იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ნარკომანს თქვენგან სითბო და სიყვარული სჭირდება, მისი გადარჩენა რეალურია!"
უკვე აღარავის ეპარება ეჭვი, რომ ნარკომანია თანამედროვე მსოფლიოს სენია და მისი მეტასტაზები საქართველოზეც არის მოდებული. ის უკურნებელ დაავადებად არის მიჩნეული და ნარკომანზე ყველას ხელი აქვს ჩაქნეული, ოჯახის, ექიმის და სახელმწიფოს ჩათვლით, მაგრამ არა – ეკლესიას. იგია ერთადერთი საყრდენი, რომელსაც ნარკომანისა და ალკოჰოლიკის რეალური გადარჩენა შეუძლია, თუკი მის სიტყვას მოვუსმენთ. გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, როგორ აფასებს ეკლესია იმ საფრთხეს, რაც ნარკომანიით გვემუქრება? – "სიცოცხლე და სიკვდილი დაგიდევი წინ, კურთხევა და წყევლა. აირჩიე სიცოცხლე, რომ იცოცხლოთ შენ და შენმა შთამომავლობამ. გიყვარდეს უფალი, შენი ღმერთი, გესმოდეს მისი სიტყვა და მიეწებო მას, რადგან ის არის შენი სიცოცხლე და შენი დღეგრძელება, რომ იცხოვრო ამ მიწაზე, რომლის მოცემა ფიცით აღუთქვა უფალმა შენს მამა–პაპას – აბრაამს, ისააკს და იაკობს" (მეორე სჯ. 30, 19–20). უკანასკნელ ათწლეულებში ნარკომანიამ პრაქტიკულად მსოფლიოს ყველა ინდუსტრიული განვითარებული ქვეყანა მოიცვა. დღეისათვის ეს პრობლემა ფართოდ არის გაშუქებული სხვადასხვა მასობრივი საინფორმაციო საშუალებებით, ტარდება სამეცნიერო კონფერენციები, იქმნება ფონდები, გამოჩნდა ახალი სამართლებრივი დოკუმენტებიც. მოკლედ რომ ვთქვათ, ქვეყანა ეგუება ცხოვრების ახალ პირობებს, როდესაც სიკვდილი და მწუხარება ყოველთვის ახლოსაა ჩვენ შორის. ყველაფერი ისეა, როგორც ომში, ოღონდ განსაკუთრებულ ომში, როდესაც ხშირად ჩვენი გულგრილობითა და უპასუხისმგებლობით მტერს თავად ვუწყობთ ხელს ბრძოლაში. არც ერთი ჩვენგანი არაა დაზღვეული, რომ ამ ბოროტების მომდევნო მსხვერპლი ჩვენი ოჯახი ან რომელიმე ჩვენი ახლობელი არ შეიქნება. ეს საფრთხე განსაკუთრებით ემუქრება ჩვენს ბავშვებს. ერთ–ერთი ჩვენი თანამედროვე სასულიერო პირი წერს: "ნარკოტიკები ჯერ კიდევ პირველყოფილ სამყაროში იყო ცნობილი. ლოთობა და ნარკომანია მხოლოდ საუკუნის სულიერმა ვაკუუმმა გადააქცია ეროვნულ უბედურებად ჩვენთან და სხვა მრავალ ქვეყანაში. ეს თვალნათელი ნიშანია იმისა, რომ კაცობრიობა უმძიმეს კრიზისს განიცდის". – რა არის ის ბიძგი, რომელიც ადამიანს ამ დამღუპველი ვნებისკენ პირველ ნაბიჯებს ადგემვინებს? პირადი უბედურება, სასოწარკვეთა, დარდის დავიწყების სურვილი თუ უბრალოდ სიამოვნების ძიება? – ძირითადი მიზეზი იმისა, რომ ჩვენი თანამედროვენი ალკოჰოლისა და ნარკომანიის