იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ჩაიცვი ლამაზად, გქონდეს კარგი სახლი, აგარაკი, მაგრამ ამ ყველაფერს ღმერთზე მაღლა ნუ დააყენებ" ამჯერად მოძღვართან ჩვენი საუბრის თემა ვერცხლისმოყვარეობის ცოდვას ანუ ფულისადმი მონებას შეეხება. საეკლესიო სწავლებით, ფულის დემონი მამონაა, რომელიც ადამიანებს ამ ვნებით სულიერად ღუპავს. როგორ დავაღწიოთ თავი სიხარბეს, რატომ ხდება სიმდიდრე ადამიანის სულიერი გაღატაკების და დაცემის საფუძველი, ამ თემებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამაო, ფული ადამიანთა ცხოვრების აუცილებელი ატრიბუტია, ის ყველას სჭირდება. რა იგულისხმება ვერცხლისმოყვარეობაში და რატომ ითვლება ის ცოდვად? – ვერცხლისმოყვარეობის ცოდვაში იგულისხმება ადამიანის გამძაფრებული სწრაფვა ამქვეყნიური ქონების, ხილული, მატერიალური დოვლათის დაგროვებაში. ადამიანები, რომლებსაც განსაკუთრებული მიზიდულობა გააჩნიათ ფულის, ოქროულობის, ძვირფასი თვლების შეგროვებისადმი, განსაკუთრებულ ზიანს აყენებენ საკუთარ თავს და ცნობილი არიან, როგორც ენერგოვამპირები, როგორც მწოველები გარკვეული დოვლათისა და სიმდიდრისა, სხვა ადამიანების ხარჯზე გამდიდრების მსურველები. ნორმალური ადამიანი ვერ იქნება ვერცხლისმოყვარე, მით უმეტეს, ჩვენს პირობებში, დღევანდელ რეალობაში. იშვიათად, რომ იგი უკანონო გზით არ იყოს მიღებული და გადამეტებულ ვნებას არ იყოს მიცემული. აქ იგულისხმება არამარტო ფული, მატერიალური ვერცხლი, ძვირფასი და ნახევრადძვირფასი თვლები, არამედ თანაზიარობა მამონას სულთან. ასეთი ადამიანები ხშირად ფსიქიკურად იცვლებიან და მათი შემდეგი თაობებიც, როგორც დაკვირვებები გვიჩვენებს, იმავე ფსიქიკურ მდგომარეობაში იმყოფებიან. ვერცხლისმოყვარე ადამიანები, პირველ რიგში, თავიანთ თავს ვნებენ, ტოვებენ ნორმალურ, ქრისტიანულ საზოგადოებას და ვამპირები ხდებიან, სასაფლაოს ქმნიან თავიანთ გარშემო. მათი ცხოვრება მესაფლავის ცხოვრებას უფრო ჰგავს, რომელიც მარხავს ამა თუ იმ ადამიანს თავის სიმდიდრეში. მათ არ სჭირდებათ ცოცხალი ადამიანები, რომლებსაც დაეხმარებიან. მათ სჭირდებათ გვამები, უსულო მონები, რომლებსაც ზომბირებული არსებების სახით ათამაშებენ. სიკვდილის გზის ერთ–ერთი მთავარი ბილიკი ვერცხლისმოყვარეობის ბილიკია. ეს ცოდვა მართლმადიდებელ ეკლესიაში ერთ–ერთ მომაკვდინებლად ითვლება. მართლმადიდებელი ქრისტიანი თავს უნდა იცავდეს ზედმეტი სიმდიდრისაგან. ლოცვაში "მამაო ჩვენო" წერია: "პური ჩვენი არსობისა მომეც ჩვენ დღეს" და არა – "ფული ჩვენი არსობისა". კეთილგონიერი ქრისტიანი, მოაწესრიგებს რა თავის ვნებებს, კეთილად წარმართავს თავის ნებას. ზოგჯერ ადამიანს ნება ვნებაში ერევა. ჩვენი დაცემული ვნებები სხვაა და