ადამიანები აშენებენ ტაძრებს, ეკლესიებს სწირავენ უამრავ ფულს, ხალხის დასანახად მუხლებზე ხოხვით უვლიან სალოცავებს გარს, წირვებს არ აკლდებიან, წინა რიგებში დგანან და ფიქრობენ, რომ ღმერთთან ადგილი ჭეშმარიტად "ნაყიდი" აქვთ... უფალთან დაახლოების გზებზე იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის წინამძღვარი, დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება. 

– მამაო, ყველა ადამიანი მეტნაკლებად ისწრაფვის უფლისკენ. რას ნიშნავს ღვთის მაძიებლობა, რატომ არის ჩადებული ჩვენში ღვთისკენ სწრაფვა? 

– ადამიანი ღვთის მსგავსად და ხატად შექმნილი არსებაა. ადამიანი არის მძებნელი, შემეცნებადი, განვითარებადი არსება. მასში ჩადებულია ღვთის ძიებისკენ მიდრეკილება და სურვილი სრულყოფილებისკენ სწრაფვის. ადამიანები ყოველდღიურად გავდივართ ამ ვარჯიშს და საბოლოოდ ან ვაღწევთ სრულყოფილებას, ან ვერა. 

– როგორ უნდა მივაღწიოთ სრულყოფილებას? 

– თუ ჩვენ ვმოქმედებთ მართლმადიდებლურად და სწორად, აუცილებლად მივაღწევთ სრულყოფილებას და სათნოებას. 

ღვთის ძიება არ არის ერთი დღის საქმე. ეს არის ჩვევაში გადასული სისტემატური ძიება, კითხვა, ზიარება, აღსარება, სისტემატური მორჩილება მართლმადიდებლური სარწმუნოების წესებისადმი. ეს არის მთელი სისტემა, ჩვევა კეთილი. როგორც სერაფიმ საროველი ამბობს, ღვთის ძიება არ არის მსხალი, რომ შეჭამო და დაასრულო, ეს არის ცხოვრების წესი. ღმერთი ბოლომდე შეცნობადი არ არის, მაგრამ შემეცნებადია დაუსრულებლად. ჩვენ უნდა ვცადოთ, ეკლესიური ცხოვრების წესებს მივსდიოთ. ეს არის ღვთის ძიება, ეს არის ჩადებული ჩვენში და ამიტომ უნდა ვცადოთ, სწორად და მართებულად ვეძიოთ. 

– როდის არის ღვთის ძიება არასწორად წარმართული? 

– თუ არ იცის, რას და როგორ ითხოვს, თუ ლოცვა საერთოდ არ იცის, ასეთ შემთხვევაში ვერაფერს იპოვის. ვინც ეძებს, ის პოულობსო, ითხოვდი და მოგეცესო. თუ არ იცი, რას ითხოვ, ვერასოდეს მიიღებ. ამიტომ უნდა იცოდე, რას ითხოვ. მართლმადიდებლური სწავლება ასკეტიკას შეიცავს. ასკეტიკა არის დამხმარე საშუალება, რითიც ღმერთს ვპოულობთ. 

– რას ნიშნავს ღმერთის პოვნა? 

– ღმერთი ყველგან არის. შენშიც! მაგრამ შენ უნდა შენს თავში იპოვო ის. ძალიან დიდი მონდომებაა საჭირო, რომ გააკონტროლო შენი ცხოვრების ყველა ნაწილი, დაწყებული წარმოსახვიდან, ფიზიკური სხეულის მოთხოვნილებებით დამთავრებული. ეს მეთოდიკა ნებისმიერ უარყოფით აზრს ჩანასახშივე კლავს. ადამიანს ცუდ გზას აცილებს და ღვთის შემეცნებისკენ სწორი გზით მიდის. ეს გზა არ არის ვარდებით მოფენილი, მაგრამ სწორედ გზის სრთულე ქმნის ადამიანს სრულყოფილს. 

– რას ნიშნავს მართლმადიდებლური ასკეტიკა? 

