ЛСЛС
დახურვა
შეტყობინებები: 0
MESSAGE!:შეტყობინება არ არის
შესვლა საიტზე
იტვირთება...
 
მთავარი » სტატიები » სტატიები

"საღვთო საქმეებში ცნობისმოყვარეობა შეშლილობით იქნება დასჯილი"
"საღვთო საქმეებში ცნობისმოყვარეობა შეშლილობით იქნება დასჯილი" 

ცნობისმოყვარეობა, ეგოიზმი, ყველაფრით აღტაცება – ეს შინაგანი განცდები ადამიანისთვის ბევრი დადებითის, მაგრამ უფრო მეტი უარყოფითის მომტანია, თუკი ოქროს შუალედი არ იქნება დაცული. ამ საკითხზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება. 
– მამაო, ითვლება, რომ ცნობისმოყვარეობა ადამიანის თანდაყოლილი თვისებაა, მას შეუძლია ბევრი სასარგებლო აღმოჩენა გაგვაკეთებინოს, რა შემთხვევაში იძენს ის საშიშ ფორმებს? 
– ამაო ცნობისმოყვარეობა ცოდვაა. თავისთავად, როცა ადამიანს რაღაც აინტერესებს და უნდა, რომ გაიგოს, ეს ცუდი არ არის. როცა ადამიანი რაღაცას ეძებს, რაღაც ახალი უნდა შეისწავლოს, კარგია. აუცილებელია შემეცნების პროცესი – კითხვა, სწავლა. ადამიანს ენციკლოპედიური განათლება უნდა ჰქონდეს და ეს არ ნიშნავს ცნობისმოყვარეობას. ცნობისმოყვარეობა სულ სხვაა, როდესაც ადამიანს ცხვირის ჩაყოფა უნდა სხვის საქმეში, ისეთ საკითხში, რომელიც მას არ ეხება და არ ევალება. შესაძლოა აქედან მძიმე შედეგი მიიღოს. 
განსაკუთრებით საშიშია ამაო ცნობისმოყვარეობა საღვთო საქმეებში. ასეთი ადამიანი შესაძლოა შეშლილობით იქნეს დასჯილი. მაგალითად, მან თუ ტყუილუბრალოდ გადასწია საიდუმლოს კრეტსაბმელი, ასე ვთქვათ, საკურთხევლის კრეტსაბმელი, არა – იმ მიზნით, რომ მას ზიარება და უფალთან ახლოს ყოფნა სურდა, არამედ უბრალოდ ცნობისმოყვარეობის გამო – შემოვიდა ეკლესიაში, რაღაცეები გაიგო და წავიდა. თაგვმა თხარა, თხარა, კატა გამოთხარაო, ტყუილად კი არ არის ნათქვამი. ის, რაც შენი საქმე არ არის, არ უნდა "თხარო". 
დღეს ჩვენს მრავალფეროვან სამყაროზე ბევრი საინტერესო რაღაცის გაგებაა შესაძლებელი სხვადასხვა საკითხავი თუ შესამეცნებელი წყაროებიდან, მაგრამ, როდესაც ადამიანს ამაო, უნაყოფო ინფორმაციის მიღების სურვილი აქვს, რომელიც მის გონებასა და სულში, როგორც შლაკი, ისე დაილექება, ეს უკვე ამაო ცნობისმოყვარეობაა და არ არის სასურველი, ქრისტიან ადამიანს ახასიათებდეს. 
პირველ რიგში, ის უნდა ვისწავლოთ, რაც ჩვენი გადარჩენისთვის არის საჭირო, მაგალითად, შევისწავლოთ საღვთო სჯული. როცა შენ უკვე შემეცნებული გექნება ღვთის სწავლებები, მსგავსი სისულელეებით, როგორიც არის ამაო და უაზრო ცნობისმოყვარეობა, არც დაინტერესდები. სხვათა შორის, ბავშვს ახასიათებს ჯანმრთელი ცნობისმოყვარეობა. მისი გონება ისეთია, მას რაც სჭირდება და რასაც ხედავს გარშემო, ყველაფერი აინტერესებს, ყველაფერზე კითხვას სვამს. ბავშვური ცნობისმოყვარეობა კარგია. ამ დროს ყველაფერს იწოვს, როგორც ღრუბელი. ბავშვის ამგვარი საქციელი ამაო ცნობისმოყვარეობა არ არის, ვინაიდან ის ახლა აღიქვამს სამყაროს და მას ყველა მნიშვნელოვანი ინფორმაცია უნდა მივაწოდოთ. 
– ეგოიზმი – საკუთარი თავის სიყვარული – ადამიანს ნაკლად ეთვლება. საკუთარი თავიც ხომ ღმერთის ქმნილებაა, ის ხომ არ უნდა გვძულდეს? 
– ეგოიზმი ხიბლის მდგომარეობასთან არის დაკავშირებული. სხვათა შორის, ეს არის ბოროტების ერთ–ერთი ფორმა, დაბუდებული ადამიანში. ბევრნაირი ბოროტება არსებობს გარეთ, მაგრამ ყველაზე დიდი ბოროტება არის შიგნით, თვითონ ადამიანში, რომელიც გენერირებს გარე ბოროტებასთან. ეგოიზმს საზღვრები არ აქვს. ამიტომ, რაც უფრო გადის გარეთ, მით უფრო ღვივდება, საბოლოოდ კი ადამიანს ჭამს. ასევე იწვევს ბევრ ფიზიკურსა და სულიერ ავადმყოფობას. ღმერთი ძალით არ გამოიყვანს ადამიანს ამ მდგომარეობიდან, არამედ ელოდება, რომ შიგნიდან გაუღებს კარს, თვით ეგოცენტრული გალავნის კარებს და მადლს შეუშვებს შიგნით. უფალი მოგვიწოდებს, რომ აღსარებით, ზიარებით, სიყვარულით, გამოვიდეთ ამ ეგოცენტრული მდგომარეობიდან. ქრისტე ყოველდღე სხვადასხვანაირად მოგვიწოდებს. ეს ეგოცენტრიზმი გადაილახება, თუკი ჩვენს თავს დავიმდაბლებთ და უფალთან ცოდვების მოსანანიებლად მივალთ. 