ღვთის ნება – სხვა, რომელსაც ჩვენი მართალი არჩევანი უნდა ეთანხმებოდეს. – სიძუნწეც ვერცხლისმოყვარეობის გამოვლინებაა? – როგორც ელვას ახლავს ქუხილი, ისე ვერცხლისმოყვარეობას ახლავს სიძუნწე, ეს მისი ტყუპისცალია. სიძუნწე, პირველ რიგში, იწყება ადამიანის შინაგანი ლპობით. შემდეგ ეს გადადის ვამპირიზმში და ჩვენ ამ ცოდვას ყოველდღიურად ვაწყდებით. ასეთი ვამპირიზმი ადამიანში მხეცს ქმნის და ისინი ანტიქრისტეს წინამორბედნი არიან. ანტიქრისტეს წინამორბედები არიან ზუსტად ის ახალი მდიდრები, რომლებიც ყველაზე უფრო იკატუნებენ თავს უქონელებად. ისინი ბოლო ჟამს, ნილოს მირონმდინარის წინასწარმეტყველებით, იმდენად მოიკატუნებენ თავს უქონელებად, რომ ამით კიდევ უფრო მეტ ფულს და ოქროს მოაგროვებენ ხალხზე მოწყალების სპეკულირებით. დადგება ჟამი, რომ საჭმელი, პური არ იქნება, ხალხი იძულებული გახდება, მიწა მოზილოს და ის მიიღოს. ღმერთი დაუშვებს, რომ მიწა მოზილონ, შეჭამონ და გაძღნენ, თუმცა ანტიქრისტეს მსახურები თავიანთი ძალაუფლებით ავად ისარგებლებენ. ამ შავი ძალების მოქმედების რეპეტიციას ჩვენ უკვე გავდივართ. უნდა მოვემზადოთ იმისათვის, რომ მივიღოთ სულიერი მარაგი, სულიერი ცოდნა, რაც მოგვეცა ღვთის მადლით და ეკლესიის ძალით. უნდა დავუპირისპირდეთ მამონას, რომელიც ჩვენზე გამანადგურებლად მოქმედებს. ყველამ, ვისაც უნდა ქრისტიანობაში წინ წავიდეს, თავი უნდა დაიმდაბლოს, ღვთის მორჩილებას შეუდგეს, ნამდვილი მორიდება გამოიჩინოს სხვების მიმართ, არ შეაწუხოს სხვა თავისი ქონებით, თუ მას რაიმე გააჩნია, დაეხმაროს სხვას და შეეცადოს, თავისი მოწყალების საზღვრები გააფართოვოს. – სახარებაში ნათქვამია, მდიდარი ვერ შევა სასუფეველში, ისევე როგორც აქლემი ვერ გაეტევა ნემსის ყუნწში. მაგრამ მდიდრებს შორისაც არიან კეთილშობილი, ღვთისმოსავი ადამიანები. ამის მაგალითი მრავალი გვაქვს. – ღმერთი ადამიანებს არ ყოფს მდიდრებად და ღარიბებად, ცუდებად და კარგებად. მას ყველა ერთნაირად უყვარს, ცოდვილს სწყალობს, ხოლო მართალი უყვარს. შეიძლება ადამიანი მდიდარი იყოს, მაგრამ ისე კეთილად გამოიყენოს თავისი სიმდიდრე, რომ ღარიბსაც აჯობოს, რომელიც თავის სიღარიბეს სულის წარსაწყმედელად იყენებს. თუკი ადამიანი კეთილ საქმეებში მოიხმარს სიმდიდრეს და არ იქნება მესაკუთრე, არამედ დამხმარე და მოწყალე შეიქმნება გაჭირვებულების, რასაკვირველია, მას სიმდიდრე სულის ცხონებაში დაეხმარება. – როგორც წესი, პატიოსანი ადამიანები უფრო გაჭირვებულ მდგომარეობაში ცხოვრობენ, ვიდრე ისინი, ვინც უფლის მცნებებს ნაკლებად იცავენ. ასეთ დროს ადამიანებს ღმრთის სამართლიანობის შესახებ კითხვები უჩნდებათ. – ღმრთის სიყვარულის გამომჟღავნება ამა თუ იმ ადამიანის ცხოვრებაში სხვადასხვანაირია, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ერთს ბოროტება უსურვა, მეორეს – სიკეთე. ღმრთის განგებულება მრავალგანზომილებიანია და ცალსახად იმის ახსნა, თუ რატომ ეძლევათ ცოდვილებს უფრო მეტი მატერიალური შესაძლებლობა და პირიქით, ამის პასუხი ღმრთის განგებულებაში უნდა ვეძებოთ. ღმერთი ტყუილუბრალოდ არაფერს იძლევა. მას ძალიან ბევრი აქვს, მაგრამ არსებობს ღმრთის ნება და ღმრთის დაშვება. ღმერთს არ სურს ადამიანის წარწყმედა და თუ ვინმეს ჰგონია, უფალმა ვინმეს სიმდიდრე იმიტომ მისცა, რომ მან თავი წარიწყმიდოს, ეს ძალიან დიდი მკრეხელობაა. შეიძლება ყველაფერი არ გქონდეს, რაც გიყვარს, მაგრამ რაც გაქვს, ყველაფერი გიყვარდეს. შეიძლება ძალიან ბევრი არ გქონდეს, მაგრამ სამაგიეროდ, იმდენი სურვილი გაგაჩნდეს, მდიდარზე მეტი მესაკუთრე და ხარბი იყო. ზოგისთვის სიღარიბე ხდება სასუფევლისკენ დამაბრკოლებელი. შეიძლება მატერიალურად მდიდარი ადამიანი სულიერად ღატაკი იყოს და პირიქით, ღარიბი – სულიერად მდიდარი. გააჩნია, ჯვართმტვირთველობის პროცესში ადამიანი რად გარდაიქმნება, გარდაიქმნება მდიდრად, რომელსაც ღმერთი დავიწყებია თუ გადაიქცევა ღატაკ–მოღვაწე ასკეტად, რომელიც ღვთის გარდა არავისზე ფიქრობს. – უკეთესი ცხოვრების პირობების მოპოვებისთვის ბრძოლა ჯანსაღი პროცესია? – რასაკვირველია, არ არის აკრძალული ადამიანმა უკეთესი მატერიალური მდგომარეობა ეძებოს. რაც საჭიროა, ის ჰქონდეს მოვლილი და მიისწრაფვოდეს უკეთესისკენ. უბრალოდ მისი სულიერი ძალები მთლიანად მატერიისკენ არ უნდა იყოს მიმართული. მან სული კი არ უნდა გაამატერიალუროს, არამედ მატერიაც უნდა გაასულიეროს. სილამაზეს თავისი დატვირთვა აქვს, მაგრამ ადამიანი ამაზე არ უნდა იყოს ორიენტირებული. ჩაიცვი ლამაზად, გქონდეს კარგი სახლი, აგარაკი, მაგრამ ამ ყველაფერს ღმერთზე მაღლა ნუ დააყენებ, რადგან ეს დროებითია. უფლის მიერ მოგეცა და ისევ ღმერთს უნდა დაუბრუნო. საერთოდ, ადამიანი ბედნიერებისთვის არის შექმნილი. ღმერთი გაღარიბდა იმისთვის, რომ ჩვენ გავმდიდრდეთ, ღმერთმა ტანჯვა იტვირთა, რომ ჩვენ ტანჯვისგან გავთავისუფლდეთ, ღმერთმა ჩვენი სულიერი ამაღლება ინება და მოგვცა პური არსობისა. – რას ურჩევთ სიმდიდრის მანიით შეპყრობილ ადამიანებს, როგორ უნდა დაიძლიოს ვერცხლისმოყვარეობის ცოდვა? – ვერცხლისმოყვარეობის ცოდვა ძნელი დასაძლევია მათთვის, ვინც ითხოვს არა პურს ჩვენი არსობისას, არამედ – დოლარებს. სიმდიდრის მანიით შეპყრობილ ადამიანებს უნდა ახსოვდეთ, რომ ეს ყველაფერი დროებითია, ცხოვრება წარმავალია. აქედან ვერავინ ვერაფერს წაიღებს. მანანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-11-28) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1567 | |
შესვლა საიტზე