ილუზიათა სამეფოსკენ მიილტვიან, სულიერი დაცარიელება, ცხოვრების აზრის დაკარგვა, ზნეობრივი ორიენტირების ერთმანეთში არევაა. ნარკომანია და ალკოჰოლიზმი არა მხოლოდ ცალკეული ადამიანის, არამედ მთელი საზოგადოების სულიერი დაავადების გამოვლინებაა. ეს არის საზღაური მომხმარებლური იდეოლოგიისათვის, ჭეშმარიტი იდეალების გაფანტვისა და სულიერების დაკარგვისათვის. – შესაძლებელია, რომ ნარკომანმა თავი დაიხსნას ამ სნეულებისაგან? – ეკლესია მოძღვრული თანაგრძნობით ეკიდება ალკოჰოლიზმისა და ნარკომანიის მსხვერპლთ და მანკიერების დასაძლევად სულიერ მხარდაჭერას სთავაზობს მათ. იგი არ უარყოფს ნარკომანიის მწვავე სტადიაში სამედიცინო ჩარევის აუცილებლობას, თუმცა განსაკუთრებულ ყურადღებას პროფილაქტიკასა და რეაბილიტაციას უთმობს, რაც მეტად ეფექტურია მაშინ, როცა სნეულნი აქტიურად ებმებიან ევქარისტულ და სამრევლო ცხოვრებაში. მათ უნდა გააცნობიერონ საკუთარი მდგომარეობა, რომელიც დაღუპვას უქადის. აქ განსაკუთრებით ძლიერი უნდა იყოს რწმენა. თუ რწმენა არაა, ადამიანს გზა ებნევა და იღუპება. თითქოსდა გამოუვალ მდგომარეობაში ყოფნა ადამიანური შესაძლებლობების გამოვლენის საშუალებას გვაძლევს. ჩიხი – ესაა დასასრული არასწორი დასაწყისისა, არეული ცხოვრებისა... აქედან გამოსვლისას ადამიანი ცხოვრების სხვა მიმართულებას ღებულობს, თითქოსდა მკვდრეთით აღსდგება. ამგვარი გამოუვალი მდგომარეობიდან გამოსვლა – ესაა გადასვლა მარადიულობაში. თქვენ ახლობელს უბედურება ეწვია! ეს უკვე იცით! თავზარი დაგვეცა... რა ვქნათ? აუცილებლად მოვუყვეთ ეს უფალს, დედა ღვთისმშობელს, თქვენს მფარველ ანგელოზს, წმიდანს, ვის სახელსაც ატარებთ. ისინი მოგისმენენ და გაგიგებენ. სთხოვეთ მათ თანაგრძნობა და შემწეობა. ლოცვა და ღვთის სიტყვა მთავარი იარაღია ამ ულმობელი მტრის – ნარკომანიის წინააღმდეგ. ხელში ავიყვანოთ საკუთარი თავი და შევინარჩუნოთ მშვიდი განსჯის უნარი. საკუთარ თავს არ მივცეთ ამ ადამიანის განკითხვის ნება, რომელიც ამ სენმა შეიპყრო. მას მეტისმეტად უჭირს, თავგზა აებნა, გაურკვევლობაშია, ყველაზე მეტად ახლა საჭიროებს თქვენს თანაგრძნობას. თქვენგან მას ყველაზე მთავარი – სითბო სჭირდება, გაუთბეთ გული; მას თქვენგან სიყვარული სწყურია – უპირობოდ მიეცით იგი. ნუ იჩქარებთ, გამოუტანოთ სასიკვდილო განაჩენი მასაც და საკუთარ თავსაც. ცხოვრება არ დამთავრებულა, მაგრამ მთავარი მტერი, რომელიც უკვე მოუთმენლად გელით, სასოწარკვეთილებაა. ნარკომანიის პრობლემის გარშემო არსებულმა მრავალრიცხოვანმა ინსინუაციებმა, დამახინჯებულმა ინფორმაციამ, უბრალოდ ელემენტარულმა