– საკუთარ თავზე ძალაუფლების მოპოვებას, საკუთარი სურვილების კონტროლს. ძვირფასი საათის ხელზე გაკეთების ნაცვლად – იმ დროის ღვთისთვის შეწირვას, რასაც ამ საათის შესასყიდი ფულის დაგროვებას უნდებიან. ეს არის ასკეტიკა. ეძიე ღმერთი საკუთარ თავში, ამით გახდები წარმატებული და ღმერთი დაგანახებს, როგორ უნდა იცხოვრო. ამისთვის ადამიანმა სასულიერი წიგნები უნდა იკითხოს, რომ ამ მხრივ განათლებული იყოს, ცოდნა ჰქონდეს. კატეხიზმოდან დაწყებული დოგმატური ღვთისმეტყველებით დასრულებული, ყველაფერს უნდა გავეცნოთ. ეს მარტო იმისთვის არ არის, რომ უბრალოდ წავიკითხოთ, არამედ უნდა შევიმეცნოთ და ცხოვრებაში გამოვიყენოთ. ამისი არ უნდა შეგვეშინდეს, ზოგს კი ეშინია – ვაიმე, მარხვას როგორ დავიცავ, ვაიმე, ამას როგორ გავაკეთებ... მაგრამ შიში ცვალებადია, ნელ–ნელა ქრება. ნელ–ნელა ყველაფერი გადაილახება და მერე დავინახავთ, რომ თურმე არაფერი ყოფილა საშიში. უნდა ვიცოდეთ, რომ ამქვეყნად ღვთის სადიდებლად ვართ მოსული. 

– სხვათა შორის, ბევრი ამ სწავლებას, რომ ღმერთმა ადამიანი იმისთვის შექმნა, რათა ის ედიდებინა, ცუდად იყენებს, ამით ბრკოლდებიან. აქვთ სხვადასხვა კითხვები, თუ რად უნდა ღმერთს ადამიანისგან დიდება... რა პასუხი აქვს ამაზე ეკლესიას? 

– ადამიანი არის ღვთის მიერ შექმნილი, მაგრამ ღმერთს არ შეუქმნია იგი, როგორც იმპერატორს ან უზურპატორს, რომელსაც თავისი თავის დიდება ისე სჭირდებოდა, როგორც ადამიანს. არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ვიფიქროთ, რომ ღმერთს ჩვენგან რაღაც სჭირდება, რაც არ აქვს. ეს აბსურდია. ღმერთმა სამყარო გადამეტებული სიყვარულით შექმნა. რომც არ შეექმნა, ღმერთი ღმერთად დარჩებოდა. ჯვარცმა ქრისტემ იტვირთა სიყვარულის გამო და არა იმიტომ, რომ ვალდებული იყო. ღმერთს არ სჭირდება ჩვენგან ისეთი დიდება, როგორიც ადამიანებს მოსწონთ თავიანთი თავისთვის. რომ იფიქრო, ღმერთს სჭირდება და დიდ ტაძარს ავუშენებო, ეს სისულელეა. ასე ფიქრი არ შეიძლება, ეს ბნელეთია. იგივე სოლომონის ტაძარი აიღეთ – აღარაფერი დარჩა მისგან. ღმერთს რად უნდა ეს? ღმერთს ჩვენგან არც დიდი ტაძრები სჭირდება და არც ოქრო–ვერცხლი. ღმერთს ჩვენი გული უნდა, ის გული, რომელიც ადიდებს მას. და ეს იმ გულისთვის არის კარგი და არა იმიტომ, რომ ღმერთს ეს არა აქვს და დიდების გარეშე რამეს განიცდის. უფალს უხარია, ადამიანი რომ ადიდებს, მაგრამ არა იმიტომ, რომ ეს სჭირდება და დიდების გარეშე ტანჯვას განიცდის, არამედ იმიტომ, რომ ის ადამიანი ეცოდება, ისევ სიყვარულის გამო. ჩვენ ყველანაირად უნდა ვადიდოთ უფალი – აზრობივად, სიტყვიერად, საქმით, გულით, მაგრამ უნდა ვიცოდეთ, ვერანაირი სიმდიდრე და ზიზილ–პიპილები შეცვლის გულს. განა ქრისტე ოქროს ჯვარზე გაეკრა? უბრალოა ღმერთი და მარტივი, მაგრამ არა – პრიმიტიული. ღვთის დიდება ხდება ადამიანის გულით და არა – ფულით. 

– სათნოებაა მუდმივად უფალზე ფიქრი? 

– ეს არის ზუსტად ღვთის დიდება. არც უნდა ამას გამოხატვა და თქმა, რომ სულ უფალზე ფიქრობთ. ეს თავისთავად გამოიხატება მომავალში. ღმერთზე ფიქრი ყველაფერ უარყოფითს დევნის ორგანიზმიდან, ამიტომ არის კარგი სახარების კითხვა. წმინდა წერილის კითხვის დროს ღმერთი გელაპარაკება შენ, ხოლო ლოცვის დროს შენ ესაუბრები მას. კარგია უფალზე ფიქრი, ამით საკუთარ თავზეც ფიქრობ და მოყვასზეც. 

მანანა ნოდია