იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "როცა დაღლილი ხართ, ბნელი ფიქრები მძლავრობს, ლოცვაზე მეტად დასვენება გიშველით" ქრისტიანული სწავლებით, იმედი და პესიმიზმის უარყოფა სასოწარკვეთილების ცოდვაზე გამარჯვებაა. ეს ცოდვა ბოლო პერიოდში მომძლავრებულია. მისი ხელშემწყობი მიზეზებია მატერიალური გაჭირვება, სხვა ადამიანური პრობლემები, რომლებიც, საბოლოო ჯამში, უიმედობას იწვევს და ამ დროს ადამიანი ღვთის მიმართ საყვედურებს გამოთქვამს ანუ ყვედრის. ამ გზას ღვთის გმობისაკენ მივყავართ, რაც მომაკვდინებელი ცოდვაა. წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) განგვიმარტავს, თუ როგორ ვებრძოლოთ გულგატეხილობასა და სასოწარკვეთილებას.
– მამაო, ამყვეყნად შეუძლებელია ცხოვრება პრობლემების, მწუხარების, დარდის გარეშე, რაც ბუნებრივად იწვევს გულგატეხილობას. რატომ ითვლება ეს ცოდვად? – ერთ–ერთი ყველაზე მძლავრი საშუალება, რომელსაც ბოროტი ძალა იყენებს ადამიანის წინააღმდეგ და ამით ხშირად იმარჯვებს მასზე, მწუხარების და გულგატეხილობის ვნებებია. მათ ყველაზე მძაფრ გამოხატულებას სასოწარკვეთილება წარმოადგენს. როგორც დიდი წმიდა მამა იოანე კიბისაღმწერელი აღნიშნავს: "არც ერთ ვნებაზე გამარჯვება ისეთ გვირგვინს არ ადგამს ბერს, როგორც გულგატეხილობაზე". მიუხედავად იმისა, რომ ეს სიტყვები სასულიერო პირს ეხება, იგი გარკვეულწილად შეიძლება ყველაზე გავრცელდეს, მათ შორის, უბრალო ერის ხალხზეც. ჩვენი მიწიერი ცხოვრება მეტად მძიმეა. რომ დავუკვირდეთ, რაც უნდა კარგად იყოს ამქვეყნად ადამიანი, ფუფუნებაში ცხოვრობდეს, როგორც სურს, ისე ატარებდეს დროს, საბოლოო ჯამში, მისი არსებობა მაინც უფრო ტანჯვაა, სიძნელეთა გადალახვა, გაჭირვების დათმენა, ვიდრე ლხენა, სიხარული თუ ნეტარების განცდა. უფალი ამბობს, რომ თითოეულმა ჩვენგანმა უნდა აიღოს საკუთარი ჯვარი. როგორია ის? ჯვარი სხვადასხვაა, სრულიად განსხვავებული, რადგანაც თითოეულს ღვთის მიერ თავისი ჯვარი აქვს განკუთვნილი. მეტად მნიშვნელოვანია, გავიგოთ, თუ რას წარმოადგენს ჩვენი ჯვარი და ზუსტად ის უნდა ავიღოთ, რომელიც უფალმა მოგვაკუთვნა. ძალიან საშიშია, თავად გამოვიგონოთ იგი. ეს კი არცთუ იშვიათად ხდება... უიღბლო ქორწინება, პროფესიის არასწორი არჩევა განა მცირე ტანჯვის მომტანია? ბევრი არ უნდა მოითმინოს მან, ვისაც ასეთი გაჭირვება ეწვია? მძიმე ავადმყოფობები, დამცირება, დაუდევრობა, ქონების დაკარგვა, მეუღლის ეჭვიანობა, ცილისწამება – ყველაფერი, რასაც ადამიანები ჩვენ მიმართ ჩადიან, განა ჩვენს ჯვარს არ წარმოადგენს? სწორედ ეს არის ჩვენი ჯვარი, რომელსაც ადამიანთა დიდი უმრავლესობა ატარებს. ვალდებულნი არიან და მათ ყველა ზიდავს, თუნდაც ეს არ სურდეთ. ხალხი, რომელიც უარყოფს ქრისტეს გზას, ვერ იტანს მას, ტანჯვის ჯვარს მაინც ატარებს. რა განსხვავებაა მათსა და იმ ქრისტიანებს შორის, რომლებიც ზიდავენ თავიანთ ჯვარს? განსხვავება ის არის, რომ მორწმუნენი ატარებენ მას მორჩილებით, არ კიცხავენ ღმერთს და თავდახრილნი ზიდავენ ცხოვრების ბოლომდე. რაღაც მომენტში ადამიანი შეიძლება სასოწარკვეთილებაში ჩავარდეს, დაკარგოს იმედი, შეერყას რწმენა ღვთისა, ამას ვერავინ აცდება, მაგრამ მართლმადიდებლური ცხოვრების წესი აუცილებლად გულისხმობს იმას, რაც შეიძლება ნაკლებად აჰყვე სასოწარკვეთილებას. – თუმცა ძალიან ძნელია უიმედობასთან ბრძოლა, როცა საშველი არსაიდან ჩანს. – ზოგჯერ მართლაც ძნელია გაუძლო ამ ცხოვრებისეულ ზეწოლას და იგი თავისთავად იწვევს მჭმუნვარე განცდებს. ზოგს ბავშვი ჰყავს ავად, ზოგს ფული არ აქვს ცხოვრების ელემენტარული მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად, მიზნების განხორციელებას ვერ ახერხებს... თითქოს ეს ზღვარია, მეტი აღარ შეუძლიათ, ასეთ წუთებში ზოგჯერ უფალი მეტად სასტიკი ეჩვენებათ, ჰგონიათ, რომ ნაკლებად ზრუნავს მასზე, არ უმართავს ხელს. თვლიან, რომ ცხოვრებას აზრი არ აქვს, დიდხანს ვერ გაუძლებენ ამ მიწიერი ყოფის წნეხს და იქნებ ჯობდეს კიდეც, თავადვე მოისწრაფონ სიცოცხლე. მართლმადიდებლური შეგნება გულისხმობს, რომ როგორც უნდა გაგიჭირდეს, საჭიროა მოითმინო, არ აჰყვე მძიმე განცდებს და გახსოვდეს – ყველაფერი, რაც ტკივილს გვანიჭებს, უფლის დაშვებითაა და ჩვენთვის სიკეთის მომტანია. ამ სიბრძნის გაცნობიერება განსაცდელის დროს ადვილი არ არის. ძნელია, ყოველგვარი გაჭირვება უდრტვინველად მიიღო იმ შეგნებით, რომ უფალს შენთვის ასე სურს. თუმცა მართლმადიდებლური სრულყოფა აუცილებლად გულისხმობს გაჭირვების დათმენას და შეგნებას, რომ ასეთია ღვთის ნება. – ამ დროს ხშირად ვარდებიან ღვთის გმობაში. ეს ალბათ კიდევ ამძიმებს მათ მდგომარეობას. – ღმერთზე ჩივილი მეტად დიდი ცოდვაა, რისთვისაც იგი ხალხს სჯის. გავიხსენოთ ებრაელთა მაგალითი უდაბნოში. როცა ღმერთზე ვდრტვინავთ, ეშმაკი ამრავლებს ჩვენს მჭმუნვარებას, იმას, რასაც განვიცდით უფლისმიერი დასჯის გამო. რისთვის ამრავლებს მათ? რათა ჩვენ მეტად და მეტად ვიდრტვინვოთ ღმერთზე. მაგრამ მათ, ვინც მადლობელია უფლის შეგონებისა და დასჯისთვის, ის განეშორება, როგორც ნაცემი ძაღლი. – დღეს ყველაზე ხშირად რის გამო ვარდებიან სასოწარკვეთილებაში მორწმუნენი? – დღეს ერთ–ერთი ყველაზე დიდი დაბრკოლება მატერიალური გაჭირვებაა. განსაკუთრებით მძიმეა მათთვის, ვისაც ოჯახი ჰყავს სარჩენი. ხშირად არც კი იციან, როგორ იშოვონ ფული, რომ თავისიანები გამოკვებონ. ახლა ჩვენს ქვეყანაში ისეთი ვითარებაა, რომ არცთუ იშვიათად, როგორც უნდა მოინდომო, იშრომო, მაინც ვერ შეძლებ საკმარისი მატერიალური სახსრების მოპოვებას ცხოვრების ელემენტარული პირობების დასაკმაყოფილებლად. ხშირად შემოდის უძლურების განცდა, რომ არაფრის გაკეთება ძალგიძს. ერთგვარი შურიც კი ჩნდება იმ მრავალი ქვეყნის მცხოვრებთა მიმართ, სადაც ასე მძაფრად არ დგას ეს პრობლემა, სადაც შრომით შეგიძლია არჩინო ოჯახი, საკუთარი თავი. აქ კი უკვე აღარ იციან, რა გზას დაადგნენ. ჩვენთან ეს პრობლემა ხშირად იწვევს სტრესს, სასოწარკვეთილ განცდებს, უიმედო განწყობას. მძიმე ვითარებაში ძალიან ხშირად იგრძნობა უფლის დახმარება. სახარებაში ვკითხულობთ: "ნუ ზრუნავთ და ნუ ამბობთ: რა ვჭამოთ? ან: რა ვსვათ? ან: რით შევიმოსოთ? ვინაიდან ყოველივე ამას ეძებენ წარმართნი: ვინაიდან თქვენმა ზეციურმა მამამ იცის, რომ გჭირდებათ ყოველივე ეს, თქვენ კი უწინარეს ეძიეთ სასუფეველი და მისი სიმართლე, და ყოველივე ეს შეგემატებათ თქვენ" (მათე 6. 31,34). ბოლო წლების განმავლობაში ჩვენი ქვეყნის ოჯახთა უმრავლესობა ისე ირჩენს თავს, რომ მისი წევრები ხშირად თავადაც ვერ ხვდებიან, როგორ ახერხებენ ამას. ბევრს არა აქვს სტაბილური ხელფასი, შემოსავალი, დღეს თუ რაღაც თანხას იშოვიან, ხვალ უკვე აღარ იციან, ამას როგორ შეძლებენ. ასე გრძელდება წლიდან წლამდე და, რა თქმა უნდა, ეს არ არის ადვილი გადასატანი. ასეთ ვითარებაში განსაკუთრებით შეიგრძნობა უფლის მზრუნველობა, მფარველობა. როცა უკვე აღარ იციან, სად იშოვონ ფული ბავშვების გამოსაკვებად, ჩასაცმელად, როდესაც კრიტიკული მიჯნაა და არსაიდან ჩანს გამოსავალი, სწორედ მაშინ მოდის დახმარება საიდანღაც. ეს, რა თქმა უნდა, უფლის წყალობის გამოვლენაა და ამ შემთხვევაში კარგად ჩანს, თუ რაოდენ ზრუნავს ღმერთი ჩვენზე, რა ხშირად გვიწვდის დახმარების ხელს და თანაც იგი ვრცელდება არამხოლოდ ეკლესიურ ხალხზე, არამედ მათზეც, ვინც მაინცდამაინც არ დაგიდევთ რწმენას. უფალი ყველას იცავს, მაგრამ მისი მფარველობა განსაკუთრებით იზრდება მასთან, ვინც ცდილობს, ეკლესიურად იცხოვროს და ნაკლებად შესცოდოს. ყოველთვის ვერც ჭეშმარიტი მორწმუნენი დგანან სათანადო სიმაღლეზე. ასეთ დროს ხშირად შეიგრძნობა უფლისმიერი დასჯის მომენტი და ეს სხვადასხვა პრობლემის გაჩენაში გამოვლინდება. ამით უფალი თვალნათლივ გვიჩვენებს, რამდენად ვართ მასზე დამოკიდებული და როგორ ქრება მისი მფარველობა ჩვენი შეცოდებისას, ვნებისთვის გაქანების მიცემის შემთხვევაში. ჩვენი მძიმე ყოფა, გაჭირვება ერთგვარად უფალზე მინდობას გვასწავლის და ვითარების სირთულე, რაც უნდა ძნელი გასაგები იყოს, ღვთის წყალობადაც შეიძლება ჩაითვალოს. როცა არსაიდან ელოდები დახმარებას და ის კი უფლის შეწევნით მრავალჯერ სასწაულებრივად მოდის, უკვე სხვაგვარად შეიგრძნობ უზენაესის მფარველობას. – რა საშუალებები არსებობს სასოწარკვეთილების ვნების წინააღმდეგ? – მრავალგვარი საშუალება არსებობს, მაგრამ უმთავრესი მაინც მორჩილებაა. ამ უდიდესი სათნოებით ადამიანი უძლეველი ხდება ეშმაკისაგან. როცა ანტონი დიდმა ეშმაკის მიერ დედამიწაზე ადამიანთა დასაჭერად დახლართული ბადე იხილა, შეძრწუნებულმა შეჰღაღადა უფალს, ვინ გადარჩებაო ამ განსაცდელს. მხოლოდ მორჩილს არ შეეხებაო იგი, მიიღო პასუხად. როცა ცდილობ, რაც უნდა მოხდეს, რა პრობლემებმაც უნდა წამოყოს თავი, მშვიდად, უდრტვინველად გადაიტანო ყოველივე, ეს უკვე მორჩილების ერთ–ერთი