იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ეცადეთ, მშობლის დალოცვა და კურთხევა ყოველთვის მიიღოთ!"
"პატივი ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილ გეყოს შენ და დღეგრძელ იყვნე ქვეყანასა ზედა", – გვასწავლის უფლის მეხუთე მცნება. მშობლის პატივისცემა შვილისათვის წმინდათაწმინდა მოვალეობაა. ამის შესახებ ხშირად გვახსენებს ჩვენი პატრიარქი, უწმინდესი და უნეტარესი ილია ||. ეს მცნება მშობლებსაც აკისრებს პასუხისმგებლობას შვილების მიმართ და შეახსენებს მათ, რომ არ განარისხონ თავიანთი შვილები, არ დაწყევლონ, რათა მერე სანანებელი არ გაუხდეთ. ამ თემის გარშემო გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, მეხუთე მცნება მშობლების პატივისცემას გვასწავლის. უფრო კონკრეტულად, რას მოიაზრებს ეს მცნება? – ეს მცნება გვამცნობს, რომ მშობლებისადმი მორჩილება ქრისტიანული სათნოებაა. მშობლების ფენომენი და მათი პატივისცემა ყოველთვის, ყოველ ეპოქაში უაღრესად მნიშვნელოვანი იყო. ძველი აღთქმის მამამთავრების ცხოვრება იყო მამებისა და შვილების ურთიერთდამოკიდებულების ნიმუში – შვილები ყველაფერში ემორჩილებოდნენ მშობლებს და ასევე მშობლის დალოცვას უდიდესი მნიშვნელობა ჰქონდა მათთვის. უფალი ამ მცნებით მიგვითითებს დედ–მამის პატივისცემაზე და ამისათვის აღგვითქვამს დღეგრძელობას და სიკეთეს. თვით ბუნებამ მჭიდროდ შეაკავშირა მშობლები და შვილები. ვინც წინააღმდეგია მშობლებისა, ის წინააღმდეგია თვით ბუნებისა. თავად მაცხოვარმა გვიჩვენა მაგალითი მშობელთა მორჩილებისა და პატივისცემისა – ქრისტე ემორჩილებოდა იოსებს და მარიამს. სიყვარული, პატივისცემა და მორჩილება სასარგებლო და სასიკეთოა შვილებისათვის. ამით სიყრმითვე ეჩვევიან პატიოსნებას, თავაზიანობას, ზრდილობას და მორჩილებას. უნდა შევეცადოთ, რომ მშობლის დალოცვა და კურთხევა ყოველთვის მივიღოთ. ძალიან კარგია, როცა მშობლებს ყოველდღიურად დავალოცვინებთ თავს. დედ–მამის უპატივცემულობის მიზეზით შვილები შემდეგ სხვადასხვა ავადმყოფობით იტანჯებიან, მათ ოჯახში არ არის სიმშვიდე და სიყვარული. აუცილებელია საღვთო სჯულის ეს მცნება შევასრულოთ და არათუ ვეუხეშოთ მშობლებს, არამედ მათი მისამართით სამდურავი სიტყვაც კი არ წამოგვცდეს. ჯობია, შევეცადოთ ყველანაირად მათი ნება შევასრულოთ. მათ ხანდაზმულობას გავუწიოთ ანგარიში. უნდა ვილოცოთ მშობლების დღეგრძელობისათვის. შვილებს, რომლებიც პატივს სცემენ დედ–მამას, უფალი მიჰმადლებს ოჯახურ ბედნიერებასა და დიდიხნის სიცოცხლეს. – ალბათ მშობლებსაც ეკისრებათ გარკვეული მოვალეობა. – რა თქმა უნდა. ეფესელთა მიმართ წიგნში წერია: "მამანი ნუ განარისხებთ შვილთა თქუენთა, არამედ განზარდენით იგინი სწავლითა