ЛСЛС
დახურვა
შეტყობინებები: 0
MESSAGE!:შეტყობინება არ არის
შესვლა საიტზე
იტვირთება...
 
მთავარი » სტატიები » სტატიები

"წყენა და განსაცდელი სამკურნალო ტალახის როლს ასრულებს"
"წყენა და განსაცდელი სამკურნალო ტალახის როლს ასრულებს"

ადამიანურ ცხოვრებაში უარყოფითი მოვლენები ჭარბობს. წყენა, შეცდომა, კონფლიქტი... სამწუხაროდ, ჩვენი ყოველდღიურობის ნაწილია. ასეთ დროს ვცდილობთ, თავი დავიცვათ, გამოვჩნდეთ, რომ მართლები ვართ, იქით შევუტიოთ და ასე ნელ–ნელა, შეუმჩნევლად ჩვენვე ვვარდებით ცოდვაში. ერთადერთი, რაც ამ განსაცდელს შეგვიძლია დავუპირისპიროთ, დათმენა, მიტევება და თავმდაბლობაა. ამ თემაზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის წინამძღვარი, დეკანოზი მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება. 
– მამაო, როგორ დავითმინოთ წყენა, რომელიც გულსა და გონებაში ბობოქრობს? 
– წყენის დათმენა დაკავშირებულია უშუალოდ თავის დამდაბლებასთან, რაც ჩვენ ძალიან გვიჭირს. თუ ჩვენ შევხედავთ სახარების ისტორიას, დავინახავთ, რომ უფალმა დაიმდაბლა თავისი თავი – ჯვარზე სიკვდილამდე მოითმინა. ჩვენც დაგვიბარა, რომ ვინც დაითმენს, ცხონდება. ეს ეხება იმ წყენასაც, რასაც განვიცდით, იმ უარყოფით მოვლენებს, უარყოფით გამოცდილებებს, რასაც სამყაროში ვაწყდებით. თავის დამდაბლებას გარკვეული უარყოფითი მოვლენების მიმართ ცხოვრებისეული გამოცდილების მოცემა შეუძლია. ისე კი არ უნდა ვიცხოვროთ, რომ თხასავით შუბლით დავეჯახოთ რამეს ან აგრესიული გავხდეთ, ჩვენი რომ შეეშინდეს ხალხს და მოგვერიდოს, არამედ თავი უნდა დავიმდაბლოთ ბუნებრივად, ჩვეულებრივად და ქრისტიანულად. ურწმუნო ადამიანისთვის ძნელია თავის დამდაბლება. ეს თითქმის ისეთივე რამ არის, ბაყაყს რომ ფრენა მოსთხოვო, კურდღელს – სიმღერა. შეუძლებელია, ურწმუნო ადამიანმა თავი დაიმდაბლოს. 

– რა ეხმარება ადამიანს თავის დამდაბლებაში? 