ღმერთი გვეუბნება, რომ შეიყვარე მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი. თუკი მოყვასი გვეყვარება, იმას არ ნიშნავს, რომ საკუთარი თავი გვძულდეს. არამედ, როგორც საკუთარი თავი გიყვარს, ისე უნდა გვიყვარდეს მოყვასი, ოღონდ არა – ეგოცენტრული, არამედ ქრისტესმიერი სიყვარულით. ნარცისიზმის გრძნობაში ჩავარდნილი ადამიანის განცდა არის ირაციონალური, ილუზიური წარმოდგენები საკუთარ თავზე. მისი წარმოდგენები მოყვასზე, ღმერთზე, სამყაროზე, საერთოდ გადაგვარებული და გამრუდებულია. ეს გაუცნობიერებლადაც ხდება. ბავშვობაში როდესაც მშობლების უსულგულო და ურწმუნო ცხოვრებას უყურებს, ზრდასრული დიქტატორი ხდება, ჩამოყალიბებული უზურპატორი, მოძალადე, ეგოცენტრიკოსი, რომელიც სხვას მხოლოდ და მხოლოდ მაშინ მიიღებს, თუ დაამარცხებს მას ან დაჩაგრავს. ყველაფერი უნდა, რომ მისი იყოს, ყველაფერი იცოდეს და ესმოდეს. 
ვიმეორებ, ეს მდგომარეობა, რასაც ეგოცენტრულობა ჰქვია, გადალახვადია. არ არის ადვილი, მაგრამ შესაძლებელია. პირველ რიგში, უფლის იმედი უნდა გვქონდეს. 
– შეიძლება თუ არა, აღტაცება ცოდვაში გადაიზარდოს? 
– კარგია, რომ ახლა ეს კითხვა დამისვით, იმიტომ, რომ გარკვეულწილად წინა თემის გაგრძელებაა. აღტაცებაც, გააჩნია, რა მდგომარეობაა. თუ გამოწვეულია სულიერი რეალობებით, ჭეშმარიტებით ან ადამიანში ამაღლებული მდგომარეობით, ეს კარგია. სულიერ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი ნაზიარები, აღსარებაჩაბარებული, სულიერად აღტაცებულია, დედამიწის სამ განზომილებიან სივრცეზე ამაღლებულია. მაგრამ არის სხვანაირი აღტაცებაც, რომელიც ხიბლს უკავშირდება. 
ადამიანი თუ აღტაცებულია საკუთარი თავით, პიროვნებით, კეთილდღეობით მას აუცილებლად შეხვდება განსაცდელი. ეს აღტაცება, როგორც ორთქლი და კვამლი, ისე განქარდება. ვინ შეიძლება რაიმეთი იამაყოს? თუ რამე კარგი გვაქვს, უფლისგან გვეძლევა. ადამიანის სიდიადე არ მდგომარეობს იმაში, რომ ის საკუთარი თავით იყოს აღტაცებული, კარგი წარმოდგენები ჰქონდეს და ამაყად იაროს. ამგვარი აღტაცების მდგომარეობიდან თუ არ გამოვიდა, განსაცდელი შეხვდება. შესაძლოა რაიმე ისეთი ხინჯი მიეცეს, რომ აღტაცების საშუალება აღარ ჰქონდეს. ამიტომ დავაფასოთ და მადლობა ვუთხრათ ღმერთს და რაც გვაქვს, თავმდაბლობით გამოვიყენოთ. 
თავმდაბალ ადამიანზე დასაფასებელი არავინ არის. ამაყი, განდიდების მანიით მოსიარულე ადამიანი სასაცილოც არის და შესაცოდიც. ღვთის სიყვარულით უნდა ვიყოთ აღტაცებულები და არა – მატერიალურით. ადამიანმა ერთხელ და სამუდამოდ უნდა გადაწყვიტოს, რომელი მიმართულებით მიდის – უფლისკენ თუ სხვა რამისკენ. დედამიწაზე აღტაცებით ცხოვრება ადვილად გადადის ხიბლის მდგომარეობაში. აღტაცება იმით, თუ რა კარგი ცხოვრებაა, რა კარგი ბუნებაა – უტოპიას ემსგავსება და ადვილად იშლება. შემდეგ კი მძიმე მდგომარეობაში გადადის. დედამიწაზე სამოთხე ვერასოდეს აშენდება. სამოთხე ზეციური ადგილი და სამკვიდრებელია. დედამიწა ჯოჯოხეთს შეიძლება მიამსგავსო, მაგრამ სამოთხეს ვერ ააშენებ. 
ანა ნოდია 
კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-07-22) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე)
ნანახია: 1627 |
გააზიარე ეს სიახლე სადაც გინდა: