მთავარი » სტატიები » სტატიები |
"გემოთმოყვარეთა ღმერთი არის მუცელი"
ქრისტეს ათი მცნებიდან მეორე მცნება გვასწავლის – "არა ჰქმნე თავისა შენისა ზე, და რაოდენი არს ქვეყანასა ზედა ქვე, და რაოდენი არს წყალთა შინა ქვეშე ქვეყანისა: არა თაყვანი–სცე მათ, არცა მსახურებდე მათ". ეს მცნება, პირველ რიგში, კერპთაყვანისმცემლობის წინააღმდეგაა მიმართული. კერპი არამხოლოდ რაიმე მატერიალური შეიძლება იყოს. კერპთაყვანისმცემლობის ცოდვაა ამპარტავნება, გემოთმოყვარეობა, ფარისევლობა და სხვა მსგავსი ცდუნებები, რომლებსაც უფრო კონკრეტულად განგვიმარტავს წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
მამა გიორგი: – ეს მცნება მოკლედ და კონკრეტულად გვასწავლის, რომ ადამიანმა, ერთი ღმერთის გარდა, სხვა კერპები არ უნდა შექმნას და არ უნდა ეთაყვანოს მათ. ეს მცნება ყოველგვარ კერპთაყვანისმცემლობასა და მრავალღმერთიანობას კრძალავს. კერპთაყვანისმცემლობის დაგმობა პირდაპირი და სხვა მნიშვნელობითაც უნდა გავიგოთ, რადგან ადამიანმა შეიძლება, ერთი მხრივ, მართლა კერპად გაიხადოს რაიმე მატერიალური, მაგრამ ასევე გააკერპოს არამატერიალურიც, მაგალითად, დიდება, თანამდებობა და ა.შ. კერპი არის ცრუღმერთების გამოხატულება – ცაში, მიწასა ან წყალში ბინადარი რომელიმე ქმნილების გამოსახულება, რომელსაც ღვთის ნაცვლად ეთაყვანებიან და ემსახურებიან. ეს კანონი კრძალავს ჭეშმარიტი ღვთის ნაცვლად ფიზიკური სხეულების, არასულიერი საგნების, ცის მნათობების, ცხოველების, ფრინველების თაყვანისცემას. ქრისტიანისთვის კერპთმსახურებად ითვლება ასევე ცოდვითი მიდრეკილებებისადმი მონობა. ადამიანები ესწრაფვიან სიმდიდრის შეძენას, რადგან მათი კერპი არის ფული. ზოგი პატივმოყვარეობის ავადმყოფური სენით არის შეპყრობილი. ზოგს მთავარ საქმედ ხორციელი სიამოვნება გაუხდია, სხვანი ლოთობენ, აზარტულ თამაშებს მისდევენ. მათ აღარ ახსოვთ ღმერთი და მისთვის მსახურება. ქრისტეს სახარება შეგვაგონებს: თუ ღმერთი არ გიყვარს, ვერც ადამიანს შეიყვარებ. სახარებისეული სწავლებით, მხოლოდ ღვთისმოყვარება მოგანიჭებს ძალას – გიყვარდეს ცოდვაში დანთქმული მოძმე და გძულდეს ცოდვა. ეს მცნება გვასწავლის, რომ არ უნდა ვეთაყვანოთ ხისგან, ქვისგან გამოთლილ ან ლითონისგან ჩამოსხმულ კერპს, ვითარცა ღმერთს. არ უნდა შევცდეთ და ცრუღმერთებს თაყვანი არ ვცეთ. – ვინმემ შეიძლება იფიქროს, რომ იგივე ეხება ხატის თაყვანისცემასაც. – არა, იმიტომ, რომ ხატი არის გამოხატულება ჭეშმარიტი ღვთისა და მისი წმინდანებისა. ხატი ნიშნავს სახეს ან გამოსახულებას. მართლმადიდებელ ეკლესიაში ამ სახელით იწოდება განხორციელებული ღმერთის, იესო ქრისტეს, მისი ყოვლადწმიდა დედის, ანგელოზებისა და წმინდანების გამოსახულებანი. როცა ჩვენ ხატს ვეთაყვანებით, გონების თვალით უნდა მივხედოთ ღმერთს და იმ წმინდანებს, რომელნიც ხატზე არიან გამოხატული. ხატთან