იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ცოდნა ძალაა, მაგრამ ყოველთვის – არა" ადამიანს თუ რწმენა არ აქვს, ცოდნა მისთვის უნაყოფო ინფორმაციად რჩება – გვასწავლიან წმინდა მამები. ორივე ნიჭი, რწმენა და ცოდნა, ერთმანეთთან მჭიდროდ არის დაკავშირებული, თუმცა, თუ არჩევანია გასაკეთებელი, მაშინ ჯობია, ადამიანს რწმენა ჰქონდეს ცოდნის გარეშე, ვიდრე ცოდნა – რწმენის გარეშე. რწმენა ადამიანს სულიერი სიმშვიდის მოპოვებაშიც ეხმარება. ამ თემაზე გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი,მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, ნეტარი ავგუსტინე ამბობს: "მწამს, რადგან მინდა, რომ გავიგო და თუ მინდა, გავიგო, უნდა ვირწმუნო". შეიძლება თუ არა გვწამდეს დ გვიყვარდეს ისეთი რამ, რაც ბოლომდე შეცნობილი და გააზრებული არ გვაქვს? – ღვთის შემეცნება დასრულებადი არ არის. უხეშად რომ ვთქვათ, ქრისტიანობის დასრულებული კურსი არ არსებობს. ქრისტიანობის პირველი მოთხოვნა არის რწმენა. როცა გწამს, სწავლას იმიტომ იწყებ და უფრო მეტის გაგების სურვილი იმიტომ გიჩნდება. რწმენა პირველადი და უსაზღვროა. ჯერ რწმენა და შემდეგ – სწავლა! თუ სარწმუნოება არ გაქვს, რაც უნდა თავი დაიტვირთო წიგნების კითხვით, შენში ცოდნა არ დარჩება. განა ცოცხალი არ იყო სახარება, როცა შენში შემოვიდა, მაგრამ ურწმუნოების გამო უნაყოფო ნიადაგზე დაითესა? თუ ცოდნას ვერ გამოიყენებ, რა აზრი აქვს? ამიტომ ჯერ ნიადაგი უნდა იყოს, ანუ სარწმუნოება და შემდეგ ცოდნა, თესლი, რომ ნაყოფი გამოიღოს. ნებისმიერ კეთილ საქმეს სარწმუნოება და რწმენა სჭირდება. ურწმუნოებით გაკეთებული არაფერი ვარგა. ნეტარი ავგუსტინეს სიტყვები სწორედ ამას ნიშნავს. ეს ჩაკეტილი წრეა. ერთმანეთთან არის დაკავშირებული – ცოდნა და რწმენა, რწმენა და ცოდნა. მორწმუნე ადამიანის მეხსიერებაც სხვანაირია. მორწმუნე წაკითხულს უკეთესად იმახსოვრებს. როცა ადამიანს სწამს, უკეთესად იგებს. თუ ცოდნას რწმენა არ ახლავს, არ განვითარდება, ინფორმაციის სახით დარჩება. ცოდნა რა არის? ჩვენში არსებული ძალაა, რაც სარწმუნოებით გამოვლინდება. – როგორ გამოიხატება მაგალითებით რწმენა ცოდნაში? – თუნდაც მხოლოდ იმის ცოდნა, რომ მოყვასს უნდა აპატიო, მაგრამ ამას არ აკეთებ, უკვე იმაზე მიუთითებს, რომ იცი, მაგრამ რწმენა არ გაქვს. ეს ორივე – რწმენა და ცოდნა – ისეა ერთმანეთზე გადაბმული, როგორც უფლის მცნებები, 9 ნეტარება და ა.შ. ჯობია, გწამდეს და არ იცოდე. ეს უფრო უპირატესი მდგომარეობაა. არ იცოდე, რას ნიშნავს ზიარება, მაგრამ ეზიარებოდე. შეიძლება აკადემიკოსი და თეოლოგი არ იყო, მაგრამ მთელი გულით გწამდეს უფალი. ეს ნიშნავს, რომ გულისკარი ღია გაქვს და მადლს იღებ. ცოდნა ძალაა, მაგრამ ყოველთვის – არა. თუ ცოდნა სარწმუნოებრივად არ არის გამოვლენილი შენში, ის ცოდნა კი არა, უბრალოდ ინფორმაციაა. – ხშირად ორ უკიდურესობაში ვვარდებით – ხან ჩვენ ნაკლს ვერ ვამჩნევთ, ხან პირიქით, გამუდმებით საკუთარი თავის კრიტიკაში ვართ. თვითკრიტიკა რამდენად სათნოა უფლისთვის? – საერთოდ, უკიდურესობები არ ვარგა. ორივე არასწორი მიდგომაა საკუთარი