– პირველ რიგში, ეს დაკავშირებულია სარწმუნოებასთან. სარწმუნოება არის ის გასაღები, ის ხელი, რომელსაც უწვდის უფალი ადამიანს, რომ მან საყრდენი იპოვოს არა საკუთარ თავში, არამედ უფალში. თუ ადამიანი ღვთის არსებობას დაინახავს ყველაფერში, მუდმივი აგრესიის, კბილთა ღრჭენის მდგომარეობიდან გამოვა. აღარ დააკარგვინებს წონასწორობას სამყაროში არსებული უარყოფითი მოვლენები. როგორც ხისთვის არის საჭირო წვიმა და ქარი, ადამიანისთვის ისევეა საჭირო განსაცდელი. წყენა და განსაცდელი ცუდი კი არ არის, ზოგჯერ სამკურნალო ტალახის როლს ასრულებს, საჭირო ფაქტორებია, რომელიც ადამიანს ადამიანად აქცევს. თუ მას უნდა, სიცოცხლის წყარო ჰქონდეს, ქრისტეს უნდა მიემსგავსოს, ანუ თავის დამდაბლება უნდა ისწავლოს. ირიბად თუ პირდაპირ, მარჯვენა ლოყის შეშვერა უნდა ისწავლოს, მარცხენაში რომ გაარტყამენ. ამას სახარება გვასწავლის. 
სახარებას რომ დავუკვირდეთ, იქ საუბარია დაპირისპირებაზე აგრესიასა და ქრისტეს მოთმინებას შორის. იმ აგრესიულმა გარემომ არამარტო შური იძია ქრისტეზე, არამედ ღმერთთან გათანაბრება სცადა. ქრისტეს მოთმინება ჩვენთვის მაგალითი უნდა იყოს. თუ გვინდა, რომ ჩვენმა ეროვნულმა შეგნებამ გაიღვიძოს, გარშემო ყველას ვუყვარდეთ, გარშემომყოფებისთვის ასატანი ვიყოთ, თავმდაბლობას უნდა მივმართოთ. ერთმანეთის ჯინაზე არ უნდა ვცხოვრობდეთ, ნორმალური, დახვეწილი, კულტურული მეტყველება უნდა გაგვაჩნდეს და არა – ღვარძლიანი. ამას ურწმუნონი ცივილიზაციას უწოდებენ, რეალურად კი ამას ქრისტიანული მრწამსი გვასწავლის. თუ ისე გავაგრძელებთ ცხოვრებას, თითქოს ქრისტე არც მოსულა დედამიწაზე, არ არის გამორიცხული, დიდ კატასტროფებამდე მივიდეთ. 
– აგრესიაზე აგრესიით პასუხს შედეგი რა აქვს? 
– არანაირი. იმავე ცოდვაში ვდგებით, რაშიც აგრესორი იმყოფება. წყენაზე, აგრესიაზე პასუხის არგაცემა დიდ ოკეანეს ჰგავს, რომელსაც პატარა ტალახი ვერ დააბინძურებს. მოთმინება გვმართებს. უნდა ვიცოდეთ, სად როგორ მოვიქცეთ, როგორ მივბაძოთ ქრისტეს ჩვენი ცხოვრებით იმ მომენტებში, როცა აგრესიას ვაწყდებით. თუ ვინმე გვაწყენინებს და მარჯვენა ლოყაში დაგვარტყამს, ჩვენ ისე კი არ უნდა დავარტყათ, რომ ყბა მოვაგლიჯოთ, უნდა მოვითმინოთ. თუ ასე არ მოვიქცევით, ფარისევლები ვიქნებით. ფარისევლები ყოველთვის იყვნენ და დღესაც არიან. განსაკუთრებით საშიშია ურწმუნო ადამიანი აგრესიის დროს. აგრესიაზე აგრესიით პასუხის გაცემა ბოროტებას წარმოშობს. ამის ყველაზე დიდი წამალი კი არის თავმდაბლობა.
– თავმდაბლობის სწავლა შეიძლება თუ ადამიანი დაბადებიდან, ბუნებით უნდა იყოს ასეთი? 
– ადამიანს თავმდაბლობის ძალას ეკლესია აძლევს. ზოგჯერ მას არ უნდა ეკლესიაში მისვლა, მცნებებით ცხოვრება და ებრძვის ქრისტეს წესებს. ზოგჯერ კი, პირიქით, ადამიანს უნდა, რომ მივიდეს ეკლესიაში, მაგრამ სულის რაღაც ნაწილი ეწინააღმდეგება, არ აკეთებს იმას, რაც მისთვის სათნოა და მოითხოვს იმას, რაც მის სულს აზიანებს. ქრისტემ თავი დაიმდაბლა იმისთვის, რომ ადამიანები გადაერჩინა. თუ მისი ერთ–ერთი მცნების – მარჯვენაში როცა გაგარტყამენ, მარცხენა მიუშვირეო, შესრულება არ შეგვიძლია, ჩვენ მაინც ნუ ვიქნებით ისინი, ვინც ადამიანებს ურტყამენ. 
თუ ადამიანი ჯვრისმტვირთველობის პროცესშია, უარყო თავისი ცუდი და შეუდგა ქრისტეს, იგი ნდობას ჰპოვებს და უფალი მას არ მოუვლენს ისეთ განსაცდელს, რასაც ვერ დაძლევს ან, თუ მოუვლენს, მიეხმარება მის დაძლევაში. ეს ნდობა საოცარი ნიჭია, რომელიც ყველა მორწმუნეს აქვს. ესეც ღვთის მიერ მოვლენილი და გაჩენილი ნდობაა. მორწმუნე ამ დროს ხედავს, რომ ყველაფერი ღვთის ნებაა, ამიტომ ადამიანში აგრესია აღარ არის. საკუთარი და სხვისი ჯვრის დაფასება მიგვიყვანს უვნებელ, უბოროტო მდგომარეობამდე. 
– თითქოს თავმდაბლობის საწინააღმდეგო მცნებაა – "გიყვარდეს მოყვასი შენი, როგორც თავი შენი", ანუ ადამიანის ეგოს პირველ ადგილზე აყენებს. 

– პირიქით, ეს დიდი მცნებაა და გვათავისუფლებს საკუთარი თავის ეგოცენტრული სიყვარულისგან. ადამიანი საკუთარ თავს ივიწყებს ქრისტეში – ამით იკურნება ეგოცენტრიზმისგან, მაგრამ მას "მე" არ ეკარგება, როგორც სხვა რელიგიებშია. პიროვნება ნარჩუნდება, მხოლოდ მისი განღმრთობა იწყება. ამ მცნებით ზუსტად იმაზეა საუბარი, რომ საკუთარი თავი არ წამოსწიო წინ, არ დააყენო თუნდაც მეგობრებზე მაღლა. 
სხვათა შორის, ბევრს სჭირს ასეთი რამ – სამსახურში ან სამეგობროში თუ ყველაზე წინ, მაღლა არ დგას, უჭირს ხალხთან ურთიერთობა. ესენი ძალაუფლებისმოყვარე ადამიანები არიან, რომელთაც სხვების მორჩილების სურვილი აქვთ. სუსტნებისყოფიანს თუ იპოვიან, მათ მართავენ. ასეთები ვერ შეიყვარებენ მოყვასს საკუთარი თავის მსგავსად. ეს მცნება კი სწორედ იმას გვასწავლის, რომ ჩვენ უნდა ვიყოთ სხვებთან ერთად. 
– როგორ უნდა შეიყვარო მოყვასი ისე, როგორც საკუთარი თავი? 
– პირველ რიგში, არ უნდა დავიწყოთ შედარება: "მე უკეთესი ვარ თუ ჩემზე უკეთესია?", "ჩემზე მდიდრია თუ ჩემზე ღარიბი?", "მას უფრო კარგი მანქანა ჰყავს თუ მე?", "მას უფრო კარგად აცვია თუ მე?".. სამწუხაროდ, ხშირად ამით აფასებენ ადამიანები ერთმანეთს და არა იმით, ვინ უფრო ახლოსაა ღმერთთან. ღმერთი და ქრისტიანული სარწმუნოება გვაძლევს საშუალებას, უკეთეს ადამიანებად ვიქცეთ. 
მანანა ნოდია 
კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-09-07) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე
ნანახია: 2489 |
გააზიარე ეს სიახლე სადაც გინდა: