იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "მაცხოვარი პირდაპირ გულში შემოდის, გულს მართავს"
შეიძლება ადამიანების თვალში სათნოდ ვჩანდეთ, მაგრამ უფლის თვალს ვერსად დავემალებით, რადგან მხოლოდ ღმერთია ჭეშმარიტი გულთამხილველი", – ეს მოძღვრის დარიგებაა და დღევანდელი თემაც სწორედ ამ საკითხს შეეხება – ადამიანის გულს. ადამიანის გული განწმენდილი უნდა იყოს, რომ მასში სულიწმინდა შევიდეს. განუწმენდელ და არასუფთა გულში, ღმერთი ვერ დაივანებს და ადამიანი მრავალი ცოდვის ჩამდენი ხდება. გულს მართლმადიდებლობაში დიდი მნიშვნელობა ენიჭება, რადგან სუფთა გულის ადამიანი არის სუფთა სულის მქონეც. ამ თემაზე განმარტებებს გვაძლევს წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, მართლმადიდებლობაში ხაზგასმულია ადამიანის გული, მისი გულისხმიერება... უფრო დაწვრილებით გვესაუბრეთ ამის შესახებ. – ადამიანური არსების ცენტრი მისი გულია. თუ ჩვენი გული არ აღივსო ყოვლადწმინდა სულით, სულიწმინდის მადლით, მაშინ იქ აუცილებლად ბოროტი სული დაისადგურებს. როგორც ხსნა არის ახლოს, ასევე ახლოს არის დაღუპვაც. თუკი ადამიანი იღუპება და ღმერთს, სულიწმინდას შესთხოვს გამოხსნას, იგი საეკლესიო საიდუმლოებების მეშვეობით – ზიარებით, აღსარებით და ა.შ. – აუცილებლად გადარჩება. სულიწმინდა ყველგანმყოფი, ყოვლისმომცველი არსებაა. მას ვერ იტევს ქვეყნიერება, მაგრამ იტევს ადამიანის პატარა გული. განა ეს სასწაული არ არის? თუ გულს გახსნი, მასში უფალი შემოვა. ერთი წმინდა მამა ამბობს, ადამიანის გული პატარა ეკლესიაა, რომელსაც იგი მუდამ თან დაატარებსო. ჩვენ მივაბიჯებთ ცხოვრების გზაზე, ვასრულებთ ჩვენს მოვალეობებს, ვაკეთებთ ჩვენს საკეთებელს, მაგრამ ზოგჯერ მთავარს ვკარგავთ – ჩვენს გულს. სადღაც დაგვეკარგება ხოლმე გული თავისი სარწმუნოებით, სიხარულით, სიმშვიდით, სასოებით. ადამიანები ხშირად კარგავენ რაღაც ნივთს, მაგრამ იციან, როგორ იპოვონ ისინი, დაკარგულ გულს კი ვერ პოულობენ. არადა მთავარი სწორედ დაკარგული გულის პოვნაა. – როგორ ადამიანს აქვს დაკარგული გული? – დაკარგული აქვს გული იმ ადამიანს, რომელიც ეკლესიური ცხოვრებით არ ცხოვრობს, იესო ქრისტე და მისი აღდგომა არ სწამს. გულის პოვნა მხოლოდ და მხოლოდ უფლის მეშვეობით შეიძლება. მხოლოდ იესო ქრისტეს ძალუძს დამკვიდრდეს ჩვენს გულებში, ძალუძს გაგვაცნოს და გვაპოვნინოს საკუთარი თავი. დიდი მადლია იწოდებოდე ადამიანად. ადამიანად ყოფნა იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ თავად უფალი იესო ქრისტე გახდა ადამიანი, თავად უფალი განკაცდა. საკუთარი გული შემუსრა ჩვენთა გულთათვის. გული ადამიანის ორგანიზმის მამოძრავებელია. მისი მეშვეობით ადამიანს უყვარს, სძულს, სწამს. გულიდან გამოდის რწმენაც და ურწმუნოებაც, სათნოებაც და უსჯულოებაც. ადამიანმა გული უნდა გაუღოს უფალს, რომელიც მუდამ აკაკუნებს მის გულისკარზე. – მამა გიორგი, როგორ გავიწმინდოთ გული? – ჩვენ უნდა ჩავიხედოთ საკუთარ გულებში. მისგან უნდა დავიწყოთ განწმენდა, თუ გვინდა შევიცნოთ საკუთარი თავი, გავიგოთ, მაინც ვინ არის ჩვენი "მე", საით მივდივართ, რა არის ჩვენი არსებობის აზრი. ნუთუ მხოლოდ მექანიკურად უნდა ვიაროთ და ვასრულოთ მოვალეობები?! ჩვენ ამისთვის არ ვართ მოწოდებული. ჩვენ მოწოდებულნი ვართ ცოცხალი სარწმუნოებისთვის. "გული წმინდა დაბადე ჩემ თანა, ღმერთო და სული წრფელი განმიახლე გვამსა ჩემსა" – გვახსოვს ალბათ ფსალმუნის ეს სიტყვები. თუ წმინდა გული არ არის ჩვენთან, ვერც წრფელი სული განახლდება ჩვენს გვამში, ჩვენს სხეულში. მაშინ არც ჩვენი თვალები იქნება სუფთა და შესაბამისად არც ქრისტიანული კულტურა გვექნება. გულიდან