გამოვლენაა. თან ისიც არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ეკლესიური გაგებით უფალი ჩვენს შესაძლებლობებზე მეტად არ გვცდის და იმ განსაცდელს გვარგუნებს, რისი გადატანაც შეგვიძლია. სასოწარკვეთილების წინააღმდეგ ასევე მძლავრი საშუალებაა ლოცვა, თუმცა უნდა ითქვას, რომ ამ ვნების შემოტევისას ზოგჯერ ამის არავითარი სურვილი, განწყობა არ აქვთ. ასეთ დროს ხშირად ეჩვენებათ, რომ აზრი არა აქვს ამ წესის შესრულებას. ხანდახან შემოდის პროტესტის გრძნობაც, ფიქრობენ, თუ ადრე ვლოცულობდი, ვცდილობდი, მესიამოვნებინა უფლისთვის, ვინდომებდი, მეცხოვრა მისთვის სათნოდ, ამან რა დადებითი შედეგი მომცა? – ამ ფიქრების შემოტევისას როგორ უნდა მოიქცეს მორწმუნე? – ეს ბარიერი უნდა გადალახოს და ლოცვა დაიწყოს. ამის შემდეგ მალევე იგრძნობს, მისი გონებიდან როგორ განიდევნება სასოწარკვეთილების ვნება, მჭმუნვარე ფიქრები და გაჩნდება იმედი, რწმენა ღვთისა. თუ კაცი აჰყვა თავის კაეშანს, ვერ სძლია საკუთარ თავს, ადრე თუ გვიან არ დაიწყო ლოცვა, მისი მდგომარეობა თანდათან დამძიმდება. სასოწარკვეთილების განცდების მოძალების ერთ–ერთი ხელშემწყობი პირობაა გონებრივი და ფიზიკური გადაღლა. როგორც წმინდა მამები აღნიშნავენ, გულგატეხილობა შეიძლება გამოწვეული იყოს ან გადაღლით, როცა თავიანთ შესაძლებლობებზე მეტად იტვირთავენ თავს, ან ბოროტისეული ზემოქმედებით. როგორც დასუსტებულ ორგანიზმს ადვილად ერევა სენი, ასევე გადაღლილ, გამოფიტულ კაცსაც არცთუ იშვიათად ჯაბნის სასოწარკვეთილების შემოტევები. ამიტომაც ასეთ დროს ერთ–ერთი, რაც უნდა გაკეთდეს, არის ის, რომ უბრალოდ შეეცადონ დასვენებას – ოთახში განმარტოვდნენ, სავარძელში ჩასხდნენ ან წამოწვნენ. ზოგჯერ მჭმუნვარე აზრების წინააღმდეგ ყველაზე კარგი საშუალება გონების სხვა მიმართულებით გადართვაა – წიგნის წაკითხვა, გართობა, მეგობრის მონახულება, რაიმე საქმიანობით დაკავება. როცა ადამიანი არაფერს აკეთებს და მისი ცნობიერება მთელი დღე თავის გასაჭირს, პრობლემებს დასტრიალებს, ეს მასზე დამთრგუნველად მოქმედებს. როცა დაღლილი ხარ და ამის ფონზე მძლავრობს შავბნელი ფიქრები, ლოცვაზე მეტად დასვენებაა საჭირო. ასეთ დროს ლოცვამ შეიძლება უფრო გადაღალოს, გამოფიტოს კაცი. თუ დაისვენებ და შემდეგ ილოცებ, მაშინ ორივე საშუალება ერთად იმოქმედებს და ეს წინაპირობა იქნება, რომ სასოწარკვეთილების ვნების შემოტევა დაცხრეს. მართლმადიდებლური ყოფა სხვადასხვა ვნებასთან ბრძოლას გულისხმობს, მათ შორის ერთ–ერთი ყველაზე სასტიკი სასოწარკვეთილების ვნებაა. წარმოუდგენელია აცდე მასთან დაპირისპირებას, მაგრამ აუცილებელია თანდათან უფრო და უფრო მეტად უმკლავდებოდე ამ სირთულეს. თუ ასე არ მოხდა, ეს ჩვენს ქრისტიანულ გზაზე დიდი სისუსტის გამოვლინება იქნება. მანანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2013-06-12) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1325 | |
შესვლა საიტზე