იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "სახლის კურთხევისას ბოროტი გადის და ანგელოზი ბრუნდება"
ძალიან ბევრია ისეთი ოჯახი, სადაც რამდენიმე წევრი ურწმუნოა, რამდენიმე კი ეკლესიურად ცხოვრობს. ხშირად მხოლოდ ერთი წევრი ხდება მორწმუნე, დანარჩენებისთვის კი მისი ცხოვრების წესი გაუგებარია. ჩნდება კითხვა – როგორ მივიყვანოთ საყვარელი ადამიანები ეკლესიამდე? საამისოდ გულმოდგინება, მოთმინება, თავმდაბლობა და ცოდნაა საჭირო, თუმცა დგება ისეთი მომენტიც, როცა ყველაფერი მხოლოდ ღმერთს უნდა მივანდოთ. ოჯახებში, სადაც კონფლიქტებია, ადამიანმა არ უნდა დააყენოს თავისი თავი მუდმივად მართალი ადამიანის პოზიციაში, არ უნდა ეცადოს, რომ სულ გამარჯვებული ერქვას. რადგან გამარჯვებული და დამარცხებული ღვთის თვალში ვინ არის, არავინ იცის. ვეცადოთ, ოჯახის მფარველი ანგელოზები არ წავიდნენ ჩვენი სახლებიდან. სახლის კურთხევის დროს ყველა ოჯახს მფარველი ანგელოზი მიენიჭება, თუმცა როცა ოჯახი ურწმუნოდ ცხოვრობს, ანგელოზი იქაურობას განეშორება. ამ საკითხებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის წინამძღვარს, დეკანოზ მამა გიორგის (სხირტლაძე) ვესაუბრეთ.
– მამაო, ადამიანი, რომელიც ეკლესიურად ცხოვრობს, ასე თუ ისე, საკუთარი სულის გადარჩენისთვის ზრუნავს. ხშირად ისე ხდება, რომ ოჯახის დანარჩენი წევრები არ მისდევენ ქრისტიანული ცხოვრების წესს. რა უნდა გააკეთოს მორწმუნემ ახლობლების მოსაქცევად? – უამრავი მეთოდი არსებობს, იმისათვის, რომ ადამიანი მოაქციო მართლმადიდებლურ ღვთისმსახურებაში. უამრავი საშუალება არსებობს იმისათვის, რომ გზიდან გადახვეული ადამიანი ცხოვრების საზრისთან მიიყვანო. ამას ემსახურება ქადაგებები, საიდუმლოებები, ყოველივე ის, რასაც ჩვენ ვაკეთებთ ეკლესიაში. ერთი მიზანია, რომ მოქცეული არ დააბრკოლო, არამედ განამტკიცო სარწმუნოებაში და მოუქცეველი ადამიანი კი მოაქციო. ღირსი სერაფიმ საროველი ამბობს, ურწმუნოს ვერაფრით დაარწმუნებ, ეს თვითონ კაცის ბუნებაში დევსო. ღირსი მამას აზრი იმაში მდგომარეობს, რომ, როდესაც ადამიანს რწმენა არ აქვს, მასზე არაფერი მოქმედებს და იქით შეუძლია შენი დაბრკოლება. ნუ დაუფენთ ღორებს მარგალიტებსო, ეს იგულისხმება. – ხშირად ისეც ხდება, რომ ეკლესიაში ერთი თუ მივა, მას მეგობარი, მეზობელი და ა.შ. მიჰყავს. – ხალხი ერთმანეთს ცვლის ეკლესიაში. ჯერ ერთნი მოდიან, მერე – სხვები. მრევლის ეტაპობრივი მისვლა–მოსვლა, ხალხის ნაკადის დინება მოძღვრის ხელში და თვალწინ ხდება. აქ შეიძლება შეგხვდეს – ამბიციური, ურწმუნო, ნაკლებად მორწმუნე, მაძიებელი ადამიანი, ვინც ჭეშმარიტებას, უფალს, თავის თავს ეძებს; შეხვდები ისეთსაც, რომელსაც ნაწილობრივ გაუგებ ან შეიძლება მთლიანად გაუგო; სპორტსმენს, მხატვარს, ხელოვანს თუ ხელოსანს, მოსწავლეს თუ სტუდენტს – ათასნაირი ადამიანი გადის და შემოდის ეკლესიაში. ყველას თავისი მიდგომა სჭირდება. ფილოსოფიური ქვა არ არსებობს, რომ ყველას მიუდგე და ყველა ოქროდ აქციო. ეკლესიაში შესაძლებელია ერთი მიდგომა: ქრისტეს შეავედრო, ღმერთს მიანდო და ღმერთი აღასრულებს იმ საქმეს, რაც შენ არ ძალგიძს. შენ იმპულსი, ბიძგი უნდა მისცე. სხვას ადამიანი ვერაფერს გააკეთებს. მოძღვარი იქნება თუ საერო პირი, უნდა მიენდოს ღვთის განგებას და სწორედ ეს ღვთის განგება ამ ადამიანს მიიყვანს ცხოვრების ჭეშმარიტ საზრისამდე. ის კი, რაც ადამიანის განკურნებას იწვევს, ღვთის მადლია. ჩვენ, მხოლოდ და მხოლოდ ძალისაებრ ჩვენისა, ყველა ჰუმანური, ყველა ქრისტიანული საშუალება უნდა ვიხმაროთ იმისათვის, რომ ადამიანი თავისი ცხოვრების პრობლემებზე დაფიქრდეს. შემდეგ მას სჭირდება ცოდნა და ინფორმაცია, თუ რა არის კარგი და სასარგებლო და რა – ფუჭი და დამღუპველი. უცოდინრობის სიბნელიდან უნდა გამოვიდეს. მეორე მხრივ, თვითონ ადამიანმაც უნდა მოინდომოს გამოფხიზლება. როცა ამას მოინდომებს, მერე და მერე გზა ეხსნება და თავისუფლად მიდის წინ. არის შემთხვევები, როცა სიკეთეს ეუბნები და ძალიან გეწინააღმდეგებიან. ღმერთმა შეუნდოს მათ! ჩვენ მაინც უნდა ვაპატიოთ, მოვითმინოთ. არ უნდა დავბრკოლდეთ. არ უნდა დავანებოთ თავი. ნათქვამია, ერთხელ უთხარი, ორჯერ... შვიდჯერ... მაგრამ მერე მიანდე ღვთის განგებულებას, რადგან შეიძლება ის ადამიანი ჯერ არ არის მზად და საკუთარ თავზეც იფიქრე, იქნებ ჯერ არ ხარ მზად სხვაზე საქადაგებლად? ვგულისხმობ ერის კაცს, რომელსაც სურს თავისი ოჯახის წევრის მოქცევა. – ამ საკითხთან დაკავშირებით ოჯახის წევრებს შორის ძალიან ხშირად ხდება შელაპარაკება და შეურაცხყოფის მიყენებაც კი. წმინდა მამები ამბობენ, როდესაც ადამიანები გვაგინებენ, უნდა ვიფიქროთ, რომ ქების ღირსნი არ ვართ. რა ადგილზე უნდა დააყენოს მორწმუნემ ასეთ დროს საკუთარი "მე"? – მე დავამატებდი ასეთ კითხვას – როგორი სულიერება მართებს ადამიანს ოჯახში, იმ მოყვასთან, რომელიც მასთან ყველაზე ახლოს არის? ამ მხრივ, რა თქმა უნდა, ძალიან დიდი ინტიმი, ძალიან დიდი კონფიდენციალურობა, ძალიან დიდი აღსარებითობა ახასიათებს ამ პრობლემას. ამაზე ზოგადად შეიძლება პასუხის გაცემა, რომ ადამიანმა თავისი თავი არ უნდა დააყენოს ეგოცენტრულ, საკუთარი თავის განდიდების პოზიციაში, იმიტომ, რომ მსგავსი პოზიცია ყოველთვის წამგებიანია. ადამიანის დანიშნულება, ოჯახში თუ ოჯახის გარეთ, ჯვართმტვირთველობა, სულიერი განვითარებაა. მტერი გიყვარდესო, ნათქვამია. მით უმეტეს, მოყვასი ხომ უნდა გიყვარდეს? თუკი შენ გარშემო, შენს ოჯახში საკუთარ თავს უფრო მაღლა აყენებ, გინდა, რომ ყველა პოზიციაში გამარჯვებული იყო, ეს თავის მოტყუება იქნება. არასდროს არსებობს არც გამარჯვებული და არც – დამარცხებული. ოჯახის წევრებთან გამარჯვება კი არ უნდა ეძებოს ადამიანმა, არამედ ღვთის ჭეშმარიტება, სულიერი განვითარება, სიმშვიდე, ერთობა და ა.