იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ჯოჯოხეთშიც არის ღმერთი"
"სარკის" წინა ნომერში ჩვენ ვისაუბრეთ ადამიანის დანიშნულებაზე, მისი განღმრთობის შესაძლებლობაზე. როდესაც ამ თემაზე ვსაუბრობთ, ვაწყდებით ბოროტების პრობლემასაც, რომელსაც სწორედ დღევანდელ ნომერში განვიხილავთ. ბოროტება სწორედ ანგელოზებრივი სამყაროდან დაიწყო. ამ საკითხზე გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, რა არის ბოროტების არსი? ვიცით, რომ ბოროტება სწორედ სამოთხეში გაჩნდა, როდესაც ანგელოზი ამპარტავნებით დაეცა და იქცა ეშმაკად. – გავიხსენოთ, რომ ბოროტება ანგელოზებრივი სამყაროდან დაიწყო. ბოროტების ფაქტი ჩანს სამოთხეში, ის უკვე მომხდარია ანგელოზებრივ სამყაროში და აქედან მცდელობა შემეცნებისა კეთილისა და ბოროტისა ღმერთის გარეშე, ვიცით და გასაგებია, რითი მთავრდება. მაგრამ ქრისტესმიერი შემეცნება ბოროტისა და კეთილისა სულ სხვანაირ მსოფლმხედველობას, სულ სხვანაირ თვალთახედვას გვანიჭებს. ქრისტემ ადამიანში აღადგინა გარჩევის უნარი, აღადგინა ყველა უნარი, რაც ადამიანში თავიდანვე იყო ჩადებული, როგორც ღვთის ხატებასა და მსგავსებაში (ნებისყოფა, შემეცნების უნარი და სხვა). ნაზიარები ადამიანის გული სულ სხვანაირად ცემს, იგი უფრო მგრძნობიარეა. შეიძლება ადამიანმა გონებით და თვალით ვერაფერი დაინახოს, მაგრამ გულით კი დაინახოს. ეს უკვე ქრისტეს მიერ მოცემული გარჩევის უნარია. ბოროტების პრობლემამდე მივდივართ იმიტომ, რომ ბოროტებაა სწორედ რისკი იმისა, რომ ადამიანი შეგნებულად ღვთის საწინააღმდეგო პოზიციას იჭერს. ადამიანი შეგნებულად სცილდება ღმერთს და მას უარყოფს. რა თქმა უნდა, ეს დაუსჯელად არასდროს მთავრდება. ხომ არსებობს ორი – კეთილი და ბოროტი ღმერთი, ჯოჯოხეთში არის თუ არა ღმერთიო, კითხულობს ერთი წმინდა მამა. ჯოჯოხეთშიც არის ღმერთი, როგორც დამსჯელი ძალა. ჯოჯოხეთიც ღვთის ქმნილებაა, მაგრამ ჯოჯოხეთი არ არის ღმერთში. არ არის ადგილი, სადაც ღმერთი არ იყოს. თავისთავად ბოროტება, როგორც ბუნება, ღმერთს არ შეუქმნია. უკუღმართი პოზიცია ამ ბუნების ნებისა – არის ბოროტება. ანგელოზებრივი ბუნებაც კეთილად იყო შექმნილი, მაგრამ გარკვეული რაოდენობის ანგელოზებრივი ბუნების ბოროტმა პოზიციამ გამოიწვია ბოროტება. – არსებობს ასეთი შეხედულებაც, რომ ადამის და ევას განდევნა სამოთხიდან მაინც მოხდებოდა, რადგან ღმერთის მიერ იყო ასე დაგეგმილი. რატომ არსებობდა ის ხილი, რომლის ჭამაც მათ დაცემას გამოიწვევდა? – ეს ღვთაებრივი აკრძალვა, "კაპრიზი" არ იყო – არ ჭამო ეს ხილიო. თავისთავად ხილშიც არ იყო საქმე. ღმერთმა სპეციალურად კი არ გააჩინა ხილი, რომ ადამიანი იმით მოწამლულიყო, თავისთავად ის ხილი კარგი იყო და თავისი ფუნქცია ჰქონდა. ეს არ იყო შემთხვევითი აკრძალვა, ეს აკრძალვა იყო არა იმიტომ, რომ ის ხილი ცუდი იყო და ბოროტების მუხტს ატარებდა, არამედ იმიტომ, რომ დამოკიდებულება პირველქმნილი ადამიანებისა ყოფილიყო ამ ხილისადმი სწორი და ის "სავარჯიშო" აკრძალვისა უნდა ყოფილიყო მორჩილებით შესრულებული. ვაშლი იყო თუ სხვა ხილი, ბანანი ან სხვა რამ, არ აქვს ამას მნიშვნელობა. ადამს და ევას რომ არ ეჭამათ სიცოცხლის ხისგან და ცოდვა უკვდავი რომ არ გამხდარიყო, ისინი, როგორც უცხო სხეულები, ისე გააგდო გარეთ, რადგან სამოთხეში ცოდვილი ადამიანი ბუნებრივად ვერ ჩერდება, აუტანელია