იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "მევახშეობა დიდი ბოროტებაა"
მევახშეობას – როცა გასესხებულ ფულს პროცენტებით გაზრდილს იბრუნებ უკან, ეკლესია დიდ ცოდვად აცხადებს და ყველას, ვინც ამ საქმით არის დაკავებული, მოუწოდებს, გლახაკებს ამ სახით ნუ დაჩაგრავენ. მაშინ, როდესაც უფალი ფულის გასესხებას კი არა, გაჩუქებას გვასწავლის, გაპროცენტება თავისთავად ამძიმებს ჩვენს საქციელს. სხვის ხარჯზე საკუთარი თავის უზრუნველყოფა დანაშაულია. ამ თემაზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება. – მამაო, მევახშეობა ერთგვარი ბიზნესია, საბანკო საქმიანობის ერთ–ერთი მიმართულება სწორედ ესაა. განგვიმარტეთ, რა არის მისი უარყოფითი მხარე, რატომ ითვლება ის ცოდვად. – მევახშეობა ერთ–ერთი სერიოზული ცოდვაა, რადგან ადამიანს ართმევ იმას, რაც სინამდვილეში შენი საკუთრება არ არის. როცა გეკუთვნის რაღაც, იმის წართმევა, გამოგლეჯაც კი ცოდვაა და როცა დამატებით იღებ იმას, რაც შენი არ არის, თავისთავად ცოდვას ამძიმებს. დიდი სისასტიკეა, როცა ადამიანი გასესხებულის უკან დაბრუნებით არ კმაყოფილდება და იმაზე ფიქრობს, როგორ აქციოს ღარიბების გასაჭირი შემოსავლისა და მოგების წყაროდ. თუნდაც არ იყოს ადამიანის შემოსავლის წყარო ღარიბების გასაჭირი და იყოს მდიდრისა, ანალოგიური დანაშაულია ღვთის თვალში. მევახშეობა უკეთურება და დიდი ბოროტებაა. მევახშეობა ორივე მხარისათვის უკეთურებაა, იმისთვისაც, ვინც აძლევს და იმისთვისაც, ვინც იღებს. ერთი ამ საქციელით ფულს კარგავს, მეორე კი სულს ვნებს. ბიბლია გვასწავლის, რომ "რომელსა უნდეს სესხებად შენგან, ნუ გარე მიიქცევი და შენს ვერცხლს ვახშით ნუ გასცემ". თითოეულმა ჩვენგანმა უკან იმდენი უნდა ავიღოთ, რამდენიც მივეცით. თუკი იმის საშუალება, სულიერება და შესაძლებლობა არ გაგვაჩნია, რომ ვაჩუქოთ, უკან არ დავიბრუნოთ გასესხებული, ზედმეტს მაინც ნუ წავართმევთ. კარგი საქციელია, როცა პირიქით, ცოტა მეტს დავუბრუნებთ ადამიანს, რომელმაც გვასესხა ფული. ეს იქნება ჩვენი კეთილი ნება, რადგან მან გაჭირვების ჟამს ხელი გაგვიწოდა, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ პროცენტით ჩავასესხეთ ფული ან სხვა რაიმე ქონება; ეს არ ნიშნავს, რომ ის ვაქციეთ მევახშედ, არამედ ჩვენ ვაჩუქოთ ჩვენივე კეთილი ნებით. მევახშე თავისი საქციელით ამბობს, რომ ღარიბს ფულს იმიტომ კი არ აძლევს, რაიმე შეიძინოს, არამედ იმისთვის, რომ ვალი ერთი–ორად დაუბრუნდეს, მაშინ, როდესაც ღმერთი გაცემულის უკან დაბრუნებასაც კი არ ითხოვს. არავის აქვს უფლება, აიღოს ის, რაც მას არ ეკუთვნის. აქ შედის შემდეგი ცოდვები – ქურდობა, ანუ სხვისი ნივთის, სხვისი საკუთრების მალულად აღება; ძარცვა – სხვისი ქონების ძალით მიტაცება, მექრთამეობა, მევახშეობა. – საიდან წამოიშვა მევახშეობა? – მევახშეობა ანუ საპროცენტო გასესხება გასული საუკუნეებიდან იღებს სათავეს, თუმცა ძველი ჩვეულება თანამედროვე ბიზნესსაქმიანობაშიც აქტიურად გამოიყენება. ისტორიული წყაროებიდან ჩანს, რომ რომის იმპერიაში პროცენტით გასესხება საკმაოდ გავრცელებული იყო. შემდეგ კი უკვე ქრისტიანი იმპერატორები ცდილობდნენ ან საერთოდ აეკრძალათ, ან კანონის გარკვეულ ჩარჩოებში მოექციათ ეს ძველი ჩვეულება. ვაჭრობა და ე.წ. მევახშეობა დროთა განმავლობაში განიხილებოდა, როგორც უშრომელად სარგებლის მიღება და სირცხვილად ითვლებოდა. მე–18 საუკუნიდან დაწყებული კაპიტალისტური სისტემის ჩანასახებთან ერთად ეკლესიის დამოკიდებულება საპროცენტო გასესხებასთან დაკავშირებით თანდათან უფრო მკაცრი გახდა, რაც ძალიან სწორი გადაწყვეტილებაა. დღეს უკევ საეკლესიო კანონები ყველას, მათ შორის – სასულიერო პირებსაც, უმკაცრესად უკრძალავს მევახშეობას. სესხთან დაკავშირებით მაცხოვარი იესო ქრისტე ბრძანებს: "გიყვარდეთ თქვენი მტრები, კეთილი უყავით და სესხი მიეცით მათ ისე, რომ არაფერს მოელოდეთ სანაცვლოდ". ასევე ძველი ქართული სამართალი ძალზე მკაცრად უდგებოდა მევახშეობას. მაგალითად, გიორგი ბრწყინვალის სამართლის კანონში წერია: "სარგებელი არც ქართველთ სჯულთა შიგან ძეს წესად, რომე აღიღონ, და არც სხუათა სჯულთა უწერია. და სარგებელი არის უწესო". წმინდა იოანე ოქროპირი მევახშეობას ასე განმარტავს: "საშინელი დაავადება შემოიპარა ეკლესიაში, რომელიც სერიოზულ მკურნალობას საჭიროებს, რამეთუ მათ, რომელთაც სიმდიდრის მოხვეჭა სამართლიანი შრომითაც კი ეკრძალებათ და, მეტიც, საკუთარი სახლის კარი მუდამ ღია უნდა ჰქონდეთ უქონელთათვის, შემოსავლის წყაროდ გაუხდიათ სხვათა სიღარიბე და თავიანთი ვერცხლისმოყვარეობის მოხერხებული დაფარვით მტაცებლობის ერთგვარ კეთილსახოვან ფორმას ამკვიდრებენ ფულის გაპროცენტებაზე. არავინ თქვას, რომ ეს დაშვებულია სამოქალაქო კანონებით. სამოქალაქო კანონს მეზვერეც ასრულებს, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, სასჯელს მაინც ვერ აიცდენს. დაისჯება ყველა ის ადამიანი, რომელიც ღარიბთა შევიწროებას არ მოეშვება და მათ გაჭირვებას თავიანთი სამარცხვინო შემოსავლებისთვის გამოიყენებს". – როცა ადამიანი ანგარიშსწორების შედეგად ნახავს, რომ ზედმეტი აიღო, ვიდრე ეკუთვნოდა, მაშინ როგორ მოიქცეს? – ასეთ შემთხვევაში შეგვიძლია უკანვე დავაბრუნოთ ის თანხა, რომელიც გადმოგვაყოლეს ან რომელიც შეგნებულად მოგვცეს მადლიერების ნიშნად. თუკი დამბრუნებელი გეტყვის, რომ ეს გაჩუქა, მისივე კეთილი ნებით, თუ თანხა მისი საჩუქარია, აიღე, მაგრამ თუკი ეს მოგცა იმიტომ, რომ შენ ასესხე ფული და გაგიპროცენტა მადლიერების ნიშნად, აჯობებს, დააბრუნო. საპროცენტო გასესხებასთან დაკავშირებით ეკლესიის ზნეობრივ–კანონიკური პრინციპები უცვლელი დარჩა და ეს უნდა იცოდეს ყველა მორწმუნემ, რომ ასეთი ტიპის საქმიანობა, ისევე როგორც ნებისმიერი ბიზნესი, აბსოლუტურად დაუშვებელია სასულიერო პირებისთვის, რომლებიც მოწოდებული არიან, იზრუნონ ადამიანების სულიერ ცხონებაზე და მათ უნდა ჰქონდეთ შეუბღალავი რეპუტაცია. ნებისმიერი ტიპის საქმოსნობა კი ითხოვს, ერთი მხრივ, დიდ დროსა და ენერგიას და, მეორე მხრივ, წარმოქმნის ბევრ კონფლიქტურ სიტუაციას. მაშასადამე, ასეთი მღვდელი კი არ ააშენებს, არამედ, პირიქით, დააბრკოლებს და დაშლის მრევლს. და, ზოგადად, გაჭირვებულ, ღატაკ ადამიანებზე პროცენტით გასესხება დაუშვებელია. აღსანიშნავია, რომ ძველი აღთქმა ებრაელებს უკრძალავდა ვახშის აღებას ერთმორწმუნე თანატომელებისგან, მაგრამ უშვებდა ამ საქმეს უცხოელებთან მიმართებით, თუმცა, ახალი აღთქმის სწავლებით, მორწმუნე ქრისტიანი ყველა ადამიანთან ერთი და იმავე ზნეობის კანონებით უნდა ხელმძღვანელობდეს. თუ გამდიდრებაა, ეს ერთადერთი სიმდიდრე მოვიხვეჭოთ, რათა აქაც დავტკბეთ მშვიდობით და მომავალ ნეტარ ცხოვრებასაც მივეწიფნეთ. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 2480 | |
შესვლა საიტზე