და მოძღურებითა უფლისაითა". გარდა მშობლებისა, პატივი უნდა ვცეთ და დავემორჩილოთ იმათ, ვინც ზრუნავენ ჩვენთვის და მშობლების მაგივრობას გვიწევენ. ესენი არიან: ჩვენი ნათლიები, მოძღვარი, რომელიც გვასწავლის ღვთის სჯულს, ხნით ჩვენზე უფროსები, ნათესავები. უფლის მეხუთე მცნებას ვარღვევთ ნათესავებისადმი გულგრილი დამოკიდებულებითაც. მშობლებზე ზრუნვის შემდგომ, უპირველეს ყოვლისა, ნათესავებზე ზრუნვა გვევალება. ეს ჩვენი სისხლისმიერი მოვალეობაა. თუ სახლში რძალი ან სიძე შემოგვივიდა, ჩვენ, ქრისტიანები, ვალდებულები ვართ, ოჯახის ახალ წევრებს კეთილგანწყობილი დამოკიდებულებით დავანახოთ, რას ნიშნავს ქრისტიანობა და რწმენა უფლისა. თუკი თვითონ ვართ მშობლები, საკუთარ შვილთა მიმართ უყურადღებობის გამო ვცოდავთ უფლის მეხუთე მცნების წინაშე. ამ მცნების დარღვევაა, როცა სათანადო პატივს არ მივაგებთ ჩვენი ეკლესიის მოძღვრებს და საკუთარ სულიერ მამებს. ცოდვაა და დანაშაულია, როცა თავს ვარიდებთ კურთხევას და ზიარების მიღებას იმ მოძღვრის ხელიდან, რომელიც ჩვენ თვალში არ მოგვივიდა და არ მოგვეწონა. აუცილებელია სულიერი მოძღვარი ჰყავდეს ყველა მორწმუნეს. ჩვენ კი ხშირ შემთხვევაში არ ვასრულებთ მის რჩევებსა და დარიგებებს. – თუკი მშობელი არასწორ მიმართულებას აძლევს შვილს, მაშინ როგორ უნდა მოიქცეს შვილი? – შვილი მშობელს ყველაფერში უნდა ემორჩილებოდეს, მაგრამ თუკი მშობლის მოთხოვნა ღვთის მცნებებს, ეკლესიურ სწავლებას ეწინააღმდეგება, ამ შემთხვევაში მორჩილება აღარ შეიძლება, თუმცა უნდა გააჩნდეს მის მიმართ სიყვარული, პატივისცემა და სურვილი იმისა, რომ მშობელი დაადგეს ჭეშმარიტების გზას. ხშირად შვილების მოთხოვნები ძალიან კატეგორიულია. ისინი ვერ ითმენენ იმას, რომ მშობლები სარწმუნოებრივ ჭეშმარიტებამდე თანდათანობით მიიყვანონ. ხშირად სიყვარულს ადგილს უთმობს განკითხვა, მშობლებთან დაპირისპირება, ზოგჯერ კი სერიოზული კონფლიქტი მათთან. ასეთ შემთხვევაში ადამიანი მძიმე ცოდვაში ვარდება. ხშირად ხდება, რომ ახალგაზრდები ეკლესიაში მიდიან, მათი მშობლები კი არაეკლესიურები რჩებიან. ამ დროს წარმოიშვება კონფლიქტი მშობლებსა და შვილებს შორის. შვილი დაუყოვნებლივ მოითხოვს ეკლესიური ცხოვრების დაწყებას, უკეთეს შემთხვევაში კი სურს, რომ მისი ცხოვრების წესი – ეკლესიაში სიარული, მარხვა, ლოცვები, მოძღვართან ურთიერთობა, მშობლების მიერ სასწრაფოდ იქნეს მიღებული, გაგებული და მოწონებული. მშობლებს კი ძალიან უჭირთ ეს, რადგან სხვაგვარი ცხოვრება აქვთ გავლილი. როგორც მოვექცევით საკუთარ მშობლებს, სწორედ ასევე მოგვექცევიან ჩვენი შვილები. როგორც მათ სიცოცხლეში, ისე სიკვდილის შემდეგაც უნდა ვილოცოთ მათი სულების გადასარჩენად და