თავისადმი. ცოდვების და საკუთარი შეცდომების განცდა აუცილებელია. არ არსებობს ადამიანი, რომელიც თავის ცოდვებს მეტნაკლებად არ განიცდიდეს. მორწმუნეში თუ ურწმუნოში სინდისის ქენჯნაა ჩადებული. თუმცა მორწმუნე უფრო მეტად განიცდის თავის ცოდვებს და დროთა განმავლობაში ეს გრძნობა უმძაფრდება. – ამან შეიძლება უარყოფითი შედეგიც გამოიღოს? – ეს გრძნობა საკუთარი თავის შეზიზღებასა და სასოწარკვეთილებაში არ უნდა გადაიზარდოს, პირიქით, ადამიანის სული უნდა დააბალანსოს. განცდა, რომელიც ადამიანს სულიერ წონასწორობას ურღვევს, ღვთისგან კი არა, ბოროტისგანაა. არაჯანსაღი დამოკიდებულება ცოდვებისადმი, თვითგვემა ადამიანს საბოლოოდ ღვთის განდგომილებამდე მიიყვანს. – ალბათ მეორე უკიდურესობაა, როცა ადამიანი საკუთარ თავში ნაკლს ვერ ხედავს. – ეს ნიშნავს, რომ საერთოდ არ ვიფიქროთ არაფერზე, სულიერად გავქვავდეთ, ნიჰილიზმამდე მივიდეთ და ღვთის შიში დავკარგოთ. ამ დროს ადამიანი გადარჩენაზე აღარ ფიქრობს. – როგორ უნდა დავიცვათ ოქროს შუალედი? – ამ ორ უკიდურესობას შორის წონასწორობის დაცვაში გვეხმარება საიდუმლო, რომელსაც აღსარება ეწოდება. შემდეგ კი სულს ზიარება აბალანსებს და კურნავს. მორჩილებაც გამოსავალია. – ღვთის მსახურები ამბობენ, რომ მორწმუნესთვის სულიერი სიმშვიდის შენარჩუნება მთავარია... – კი, ეს ძალიან მნიშვნელოვანია. ყველაფერს უნდა ვერიდოთ, რაც სულიერ სიმშვიდეს გვირღვევს. ქრისტიანობის ერთ–ერთი არსი ისაა, რომ მოყვასს არ აწყენინო, წონასწორობიდან არ გამოიყვანო და შენც სიმშვიდე შეინარჩუნო. – თუმცა, დამეთანხმებით, რომ ეს ჩვეულებრივი მოკვდავისთვის ზოგჯერ ძალიან რთულია. – ამისთვის არსებობს მონანიება, აღსარების საიდუმლო. – როგორ უნდა შეძლოს მორწმუნემ სიმშვიდის შენარჩუნება? – თუ თავს ღმერთს შეავედრებს და მისი მცნებებით იცხოვრებ, შენი წყობიდან გამოყვანა ადვილი აღარ იქნება. მორჩილება და მადლობა ყველაფერზე – ეს არის გამოსავალი. შეიძლება ადამიანი გაბრაზდეს, მაგრამ სულიერი წონასწორობა მალევე უნდა აღიდგინოს. ადამიანი წონასწორობის დაკარგვასთან ერთად მადლსაც კარგავს, მაგრამ შეუძლია ისევ უკან მიიღოს, თუ სწორად იცხოვრებს. თუ ქრისტეში ხარ, აღსარებას ამბობ, ეზიარები, ლოცულობ, ანგელოზი გყავს, რომელიც შენს სულიერ წონასწორობაზე ზრუნავს, მადლსაც მიიღებ. – სამსახურში, ოჯახში, გარეთ – ხშირად მრისხანების ცოდვაში ვარდება მორწმუნე. როგორ უნდა ებრძოლოს ამ ცოდვას? – მრისხანების ვნება ძირითადად ამპარტავნებისგან მოდის. ზოგს იმხელა წარმოდგენა აქვს საკუთარ თავზე, რომ სხვებს ვეღარ იტანს. ამ დროსაც მორწმუნეს მორჩილება და თავმდაბლობა, ამპარტავნებისგან განდგომა იცავს. ეს სულიერი ბრძოლაა, რომელშიც გამარჯება აუცილებელია. დაცემა დანებებას არ ნიშნავს. მრისხანებას მრისხანებით არ უნდა ვუპასუხოთ და ეს სულიერ გამარჯვებას მოგვიტანს. ღმერთს უნდა დავეყრდნოთ და არა – საკუთარ თავს ან ფულს და ა.შ. თუ მოვინდომებთ, ღვთის მადლით გზა გაგვეხსნება. მანანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-10-17) | ავტორი: ,მამა გიორგი (სხირტლაძე). | |
| ნანახია: 2498 | |
შესვლა საიტზე