როგორები უნდა გავხდეთ. ამიტომ უნდა აღვიდგინოთ, გავიხსენოთ ჩვენი წარსული, გავაანალიზოთ ჩვენი ცხოვრება და გავაცნობიეროთ, რა სურს უფალს ჩვენგან. ყველაფერს თავისი სახელი უნდა დავარქვათ; ცოდვას ცოდვა უნდა ვუწოდოთ, ავდმყოფობას-ავადმყოფობა. ჩვენ ვერ ვუმკურნალებთ ვერანაირ სენს, თუ არ ვაღიარებთ რომ ავად ვართ. ასევე, სანამ ჩვენს ცოდვებს არ გავაცნობიერებთ და თამამად არ ვაღიარებთ, რომ ცოდვილები ვართ, ვერ მოვიკვეთავთ, ვერ განვეშორებით მათ. შეცდომის, სისუსტის, ცოდვის აღიარებას, სჭირდება სიმამაცე, რომელსაც გვანიჭებს უფალი ჩვენი-ისეო ქრისტე. იყო ადამიანი, ნიშნავს ფლობდე შესაძლებლობას, გახდე უფრო სრულყოფილი, უფრო სათნო, უფრო ღვთისნიერი, ვიდრე ხარ დღეს. იარებოდეთ მანამ, სანამ ნათელი თქვენთან არისო-ამბობს სახარება. და მართლაც, სანამ ღვთიური ნათელი, ქრისტე ჩვენთან არის, გვეძლევა სრულყოფის, ფერისცვალების და წინსვლის შესაძლებლობა. ადამიანს ზოგჯერ ეძლევა საშუალება, იხილოს ცხოვრებაში მაცხოვარი. ყველა ადამიანი ადრე თუ გვიან, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც შეხვდება მაცხოვარს. ქრისტეს გარეშე არ არსებობს ცხოვნება. ვერავინ შევა სასუფეველში ქრისტესთან შეხვედრის თვინიერ.ყურადღებიანი უნდა ვიყოთ როგორც საკუთარი თავის, ასევე სხვა ადამიანების მიმართაც, რადგან არ ვიცით, სად შევხვდებით ქრისტეს. ყველა ადამიანში ხომ ღვთის ხატება და მსგავსებაა. დავფიქრდეთ, როგორ ვექცევით სხვებს? როგორც ჩვენ გვინდა მოგვექცენ, ისე უნდა მოვექცეთ სხვებსაც. ხომ გვინდა, რომ კარგად მოგვექცნენ? ამიტომ, ჩვენც კარგად უნდა მოვექცეთ ადამიანებს. გვინდა პატივი გვცენ? ჩვენც პატივი უნდა მივაგოთ სხვას. თუ სხვას არ მივაგებთ პატივს, ე.ი ჩვენსავე თავს ვეპყრობით უდიერად. ასევე მნიშვნელოვანია ისიც, რომ ქრისტიანი თავისებური კულტურით უნდა გამოირჩეოდეს. ჭეშმარიტ სარწმუნოებას მხოლოდ ტაძარში სიარულით ვერ მოვიპოვებთ. ნებისმიერ დროს, ნებისმიერ ადგილას ქრისტიანულად უნდა ვიქცეოდეთ. დაუშვებელია ხმამაღლა ლაპარაკი, ბილწსიტყვაობა, უხეში სიტყვის მიგება, ამპრტავნება-ეს ყველაფერი უკულტურობაა. ყოველი ცოდვა ფაქტორივად უკულტურობაც არის. ქრისტიანული კულტურის შრეები, საუკუნეების განმავლობაში რომ იქმნებოდა, რაღაცნაირად დაიფარა. საბედნიეროდ, დღესაც მრავლად არიან ქრისტიანული, მართლმადიდებლური კულტურის მქონე ადამიანები, მაგრამ მასობრივად ერში ეს კულტურა დაიკარგა. რას ნიშნავს ქრისტიანული კულტურა? ამ კითხვაზე პასუხი სახარებაში არის მოცემული: მართლმადიდებლური კულტურის ადამიანს ახასიათებს მშვიდი სიტყვის მიგება, გულთბილი მადლობის თქმა, არააგრესიულობა.ჯერ კიდევ, ეკლესიაში მოსვლამდე უნდა შეითვისოს ადამიანმა ცხოვრების ეს წესი. უმაღლესი კულტურის ადამიანი, სრული კაცი-მაცხოვარი იყო. ვერავინ გაიხსენებს შემთხვევას, რომ მაცხოვარს უხეშად ეპასუხოს ვინმესთვის, დაეწყევლოს ან დაესაჯოს ვინმე... | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2011-12-19) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1486 | |
შესვლა საიტზე