გამოდის კულტურაც, გულიდან გამოდის ქრისტიანის ქრისტიანად ყოფნა ეკლესიაში, ოჯახში, სამსახურში. მაცხოვარი ხომ პირდაპირ გულში შემოდის, გულს მართავს. ეკლესიამ ყველანაირი საშუალება მოგვცა გულის გასაწმენდად. ეკლესიის წიაღში ყველას მიეცემა მადლი. ამისთვის გვაქვს დაწესებული საეკლესიო საიდუმლოებები: აღსარება, ზიარება, ზეთისცხება... ყველაზე მეტად კი ხშირი ზიარება განწმენდს ადამიანის გულს და მას ბუნებრივად კეთილს ხდის. კი არ აძალებს იყოს კეთილი, არამედ ხშირი ზიარებითა და აღსარებით მცხოვრები ადამიანი ბუნებრივად ირჩევს სიკეთეს. მისი გული მიილტვის სიკეთისკენ, როგორც ადამის გული ცოდვით დაცემამდე მიილტვოდა. გულიდან გამოდის სინანულიც. ვისაც სინანული არ აქვს, მის გულს არასოდეს განუცდია განწმენდა. მისი გული სინანულის ცრემლით მეორედ არ მონათლულა. სინანული კი – ეს ხომ მეორე ნათლობაცაა. გული განიწმინდება ლოცვით, იესოს სახელის ხსენებით. ძალიან ძლიერია იესოს ლოცვა, ამიტომ ხშირად უნდა აღვასრულოთ იგი. კარგია ღვთისმშობლის დაუჯდომლის კითხვა, რა თქმა უნდა, მოძღვრის ლოცვა–კურთხევით. მთავარია ეს ლოცვა წავიკითხოთ გულით და დაუჯდომლად. თუ არ გვაქვს წრფელი, წმინდა გული, ზედმეტია ლაპარაკი ქრისტიანულ შენდობასა და სათნოებებზე. შეიძლება წესიერად ვიქცეოდეთ, სათნოდ ვჩანდეთ ადამიანების თვალში, მაგრამ უფლის თვალს ვერსად დავემალებით, რადგან მხოლოდ ღმერთია ჭეშმარიტი გულთამხილველი. ზოგჯერ უკვირთ, რატომ დაატყდა ადამიანს ესა თუ ის განსაცდელი, მას ხომ თავისი ცხოვრებით თითქოს ეს არ დაუმსახურებია, მაგრამ ადამიანის გულს ვერავინ გამოიცნობს, უფლის გარდა. მხოლოდ ღმერთმა იცის, რა ხდება სინამდვილეში ადამიანის გულში. ამიტომ ადამიანმა მადლობა უნდა შესწიროს ღმერთს თვით ყველაზე მძიმე განსაცდელისთვის, რადგან, როგორც ჩანს, ღმერთმა მის გულში დაინახა რაღაც ისეთი, რაც ადამიანს კიდევ უფრო დიდ განსაცდელში, საშინელ ცოდვაში ჩააგდებდა. ამიტომ უფალმა ხელი შეუშალა მის გულში მომწიფებულ ბოროტი აზრის განხორციელებას. – მამაო, როგორც ვიცით, სულიწმინდა ყველას გულში ვერ შედის. – სულიწმინდას ნებისმიერ შემთხვევაში ნუგეშისცემა სურს და შეუძლია. ეს ის ნუგეშისცემა არ არის, როდესაც ადამიანი მივა მეორე ადამიანთან და ეტყვის: "ნუ გეშინია! ყველაფერი კარგად იქნება!". სულიწმინდის ნუგეშისცემა სხვაა. ეს არის უძლიერესი მკურნალი. სულიწმინდა ნუგეშს სცემს ყოველ მწუხარეს, შიშველს, მწყურვალს, ობოლს, ლტოლვილს და უპოვარს. ამ ნუგეშისმცემელ სულს მივმართავთ ყოველ დილა–საღამოს ლოცვებში "მეუფეო ზეცათაო..." ამ სიტყვების წარმოთქმისას უხილავად მოდის ჩვენთან სული, გვიახლოვდება და შემოდის ჩვენს გულში. თუკი წმინდა სული ხედავს, რომ ჩვენს გულში ნათელია, სიყვარულია, თუკი ადამიანის გული ისეა გახსნილი სიწმინდისთვის, როგორც სასურველი სტუმრისთვის სახლის კარი და იქ უკვე ღვთის მიერ დანთებულია ლამპარი, მაშინ სულიწმინდა ჩვენს გულებში შემოდის. ხოლო, თუ იქ ბოროტი და ბნელი სული ბუდობს, სულიწმინდა არ შემოვა, რადგან სიწმინდეს, ნათელს არაფერი აქვს საერთო ბოროტებასთან. შეიძლება ყველას გულში არ გიზგიზებდეს ღვთაებრივი ცეცხლი, მაგრამ პატარა სინათლე, როგორც კანდელი, ყველას გულში ანთია და სულიწმინდა ისე აღაგზნებს ამ ნათელს, ვით ზეთი აანთებს ცეცხლს კანდელისას. ეს ცეცხლი არის სულიწმინდის მადლი და სწორედ ამ მადლის მოხვეჭაა ყოველი ქრისტიანის უდიდესი მიზანი. ხშირად დავუკვირდეთ ჩვენს გულებს, რამდენად განწმენდილია იგი და არის თუ არა ისეთი, რომ იქ სულიწმინდამ დაივანოს. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე). | |
| ნანახია: 1413 | |
შესვლა საიტზე