იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ეკლესია შეხვედრების სახლი არ არის, ის ღვთის სახლია და ლოცვის სკოლაა"
არსებობს გარკვეული წესები, თუ როგორ უნდა მოიქცეს მორწმუნე ეკლესიაში. დღეს სწორედ ამ თემას შევეხებით. სამწუხაროდ, ხშირად ადამიანები ვერ აცნობიერებენ, რა ადგილია ეკლესია, იქ თითქოს მხოლოდ ნაცნობ–მეგობრების მოსაკითხად მიდიან, ხშირია გონებაგაფანტულობა და ცუდი ზრახვებიც. თუ როგორ უნდა ვებრძოლოთ ამ მავნე ჩვევებს და რა მართებს მორწმუნეს ტაძარში ყოფნის დროს, ამ საკითხებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება:
– მამაო, თუ არსებობს განსაკუთრებული წესები, რომლებიც ადამიანმა ეკლესიაში ყოფნისას უნდა დაიცვას? – არსებობს საეკლესიო ქცევის ეტიკეტი. ეკლესიის ქცევის ნორმები გულისხმობს იმას, რომ ადამიანი უფრო მორიდებული, თავმდაბალი, სჯულის კანონის მიერ შესაბამისად შემოსილი და მოქმედი უნდა იყოს ეკლესიაში. ისეთი აკრძალვა არ არსებობს, რაც ადამიანს თავისუფალ ნებას შეუზღუდავდა. ამ შემთხვევაში მოცემულია მხოლოდ ის კანონები, ის საშუალებები, რომ ადამიანმა თავისუფლად იგრძნოს სულიერად თავი და მისი სული იქნეს დაუბრკოლებლივ ღმერთან და ღმერთისაკენ მიმართული, ყოველგვარი ხელისშემშლელი ფაქტორი მოშორებულ იქნეს მისგან. ადამიანს ეკლესიაში ყოველივე ის ეკრძალება, რაც ღმერთთან ურთიერთობაში ხელს უშლის და ღმერთისკენ მიმავალ გზაზე ეღობება. – ეკლესიაში შესვლის წინ აუცილებელია თუ არა, სამჯერ შემოვუაროთ ტაძარს? – ცუდი არ არის, თუ ეკლესიას ლოცვით შემოუვლი. ეს პირადი ღვაწლია, მაგრამ თუკი მას ეს პირადად არ სურს ან დავალებული არ აქვს მოძღვრის მიერ, აუცილებელი არ არის. მთავარია, ეკლესიური კულტურა და ეტიკეტი დაიცვას. მოწესრიგებული უნდა იყოს, სუფთად უნდა ეცვას, არ უნდა იყოს კოსმეტიკით მეტისმეტად შელამაზებული. თუ ეს პირადი ინიციატივა (ტაძრისთვის სამჯერ წრის დარტყმა) ზედმეტ ფანატიზმში გადადის, მაშინ შეიძლება ცრურწმენად გარდაიქმნას და გამრუდებულ წესად წარმოდგეს, რომელიც არავის ევალება. – ეკლესიაში მისული ადამიანები ხშირად ნაცნობებთან საუბრით ერთობიან. ეს თუ ეთვლებათ მათ ღვთის სახლში მისვლად იმ დროს, როცა შეიძლება სხვა საერთოდ არც დადიოდეს ტაძარში? – ეკლესია შეხვედრების სახლი არ არის, ის ღვთის სახლია და ლოცვის სკოლაა. ეკლესიაში ერთმანეთის სანახავად და საჭორაოდ არ მოვდივართ, თუმცაღა, რა თქმა უნდა, ერთმანეთის ნახვა უნდა გვიხაროდეს. პირველ რიგში, ადამიანი ტაძარში მიდის ღმერთთან შესახვედრად, სიბრძნესთან ზიარებისათვის. უნდა მოვიდეს, რათა მომავალი ცხოვრებისათვის მოემზადოს. ლოცვაში გასაძლიერებლად უნდა დადიოდეს. უბრალოდ ნაცნობების სანახავად და მათთან საუბრით გულის საჯერებლად ტაძარში მოსვლა რწმენის გაუბრალოებაა. ქრისტიანული ურთიერთობა ადამიანებს შორის სასურველიც არის, ანუ აზრთა, სიბრძნის გაცვლა–გამოცვლა, წიგნების თხოვება, სიყვარულის გაზიარება, თანაგრძნობა, თანაგანცდა, რაც ურთიერთობისა და ერთმანეთთან კონტაქტის გარეშე შეუძლებელია. ვიმეორებ, თუ ადამიანებს ერთმანეთის ნახვა უნდათ და მათი შეხვედრის მიზეზი ღმერთი არ არის, მაშინ არასწორია ამგვარი მოქმედება, ეს ცოდვაში გადაგვაგდებს. ადამიანი ეკლესიაში მოდის იმისთვის, რომ სულიერი შრომა გასწიოს. ყოველივე ის, რაც მას სულიერ შრომაში ხელს უშლის, ცოდვად და დაბრკოლებად შეიძლება ჩაითვალოს. ცრუ ასკეტებს არ უნდა დავემსგავსოთ. – ხშირად ადამიანი ეკლესიაში გონებაგაფანტულია სხვადასხვა საფიქრალის გამო, წირვას ვერ უსმენს. რა შეიძლება გააკეთოს ასეთი დროს მორწმუნემ? – ადამიანისათვის საერთოდ დამახასიათებელია გონებაგაფანტულობა, განსაკუთრებით დამწყები ქრისტიანებისათვის. მათი ლოცვა არ შეიწირება, რადგანაც ისინი ჰაერზე ლოცულობენ. მათი ლოცვა მათთანვე რჩება. იმის გამო, რომ მათი გონება ვერ კონცენტრირდება უფალზე და ლოცვაზე, ისინი ამაოდ ღვრიან ოფლს და ამაოდ შრომობენ. ეს წყლის ნაყვაა. ლოცვა სხვა არაფერია, თუ არა ყურადღება. აუცილებელი არის მოძღვარი და ლოცვის სწავლა. თუკი ეკლესია არის ლოცვის სასწავლებელი, მოძღვარი არის ეკლესიაში ლოცვის მასწავლებელი. ლოცვას სწავლა უნდა. ღვთის შემეცნება ლოცვით არის შესაძლებელი. ხშირად ადამიანები წუწუნებენ და დრტვინავენ, რომ მათი ლოცვა–ვედრება არ არის შესმენილი. ეს იმის გამო კი არ ხდება, რომ ღმერთს არ უნდა, აღვთაებრივი პედაგოგიკა წარმართავს მათ ცხოვრებას. უყურადღებო ლოცვა შედეგს ვერ გამოიღებს. ღმერთი გახსნილი გულით ლოცვას ითხოვს და არა ძალით მოხსენებას ან მექანიკურ ქმედებასა და სიტყვების ბუტბუტს. არ ისმინება ლოცვები, რადგან წესიერად არ ვლოცულობთ. ადამიანები ამბობენ, თუ ღმერთი არსებობს, რატომ არ ისმინება ჩემი ლოცვები და რატომ არ მისრულდება სათხოვარიო. არ და ვერ ისწავლე ლოცვა და იმიტომ არ და ვერ შეგისრულებს თხოვნას ღმერთი. თორემ, სანამ იტყვი, ღმერთმა მანამდე იცის, რა გინდა. მთავარია შენი დამოკიდებულება. შენ გარეშე შენს ცხონებას არ და ვერ შეასრულებს. იესოს ლოცვა უმნიშვნელოვანესია, გონიერი, გულისმიერი ლოცვა ჰქვია, რაც აძლევს კონცენტრაციას ადამიანის გულში. ეს არის: "უფალო, იესო ქრისტე, ძეო ღვთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი, ამინ". ეს ლოცვა ყველაზე ეფექტურია. ეს არის გონებისა და გულის გაერთიანების ლოცვა. ვიცოდეთ ჩვენ, რომ უნდა ვილოცოთ არა ფულის, თანამდებობისა და ამა ქვეყნის ჭინჭებისათვის, თუ რა ჩავიცვათ და რა დავიხუროთ, არამედ, პირველ რიგში, იმისათვის, რომ სასუფეველი ცათა მივიღოთ და სიმართლე მისი, დანარჩენი კი შეგვეძინოს ჩვენ. – ხშირად ადამიანს სწორედ ეკლესიაში აწუხებს ბოროტი ზრახვები, შურისძიების, სამაგიეროს გადახდის ან სხვა ბილწი აზრები. შეიძლება დავუშვათ, რომ ეკლესიაში ბოროტი არსებობს და ამას აფიქრებინებს? რა უნდა გააკეთოს ასეთ დროს ადამიანმა? – საერთოდ, ჩვენ გარშემო სივრცე სავსეა ბოროტი სულებით. ჩვენ ბევრ რამეს ვერ ვხედავთ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ არ არსებობს. კარგიც არის, რომ ვერ ვხედათ, რადგან რომ დავინახოთ, ამას ჩვენი ფსიქიკა ვერ აიტანს. ამის გამო ჩვენთვის მოცემული არის ის წესები, რომლებიც საშუალებას გვაძლევს, დავხუროთ სულიერი კარები და არ გავუღოთ იმ ზრახვებს და დამაბრკოლებელ საშუალებებს, რომლებიც ჩვენში შემოდის. არსებობს ფანჯრები და კარები ადამიანის სულში, რომლებსაც ის თავისი ცოდვების გამო აღებს და მეტნაკლებად შედის მასში ეს ბოროტი აზრები. ჩვენში გარედან შემოდის ეს ზრახვები, მაგრამ შიგნიდან ვუღებთ მათ კარს. ჩვენ ვართ მიზეზი იმისა, რომ ჩვენში რაიმე ცდუნება და ზრახვა წარმოიშვება და არა ის, რომ ჩვენი ძალისა და ნების გარეშე გვაცდუნებენ. ყველაფერი ჩვენი თავისუფალი ნების უკუღმა გამოყენებით ხდება. – შეიძლება, რომ ზიარებისა და აღსარების ლოცვები ეკლესიაში წავიკითხოთ თუ აუცილებელია სახლში ვიკითხოთ, რადგან ეკლესიაში წირვა–ლოცვის მოსასმენად მივდივართ? – წირვის დროს ადამიანი წირვას უნდა უსმენდეს. სასურველია, მაქსიმალური კონცენტრაცია გააკეთოს იმაზე, რაც წირვის დროს აღესრულება. ამისათვის არსებობს მცირე განმარტებითი სახელმძღვანელოები, თუ მრევლი როგორ უნდა იდგეს, როგორ უნდა ჰყვებოდეს წირვა–ლოცვას, რა პასუხებს უნდა სცემდეს გულში, დუმილით ღვთისმსახურის მოქმედებებს. – გამიგია, რომ ეკლესიაში ფეხის ფეხზე გადადება არ შეიძლება. რატომ? – საეკლესიო ეტიკეტი ჯანმრთელ მოთხოვნილებებს უყენებს ადამიანს. ცხადია, რომ არ შეიძლება, ეკლესიაში ფეხი ფეხზე გადაიდო, ბანქო გაშალო და ყავაში ჩაიხედო ან გამართო სჯა–ბაასი, ტელევიზორი ან რადიო ჩართო და მუსიკას მოუსმინო. გარკვეული წესები არსებობს, რომლებიც საღად მოაზროვნე, ჯანმრთელმა ადამიანმა თვითონვე უნდა იგრძნო. მე მგონი, არავის უნდა სჭირდებოდეს იმის თქმა, რომ ფეხი ფეხზე არ გადაიდოს ეკლესიაში, ღრიალი და გინება არ დაიწყოს. სულ რომ არ გამოვაკრათ ეს განცხადებები, მგონი, საღ საზოგადოებას არ უნდა სჭირდებოდეს ამის შეხსენება. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-24) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1449 | |
შესვლა საიტზე