"სანამ რაღაცას არ აასრულებ, წინასწარ არ უნდა ილაპარაკო"

"ჯერ არ მინდა ვთქვა, თვალი არ მეცეს და საქმე არ ჩაიშალოს" – ასეთ სიტყვებს არც თუ იშვიათად გაიგონებ და თურმე ეს სულაც არ ყოფილა ცრურწმენა. სასულიერო პირები გვირჩევენ, რომ ქრისტიანმა ზედმეტი ლაპარაკისგან თავი შეიკავოს. თუ ის გრძნობს, რომ თქმის შემდეგ მისგან მადლი მიდის, მაშინ არც უნდა ილაპარაკოს. არსებობს გამოთქმა, ვინც სხვას წყევლის, წყევლა მას უკან უბრუნდებაო. სასულიერო პირების თქმით, ასეცაა, ბოროტებისთვის ის აუცილებლად მიიღებს საზღაურს, მაგრამ იმ ადამიანსაც, რომელსაც წყევლიან, შველა სჭირდება. მან თავისი სულისთვის ბევრი უნდა იზრუნოს, რომ ბოროტმა მისი განადგურება ვერ შეძლოს. ამ საკითხებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის წინამძღვარი, დეკანოზი მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრა. 
– მამაო, არის შემთხვევები, როცა მორწმუნეები შემდეგი სახის პრობლემაზე ჩივიან: სხვას თუ ეტყვიან, რომ ჯანმრთელობის ან რაიმე სხვა სახის პარაკლისი გადაიხადეს, თითქოს ძალა ეცლებათ და მადლს კარგავენ. ზოგადად რამდენად შეიძლება ადამიანს მისთვის მინიჭებული სიკეთე წაერთვას ამ თემაზე ხშირი ლაპარაკით? 
– ვფიქრობ, რომ მაინც ჯობია, თავი შეიკავონ. შეიძლება მართლაც ერთმეოდეს მადლი. ამ თქმით ძალა დაკარგოს. 

– ეს ცრურწმენა არ არის? 
– არა, სწორედ აქ არის განსხვავება – ცრურწმენაში არ უნდა ჩავარდეს და არ უნდა იფიქროს, რომ დასამალია პარაკლისის გადახდა, მაგრამ თუ ხედავს, რომ სულიერად ცარიელდება, ანუ მასში შინაგანი საცარიელე წარმოიშობა ამ თქმის შემდეგ, ნუ იტყვის. იმასაც გააჩნია, ვის ეუბნება. იქნებ ისეთ ენერგოვამპირთან ლაპარაკობს, ისეთ არაეკლესიურ ადამიანთან ან შურიანთან, რომ მადლი წაერთვას. შესაძლოა იმ ადამიანს სულაც არ უნდოდეს მისთვის ცუდი, მაგრამ თავისდაუნებურად წაართვას მადლი. ამიტომ არ არის საჭირო ყველასთან ყველაფრის თქმა. საერთოდ, სანამ რაღაცას არ აასრულებთ, არ გააკეთებთ, წინასწარ არ უნდა ილაპარაკო. 
– მაინც რა განსხვავებაა ცრურწმენას, მაგალითად, "თვალი არ მეცეს" და ამ სწავლებას შორის? 
– ლაპარაკისგან თავის შეკავება ცრურწმენით კი არ უნდა მოხდეს, არამედ გონიერებით. ჯერ გააკეთე, შეირგე, მიიღე, აღასრულე და მერე შეიძლება ირიბად და არა განცხადების სახით თქვა – მე ეს გავაკეთე, პარაკლისი აღვასრულე, გამოვჯანმრთელდი და ა.შ. არ უნდა ამას ბევრი ლაპარაკი. შეიძლება ამ შემთხვევაში რაღაც დაბრკოლება იქნეს მოვლენილი ხილული თუ უხილავი მტრისგან. ამიტომ თუ ადამიანი დაინახავს, რომ ერთხელ თქვა – დაბრკოლება შეხვდა, მეორედ თქვა – არ გამოუვიდა რაღაც და ა.შ. უბრალოდ ლაპარაკისგან შეიკავოს თავი. ხომ შეიძლება, რომ ყველაფერი არ თქვას? მიიღოს მადლი, შეირგოს, გადახარშოს. შეიძლება ისეთ ადამიანს ეუბნება, რომ საერთოდ გზა ჩაეკეტოს, მთელი მადლი დაკარგოს. ამიტომ არის საჭირო სიფრთხილე. 
– ძველად არსებობდა სასჯელის თუ შურისძიების ასეთი ფორმა – ხატისთვის გადაცემა. ის დღესაც მოქმედებს? 
– ეს ძალიან ცუდი რაღაც არის. ეს წყევლაა. ჯერ ის ვთქვათ, ხატს რომ გადასცემ ადამიანს, რას ნიშნავს? ხატს სთხოვ ადამიანის დაღუპვას, წარწყმედას, დაწყევლას? ეს არის მკრეხელობა და სულიწმინდის გმობა, მეორე მხრივ კი, ეს მაგიის ერთ–ერთი ფორმაა. მტრები გიყვარდესო – გვასწავლის უფალი და შენ ამ დროს ხატს ავედრებ, რომ ადამიანი დაღუპოს და ღმერთს ევედრები, ადამიანი გაწირეო, როცა თვითონ ღმერთი იმ ადამიანისთვის ჯვარს ეცვა?! ღმერთი თვითონ ჩავა ჯოჯოხეთში და იმ ადამიანს თვითონ ამოიყვანს იქიდან, შენ კი შეიძლება ამ წყველის გამო უარეს მდგომარეობაში ჩავარდე. ჯერ ერთი, ხატი და ღმერთი წყევლას არ აღასრულებს – უფალი ადამიანს სწყალობს, კი არ ერჩის. მაგრამ აქ მეორე საკითხია, შეიძლება იმ ადამიანის ბოროტმა სურვილმა ან თვითონ ბოროტმა ძალამ დაუშავოს რამე იმ მეორეს. სხვათა შორის, შავ მაგიაში ჯვარსაც იყენებენ, ოღონდ უკუღმა გადაბრუნებულს, მაგრამ, ბუნებრივია, აქ ქრისტიანობა არაფერ შუაში არ არის. 
ვაი მას, თუ ერთმა ადამიანმა მეორე ხატთან დაწყევლა! ეს საშინელი მკრეხელობაა და ორივეს გაანადგურებს. 

