იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "შენი მარხვით სხვა არ უნდა შეაწუხო"
28 ნოემბერს მართლმადიდებლურ სამყაროში შობის მარხვა დაიწყო. ერში და ბერში ხშირად ამბობენ, რომ ეს "მხიარული" მარხვაა, რადგან მაცხოვრის დაბადებას უკავშირდება. რამდენად მართებულია გავრცელებული შეხედულება, რა საკვებია დაშვებული ამ მარხვაში და საერთოდ რა არის მარხვის დანიშნულება, ამ და სხვა საინტერესო საკითხებს წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) განგვიმარტავს.
– მამა გიორგი, დაიწყო შობის მარხვა და მრევლიც შეუდგა მის შენახვას. ალბათ ურიგო არ იქნება, კიდევ ერთხელ გავიხსენოთ, რისთვის არის მარხვა, რას ემსახურება იგი. – მარხვა, პირველ რიგში, არის ჩვენი სულიერი დისციპლინის მიმანიშნებელი. მარხვა არის ადამიანის სულიერი მომზადება ღვთაებრივი მადლის მიღებისათვის და არამარტო სულისა, არამედ სამშვინველისა და სხეულისაც. ანუ ადამიანის ხორციც უნდა იქნეს განწმენდილი. სხეული დამოკიდებულია სამშვინველზე და სამშვინველი – სულზე. მიუხედავად ამისა, სხეულმა შეიძლება სერიოზული ბლოკირება გაუკეთოს იმ სულიერ პროცესებს, რაც ჩვენ მადლის მიღებისათვის გვჭირდება. ამის გამო არსებობს მარხვა, რომელიც წმენდს ადამიანში უარყოფითი ენერგიის კვანძებს, აწესრიგებს ადამიანს და კურნავს არამარტო სულიერად, არამედ ხორციელად. ადამიანს მარხვა ყველაფერ იმას აშორებს, რაც მას ღმერთთან მიახლოებაში უშლის ხელს. მარხვა მიანიშნებს იმაზე, რომ ჩვენი სიცოცხლის პრინციპი ბიოლოგიურ პურში არ მდგომარეობს. მარხვით ხაზს ვუსვამთ იმას, რომ ჩვენი არსებობის პრინციპი დამოკიდებული არ არის ბიოლოგიურ საჭმელ–სასმელზე, არამედ დამოკიდებულია უფლის ნებაზე და იმ ღვთაებრივ ხელთუქმნელ ენერგიებზე, რაც დაუბრკოლებლად უნდა მიედინებოდეს ჩვენს სულში. ეკლესია არც ხსნილში და არც მარხვაში არ იბრძვის სხეულის წინააღმდეგ, არამედ ხორციელი მიდრეკილებების წინააღმდეგ იბრძვის. ეკლესია იბრძვის სხეულისთვისაც, რადგან მეორედ მოსვლის ჟამს სხეულიც უნდა აღდგეს, ხოლო სხეული მეორედ მოსვლამდე სულიწმინდის ტაძარი უნდა იყოს. ამიტომ ადამიანი არც ცალკე სხეულია, არც სული და არც სამშვინველი, არამედ სამივე შემადგენლობა ერთია. როგორც ყოვლადწმინდა სამება არის სამგვამოვანი, ასევე ადამიანში ჩადებულია რიცხვი სამი, მსგავსად და ხატად ღვთისა. სხეულსაც განწმენდა უნდა, რომელიც ღმერთმა ჩვენ მოგვცა სინანულისათვის, მოგვცა იმიტომ, რომ სულიერად წინ წავიდეთ და იყოს ის ჩოჩორი, ის ვირი, რომელზეც ქრისტე ზის. სხეული უნდა იყოს მართვადი და მორჩილი და არა ისეთი, რომ სულს გაუკეთოს უზურპაცია და სხეულებრივმა ძალებმა