იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "იუდას რომ მოენანიებინა უფლის წინაშე, მაცხოვარი ღალატს მიუტევებდა"
ამქვეყნიდან წასულთა სულებზე ზრუნვა, სინანულის ძალა, უფლისთვის მიცემული აღთქმის შესრულება–შეუსრულებლობა – ამ თემებზე წინასააღდგომო დღეებში წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამაო, როგორ უნდა აღინიშნოს გარდაცვლილის დაბადების დღე და საერთოდ უნდა აღინიშნოს თუ არა? – კონკრეტულ დღეებს მნიშვნელობა არ აქვს. ყოველი დღე, ყოველი დილა გარდაცვლილი ადამიანის სულზე ზრუნვით უნდა იწყებოდეს. ცხადია, საკუთარ სულზეც ასევე უნდა ვიფიქროთ და ვიზრუნოთ. ერთხელ ჩვენს პატრიარქს, უწმინდესს და უნეტარესს, ილია მეორეს, ერთმა ჰკითხა, მიცვალებულებისთვის ლოცვა ყველაზე კარგი როდის არისო. მან კი უპასუხა, ჯობია, დილა მიცვალებულებზე ლოცვით დაიწყო და ისინი მთელი დღის განმავლობაში შენთვის ილოცებენო. რაც შეეხება მიცვალებულთან განსაკუთრებულად დაკავშირებულ დღეებს, შესაძლებელია ეკლესიაში ან საფლავზე პანაშვიდის გადახდა, ან მის სახელზე შეკვეთილი წირვის ჩატარება, თუ, რა თქმა უნდა, ამის შესაძლებლობა არსებობს. ჩვენ ორი რამ გვრჩება ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ: მის სულზე ზრუნვა და მისი საფლავის მოვლა. ორივეს აღსრულება საჭიროა და ეს ჩვენს უმთავრეს საზრუნავს უნდა წარმოადგენდეს განურჩევლად პერიოდისა – წლისთავამდეც და წლისთავის შემდეგაც. – მამაო, როგორ მოიქცეს ადამიანი, როცა მას გარდაცვლილი ახლობელი ხშირად ესიზმრება? აქვს თუ არა ამას რაიმე დატვირთვა? – სიზმარი შეიძლება იყოს ღვთისგან ან ეშმაკისგან. იმის გარკვევას, თუ ვისგან არის ეს სიზმარი, ჯობია, რომ ყურადღება საერთოდ არ მივაქციოთ. თუ ღვთისგან არის იგი, უფალი არ გაგვინაწყენდება, თუ სიფრთხილის გამო ჩვენ საერთოდ არ მივაქცევთ ყურადღებას. სიზმარი ადამიანის ცხოვრებას არ განსაზღვრავს. ჩვენ გვაქვს თავისუფალი ნება და ყოველდღიურ ცხოვრებაში, გარკვეულ სიტუაციებში პიროვნულ არჩევანს ვაკეთებთ. თუ უფალს ვაჩვენებთ, რომ ცხონების სურვილი გვაქვს, შეგვეწევა და ყოველთვის ჩვენ გვერდით იქნება. ღმერთს უნდა მივენდოთ და თუ ასე მოვიქცევით, სიზმრების გამო უსაფუძვლო შიში გაგვიქრება. რაც შეეხება კონკრეტულად ისეთ სიზმრებს, სადაც ადამიანს გარდაცვლილი ახლობელი ესიზმრება, არც ამ შემთხვევაში გვაქვს შიშის საფუძველი. ჩვენთვის არ იქნება სასარგებლო, რომ მათი მნიშვნელობის ახსნა დავიწყოთ. უბრალოდ, გარდაცვლილი ადამიანების სულისთვის უნდა ვილოცოთ. ასე რომ, არ აქვს მნიშვნელობა, გარდაცვლილს სიზმარში ნახავ თუ არა, მასზე მაინც უნდა ილოცო, თანაც ყოველდღიურად. – ყველა გარდაცვლილზე ლოცვა არ შეიძლება, მაგალითად, არ ლოცულობენ მათზე, ვინც სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა. – თუკი შეურაცხადი არ იყო, მას ლიტურგიაში ვერ მოვიხსენიებთ, ხოლო თქვენს პირად ლოცვებში შეგიძლიათ, უფალს ევედროთ, რომ შეიწყალოს და მისი სული ჯოჯოხეთისგან იხსნას. უფრო მეტიც, თუ იგი თქვენი მეგობარი, ახლობელი იყო, პირდაპირი ვალდებულებაც გაკისრიათ, რომ მისთვის ილოცოთ. – რას ნიშნავს აღთქმის დადება? – აღთქმის დადების სურვილი მაშინ უჩნდებათ, როცა რაიმე კონკრეტულ ცოდვას საკუთარი ძალებით ვერ ერევიან და ფიქრობენ, რომ აღთქმის დადების შემდეგ მას აღარ ჩაიდენენ. სურვილი იმისა, რომ ამ გზით გათავისუფლდნენ ცოდვისაგან, თავისთავად მისასალმებელია, მაგრამ შედეგისთვის მხოლოდ სურვილი არ კმარა. საჭიროა სწორად გადადგმული ნაბიჯები. ცოდვის დამარცხებას შეძლებთ, თუ ილოცებთ, ღმერთს მიენდობით, ეკლესიის