იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| შეიძლება ადამიანი მდიდარი იყოს, მაგრამ ისე კეთილად გამოიყენოს თავისი სიმდიდრე, რომ ღარიბსაც აჯობოს
სიმდიდრისმოყვარეობა საეკლესიო ენაზე ვერცხლისმოყვარეობად იწოდება და მომაკვდინებელ ცოდვათა რიცხვს მიეკუთვნება. ამ მანკიერი მიდრეკილებით, დღეს მრავალი ადამიანია შეპყრობილი. ზოგადად, როგორი დამოკიდებულება უნდა გვქონდეს სიმდიდრის მიმართ, როგორ უნდა დაიძლიოს ვერცხლისმოყვარეობის ცოდვა, ამ კითხვებზე პასუხი წმიდა იოანე ღმრთისმეტყველის სახელობის ტაძრის მოძღვარს, დეკანოზ გიორგი სხირტლაძეს ვთხოვეთ.
მამა გიორგი: – არსებობს ადამიანი და არსებობს ცხოვრების საზრისი და ადამიანთა ფსიქიკის სხვადასხვა კონცენტრაცია. ზოგადად, ადამიანის ბუნება კეთილად არის შექმნილი, ანუ ღმრთის სადიდებლად და სულის საცხოვნებლად. გააჩნია, ადამიანის ბუნება, გონება, ფსიქიკა რაზე გააკეთებს ცხოვრებაში კონცენტრაციას, ადამიანის შინაგანი სულიერი მიმართულება საით იქნება მიმართული. ზოგიერთი ადამიანი ცხოვრების საზრისზე კონცენტრირდება, ზოგი საკუთარ ეგოცენტრულ ბუნებაზე, საკუთარ მეზე. არსებობენ ადამიანები, რომელთა აზრებიც სიმდიდრეზე კონცენტრირდება. სამწუხაროდ, ცოდვისმიერი მიდრეკილება ფასეულობათა აღრევას იწვევს ხოლმე. კერძოდ, ჩვენ ღმერთზე მაღლა ვაყენებთ ფულს, ძალაუფლებას, თანამდებობას, მანქანას და ა.შ. სახარებაში ნათქვამია, ეძიებდეთ, პირველ რიგში სასუფეველსა ცათასა და ყოველივე შეგეძინოს თქვენ და არა პირიქით, ეძიებდეთ რა ჩაიცვათ, რა დაიხუროთ და სასუფეველი შეგეძინოთ თქვენო. – ვერცხლისმოყვარეობა მომაკვდინებელ ცოდვათა რიცხს მიეკუთვნება, რატომ ითვლება ასეთ მძიმე ცოდვად? – ყველა ცოდვა მომაკვდინებელია, მაგრამ დაღუპვისაკენ უფრო სწრაფად მიაქანებს ის, რასაც მომაკვდინებელი ცოდვა ჰქვია. ცოდვის მომაკვდინებლობა იმას ნიშნავს, რომ უფრო ეფექტურად გიღობავს გზას ღმრთისაკენ, რის გამოც სწრაფად დაგღუპავს. – სახარებაში ნათქვამია, მდიდარი ვერ შევა სასუფეველში ისევე, როგორც აქლემი ვერ გაეტევა ნემსის ყუნწში. ამ ფრაზას როგორ განმარტავთ? – ღმერთი ადამიანებს არ ყოფს მდიდრებად და ღარიბებად, ცუდებად და კარგებად. მას ყველა ერთნაირად უყვარს, ცოდვილს სწყალობს, ხოლო მართალი უყვარს. უფალს ყველა ადამიანის ცხონება სურს, მაგრამ გააჩნია, ამ ცხოვრებაში ადამიანი როგორ იყენებს თავის თავისუფალ ნებას, წაღმა თუ უკუღმა, ღმრთის სადიდებლად და სულის საცხოვნებლად, თუ სულისა და ხორცის წარსაწყმედელად. შეიძლება ადამიანი მდიდარი იყოს, მაგრამ ისე კეთილად გამოიყენოს თავისი სიმდიდრე, რომ ღარიბსაც აჯობოს, რომელიც თავის სიღარიბეს სულის წარსაწყმედელად იყენებს. გააჩნია ადამიანს, რა მიმართულებით არის მისი სულიერი განზრახვა – ზეციერისკენ და სულიერი სასუფევლის მოპოვებისკენ თუ მიწიერისკენ და ამქვეყნიური ძალაუფლების მოპოვებისკენ. – საზოგადოება, ძირითადად, მდიდრებად და ღარიბებად იყოფა. ზოგი ძვირადღირებულ ცხოვრებას მისდევს, ზოგიერთები კი საკვებისა და