ლოცვა კერპთაყვანისმცემლობა არ არის. მეორე მცნება კრძალავს კერპების, როგორც ცრუღმერთების ან, როგორც მათ გამოსახულებათა, თაყვანისცემას და არა – ხატისთვის პატივის მიგებას. მოსე წინასწარმეტყველმა, რომლის მეშვეობითაც ღმერთმა კერპების აკრძალვის მცნება მოგვცა, იმავდროულად ღვთისგან მიიღო ბრძანება, რომ კარავში, ანუ ებრაელთა მოძრავ ტაძარში, სადაც ერი ღმერთს სცემდა თაყვანს, დაედგა წმინდა ქერუბიმთა ოქროს გამოსახულებები. ეს მცნება ასევე გვასწავლის მართლმადიდებელ ეკლესიაში წმინდა ხატების თაყვანისცემის მართებულობას. ქრისტიანები ხატს არ ვაღმერთებთ. ასე რომ მოვქცეულიყავით, მაშინ იქნებოდა კერპთაყვანისმცემლობა, მაგრამ ამ მცნებას ოდნავადაც არ ეწინააღმდეგება ხატთა, როგორც წმინდა გამოსახულებათა, თაყვანისცემა და მათი გამოყენება ღვთისა და მისი წმინდანების საქმეთა კრძალვით გასახსენებლად. ასეთ შემთხვევაში ხატი იგივე წიგნია, სადაც ასოების ნაცვლად სახეები და საგნებია ჩაწერილი. წმინდა ბასილი დიდი გვასწავლის, რომ ლოცვა მასთან ადის, ვის გამოსახულებასაც თაყვანს ვცემთ. – რა ცოდვები ეწინააღმდეგება მეორე მცნებას? – ყველა ის ცოდვა, რაზეც ადამიანი ხდება დამოკიდებული, ეს იქნება ნარკოტიკი, კაზინოში სიარული და სხვა მსგავსი ცოდვები. არსებობს შინაგანი კერპთაყვანისმცემლობის ცოდვებიც, რომლებშიც იგულისხმება ანგარების ცოდვა, გემოთმოყვარების, ნაყროვანების, სიმთვრალისა და ამპარტავნების ანუ სიამაყის (დიდი წარმოდგენა საკუთარ თავზე) და პატივმოყვარეობის ცოდვა. ანგარებისმოყვარე ადამიანი უფრო სიმდიდრეს ემსახურება, ვიდრე ღმერთს. პავლე მოციქული ამბობს, რომ ანგარება – იგივე კერპთაყვანისმცემლობაა. ასევე გემოთმოყვარე ადამიანი ყველაფერზე მაღლა გრძნობისმიერ სიამოვნებას აყენებს. მოციქული ასე განმარტავს, ასეთი ადამიანების ღმერთი არის მუცელი. ადამიანმა კი თავის კერპად მუცელი არ უნდა გაიხადოს. ქრისტიანის აუცილებელი მოვალეობა ზომიერება, თავშეკავება და მარხვაა. ამაყი ადამიანი საკუთარ შესაძლებლობებსა და უპირატესობებს ყველაფერზე წინ აყენებს, ამით კი საკუთარ თავს აღმერთებს და სურს, სხვებიც ეთაყვანებოდნენ. მეორე მცნებას ფარისევლობის ცოდვაც ეწინააღმდეგება. ეს არის იგივე თვალთმაქცობა. როცა ადამიანი გარეგნულად თამაშობს მორწმუნის როლს, დადის ეკლესიაში, ინახავს მარხვას, გასცემს სიკეთეს და ამ ყველაფერს აკეთებს იმიტომ, რომ სხვებმა დაინახონ და არა – საკუთარი სულისათვის. თავმდაბლობა ყველა ქრისტიანის აუცილებელი პირობაა. არის კიდევ ერთი კერპი, რომლის მსახურების გამო ხშირად ვიმართლებთ თავს. ეს არის მედროვეობა. ამით ჩვენ მაშინ ვცოდავთ, როდესაც ღმრთისა და ეკლესიის დადგენილ კანონებს ვარღვევთ, თავს კი ვიმართლებთ იმით, რომ ახლა ყველა ამას აკეთებს. ანა ნოდია | |
კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
ნანახია: 1044 | |