საიდუმლო რიტუალებში მიიღებთ მონაწილეობას. აღთქმის დადებას უნდა ვერიდოთ. ეს არის ის ტვირთი, რომლის ზიდვაც ნებაყოფლობითია, მაცხოვარს ჩვენთვის კანონად, სჯულად არ დაუწესებია. უმჯობესია ვილოცოთ, რათა უფალი შეგვეწიოს და გაგვაძლიეროს, მოგვეხმაროს, რომ ის ცოდვა დავძლიოთ, რის გამოც გვსურდა აღთქმის დადება. – თუ მაინც დავდეთ და მერე გავტეხეთ, რა სასჯელი გველის? – თუ მაინც დავდეთ აღთქმა და შემდეგ დავარღვიეთ, ბუნებრივია, ჩვენში წუხილს გამოიწვევს. როცა ადამიანისთვის მიცემულ პირობას ვერ ასრულებ, ისიც კი დარდისმომგვრელია. ღვთის წინაშე დადებული აღთქმის დარღვევამ კი შეიძლება მწუხარებაში ჩაგვაგდოს. ასეთ დროს ადამიანი უნდა მივიდეს თავის მოძღვართან და მოინანიოს. მისგან მიიღოს რეკომენდაციები, თუ როგორ მოიქცეს, რა იქნება მისი სულისათვის უმჯობესი. მთავარია, სინანული გვქონდეს და უფალი ცოდვას მოგვიტევებს. – რას ნიშნავს სინანული, როგორ მიიღწევა ის? – როცა ადამიანის წინაშე ვცოდავთ, საკმარისი არ არის, მხოლოდ გულში მოვინანიოთ. ამ ადამიანებთან უნდა მივიდეთ, პატიება ვთხოვოთ და ჩვენი საქციელით დავიმსახუროთ, რომ მოგვიტევონ. თუ ჩვენზე განაწყენებული ადამიანი დაინახავს, რომ ჩვენი სინანული გულწრფელია და არა – ფარისევლური, შეცდომასაც გვაპატიებს. როდესაც იოანე ნათლისმცემელმა ქადაგება დაიწყო, პირველად ასეთი სიტყვები თქვა: "შეინანეთ, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ცათა". შემდეგ დაამატა "ჰყავთ უკუე ნაყოფი, ღირსი სინანულისა". ამ სიტყვებით გვითხრა, რომ სინანული აუცილებელია. – შემდეგ რა უნდა ვქნათ ან როგორ მივხვდეთ, რომ ღმერთმა გვაპატია? – ამის შესახებ საუბრობს ქრისტე მაცხოვარი ახალი აღთქმის პირველ ოთხ წიგნში. როდესაც მაცხოვართან საშველად მიდიოდნენ, მიუხედავად იმისა, რომ მან იცოდა მათი გაჭირვება, მაინც ეკითხებოდა, რითი შეეძლო მათი დახმარება. ის ელოდა მათგან გამოხმაურებას, მათი რწმენის გამოხატვას. სახარებაში მოთხრობილია იუდა ისკარიოტელის ღალატის შესახებ. იქ არის ნათქვამი, როცა იუდამ დაინახა თავისი ღალატის შედეგი, შეინანა და ღალატში აღებული ოცდაათი ვერცხლი იუდეველ ხუცესებს უკან დაუბრუნა, მაგრამ ქრისტესთან არ მივიდა, მის წინაშე არ შეინანა და პატიება არ ითხოვა, ანუ სინანული არ გამოხატა. ამის შედეგი კი ის იყო, რომ თავი მოიკლა, ჩამოიხრჩო. სინანული მას ჰქონდა, მაგრამ ამის შემდეგ დანაშაულის გამოსასყიდად რა უნდა გაეკეთებინა, ის არ იცოდა. მას რომ მიემართა მოციქულებისთვის, ღვთისმშობლისთვის და მათი მეშვეობით მაცხოვრისთვის, ღალატი აუცილებლად მიეტევებოდა. გავიხსენოთ ჯვარცმული ავაზაკი, რომელიც თავიდან აგინებდა მაცხოვარს, მაგრამ შემდეგ შეინანა და პატიება ითხოვა. მას ცოტა ხნის წინ ჩადენილი ცოდვა (გინება) კი არ ეპატია მხოლოდ, არამედ მთელი ცხოვრების ცოდვები. შემდეგ რა მოხდა? უფალმა აღუთქვა მას სასუფეველი, ანუ სამოთხე და ასეც მოხდა. სიკვდილის წინა ტანჯვისაგან ავაზაკი არ გათავისუფლებულა. მას დაუმსხვრიეს ფეხები, მუხლები და დიდი ტკივილის შემდეგ გარდაიცვალა. ის უფლის მიერ გამართლდა. ჩვენ უნდა ვიცხოვროთ ეკლესიურად, ანუ ღვთის წინაშე ცოდვები უნდა მოვინანიოთ. მღვდელს ვუთხრათ აღსარება, რომელიც შენდობას გვეტყვის. ამის შემდეგ უნდა ვეზიაროთ ქრისტეს წმინდა სისხლსა და ხორცს, უნდა ვიმარხულოთ, დავესწროთ წირვა–ლოცვებს და ა.შ. ამ ყველაფრის გარეშე ჩვენ მაცხოვრის ერთგული მიმდევრები ვერ ვიქნებით. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-01-22) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1878 | |
შესვლა საიტზე