იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ყოველი სული პირადად უნდა იდგეს უფლის წინაშე"
"წმიდანები ის ადამიანებია, ვინც საკუთარი ქმედითი რწმენით, ღვაწლითა და სიყვარულით, თავის თავში განახორციელეს ღვთის მსგავსება და ამით ქრისტეს ხატების ძალა განაცხადეს, რითაც უფლის უსაზღვრო მადლი მოიპოვეს. ამიტომ ღვთის ანგელოზებთან ერთად, წმიდანებს უფალმა მისცა ძალა, უხილავად აღასრულონ საკუთარი ნება ადამიანთა შორის", – ასე გვიხსნის წმიდანთა ვინაობას დეკანოზი გიორგი სხირტლაძე, რომელიც ამ თემასთან დაკავშირებით, "გუმბათს" ვრცლად ესაუბრა.
დეკანოზი გიორგი: ადამიანს უნდა სწამდეს, რომ ჰყავს მეოხნი: უფალი, ღვთისმშობელი და წმიდანები, რომლებიც აღადგენენ მას, მოუხსნიან ამა თუ იმ ცოდვას აღსარების საშუალებით და განწმენდილს კვლავ დააბრუნებენ ეკლესიის წიაღში, როგორც ღვთის შვილს. – მამაო, გვესაუბრეთ წმიდანთა თაყვანისცემის ტრადიციიის შესახებ. ვინ არიან ისინი, რატომ ვცემთ თაყვანს? – მართლმადიდებლობაში წმიდანებს თაყვანს სცემენ არა იმიტომ, რომ მათ რაღაც გამორჩეული დამსახურება აქვთ ღვთის წინაშე, არამედ მათი განსაკუთრებული, ან ზეგანსაკუთრებული საქმეებისთვის, რომელთა გამოც ისინი ღვთის წყალობას მიიღებდნენ და შემდეგ ამ წყალობის უქონელთ გაუნაწილებდნენ. რა თქმა უნდა, არა! ასეთი გადაჭარბებული წარმოდგენა მათ, გარკვეულწილად ღმერთს გაუტოლებდა და განამტკიცებდა კათოლიკურ თვითგამართლებაში. წმიდანნი ისინი არიან, ვინც საკუთარი ქმედითი რწმენით, ღვაწლითა და სიყვარულით თავის თავში განახორციელეს ღვთის მსგავსება და ამით ღვთის ხატების ძალა განაცხადეს, რითაც უფლის უსაზღვრო მადლი მოიპოვეს. ღვთის სიყვარულის მიხედვით, ადამიანებს შორის რაოდენობრივი განსხვავებაა, რომელიც ხარისხობრივში გადადის და ადამიანის ცხოვრების განმსაზღვრელი ხდება. ამ ზღურბლს მიღმა უკვე აღესრულება ადამიანის გადარჩენა და თვითგამორკვევა, იწყება მადლმოსილი ზრდა ყოველი ადამიანის შესაბამისი სულიერი ტიპის მიხედვით. სიწმინდე ისეთივე მრავალფეროვანია, როგორც ადამიანური ინდივიდები. მას ინდივიდუალურ–შემოქმედებითი ხასიათი აქვს. ეკლესიას სხვადასხვა ხარისხის წმიდანები ჰყავს, წინასწარმეტყველნი, მოციქულნი, მოწამენი, მღვდელმთავარნი, ღირსი ბერები, წმიდა მხედარნი და მეფენი, მკურნალნი და უვერცხლონი. რა თქმა უნდა, ეს ჩამონათვალი არ არის სრული. ყოველ ეპოქას, მათ შორის ჩვენსასაც, აქვს წმიდანების თავისი გამორჩეული ხატი. ამასთან ყველა წმიდანი ცნობილი არ არის ქვეყნიერებისთვის. ზოგი მათგანი უფალმა უცნობი დატოვა. არსებობს ყოველთა წმიდანთა დღესასწაული, რომელზეც ეკლესია მოიხსენიებს ყველა წმიდანს, არა მხოლოდ ცნობილებს, არამედ უცნობებსაც. – მამა გიორგი, საინტერესოა, როგორ შეუძლიათ წმიდანებს ადამიანთა მეოხება და შეწევნა? – მიღწეული სიწმინდე გამარჯვებისკენ სვლას აღნიშნავს. წმიდანებს შეუძლიათ ჩვენი შეწევნა არა მათ მიერ გაღებული ღვაწლისა და დამსახურების გამო, არამედ, მათ მიერ სიყვარულში მოპოვებული სულიერი თავისუფლების ძალით. ღვთის ანგელოზებთან ერთად, წმიდანებს უფალმა მისცა ძალა, უხილავად აღასრულონ საკუთარი ნება ადამიანთა შორის. წმიდანები თითქოს ღვთის ხელებია, რომელთა მეშვეობითაც უფალი თავის საქმეებს აღასრულებს. წმიდანებს სიკვდილის შემდეგაც ეძლევათ ძალა, აღასრულონ სიყვარულის საქმენი, არა როგორც ღვაწლი საკუთარი ხსნისთვის, რაც უკვე მომხდარია, არამედ თანამოძმეთა გადარჩენისთვის. წმიდანების არსებობა ეკლესიაში არა მხოლოდ შესაძლებელია, არამედ აუცილებელიცაა ჩვენთვის. ყოველი სული პირადად უნდა იდგეს უფლის წინაშე, ესაუბრებოდეს ქრისტეს. მას არ უნდა სჭირდებოდეს შუამავალი ქრისტესთან, როგორც არავინ გვყავს შუამავალი ზიარების დროს. იქ ყოველი ადამიანი თავისით იღებს ქრისტეს სისხლსა და ხორცს და საიდუმლოდ უერთდება ქრისტეს. მაგრამ ეს უშუალო ურთიერთობა არ გამორიცხავს დახმარებას, სულის დამოუკიდებლად დგომა ქრისტეს წინაშე არ ნიშნავს ამ სულის მარტოობას. ადამიანთა შვილები ერთ მოდგმას ეკუთვნიან და არ უნდა გამოეყონ მას. როდესაც უფალმა გვასწავლა "მამაო ჩვენო", ამით მის წინაშე ერთად დგომა დაგვავალა და, უპირველესად, წმიდანებთან ერთად. – მაინც, რამდენად მნიშვნელოვანია ჩვენთვის, ქრისტიანთათვის წმიდანთა თაყვანისცემა და რას გვაძლევს მათდამი ლოცვა–ვედრება? – ყველას შეუმჩნევია, რა სიცარიელე და სიმარტოვეა იმ ტაძარში, საიდანაც გამოტანილია წმიდანთა ხატები, რომლებიც მათ მადლმოსილ ყოფნას მოასწავებენ. ასეთი ტაძრის ცარიელი კედლები ჩვენს სულიერ სიღარიბეს ამხელს წმიდანთა წინაშე. იმის გაცნობიერება, რომ წმიდანები ჩვენთან ერთად და ჩვენთვის ლოცულობენ, გვიბიძგებს, რომ ისინი ჩვენს ლოცვაში ჩავრთოთ. წმიდანებისადმი ლოცვით ჩვენი სული უფრო იხსნება, თითქოს, ფართოვდება. წმიდანების მიმართ რომ ვლოცულობთ, ჩვენ არსებითად ქრისტეს მიმართ, მისი ეკლესიის მიმართ ვლოცულობთ. – მამაო, ახლა წმიდანთა ნაწილებზე გვესაუბრეთ, რომლებიც, ბუნებრივია, მართლმადიდებელი ეკლესიისთვის უდიდესი ძალა და მადლია. – წმიდანთა თაყვანისცემის ძალით, თაყვანსიცემებიან მათი წმიდა ნაწილებიც. ზოგჯერ მათი წმიდა ნაწილების უხრწნელობა ითვლება წმიდანობის ნიშნად. თუმცა, ეს უხრწნელობა ზოგად კანონს არ წარმოადგენს იმისათვის, რომ ვინმე წმიდანად შერაცხონ. წმიდანთა ნაწილები, თუკი ისინი შენახულ იქნენ, განსაკუთრებული თაყვანისცემის საგანს წარმოადგენენ. – საეკლესიო ტრადიციით, ყოველი ტაძრის ტრაპეზი რომელიმე წმიდანის წმიდა ნაწილზეა დაფუძნებული. ეს წესი რას უკავშირდება? – წმიდა ნაწილებს ათავსებენ ოდიკში, რომელზედაც წირვა სრულდება, მოსახსენებლად იმისა, რომ ადრეულ ეკლესიაში წირვა მოწამეთა საფლავზე სრულდებოდა. დოგმატურად, წმიდა ნაწილების თაყვანისცემა დამყარებულია იმის რწმენაზე, რომ სულიწმიდას განსაკუთრებული კავშირი აქვს წმიდა ნაწილებთან, რომლებიც ადამიანის სიკვდილის შემდეგაც არ იხრწნებიან. წმიდანებს აქვთ განსაკუთრებული სულიერი მყოფობა თავიანთ ნაწილებში (როგორც ხატებში), თუნდაც მათ სულ მცირე ნაწილში. წმიდა ნაწილები – ეს უკვე საყოველთაო აღდგომას მოელიან. მათი მდგომარეობა ჰგავს სამარხში უფლის გვამის მდგომარეობას, რომელიც, თუმცა, მკვდარი იყო, მაგრამ არ იყო მიტოვებული ღვთაებრივი სულის მიერ და აღდგომას ელოდა. საეკლესიო წლის ყოველი დღე იკურთხება წმიდანთა ხსენებით, რომელთაც პატივი მიეგებათ ამ დღეს აღვლენილი ღვთისმსახურების დროს. – მამაო, მალე ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის დაბადების დღეს ვიზეიმებთ. იქნებ, დედაღვთისას სიდიადის შესახებაც გვესაუბრა. მართლმადიდებელი ეკლესია მას განსაკუთრებულ პატივს მიაგებს და გამორჩეულად ადიდებს, როგორც უფლის წინაშე, ჩვენს უდიდეს მეოხსა და მლოცველს. – დიახ, მართლმადიდებელი ეკლესია თაყვანს სცემს ღვთისმშობელ მარიამს, როგორც "უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბიმთასა", როგორც აღმატებულს ყველა ქმნილებაზე და ლოცულობს მის მიმართ, როგორც მთელი კაცობრიობის მეოხისადმი. ღვთისმშობლისადმი სიყვარული და თაყვანისცემა მართლმადიდებლობის გულია, რომელიც ათბობს და აცოცხლებს ეკლესიის სხეულს. ვინც თაყვანს არ სცემს ღვთისმშობელს, იგი არც უფალს აღიარებს. რწმენა ქრისტესი, რომელიც არ შეიცავს ღვთისმშობლის თაყვანისცემას, სხვა სარწმუნოებაა, სხვა "ქრისტიანობაა", ჭეშმარიტი ეკლესიურობისთვის უცხო. ქრისტესმიერი კაცობრიობა დაკავშირებულია ადამიანური ბუნების კურთხევასთან, განწმენდასა და განდიდებასთან. ეს კი, პირველ ყოვლისა, ღვთისმშობელს ეხება. მის გარეშე ღვთის განკაცება აღიქმება, როგორც მხოლოდ გამოხსნისთვის საჭირო აუცილებლობა, რომელიც ადამიანის ცოდვით დაცემის შედეგად წარმოიშვა. ამ შემთხვევაში, ღვთისმშობელი მარიამი განკაცების უბრალო იარაღი ხდება, მაგრამ მართლმადიდებელი ეკლესია არასოდეს განაშორებს ძეს დედისგან, განკაცებულს – განმკაცებლისგან და, ქრისტესთან ერთად, თაყვანს სცემს მის დედასაც, ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელს, რომლისგანაც უფალმა კაცობრივი ბუნება შეიმოსა. რაც მთავარია, ღვთისმშობელში განხორციელდა ის სიწმინდე, რომელიც მისაწვდომი გახდა კაცობრიობის ცოდვითი დაცემის შემდეგ. თუმცა, რა თქმა უნდა, ძველი აღთქმის ეკლესიაშიც ამოცანა იყო, აღეზარდა და მოემზადებინა კაცობრიობის ის წმიდა ნაწილი, რომელიც სულიწმიდის მიღების ღირსი იქნებოდა. ღვთისმშობელი არის არა განკაცების უბრალო იარაღი, არამედ განხორციელების პირდაპირი, დადებითი პირობა. – როგორია ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მადლმოსილება? ქადაგებაში თქვენ ყოველთვის აღნიშნავთ, რომ მის წინაშე ლოცვა–ვედრებას უდიდესი ძალა აქვს. – ღვთისმშობელმა ჩვენ მოგვივლინა წყარო ცხოვრებისა, უფალი ჩვენი იესო ქრისტე. ეს წყარო გარდამოედინება საუკუნეების განმავლობაში. დედაღვთისმშობელს უდიდესი ძალა აქვს. დიდი ძალა აქვს მის ხატებსაც. ღვთისმშობლის ყოველი ხატი, დაწერილი ჭეშმარიტი, მართლმადიდებლური კანონიკის მიხედვით, უდიდესი ძალის მატარებელია, უდიდესი მადლის მომცემია. უამრავი სასწაულმოქმედი ხატი არსებობს ღვთისმშობლისა, თავისი თავი, როგორც მფარველმა დედამ, რომ განუცხადა კაცობრიობას. იგი არის შემწე ყოველთა გაჭირვებულთა, შიშველთა, უძლურთა მკურნალი. დიდი ძალა აქვს ღვთისმშობლისადმი მიმართულ ლოცვებს. ღვთისმშობლის მადლი არის არა ადამიანური ფანტაზიის ნაყოფი, რომელზეც მხოლოდ წიგნებშია საუბარი. ყველას განგვიცდია ღვთისმშობლის ძალა, მისი უდიდესი დახმარება, წყალობა გვიგრძვნია. წმიდა მამები გვასწავლიან, თუ რამე გიჭირთ, სარწმუნოებით ევედრეთ ღვთისმშობელს და მაშინვე დაგეხმარებათო. ლოცვის დროს ჩვენ ვევედრებით ღვთისმშობელს, შევთხოვთ ცხონებას. ღვთისმშობელი არის არა მხოლოდ დედა ღვთისა, არამედ ყველა ადამიანის, ყველა ქრისტიანის დედაც. იგი მეოხებას უწევს ცოდვილ კაცობრიობას უფლის წინაშე, გადარჩენაში ეხმარება მას. მისი მსახურება დედამიწაზე განსაკუთრებული მადლით არის მოსილი. რაოდენ დიდი ბედნიერებაა, რომ საქართველო ღვთისმშობლის მფარველობის ქვეშ იმყოფება, როგორც მისი წილხვედრი ქვეყანა. ეფემია წიკლაური | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-01-22) | ავტორი: დეკანოზი გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1035 | |
შესვლა საიტზე