დაიმონოს ადამიანის სულიერი ძალები. ამიტომ არის მარხვა, რომ ადამიანმა იცხოვროს არა იმიტომ, რომ ჭამოს, არამედ ჭამოს იმიტომ, რომ იცხოვროს. – რადგან შობის მარხვას "მხიარულ" მარხვასაც უწოდებენ, განგვიმარტეთ, რით არის ეს მარხვა "შეღავათიანი". – შობის მარხვა არ არის მკაცრი და ისეთი ასკეტური დატვირთვის, როგორიც სააღდგომო მარხვა. სიმბოლურად ეს უფრო მხიარული მარხვაა, უფრო მსუბუქი. აქ შეიძლება ზეთიანი საკვები, შეიძლება თევზის მიღება, თუმცა გარკვეულ დღეებში, ოთხშაბათ–პარასკევს, თევზი არ იჭმევა, ასევე შობის ბოლო კვირას და ზიარების წინა დღეებშიც შევიკავოთ თავი თევზისგან, მაგრამ თევზიც არის და თევზიც. როგორც აღვნიშნეთ, მარხვა არ არის მხოლოდ საკვებისაგან თავის შეკავება. ჩვენ თუ ვჭამთ, ვჭამოთ ღვთის სადიდებლად, როგორც პავლე მოციქული ამბობს. თუ ადამიანი რეკლამას უკეთებს თავის მარხვას სუფრაზე, აცხადებს საყოველთაოდ, თუ როგორი "წმინდანია" იგი და როგორ სინანულსა და განწმენდის პროცესშია, როგორ არ ჭამს და ამით მთელ სუფრას და საზოგადოებას აწუხებს, იმ ადამიანის მარხვა იქ დამთავრებულია. შენი მარხვით არ უნდა შეაწუხო სხვა. უნდა მარხულობდე ღვთის სადიდებლად, უხილავი მადლის მიღებისათვის და არა იმისათვის, რომ ხილულად მიიღო ადამიანებისაგან "დიდება" ან გაოცება და აღტაცების ხმები მოისმინო შენი მარხვითა და ასკეტური სახის გამომეტყველებით. მარხვა – ეს არის სწავლის პროცესი, რომ ადამიანმა დაინახოს თავისი უარყოფითი მხარეები, აერიდოს საცდურებს, აერიდოს იმ მახეებს, რომლებიც ასე უხვად არის ჩვენ გარშემო. მარხვა გვაძლევს საშუალებას, გავიაზროთ ჩვენი სუსტი და ძლიერი მხარეები, შემდეგ სუსტი მხარეები გავაძლიეროთ. მარხვა – ეს არის დარღვეული წონასწორობის შენარჩუნება და მყარი წონასწორობის მოპოვების ყველაზე კარგი დამხმარე საშუალება. არავითარ შემთხვევაში შეიძლება მარხვის მიმსგავსება დიეტასთან. თუ ადამიანი არ ეზიარება, არ ლოცულობს, ის აუცილებლად შეეჯახება იმ გარდაუვალ პრობლემებს და სულიერ საფრთხეებს, რომლებიც ისედაც არსებობს ჩვენ გარშემო და, მით უმეტეს, არასწორად დაცული მარხვა უარესია. ამიტომ აუცილებელია ვისწავლოთ მარხვა. მარხვასაც სწავლა უნდა. რომ ამბობენ, ჯანმრთელ სხეულში ჯანმრთელი სულიაო, ეს უფრო ანტიკური, წარმართული გამონათქვამია. სხეული არ არის მიზეზი სულის ჯანმრთელობისა. ბევრი ადამიანი მინახავს, რომლის ფიზიკურად ჯანმრთელ სხეულში საკმაოდ ავადმყოფი სული ყოფილა. სულის სიჯანმრთელე განაპირობებს სხეულის სიჯანმრთელეს, რადგანაც სულია პირველადი და სხეული მეორადია. ისინი, ვინც არ მარხულობენ, გაყინულები არიან და სულიერ სტაგნაციაში იმყოფებიან. იყო მართლმადიდებელი ქრისტიანი, ნიშნავს, რომ მარხვის დროს მარხულობდე. – მამაო, სამარხვო სუფრის გასამრავალფეროვნებლად არსებობს ისეთი პროდუქტები, როგორიცაა სამარხვო კარაქი, სამარხვო მაიონეზი, სამარხვო ნამცხვრები, სამარხვო შოკოლადი და ა.