ტანსაცმლის ფულს ძლივს შოულობენ. ღმრთის წინაშე ეს როგორ შეირაცხება? – არ შეიძლება ღატაკმა მდიდარს, როგორც ღმრთის მომავალ მსხვერპლს, ისე უყუროს და მდიდარმა ღატაკს ისე, როგორც არაადამიანს. რასაკვირველია, ღმერთი ყველას მოსთხოვს პასუხს, მაგრამ ის შურისმაძიებელი, დიქტატორი არ არის, რომ რაღაცაში გამოგვიჭიროს და გაგვამათრახოს. ლაზარეს და მდიდრის იგავი გავიხსენოთ. იქ კარგად ვხედავთ, ძუნწი და გაუმაძღარი მდიდარი, რომელიც მოწყალებას არ იღებს, როგორ აღმოჩნდება ჯოჯოხეთში და აღიხილავს თავის თვალებს. ამ იგავში პირდაპირ ჩანს, რა ელის ისეთ მდიდარს, რომელიც მოწყალების გარეშე იცხოვრებს. თუკი ადამიანი კეთილ საქმეებში მოიხმარს სიმდიდრეს და არ იქნება მესაკუთრე, არამედ დამხმარე და მოწყალე გაჭირვებულებისა, რასაკვირველია, მას სიმდიდრე სულის ცხონებაში დაეხმარება. – ხშირად, კეთილსინდისიერი პიროვნებები უფრო გაჭირვებულ მდგომარეობაში ცხოვრობენ, ვიდრე ისინი, ვინც ღმრთის მცნებებს ნაკლებად იცავენ. ასეთ დროს ადამიანებს ღმრთის სამართლიანობის შესახებ კითხვები უჩნდებათ. – ღმერთი ადამიანს აძლევს ყველაფერ იმას, რაც მისთვის სასარგებლოა და სულიერ წინსვლაში მიეხმარება. რა შუაშია ღმერთი, თუკი ადამიანი არ ცხოვრობს იმ მცნებების მიხედვით, რა მცნებებიც უფალმა დაუდგინა? ღმრთის სიყვარულის გამომჟღავნება ამა თუ იმ ადამიანის ცხოვრებაში სხვადასხვანაირია. მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ერთს ბოროტება უსურვა, მეორეს – სიკეთე. ღმრთის განგებულება მრავალგანზომილებიანია და ცალსახად იმის ახსნა, თუ რატომ ეძლევათ ცოდვილებს უფრო მეტი მატერიალური შესაძლებლობები და პირიქით, ძალიან ძნელია, შეუძლებელიც კი. ამის პასუხი ღმრთის განგებულებაში უნდა ვეძებოთ. ღმრთის განგებულება კი ჩვენთვის ბოლომდე მიუწვდომელია. მხოლოდ უფალმა იცის, რატომ აძლევს ერთს ასეთ მდგომარეობას და მეორეს განსხვავებულს. ღმერთი ტყუილუბრალოდ არაფერს იძლევა. მას ძალიან ბევრი აქვს, მაგრამ არსებობს ღმრთის ნება და ღმრთის დაშვება. ღმერთს არ სურს ადამიანის წარწყმედა და თუ ვინმეს ჰგონია, რომ უფალმა ვისმეს სიმდიდრე იმიტომ მისცა, რომ მან თავი წარიწყმიდოს, ეს ძალიან დიდი მკრეხელობაა. შეიძლება ყველაფერი არ გქონდეს, რაც გიყვარს, მაგრამ რაც გაქვს, ყველაფერი გიყვარდეს. შეიძლება ძალიან ბევრი არ გქონდეს, მაგრამ სამაგიეროდ იმდენი სურვილი გაგაჩნდეს, მდიდარზე მეტი მესაკუთრე და ხარბი იყო. ზოგისთვის სიღარიბე ხდება სასუფევლისკენ დამაბრკოლებელი. შეიძლება მატერიალურად მდიდარი ადამიანი სულიერად ღატაკი იყოს და ასევე ღარიბი სულიერად მდიდარი იყოს. გააჩნია ჯვართმტვირთველობის პროცესში ადამიანი რად გარდაიქმნება, გარდაიქმნება ოლიგარქად, რომელსაც ღმერთი დავიწყებია, თუ გადაიქცევა ღატაკ–მოღვაწე ასკეტად, რომელიც ღმერთის გარდა არვისზე ფიქრობს. – უკეთესი ცხოვრების პირობების მოპოვებისთვის ბრძოლა ჯანსაღი პროცესია? – საერთოდ, ადამიანი ბედნიერებისთვის არის შექმნილი. ღმერთი გაღარიბდა იმისთვის, რომ ჩვენ გავმდიდრდეთ, პირველ რიგში, სულიერად, შემდეგ ღმერთს არც ბარაქა უარუყვია. ღმერთმა ტანჯვა იტვირთა, რომ ჩვენ ტანჯვისგან გაგვათავისუფლოს. ღმერთმა ჩვენი სულიერი ამაღლება ინება და შედეგად, არსობის პურის მოცემაც, როგორც "მამაო ჩვენოში" ვევედრებით. რასაკვირველია არ არის აკრძალული ადამიანმა უკეთესი მატერიალური მდგომარეობა ეძებოს. რაც საჭიროა, ის ჰქონდეს მოვლილი და მიისწრაფვოდეს უკეთესისკენ, რატომაც არა, ამაში ცუდი არაფერია. უბრალოდ, მისი სულიერი ძალები მთლიანად მატერიაში არ უნდა ჩავიდეს. მან სული კი არ უნდა გაამატერიალუროს, არამედ მატერიაც უნდა გაასულიეროს. სილამაზეს თავისი დატვირთვა აქვს, მაგრამ ადამიანი ამაზე არ უნდა იყოს ორიენტირებული. ჩაიცვი ლამაზად, გქონდეს კარგი სახლი, აგარაკი, მაგრამ ამ ყველაფერს ღმერთზე მაღლა ნუ დააყენებ, რადგან ეს დროებითია. ღმერთის მიერ მოგეცა და ისევ ღმერთს უნდა დაუბრუნო. – რას ურჩევთ სიმდიდრის მანიით შეპყრობილ ადამიანებს, როგორ უნდა დაიძლიოს ვერცხლისმოყვარეობის ცოდვა? – ვერცხლისმოყვარეობის ცოდვა ძალიან ძნელი დასაძლევია მათთვის, ვინც ითხოვს არა პურს ჩვენი არსობისას, არამედ – დოლარებს მისი არსობისას. ვერცხლისმოყვარეობა სხვა არაფერია, თუ არა ის, რომ მისცე უფლება, დაგიპყროს მამონამ და მისმა სულიერებამ. ვერცხლისმოყვარეობის პარადოქსი მიწიერ სამყაროში არის ის, რომ ადამიანი ბრძენი და სამართლიანი იყოს. შეიძლება ადამიანს ბევრი არ მისცე, მაგრამ სამართლიანად მისცე რასაც აძლევ, თუნდაც ცოტა. ამავე დროს, უნდა გვახსოვდეს, რომ არა ვერცხლითა და ოქროთი ვართ გამოხსნილი, როგორც პავლე მოციქული ამბობს, არამედ ქრისტეს წმიდა სისხლითა და ხორცით. სიმდიდრის მანიით შეპყრობილ ადამიანებს უნდა ახსოვდეთ ღმერთი და ჰქონდეთ მისი შიში. ახსოვდეთ, რომ ეს ყველაფერი დროებითია, ცხოვრება წარმავალია. აქედან ვერავინ ვერაფერს წაიღებს. ცხოვრება არის ჯვართმტვირთველობა და ფაეტონით არ უნდა ვიაროთ. ქრისტემ მოითმინა და ჩვენც დაგვიბარა, მოითმინეთო. გინდა მოაგროვე სიმდიდრე, გინდა ნუ მოაგროვებ, გინდა დაისვენე, გინდა ნუ დაისვენებ, საბოლოო ჯამში ამ ცხოვრებაში ყველაფერი ტანჯვით მთავრდება. ვინც სათნოებებში, ქრისტესთან აგროვებს, ის ჭეშმარიტად აგროვებს და ვინც ქრისტესთან არ აგროვებს, განაბნევს. ეკლესია არის ნოეს კიდობანი და ქრისტე ამ კიდობანში შესვლისკენ მოგვიწოდებს, რომ ამ ცხოვრებისელ ტალღებში გადავრჩეთ. – დაგვლოცეთ, მამაო. – გლოცავთ და გისურვებთ, მივდიოთ იმ ფასეულობებს, რომლებიც ქრისტემ მოგვცა, რომლებიც სახარებაშია. ღმერთი მოწყალეა. უფლის იმედი არ უნდა დავკარგოთ. ითხოვდეთ და მოგეცეთ, ირეკდით და განგეღოთ. ეცადეთ, რომ უფრო მოწყალენი და კულტურულები იყოთ ერთმანეთის მიმართ და რასაკვირველია, ღმერთიც არ დაგივიწყებთ ასეთ საქციელს, ყველაფერს კეთილად მოგაგებთ. ეფემია წიკლაური | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-24) | ავტორი: დეკანოზი გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 2561 | |
შესვლა საიტზე