იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "შური კაცის სულს ჭამს"
"არა გული გითქმიდეს ცოლისათვის მოყვასისა შენისა, არა გული გითქმიდეს სახლისათვის მოყვასისა შენისა, არცა ყანისა მისისა, არცა კარაულისა მისისა, არცა ყოვლისა საცხოვარისა მისისა, არცა ყოვლისა მისთვის, რაიცა იყვეს მოყვასისა შენისა" – ეს არის უფლის მიერ მოცემული ათი მცნების ბოლო, მეათე მცნება. საუბარია შურზე, რომელიც შეიძლება სულ მცირე, ვითომ უწყინარი სურვილის გამო გაჩნდეს და საბოლოოდ ისე აზვავდეს, ადამიანის სულში ყოველგვარი სიკეთე ჩაახშოს და ღმერთისკენ სავალი გზა გადაუკეტოს. ეს ვნება მტანჯველია უპირველესად მისთვის, ვის გულშიც ჩნდება. ამიტომაც არის საჭირო თვალყურის დევნება საკუთარი გულის მდგომარეობაზე, რათა მასში დამღუპველი ზრახვები არ გაჩნდეს. ამ თემაზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამაო, რას ნიშნავს "გული გითქმიდეს?" – გულისთქმა ამ შემთხვევაში შურია. შური კი ისე ჭამს კაცის სულს, როგორც ჟანგი რკინას. შური არის წუხილი სხვის სიკეთესა ზედა. როცა ადამიანს შურს სხვისი სიკეთე, სხვისი ქონება, სხვისი სიხარული, ცოდვაში ვარდება და მეათე მცნებას არღვევს. ეს მცნება კი პირდაპირ მოითხოვს, კმაყოფილნი ვიყოთ ჩვენი ხვედრით, ჩვენი მდგომარეობით, რათა ხელი არ დაგვრიოს სულის ფითრმა – შურმა. შური, პირველ ყოვლისა, ზიანს აყენებს მას, ვინც ამ სენითაა შეპყრობილი. შურიან კაცზე ცუდი არაფერია და შურიან კაცზე ცოდო არავინ არის. მეათე მცნება გვასწავლის, რომ ვიყოთ კმაყოფილები იმით, რაც გვეძლევა ან იმით, რაც უბრალოდ ჩვენი ხვედრია. ხშირ შემთხვევაში ადამიანები უკმაყოფილონი არიან თავიანთი ხვედრით. შეგნებულად თუ შეუგნებლად უნდათ ყველაფერი, რასაც ხედავენ და იგებენ. უნდათ საჭმელი, სამოსელი, სახლი, ავეჯი, ყველაფერი, რაც ფუფუნებას წარმოადგენს და რასაც სხვის სახლში ან მაღაზიაში ხედავენ. უსაშველოდ სწყდებათ გული იმაზე, რაც არა აქვთ. საყვედურს ამბობენ თავიანთ ხვედრზე და თავს უბედურს უწოდებენ. ხშირ შემთხვევაში კი ისე შურთ სხვისი ქონება, რომ ავადაც ხდებიან. მსგავსი რამ სამარცხვინოა. ეს მცნება გვასწავლის, რომ გვიყვარდეს სხვა, როგორც საკუთარი თავი და გვინდოდეს სხვისთვის ყოველივე კარგი, კმაყოფილი ვიყოთ იმით, რაც გვაქვს და გული წმინდად დავიცვათ. წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ასე გვაფრთხილებს: "შური წყლულია სულისა და საწამლავი მისი". იგი ერთ–ერთი ყველაზე უსამართლო და ამავე დროს სამართლიანი ვნებაა. უსამართლო – იმიტომ, რომ კეთილთა სიმშვიდეს არღვევს, სამართლიანი კი – იმიტომ, რომ შინაგანად ახშობს მას, ვის სულშიც ბუდობს. – რა ბადებს შურს, როგორ აზრებს მივყავართ ამ ვნებამდე? – ეს მცნება გვიკრძალავს ყველა იმ გულისთქმასა და აზრებს, რომელიც ადამიანის სიყვარულს ეწინააღმდეგება. ეს მცნება კრძალავს შურს და დაუკმაყოფილებლობას, როცა კაცი არ სჯერდება თავის ავლა–დიდებას. კრძალავს ტკბობისმოყვარეობას, ანგარებას, ამპარტავნებას და ხორციელ ტკბობას, ცუდ გულისზრახვებს. ცუდი გულისთქმა, ცუდი განზრახვა და ცუდი აზრები არის თესლი ყოველგვარი ცუდი საქმისა და ცუდი საქციელისა: "გულისაგან გამოვლენ გულის სიტყვანი ბოროტნი, კაცის კვლანი, მრუშებანი, სიძვანი, პარვანი, ცილის წამებანი, გმობანი" (მათე, 15, 19). ეს ცოდვა კრძალავს არათუ შურს, არამედ სხვის მიმართ ცუდ ფიქრებსა და სურვილებს, რათა ცუდმა ფიქრმა და სურვილმა არ მიგვიყვანოს ცუდ საქმემდე. მეათე მცნებით იკრძალება ანგარებითა და დიდებისმოყვარებით აღძრული ფიქრები და სურვილები. სული, რომელშიც უკეთური გულისთქმები და ზრახვები ბუდობს, უკვე უწმინდურია ღვთის წინაშე და აღარ არის მისი ღირსი. საჭიროა საკუთარი თავის განწმენდა ამ შინაგანი სიბილწეებისგან; საჭიროა ცოდვილი გულისთქმებისა და ზრახვების დათრგუნვა. ასევე, ყველა ადამიანმა უნდა გაითვალისწინოს, რომ მეათე მცნებით იკრძალება ავხორცობით გამოწვეული ფიქრები და სურვილები, ანუ შინაგანი მრუშობა. თვალყური უნდა ვადევნოთ ჩვენი გულის მდგომარეობას და ლოცვით, მარხვით დავთრგუნოთ ყოველივე ცუდი ზრახვა და გულისთქმა, რომელიც კი ჩვენს გულში გაჩნდება. – რა დავუპირისპიროთ ამ ადამიანურ ვნებას, რითი შევებრძოლოთ მას? – ადამიანმა აუცილებლად უნდა შეინანოს, თუკი ვინმესი შურს სიმდიდრე, ბედნიერება, ჯანმრთელობა, ნიჭი, სილამაზე, წარმატება და სხვა რამ; ადამიანმა აუცილებლად უნდა შეინანოს, თუკი სხვისი უბედურება თუ წარუმატებლობა გაუხარდა და გულზე კარგად მოხვდა. ცოდვიან სურვილებთან და გულისზრახვებთან ბრძოლაში საუკეთესო იარაღებია ამ სურვილებისა და აზრების მონანიება აღსარების საიდუმლოში, ხშირი ზიარება, სხვების განკითხვისაგან თავის შეკავება და უფლის, იესო ქრისტეს ხშირი და გულმოდგინე მოხმობა. წმიდა მამები გვასწავლიან, რომ ქრისტიანი გულში მუდმივად უნდა ლოცულობდეს. განუწყვეტლივ ლოცვისთვის მართლმორწმუნენი ყველაზე ხშირად მიმართავენ იესოს ლოცვას: "უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი!". წმიდა გრიგოლ პალამა გვასწავლის, ნურავინ იფიქრებს, თითქოს მხოლოდ სამღვდელო პირებსა და მონაზვნებს ევალებათ განუწყვეტლივ და მარადის ლოცვა და არა – ერისკაცებსო. ჩვენ, ყველას, ქრისტიანებს, გვევალება, ყოველთვის ვლოცულობდეთ. როდესაც ვსხედვართ ხელსაქმისთვის, როდესაც დავდივართ, როდესაც საზრდელს ვიღებთ, როდესაც ვსვამთ, ყოველთვის შეგვიძლია ვილოცოთ გონებით და აღვასრულოთ გონებითი ლოცვა, ღვთისათვის სათნო, ჭეშმარიტი ლოცვა. სხეულით ვიმსახუროთ, ხოლო სულით ვილოცოთ. ათი მცნება ათ კარს ჰგავს ამ მძიმე გზაზე, რომელიც ადამიანმა უნდა გაიაროს. ათივე მცნება ჩვენი ცხოვრების მთავარ წესს უნდა ჰგავდეს. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-01-22) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1822 | |
შესვლა საიტზე