იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "უფალი გვაფრთხილებს – მოემზადე ზეცისთვის, ძალიან ნუ დაენერგები მიწაზე!"
ბრძენკაცს უთქვამს, მთელი ჩვენი ცხოვრება სიკვდილისთვის მზადებააო. ეკლესია, წმინდა მამები გვასწავლიან, რომ ვიცხოვროთ დღევანდელი დღით და დღესვე შევინანოთ ცოდვები, რადგან არ ვიცით, როდის დადგება აღსასრული, როდის მოვა უფალი და მოგვთხოვს პასუხს ჩვენს ცოდვებზე. ამ საკითხებზე გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, როდის სჯის ღმერთი ადამიანს ან საერთოდ სჯის კი? თუ თვითონ ისჯის საკუთარ თავს? – უფალი გვეუბნება – მოდით ჩემთან, მე განგკურნავთ, განგწმენდთ ცოდვებს; განიბანეთ, შეინანეთ, განიწმინდეთ, მე გავხდი თქვენს ცოდვებს თოვლივით თეთრს, რა ფერისაც უნდა იყოს ისინი. ცოდვილებისათვის, განსაკუთრებით კი არაქრისტიანული წესით მცხოვრები ადამიანებისათვის, ღმერთი არა – სიყვარული, არამედ დამსჯელი ძალაა. საუბარია უნანელ, სიჯიუტეში მყოფ ცოდვილებზე. მოუნანიებელი, არაეკლესიური ადამიანისთვის ეკლესია არის საძულველი, მისთვის ქრისტეს მცნებები მტანჯველია. ყველა უნანელი, ცოდვილი ადამიანი დაიწვება, როგორც ჩალა. ცხოვრება წარმავალია. თუ მას სწორად არ გამოვიყენებთ, შეიძლება უნაყოფოდ ჩაიაროს. ჩვენ ხომ ღმერთმა გაგვაჩინა, არაფრისგან მოგვცა სხეული. გინახავთ ყველას, როგორ შენდება სახლი. გინახავთ ასევე ხარაჩოებიანი, დაუმთავრებელი შენობა. ჩვენი სხეულიც დაუმთავრებელ სახლს ჰგავს მანამ, სანამ სული აშენდება მასში, მიიღებს სიმდიდრეს, სრულყოფილებას. როცა ჩვენი სული აშენდება, მშენებლები – უფლის ანგელოზები ხარაჩოებს მოაცლიან მას. ეს იქნება მიწიერი სიკვდილი. ამის შემდეგ ადამიანი ზეცაში მიდის. სანამ გვაქვს ხარაჩოები, სულის აშენების, სულიერი ზრდის საშუალება, მანამ უნდა ვიშრომოთ, რომ მოულოდნელად არ მოგვაცალონ ხარაჩოები და არ დაგვრჩეს ჩვენი სულის შენობა აუგებელი. – "იარეთ სწრაფად, ძლიერად და მაღლა" – რას ნიშნავს ეს სიტყვები? – ეს არის ჩვენი ცხოვრების აზრი. დროებითი მარადიულად უნდა ვაქციოთ. ყველაფერში ვეძებოთ უფალი. უფალი გვაფრთხილებს – მოემზადე ზეცისთვის, ძალიან ნუ დაენერგები მიწაზე! არ დაგავიწყდეს, რომ სტუმარი ხარ. ცხოვრებას თან სდევს ამქვეყნიური სიმძიმეები, მათი დაძლევა გაგვიადვილებს მარადიულობასთან მიახლებას. უნდა ვიცოდეთ, რომ ადრე თუ გვიან მარადიულობაში გადასვლა მოგვიწევს. უნდა გვახსოვდეს, რომ გვაქვს ცხოვრების მიზანი. ყოველდღე ვიფიქროთ საკუთარ ცოდვებზე და ვეცადოთ, შევამციროთ ისინი, ვინანოთ მათ გამო. გვახსოვდეს, რომ სიკვდილი არ არსებობს, არსებობს მარადიული სიცოცხლე. ადამიანმა უნდა მოიპოვოს სიბრძნე, სიყვარული ღვთისა და მოყვასისა. დანარჩენი ყოველივე ამაოებაა. აუცილებელია დღის გარკვეული ნაწილი გავატაროთ ლოცვაში. აუცილებელია დავიცვათ მარხვა, ვიყოთ მხიარულნი. ქრისტიანული მხიარულება გულისხმობს უფლის მიმართ მადლიერებას. აუცილებელია მოძღვრისგან კურთხევის აღება ერთი შეხედვით უმნიშვნელო რამისთვისაც კი. ასე რომ, უნდა ვიაროთ სწრაფად, ძლიერად და მაღლა! – რა აძლევს ადამიანს სიმტკიცეს? – მხოლოდ მტკიცე რწმენა თუ შეაძლებინებს ადამიანს, მიხვდეს, რომელი განსაცდელი საიდან მოდის. სიმტკიცეს იძლევა ეკლესია. ამიტომ ხშირად უნდა ვიაროთ ეკლესიაში. ყოველდღე, მოუკლებელად უნდა ვილოცოთ. მონანიე, მლოცველი, თავმდაბალი ადამიანი ადვილად მიდის ღმერთთან. მტკიცე ადამიანის შეცდომაში შეყვანა რთულია და ის ადვილად ხვდება საფრთხის მოახლოების საშიშროებას. უნდა განვმტკიცდეთ რწმენაში, რომ რამეში არ მოვტყუვდეთ. მარადიულ ღვიძილში უნდა ვიყოთ. არ არსებობს ადამიანი, რომელიც უფალს სძულს. ჩვენს ცოდვებს იგი თავის თავზე იღებს. ეს მხოლოდ ქრისტეს, ჭეშმარიტ ღმერთს შეუძლია, რადგანაც ჩვენ, ყველანი, ქრისტეს ნაწილები ვართ. თუ ერთი ნაწილი იტანჯება, იტანჯება მთელი გვამი. ამიტომ ყველანი უნდა ვიყოთ ჯანმრთელები. ჯანმრთელობა ნიშნავს ქრისტეს მცნებებით ცხოვრებას. ნუ გეგონებათ, რომ ეს მარტო კეთილი რჩევაა უფლისა. უფალი არ გვეუბნება, აღიღე ჯვარი ჩემიო, არამედ – უარყავ თავი შენი და აღიღე ჯვარი შენიო, ესე იგი შენი მოვალეობები გააცნობიერეო. ერთი წმინდა მამა ამბობს, რომ ნეტარ არიან მონანული ცოდვილნი, რადგანაც, როცა ვნანობდით, ღმერთს ვეცოდებოდით და ღვთის მადლი მოუკლებლად გადმოდიოდა ჩვენზე. მართლაც, მონანული ცოდვილი ერთ პატარა ცრემლს რომ გადმოაგდებს, ცრემლი განწმენდს მას ცოდვებისგან. – მამაო, ადამიანი მუდამ ვიღაცაზე ზრუნავს – ეს იქნება შვილი, მშობელი თუ სხვა ადამიანი. ამ დროს შეიძლება თავის სულის გადასარჩენად ვეღარ იზრუნოს, თუმცა ის, რომ სხვაზე ზრუნავს, უკვე მადლია. როგორ უნდა მონახოს ადამიანმა შუალედი, რომ საკუთარი თავის მიხედვა, სულიერი თვალსაზრისით, არ დაავიწყდეს? – გეთანხმებით. ადამიანი ბავშვობაში დედაზე, მამაზე ფიქრობს, წამოიზრდება და შეყვარებულზე, ცოლზე, ქმარზე, შვილზე ფიქრობს. დაბერდება და შვილებზე და შვილიშვილებზე ფიქრობს. მუდამ იმაზე ზრუნავს, ვის რა დაუტოვოს. ამ სულელ ადამიანს ყველაზე ბოლოს საკუთარი თავი ახსენდება. ეს