გულგრილობამ ჩამოაყალიბა მცდარი წარმოდგენები და სტერეოტიპები ნარკოტიკზე დამოკიდებული სენის მიმართ. საზოგადოებას უჭირს თავის სრულფასოვან წევრებად მიიღოს ნარკომანიის მსხვერპლნი და მათ მიმართ ხშირად აგრესიულ, დამამცირებელ დამოკიდებულებას ამჟღავნებს, რაც მათ გარიყულებად აქცევს, ისინი კი ისედაც უკვე მარტოსულობით იტანჯებიან. ნუ მოუსმენთ საკუთარი სიამაყის ხმას. გადარჩენა შესაძლებელი და რეალურია! ექიმის პიროვნების როლი გადამწყვეტ მნიშვნელობას თამაშობს მკურნალობის დადებით შედეგზე, მით უმეტეს, წამლისადმი დამოკიდებულ პაციენტებში. ახლა, საბედნიეროდ, მედიცინის სფეროში ხშირად შეხვდებით ჭეშმარიტად მორწმუნე მართლმადიდებელ ექიმებს, რომლებსაც შეუძლიათ, ადამიანებს სიყვარული და იმედი აჩუქონ. – ხშირად ადამიანებს ეკლესია ყველაზე ბოლოს ახსენდებათ ან თითქოს რაღაც აკავებთ, რომ მოძღვარს გული გადაუშალონ. – თუკი მოძღვართან ურთიერთობის გამოცდილება არ გაქვთ, გულს ნუ გაიტეხთ. ყოველივე ძალიან იოლია. ნებისმიერ მართლმადიდებლურ ტაძარში ყოველი მღვდელმსახური სიყვარულით მიგიღებთ, ყურადღებით მოგისმენთ და გაითავისებს თქვენს ტკივილს, მოგცემთ ქმედით სულიერ დარიგებებს. მთავარი ამ აუცილებელი ნაბიჯის გადადგმაა. სხვაგან ხომ ვერსად ჰპოვებთ ჭეშმარიტ დასაყრდენს თავისუფლებისაკენ სავალ გზაზე. გახსოვდეთ, ახლობლისადმი დახმარება საკუთარი თავის გაცნობიერებით იწყება. მიტროპოლიტი ანტონ სუროჟელი წერს: "პირველი, რაც უნდა ვისწავლოთ, ესაა, მივიღოთ მთელი ჩვენი ცხოვრება ისეთად, როგორიც არის: ის გარემოებები, ყველა ის ადამიანი, ვინც მასში შემოვიდა, თუნდაც ზოგჯერ ესოდენ მტანჯველად – მივიღოთ და არ უარვყოთ. სანამ ჩვენ არ მივიღებთ ჩვენს ცხოვრებას, მთელ მის შინაარსს, როგორც ღვთის ხელიდან გამომდინარეს, ვერ გავთავისუფლდებით შინაგანი შფოთისაგან, შინაგანი ტყვეობისაგან და შინაგანი პროტესტისაგან... და გვერდს ავუვლით იმ შემთხვევას, იმ ადამიანს, ვინც უფალმა გამოგვიგზავნა, რომ განვეკურნეთ, რათა სიმდაბლით შევსულიყავით ღვთის სასუფეველში, მოთმინებით გვეტარებინა ჩვენი ცოდვილობის შედეგები და მზადყოფნით მიგვეღო ყველაფერი უფლის ხელიდან". უნდა შევეცადოთ, გავუგოთ ნარკოტიკებზე დამოკიდებულ ადამიანს და დავეხმაროთ ცხონებისაკენ მიმავალი გზის მიღწევაში და, თუ შესაძლებელია, ამ გზის მცირე ნაწილი მაინც განვვლოთ მასთან ერთად. ამ გზაზე სვლის დაწყება მხოლოდ იმის შემწეობით არის შესაძლებელი, ვინც საკუთარ თავზე თქვა: "მე ვარ გზა, ჭეშმარიტება და სიცოცხლე". ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 2041 | |
შესვლა საიტზე