იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| როდის აქვს უფლება საერო პირს მღვდლის ფუნქცია შეასრულოს ქრისტიანული წესებისა და მოვალეობების შესახებ ცოტა ან საერთოდ არაფერი ვიცით, მაგალითად, ის, თუ როგორ უნდა მოვიქცეთ, თუკი ჩვენ თვალწინ მოუნათლავი ადამიანი იღუპება. ამ შემთხვევაში ეკლესიის მიერ ნებადართულია, რომ საერო პირმა ნათლობის საიდუმლო შეასრულოს, ოღონდ გარკვეული პირობის გათვალისწინებით. არსებობს აზრი, რომ საერო პირს მომაკვდავი ადამიანისგან აღსარების მიღებაც შეუძლია. არის თუ არა ეს სიმართლე, ამ და სხვა საკითხებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება. – მამაო, თუკი მომაკვდავი ითხოვს მონათვლას, მაგრამ სასულიერო პირის იქ ყოფნა შეუძლებელია, როგორ უნდა მოვიქცეთ? – ნათლობაზე არაერთხელ გვქონია საუბარი და ჩვენ ვიცით, რომ ეს ერთ–ერთი დიდი საიდუმლოა, რომელსაც მთელი წესების დაცვით აღავლენს ეკლესია. აუცილებელია, ყოველი ადამიანი მოინათლოს ეკლესიური წესით და თანაც სამღვდელო, სასულიერო პირის მიერ, მაგრამ არსებობს გამონაკლისი შემთხვევები: თუ გარკვეული მიზეზის გამო არ ხერხდება მომაკვდავისათვის მღვდლის მოყვანა, ის კი ითხოვს მონათვლას, მაშინ შესაძლებელია და აუცილებელიც არის, რომ მომაკვდავთან მყოფმა საერო ადამიანმა, ნებისმიერი ასაკის კაცმა ან ქალმა (მხოლოდ მონათლულმა, მართლმადიდებელმა), მონათლოს იგი. – მაგრამ საერო პირებიდან ცოტამ თუ იცის, როგორ სრულდება ეს საიდუმლო. – ადამიანმა უნდა წარმოთქვას: "ნათელს იღებს მონა (ან მხევალი) ღვთისა (სახელი), სახელითა მამისათა (დავასხამთ თავზე წყალს), ამინ და ძისათა (დავასხამთ თავზე წყალს), ამინ და სულისა წმიდისათა (დავასხამთ თავზე წყალს), ამინ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!". – თუ მომაკვდავს არ შეუძლია იმის თქმა, მონათვლა უნდა თუ არა, მაშინ როგორ უნდა მოვიქცეთ? – შესაძლებელია აგონიაში მყოფი მომაკვდავიც მოინათლოს, თუკი გვსმენია, რომ მას ჰქონდა სურვილი ნათლობისა. როცა არ ვიცით, მას ამის სურვილი ჰქონდა თუ არა, არ შეიძლება მის ნაცვლად ჩვენ გადავწყვიტოთ. ასე გამოდის, რომ მიცვალებულის მონათვლაც შეიძლება და როგორ წარმოგიდგენიათ, მიცვალებულის მონათვლა არის შესაძლებელი? რა თქმა უნდა, არა. – საერო პირის მიერ აღსრულებული ნათლობა სრულფასოვნად ითვლება? – ასეთი ნათლობის შემდეგ თუ ადამიანი გარდაიცვალა, ის მონათლულად ჩაითვლება, ხოლო გადარჩენის შემთხვევაში აუცილებელია მღვდელმა დაასრულოს ნათლობის წესი. ხშირად ჩვენ თვალწინ იღუპებიან მოუნათლავი ადამიანები და არ ვიცით, რითი დავეხმაროთ. თუ იმ ცოდნას გამოიყენებთ, რაც უკვე გითხარით და გულისხმიერებასაც გამოიჩენთ, შეიძლება მრავალი ადამიანი ავაშოროთ მარადიულ სატანჯველს. მომაკვდავის დახმარება დიდ სიკეთეში ჩაგეთვლებათ. – საერო პირს რა შემთხვევაში შეუძლია აღსარება ჩაიბაროს? – აღსარების მიღება საერო პირს არ შეუძლია, უფრო მეტიც, ამის უფლება დიაკონსაც კი არ აქვს. – ვთქვათ, მომაკვდავმა ადამიანმა ვინმეს, არასაეკლესიო პირს, თავისი ცოდვების შესახებ გაუმხილა, მოინანია, მიეტევება? – არ შეიძლება ვთქვათ, რომ ის ადამიანი, ვინც ცოდვებს აღიარებს მეორე ადამიანთან ანუ საერო პირთან, ღვთისგან შენდობას მიიღებს. ეს მხოლოდ უფალმა უწყის. კიდევ ერთხელ ვამბობ, რომ აღსარება მხოლოდ მღვდელთან ბარდება და ამ დროს იღებს ადამიანი შენდობას. თუ ჩვენ საერო და სასულიერო პირებს შორის განსხვავებას მოვსპობთ, მაშინ გამოვა, რომ საერო პირმა ყველა საღვთო რიტუალი შეიძლება შეასრულოს – ზეთისცხება, აღსარება, ჯვრისწერა, პარაკლისი... არ შეიძლება იმ სამოციქულო ქიროტომიის უგულებელყოფა, რასაც მღვდლობის საიდუმლო ჰქვია. მღვდლობისა და ქორწინების საიდუმლო სავალდებულო არ არის, რომ შესრულდეს, მაგრამ ნათლობის საიდუმლო აუცილებლად უნდა აღსრულდეს. სწორედ ამიტომ არის დაშვებული საერო პირის მიერ ნათლობის საიდუმლოს აღსრულება, ოღონდ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა გამოუვალი სიტუაციაა. შეიძლება ადამიანმა არ იქორწინოს თავისი ცხოვრების განმავლობაში და არც ღვთის მსახური გახდეს, მაგრამ ცხონდეს. მოუნათლავი ადამიანი კი არ ცხონდება. – საერო პირისგან ზიარების საიდუმლოს აღსრულებაც არ შეიძლება, თუკი ადამიანი მომაკვდავია? – არა, ესეც გამორიცხულია. საერო პირს არ აქვს უფლება, წმინდა ნაწილებს შეეხოს. საერო პირმა როგორ უნდა აზიაროს ადამიანი? წირვას ხომ არ აღასრულებს? მაშინ რა განსხვავებაა საეროსა და სამღვდელო პირს შორის? მღვდლობის საიდუმლოს მნიშვნელობა კარგად უნდა გავაცნობიეროთ. სამწუხაროდ, ბოლო პერიოდში არსებობს ეს ტენდენცია, რომ საერო პირები ან თუნდაც მონაზვნები, რომლებსაც მღვდლის ხარისხი არ აქვთ, ადამიანებს ჯანმრთელობის ლოცვებს უკითხავენ. ეს ყველაფერი შელოცვებს უფრო ჰგავს. ექსტრასენსულ, ოკულტურ მკურნალობას დაამსგავსეს საეკლესიო საიდუმლოებები. ამბობენ, რომ ამა თუ იმ სასულიერო პირისგან აქვთ ამის კურთხევა. ლამის საერო პირებმა აღასრულონ წირვა–ლოცვა და ხალხი აზიარონ. ეს სექტას უფრო ჰგავს, ვიდრე მართლმადიდებელი ეკლესიის წიაღში მყოფ საზოგადოებას. არ შეიძლება ლოცვა შელოცვად აქციო. ლოცვა სხვაა და შელოცვა – სხვა. რწმენასა და ცრურწმენას შორის დიდი განსხვავებაა. პირველ რიგში, ის ადამიანები ისჯებიან, ვინც ასეთ ინიციატივებს იღებენ საკუთარ თავზე. ასევე ძალიან ცუდია მათთვის, ვისაც უკითხავენ ასეთ ლოცვებს. – ვთქვათ, ადამიანმა სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებში მოინდომა, რომ ჯვარი დაიწეროს, ეკლესიაში მისვლის საშუალება კი არ აქვს. ამ შემთხვევაში ჯვრისწერის სახლში ჩატარება თუ შეიძლება? – ჯვრისწერის სახლში ჩატარება უკიდურეს შემთხვევაში შეიძლება, თუკი ადამიანი მომაკვდავია, მაგრამ ეს საიდუმლო მხოლოდ და მხოლოდ სასულიერო პირმა უნდა აღასრულოს. სამღვდელო საქმე დაფუძნებულია მაცხოვრის სიტყვებზე, რაც მან მოციქულებს მისცა. მოციქულებმა აკურთხეს სასულიერო პირები, დიაკვნები, მღვდლები, პრესვიტერები და ეპისკოპოსები. ისინი სამოციქულო კურთხევას ატარებენ. ქიროტონის ანუ სამღვდელო საიდუმლოს აღსრულების დროს მათზე გადადის სულიწმინდის მადლი, რომლითაც ისინი იძენენ ძალას, აღასრულონ ნებისმიერი საიდუმლო, მათ შორის – ჯვრისწერა. ამ საიდუმლოს აღსრულებისას ორი ორგანიზმი, ქალი და მამაკაცი ერთიანდება, ერთი ხდება. საერო პირმა როგორი მანტიაც უნდა მოისხას, ამას ვერ შეძლებს. – რა შეიძლება გავაკეთოთ იმ ადამიანებისთვის, ვისაც სიკვდილის წინ სურთ ზიარება, აღსარება? გამოსავალი არ არსებობს? – ჯვარდაუწერელი კავშირი ცოდვად გაჰყვებათ იმ ცხოვრებაში. ასევე, თუკი მთელი ცხოვრების განმავლობაში არ გაახსენდება თავისი ცხოვრების საზრისი, რომ "პური ჩვენი არსობისა" არის აზრი მისი ცხოვრებისა, მას ეს ცოდვა გაჰყვება იმ ცხოვრებაშიც. ასეთი რამ სიკვდილის წინ კი არ უნდა გაახსენდეს ადამიანს, არამედ მაშინ, როცა შეუძლია, ეკლესიურად იცხოვროს. ხომ არ შეიძლება ადამიანმა მთელი ცხოვრება გაუცნობიერებლად იცხოვროს და სიკვდილის წინ გაახსენდეს რაღაც–რაღაცეები? თუკი ღვთის ნება იქნება, შეიძლება ღირსი გახდეს და სიკვდილის წინ სასულიერო პირმა აზიაროს, აღსარება ჩაიბაროს, დალოცოს და ა.შ. მაგრამ შეიძლება არც გახდეს ამის ღირსი. "ნეტარ არს კაცი, რომელიც არა დაბრკოლდეს ჩემდა მომართ", – ამბობს უფალი. – რა შემთხვევებში აქვთ უფლება საერო პირებს, სასულიერო პირის საქმე შეასრულონ? – ერის კაცს შეუძლია დაეხმაროს სასულიერო პირს ღვთისმსახურების აღსრულებაში, რასაც აკეთებენ კიდეც სტიქაროსნები. ისინი ეხმარებიან მღვდლებს სანთლის, საკმევლის, საცეცხლურის, ნახშირის მიწოდებაში. ეკლესიას ალაგებენ, წმენდენ, წინკმევის დროს მღვდლებს წინ მიუძღვებიან, ეხმარებიან ზიარების ორგანიზებაში. თუმცა ესეც მღვდლის კურთხევით ხდება და არა – თვითნებურად. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-04-08) | |
| ნანახია: 1334 | |
შესვლა საიტზე