ერთგულად შევასრულოთ ჩვენთვის ანდერძად დანაბარები, თუ იგი არ ეწინააღმდეგება საღვთო სჯულსა და სამოქალაქო კანონებს. რამდენადაც იოლი და ბუნებრივია სიყვარული და პატივისცემა მშობლებისა, ვინც სიცოცხლე გვაჩუქა, იმდენად მძიმეა მათი უპატივცემულობის ცოდვა. მოსეს სჯულის თანახმად, სიკვდილით ისჯებოდა მამის ან დედის ბოროტისმეტყველი. – რა ძალა აქვს მშობლის წყევლას? ჩვენ ხომ ვიცით, რომ ალბათ ყველა მშობელს უყვარს შვილი. გამოთქმაც არის, როცა დედის პირი გწყევლის, მისი გული გლოცავსო. – ყველა ქრისტიანმა მორწმუნემ უნდა იცოდეს, რომ უმძიმესი შედეგები მოაქვს მშობლის წყევლას. დედის წყევლა საშინელებაა. სიტყვას უდიდესი ძალა აქვს, თუკი ჩვენ ყოველი ამაო სიტყვისათვისაც მოგვეკითხება უფლისაგან პასუხი, მით უფრო განვისჯებით ცუდად ნათქვამი სიტყვისათვის, წყევლისა და გინებისათვის. სიტყვა არ ქრება, ეს არ არის მხოლოდ ჰაერის ბგერებით შერხევა, მას სულიერი მნიშვნელობა აქვს. ნათქვამი სიტყვა რჩება სულიერ სამყაროში. ამიტომ უნდა ვეცადოთ, რომ სულ კარგი რამ ვილაპარაკოთ. არაერთი მაგალითი ვიცით, მშობლის მიერ დაწყევლილ შვილს თუ რა დაემართა. აი, თუნდაც ერთი მაგალითი – შვილი ცუდად ექცეოდა დედას, რომელსაც ჭამის დროს ხელი უკანკალებდა. ერთხელ, სადილობის დროს, როცა დედამ ხელი წაიღო საჭმლის ასაღებად, შვილმა ხელი გაუჩერა. ასე განმეორდა რამდენჯერმე. აშკარად გამოჩნდა, რომ შვილი დედას ჭამას უშლიდა. მაშინ დედამ დაწყევლა იგი: ჭამდე და ვერ ძღებოდე, სვამდე და ვერ კმაყოფილდებოდეო და სახლს განეშორა. მართლაც, შვილს საოცარი დაუკმაყოფილებლობის გრძნობა გაუჩნდა: კარდაკარ დაეხეტებოდა და საჭმელს ითხოვდა, ჭამდა, მაგრამ ვერ კმაყოფილდებოდა, სვამდა და წყურვილს ვერ იკლავდა. მშობლის მიერ წყევლასა და ლოცვას მართლაც უდიდესი მნიშვნელობა აქვს. მათი წყევლა საშინელი რამ არის. ვაი, მას, ვინც თავისი საქციელით თავს დაიტეხა მშობლის წყევლა, მაგრამ ვაი, იმ მშობელსაც, რომელმაც დაწყევლა თავისი შვილები. იქნებ ვინმემ მრისხანების ჟამს თავისი შვილი ბოროტ ძალას გაუგზავნა? ჩვენ ხომ უხილავად გვაკრავს გარს ავი და კეთილი სულების მთელი სამყარო. თქვენ მიერ დაუფიქრებლად წამოსროლილი სიტყვით ხომ თქვენვე აგდებთ საკუთარი შვილის სულს ბოროტის ხელში. აუცილებლად უნდა მოვინანიოთ მსგავსი საქციელი უფლის წინაშე. უნდა ვთხოვოთ ღმერთს, რომ წყევლა წაიშალოს ღვთის გულმოწყალების ძალით და არაევნოს შვილს. ეს მეტად მნიშვნელოვანი მცნებაა. წმინდა წერილი გვასწავლის, თუ რა დიდი მნიშვნელობა აქვს დედ–მამის დალოცვას, ოღონდ ეს უნდა იყოს დამსახურებული, მშობლების დაფასებით მოპოვებული. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1710 | |
შესვლა საიტზე