შ. თუკი ადამიანი კონფლიქტს ეძებს, აუცილებლად მიიღებს. პატიების უნარიც უნდა გქონდეს და პატიების თხოვნისაც. უსიყვარულოდ ნათქვამი პატიება დამცირებაა, სიყვარულით ნათქვამი პატიების თხოვნა – თავმდაბლობა. თავმდაბლობასა და სულმდაბლობას შორის დიდი განსხვავებაა. თუკი შენ გაქვს მორჩილება, მაშინ იმორჩილებ სხვას. ადამიანის სულიერება ნიშნავს ფერიცვალებას, შეცვლას ცუდიდან კარგით, კარგიდან უკეთესით. ერთი სიტყვით, ამ კითხვის დასასრულისკენ რომ წავიდეთ, ვიტყვი, თუკი ჩვენ მივყვებით ქრისტიანულ პრინციპებს: შენდობას, მოთმინებას, სულგრძელობას, გვექნება ცოდნა, რა სიტუაციაში როგორ მოვიქცეთ, რასაც ძალიან კარგად გვასწავლის უამრავი საღვთისმეტყველო ლიტერატურა, მოძღვარი. ასეთ შემთხვევაში ძალიან ბევრ უსიამოვნებას, ძალიან ბევრ რისკს ოჯახების დანგრევისა, ბევრ კონფლიქტს ავიცილებთ თავიდან. – ოჯახის მფარველ ანგელოზზეც გკითხავთ. როგორ შეიძლება მას მოვუხმოთ, რა ლოცვა არსებობს ამისათვის და რომელი ანგელოზი ითვლება ოჯახის მფარველად? – ოჯახის მფარველად ითვლება ის ანგელოზი, რომელიც მას მიენიჭა სახლის კურთხევის დროს. ოჯახის ყველა წევრს, ცალ–ცალკე, მონათლულ ადამიანებს თავ–თავიანთი ანგელოზი ჰყავთ. მაგრამ დამატებით ოჯახს კიდევ ენიჭება მფარველი ანგელოზი, რომელიც ვალდებულია, დაიცვას ოჯახი ბოროტისაგან, დაიცვას შიმშილისგან, მიწისძვრისგან, ავადმყოფობებისგან. როცა ანგელოზი ხედავს, რომ ეს ადამიანები არ არიან ღვთისაკენ, ძალიან წუხს და ეცლება. შეიძლება ერთი ანგელოზი მფარველობდეს რამდენიმე კორპუსსაც, ფარავდეს რამდენიმე ათეულ ბინას, მაგრამ ისევე კარგად, როგორც ერთს. ეს ანგელოზისთვის პრობლემა არ არის. ჩვენ სახლები უნდა ვაკურთხოთ, თანაც აუცილებლად. ის მატერიალური გარემო, სადაც ჩვენ ვიმყოფებით, ნაკურთხი უნდა აიყოს. სული კი არ გავამატერიალუროთ, არამედ გარშემო ყველა მატერია ვაკურთხოთ. რომ ვერ ვხედავთ, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ არ არსებობს. ძალიან ბევრი შემთხვევა ყოფილა, როდესაც ადამიანებს მფარველი ანგელოზის დახმარება უგრძვნიათ. სახლი წელიწადში, სულ მცირე, ერთხელ მაინც უნდა აკურთხებინოთ. ეს არის ძალიან ძლიერი ლოცვა – როდესაც ბოროტი გადის და ანგელოზი ბრუნდება. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-06-27) | ავტორი: მამა გიორგის (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1982 | |
შესვლა საიტზე