შ. რამდენად ითვლება მარხვად, როცა ამგვარ საკვებს იღებ? – რა თქმა უნდა, მართლმადიდებელი ეკლესია მენიუს არ ადგენს. კონკრეტული ინდივიდისათვის მენიუს მოძღვარი აწესებს. მოძღვარს ეკითხებიან, რა ჭამონ და რა – არა. ჩვენ არ გვაქვს წმინდა და არაწმინდა საჭმელები. ღვთის მიერ ყველაფერი კურთხეულია. მარხვის დროს უნდა ვჭამოთ სამარხვო საჭმელები და ეს როგორი ტიპის პროდუქტები იქნება თანამედროვე ტექნოლოგიებით, ამას ვერ ვიტყვით. მთავარია სამარხვო იყოს. სოიოს რძე იქნება თუ სოიოს ყველი, ამას ეკლესია არ აკონკრეტებს. მთავარია მარხვა არ დაირღვეს. ადამიანი ფარისევლობაში არ უნდა ჩავარდეს. მარხვას ვიცავო და ისეთი დელიკატესების და გემოთმოყვარეობის ძებნაში იყოს, რომ ჯობია, მარხვა სულ არ დაიცვას. ჯობდა, ხორცი ეჭამა, ზუთხის მწვადებისა და ზღვის ვარსკვლავების ან შავი და წითელი ხიზილალების ჭამას. თუნდაც სამარხვო საჭმლის გადამეტებული ჭამაც ცოდვაა. ანუ მარხვა ის კი არ არის, შენ რამდენს შეჭამ და რას ჭამ, მთავარი ის არის, რომ რასაც ჭამ, ის ზომიერი იყოს და სხვასაც გაუნაწილო. მოწყალე უნდა იყო. მარხვაში ადამიანი უნდა აქტიურდებოდეს ცხოვრების საზრისის ძებნაში. ადამიანი მარხვაში თუ ფიქრობს, რა ვჭამო და რა – არაო, ის მარხვა უკვე დარღვეულია. იმისთვის არის მარხვა, რომ სწორედ საჭმელზე არ იფიქრო. ბიოლოგიურ საკვებს იმაზე მეტი დატვირთვა არ უნდა მიანიჭო, რასაც ის იმსახურებს, მაგრამ მშიერიც არ უნდა იყო, თორემ შეიძლება ბოროტმა გძლიოს. მარხვა არის ზომიერება, ჯანმრთელი ზღვარის შეგრძნების უნარის გაძლიერება, თუ სად გადის ზღვარი შიმშილსა და დანაყრებას შორის, დანაყრებასა და გემოთმოყვარეობას შორის. მოძღვრის გარეშე ზედმეტი არაფერი უნდა გავაკეთოთო მარხვაში, არც ზედმეტი მეტანია, არც ზედმეტი კანონები და არაფერი. მარხვა მორჩილებაც არის. ამპარტავნულად დაცული მარხვა არ შეიწირება, ადამიანმა თავი უნდა დაიმდაბლოს მარხვისას. მარხვაში უნდა გავძლიერდეთ იესოს ლოცვაში, რადგან ძალიან ძლიერია ეს ლოცვა და ყოვლისაგან ბოროტისა იცავს ადამიანს. მარხვა არ არის ფიზიკური ვარჯიში ჩვენი კუჭისა, არამედ ეს არის გაზრდა და გაძლიერება იმ საშუალებებისა, რაც ღვთის ხატად და მსგავსად ჩადო ღმერთმა ჩვენში დაბადებიდან. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-21) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1997 | |
შესვლა საიტზე