– რა შემთხვევაში შეიძლება წყევლამ გაჭრას? 
– თუ ადამიანი არ ეზიარება, აღსარებას არ ამბობს, ეკლესიურად არ ცხოვრობს, მფარველი ანგელოზი მოშორებული ჰყავს, ჯვარი არ უკეთია, დაცვა არ აქვს, ჯვარი არ აქვს დაწერილი, შეიძლება მონათლულიც არ არის, ნაზიარებიც საერთოდ შეიძლება არ იყოს, არც შვიდგზის ზეთისცხებაზე სმენოდეს რამე, სეფისკვერზე ეცინებოდეს და ა.შ. ასეთი ადამიანი ყოველთვის მისაწვდომია ბოროტისთვის. ასეთი ადამიანი არის აბსოლუტურად უმწეო. წარმოიდგინეთ ღამე სადღაც ტყეში, მგლებსა და მტაცებლებში, ადამიანი უიარაღოდ, აბსოლუტურად დაუცველი რომ გაუშვა, რა დაემართება? შეიძლება გადარჩეს, მაგრამ უფრო მეტი პროცენტია, რომ რაღაც დაემართოს. 
– როგორ უნდა დააღწიოს წყევლას თავი ადამიანმა? 
– თუ მონათლული არ არის, უნდა მოინათლოს. თუ მონათლულია, აღსარებაზე უნდა მივიდეს, განიწმინდოს, ნაკურთხი წყალი ისხუროს, უნდა იმარხულოს სამი დღე მაინც, სპეციალური ლოცვები უნდა წაიკითხოს, ეზიაროს. ერთი ზიარებით შეიძლება ვერ გამოვიდეს ამ მდგომარეობიდან, ამას შეიძლება თვეებიც დასჭირდეს, მაგრამ მისი ხსნა შეიძლება. თუ მეუღლესთან ჯვარდაუწერელია, ან სახლი არ აქვს ნაკურთხი, ან მის ოჯახში ვინმე მოუნათლავია – ეს ყველაფერი უნდა გამოსწორდეს და შესაბამისი ქრისტიანული რიტუალები აღსრულდეს. ადამიანის ცხოვრებაში ჯვარი უნდა იქნეს გამოსახული. აუცილებელია, რომ ასეთი ადამიანი ხშირად ეზიაროს. 
მართლმადიდებელ ეკლესიაში თავდაცვის საშუალებებია: ლოცვა, მარხვა, სეფისკვერის მიღება, ზეთისცხება, აღსარება, ზიარება და ა.შ. ყოველდღე ჯვრით ვდგებით და ჯვრით ვწვებით. განსაკუთრებით ძლიერია ჯვარცმისადმი ლოცვები. არაფერს აქვს ისეთი ძალა, როგორც ჯვარცმისადმი ლოცვას და პარაკლისს. ქრისტეს მთავარი სახე და ჩვენ მიმართ მისი სიყვარულის გამოხატულება არის ჯვარცმა. წყევლიდან გამოსვლასაც ახორციელებს ჯვარცმა და ჯვარცმასთან ლოცვა. ადამიანს გულზე ჯვარი უნდა ეკეთოს, უფრო სასურველია ჯვარცმა ატაროს. ეს დაეხმარება წყველიდან გამოსვლაში, მაგრამ იმას რა ეშველება, ვინც სხვებს წყევლის? ის არამარტო თავს იღუპავს, არამედ ოჯახის წევრებსაც ღუპავს. ის ადამიანია, პირველ რიგში, საშველი. იმას აქვს საქმე ძალიან ცუდად, იმან უნდა იფიქროს თავის თავზე. ვისაც წყველიან, იმას უფრო ეშველება, ვიდრე მას, ვინც ეს წყევლა წარმოთქვა და გაამზადა. 

მანანა ნოდია