არის სიბრიყვე. ყველაფერს გამოასწორებს კაცი, სიბრიყვეს – ვერა. ჯიუტი ურწმუნოებაც გამოუსწორებელია. ადამიანის ცხოვრებაში ყოველთვის იქნება ასეთი რამ, რაზეც უნდა იფიქრო, ინერვიულო, იზრუნო, ამ საზრუნავს ვერ გამოლევ. "ნუ ფიქრობთ მომავალზე, რა ჩაიცვათ, რა ჭამოთ, იფიქრეთ დღევანდელ დღეზე. დღესვე უნდა შეინანოთ ცოდვები", – გვასწავლის ანდრია კრიტელის კანონი და მოგვიწოდებს სინანულისკენ. ჩვენი ცხოვრება ჰგავს ცურვას დიდ, აბობოქრებულ მდინარეში, წუთისოფლის მდინარეში. ჩვენი პატარა ნავი არ უნდა ავავსოთ ზედმეტი ტვირთით, რაც მას ჩაძირავს, ზედმეტი უნდა დავტოვოთ. წმინდა მამები ადამიანს ზღვაში მოცურავეს ადარებენ. ზოგმა არც კი იცის, საით არის ხმელეთი. ჩვენ კი, ქრისტიანებმა, ვიცით, სად არის გადარჩენა, აღთქმული ქვეყანა, საით უნდა ვიაროთ. ზღვა არასოდეს არის სანდო. ასევე არ არის სანდო წუთისოფელი. ამიტომ ყოველთვის მზად უნდა ვიყოთ წუთისოფლის ბობოქარი ღელვისთვის, განსაცდელებისთვის. უნდა ვმოქმედებდეთ არა ჩვენი სხეულის, არამედ ღვთის ნებით. ჩვენი სურვილები უფლის ნებას უნდა დავუმორჩილოთ. უნდა ღმერთს, ავად ვიყო? ვიყო ავად! უნდა ღმერთს, ჯანმრთელად ვიყო? ვიყო ჯანმრთელად! უნდა ღმერთს, ღარიბი ვიყო? ვიყო ღარიბი! უნდა ღმერთს, მდიდარი ვიყო? ვიყო მდიდარი! და ა.შ. უარვყოთ ყოველივე ის, რაც ღმერთისთვის არასათნოა, რაც არ შეიწირება ღვთისგან. ვიფიქროთ, რომ ამქვეყანაზე სტუმრად ვართ მოსული. ჩვენ უნდა გამოვასწოროთ საკუთარი თავი. ღმერთის გამოსწორებას და მის დარწმუნებას კი არ უნდა ვცდილობდეთ. – არის თუ არა ქრისტიანობა გარკვეულწილად მზადება სიკვდილისთვის? – ადამიანის ცხოვრების შემაჯამებელი სიკვდილია. ადამიანის იმქვეყნიური ცხოვრება განისაზღვრება იმის მიხედვით, როგორ განვლო ამქვეყნად ყოფნის ჟამი. თუ ადამიანი ურწმუნო და ბრმა იყო აქ, იქაც ისე გადადის. ქრისტიანობა არის სიკვდილისთვის მზადება, ოღონდ არა ისე, რომ ყველაფერს სიკვდილის შიშით, სულმოკლეობით ვუყურებდეთ. ქრისტიანობა მარადიული ცხოვრებისთვის ამზადებს ადამიანს, დიდი ცხოვრებისთვის, როცა მართალნი გაბრწყინდებიან. არ სჭირდება დიდი ფილოსოფია იმას, თუ რას მოითხოვს ჩვენგან უფალი. უბრალოდ მივიღოთ ეს ყველაფერი მარტივად, ისე, როგორც ეს სახარებით მოგვეცა. დავაფასოთ ჩვენი ეკლესია, საიდუმლოებები ღვთისა, დავაფასოთ ღმერთის მიერ გაღებული დიდი მსხვერპლი და გადავრჩეთ. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-07) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1075 | |
შესვლა საიტზე