იქ მისთვის ყოფნა. აკრძალვა იყო ნებაყოფლობითი გამოცდა, გამიზნული იმისათვის, რომ ადამიანის თავისუფლება ყოფილიყო გააზრებული და გაცნობიერებული. მხოლოდ თავისუფალი ნების პასუხი იძლევა გაცნობიერებულ მისწრაფებას ღვთისაკენ. ბოროტების პრობლემა არის საკითხი, რომელიც ღვთისმეტყველურ ანალიზს საჭიროებს. ღვთისმეტყველება არის მეცნიერება, აზრი ღვთაებრივის შესახებ. თავისთავად ბოროტება ღმერთს არ შეუქმნია. მაშინ შეიძლება ადამიანი დუალიზმამდეც მივიდეს, როგორც ზოროასტრიზმში, მითრაიზმში ან მანიქევლობაში იყო, რომ არსებობს ე.წ. თეთრი და შავი, კეთილი და ბოროტი ღმერთი. მაშინ დუალიზმამდე მიდის ადამიანი, როცა ის ორ საწყისს აღიარებს. ეს აბსურდია. ღმერთს ბოროტება არ შეუქმნია, ღმერთმა ყოველივე კეთილად შექმნა. რომ ამბობენ, ღმერთმა დატოვა ესა თუ ის ადამიანი, ერი ან ქვეყანა, ეს იმას კი არ ნიშნავს, რომ ღმერთი სივრცობრივად იქ არ არის, უბრალოდ იმ ადამიანმა, ერმა, ქვეყანამ თუ სხვამ, თავი დააყენა ღვთის მადლის გარეთ, თავი გაიუცხოვა ღვთისგან და თვითონ არ არის ღმერთში. – რას ნიშნავს – "მიხსენ ჩვენ ბოროტისაგან"? – რა არის ეს ბოროტი? პიროვნება, სატანა. ეს არ არის რაღაც არარსებული, არამედ აქ არსებულზეა ლაპარაკი, პიროვნებაზეც, რომლისგანაც ჩვენ ხსნას ვითხოვთ. თუ არ არსებობს ბოროტება, მაშინ რა ბოროტებისგან ხსნაზეა ლაპარაკი?! ბოროტებისგან კი არ ვითხოვთ ხსნას, არამედ ბოროტისგან. ამაში განსხვავებაა. ბოროტი ანგელოზებისგან, ბოროტი პიროვნებისგან, სატანისგან ვითხოვთ ხსნას, რომელიც თავის დროზე ბუნებით კეთილად იყო შექმნილი და არის კეთილად შექმნილი, მაგრამ მისი პოზიციაა ბოროტი. ამ შემთხვევაში, "გვიხსენ ჩვენ ბოროტისაგან" გულისხმობს ქმნული პიროვნების ბოროტ პოზიციას. ასე რომ, ბოროტება – ეს ბუნება არ არის, არამედ ბუნების მდგომარეობაა. როგორც პარაზიტი რომ აიღო, ის თავისთავად კი არ არსებობს, არამედ არსებობს რაღაც ჯანმრთელი ორგანიზმის ხარჯზე, იმ ორგანიზმიდან წოვს ენერგიას და როცა იმ ორგანიზმს ღუპავს, თვითონაც იღუპება ან შემდეგ რაღაც სხვას მიეკრობა. ადამიანი ბოლომდე ბოროტი და ბოლომდე კეთილი არ არსებობს. ყველაზე ბოროტ ადამიანშიც მოიძებნება რაღაც კარგი თვისება და მას უნდა მოეჭიდო. ყველაზე კარგ ადამიანშიც მოიძებნება ცუდი თვისება, რაც უნდა ამოძირკვო. მეორედ მოსვლის წინ ადამიანები ეშმაკებს დაემსგავსებიან, ცდუნებაც აღარ დასჭირდებათ, დემონებივით იქნებიან, სულ ბოროტებას აირჩევენ და თან ეს სათნოება ეგონებათო – ერთ–ერთი წმინდა მამა ამბობს. ადამიანი თავისთავად, მადლის გარეშე, ღვთის ხატად და მსგავსად რომ არ იყოს შექმნილი, ვერ მოერეოდა დაცემულ ბუნებას და, როგორც არისტოტელე ამბობს, "საზოგადოებრივ ცხოველს დაემსგავსებოდა". ადამიანი სულ მისწრაფებაში უნდა იყოს. არავისთვის არსებობს ის მდგომარეობა, რომ დაამთავრა განვითარება და სრულყოფილი გახდა. ღმერთი უსასრულოა. განვითარების პროცესიც დაუსრულებელია, როგორც არ არსებობს ქრისტიანობის დამთავრებული "კურსი". ეზიარა ორჯერ, სამჯერ, მოინანია და დამთავრებულია! არ არსებობს ასეთი რამ, ეს არის ცხოვრების წესი, რომლითაც უნდა იცხოვროს ადამიანმა, ეს დაუსრულებელი პროცესია. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-21) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1047 | |
შესვლა საიტზე