იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
"ადამიანი ცხონდება თავისუფალი არჩევანით – იყოს ღმერთთან" ადამიანს ცხოვრების განმავლობაში უამრავი ისეთი კითხვა უგროვდება, რაზეც პასუხი არ აქვს. დასკვნებს შემდეგ თავად აკეთებს და ხშირად მკრეხელობაში ვარდება. ამ შემთხვევაში გამოსავალი ეკლესია, ბიბლია და წმინდა მამათა ცხოვრებაა. სწორედ ამ გზით შეიძლება ყოველმა ქრისტიანმა ამ სამყაროში გზა გაიკვლიოს და ჭეშმარიტება იპოვოს. წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის წინამძღვარს, დეკანოზ მამა გიორგის (სხირტლაძე) სხვადასხვა კითხვით მივმართეთ.
– მამაო, რა უნდა მოიმოქმედოს ქრისტიანმა, რომ მისი ცხოვრება – უქმი და უსარგებლო – ქრისტიანულით შევცვალოს? – გსურთ, ჭეშმარიტ მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაზე მოექცეთ? სახარება უნდა იკითხოთ და უფლის მცნებებით იცხოვროთ. უპირველეს ყოვლისა, სინანულით უნდა დაიწყოთ. ცოდვები უნდა მოინანიოთ და ღმერთს დაუდოთ აღთქმა, რომ ეცდებით, მეტად აღარ შესცოდოთ. და კიდევ, აუცილებლად უნდა აღუვლინოთ გულმხურვალე ლოცვა უფალს, რათა იგი შემწედ გექმნეთ ჩვენ ღირსეული გადაწყვეტილების განმტკიცებაში. – შეიძლება თუ არა ჯოჯოხეთში მოხვედრილი სული სამოთხეში გადავიდეს? – უპირველესად, გეტყვით, რომ ადამიანი სულის და ხორცის ერთობაა. გარდაცვალებისას ადამიანური ბუნება ორად იხლიჩება, ხორცი მიწად იქცევა, პიროვნება კი სულის სახით სიცოცხლეს განაგრძობს. სულს სრულყოფილი არსებობა არ შეუძლია. მას არ შეუძლია სრული ნეტარება ან ტანჯვა განიცადოს. იგი ერთგვარ მოლოდინშია – ან სამოთხე, ან ჯოჯოხეთი, რასაც ადამიანები უფალთან პირადი სამსჯავროს მერე იმკვიდრებენ. სამოთხეში მყოფ ადამიანს ჩვენი ლოცვა არ სჭირდება, რამეთუ იგი წმინდანია და თავად არის ჩვენი მეოხი. მაგრამ ჩვენ არ ვიცით, ვინ სად მიდის და, რადგან ჯოჯოხეთში მყოფს ეკლესიის ლოცვა სჭირდება, ჩვენ ყველასთვის ვლოცულობთ. ჩვენს ლოცვას არ შეუძლია ადამიანი ჯოჯოხეთიდან სამოთხეში აღიყვანოს (ამ სიტყვის პირდაპირი გაგებით), მაგრამ მდგომარეობას უმსუბუქებს, მარტოობისა და უსასოობის განცდას უქარწყლებს და ამგვარად, ქრისტეს დიდებით დაბრუნებამდე შვებასა და ნუგეშს აძლევს. უფლის მეორედმოსვლის შემდეგ, როდესაც შეიქმნება ახალი ცა და ახალი ქვეყანა (სამყარო შეიცვლება) და როდესაც აღდგებიან მკვდარნი (თითოეული სული კვლავ მიიღებს განახლებულ, უხრწნელ სხეულს), სამოთხეში მყოფი ადამიანები გადავლენ სრულ ნეტარებაში (იქნებიან ქრისტესთან და ერთმანეთთან); ხოლო ჯოჯოხეთში მყოფნი, რომლებსაც უყვარდათ ქრისტე, მაგრამ სიცოცხლეში ვერ მოასწრეს სარწმუნოებრივი საქმეებით ეჩვენებინათ ღვთის სიყვარული, აგრეთვე ჰქონდათ წმინდა ეკლესიის მეოხება, უფლის კაცთმოყვარებით აღმოყვანილნი იქნებიან ჯოჯოხეთიდან და მართლებთან ერთად, თავადაც გამართლებულნი, მარადის ქრისტესთან იქნებიან. – და სად იქნებიან ქრისტეს მოძულენი? – ისინი ამ სიძულვილის გამო მარადიულად ქრისტეს გარეშე დარჩებიან, რაც წარმოადგენს კიდევაც ყველაზე საშინელ სატანჯველს. – თუ ღმერთს ყველა ადამიანი ერთნაირად უყვარს, მაშინ რატომ არსებობენ ღვთის რჩეულები? – ღმერთს ყველა ერთნაირად უყვარს, მაგრამ ყველას ერთნაირად არ უყვარს ღმერთი. ყოველი ადამიანი თვითონ იღებს გადაწყვეტილებას, თვითონ არჩევს, როგორი ერთგულებით ემსახუროს უფალს. ღმერთთან არ არის დრო. უფლისთვის არც მომავალი არსებობს, არც წარსული. მან დრო თავად, სამყაროსთან ერთად შექმნა, ამიტომ ყველა იმ ქმედებას და არჩევანს, რომელსაც მომავალში ჩავიდენთ, ღმერთი აწმყოსავით ხედავს და იცის. ღმერთი წინასწარ ხედავს კონკრეტული ადამიანის ღვთისადმი განსაკუთრებულ დამოკიდებულებას და განსაკუთრებულ არჩევანს და ირჩევს მას რაღაც მისიის შესასრულებლად. ხოლო, რაც შეეხება საკითხს, რომ ადამიანები სხვადასხვა ნიჭით იბადებიან, უნდა გვახსოვდეს – ადამიანი ცხონდება არა ამა თუ იმ ნიჭით, არამედ ღვთის წყალობით და თავისუფალი არჩევანით – იყოს ღმერთთან. – არადა ადამიანები მომავლის გასაგებად ხშირად მიმართავენ მკითხავებს... – ეკლესია კატეგორიულად კრძალავს მკითხაობას, რადგან ამგვარი ქმედებით ადამიანი კონტაქტს ამყარებს ბნელ ძალებთან. სახარებაში ნათქვამია, რომ ადამიანის ბედნიერება დამოკიდებულია სიწმინდით ცხოვრებაზე. ღმერთს რომ სდომებოდა, იგი ყველას დაანახვებდა თავის მომავალს, მაგრამ სახარებაში ისიც არის ნათქვამი, რომ ჩვენ მარადის უნდა ვფხიზლობდეთ და ვლოცულობდეთ, რაკიღა უცნობია, რა დროს დადგება ჩვენთვის სამსჯავროზე წარდგომის ჟამი. – ზოგიერთი მკითხავთან იმიტომ მიდის, რომ დაკარგული ნივთები იპოვოს. ისე, საინტერესოა, რა უნდა ვუყოთ ნაპოვნ ნივთებს? – წმიდა თეოფანე დაყუდებული ამბობს, თუ იპოვი ფულსა და სხვა რამ ნივთებს, პატრონი მოიძიე და დაუბრუნე მას. თუ ვერ იპოვი, მიეცი საწყალსა და გაჭირვებულს ან მიიტანე ტაძარში, რადგან "ქონება იგი უფლისა არს". – ისჯება თუ არა ნაქურდალის მიმღები? – ნაქურდალის მიმღები ისევე ისჯება, როგორც ქურდი. – ეკლესია გვასწავლის, რომ ერთმანეთს უნდა მივუტევოთ. როგორ უნდა მოვიქცეთ მასთან, ვისაც არ სურს ჩვენთან შერიგება? – შეგიძლიათ დაკმაყოფილდეთ იმით, რომ გონებაში გულწრფელად შეურიგდით მას და გსურთ მშვიდობიანი ურთიერთობა. ჯობია, შერიგების მცდელობა შეწყვიტოთ, წინააღმდეგ შემთხვევაში მისი მრისხანება შეიძლება გაიზარდოს და დაღუპოს იგი. ეძიეთ საშუალება, რაიმე სიკეთე გაუკეთოთ მას, ოღონდ ისე, რომ არ იცოდეს. ამის შემდეგ იგი მალე მოეგება გონს, მაგრამ მასთან შეხვედრისას შეინარჩუნეთ სიმშვიდე გულში და გაიარეთ ისე, რომ არ შეეხოთ, მხოლოდ ილოცეთ მასზე – ამასაც წმინდა თეოფანე დაყუდებული გვასწავლის. – ზოგჯერ მრისხანებას ბავშვებთანაც ვერ იოკებენ. მშობელს ცოდვად ეთვლება თუ არა ბავშვის ცემა? – ბავშვი არ უნდა დაისაჯოს მშობლის აღგზნებული მდგომარეობის გამო, მას არც უხეში სიტყვებით არ უნდა მივმართოთ, რომ არ იფიქროს – ისჯება მხოლოდ იმიტომ, რომ თავშეუკავებელი მშობელი ჰყავს, რომელიც უგუნებოდაა. დასჯა უნდა იყოს გამოსწორების მიზნით და არა – მრისხანების დასაცხრომად. – დაბოლოს, კიდევ ერთს გკითხავთ, მამულის დასაცავად ომში წასული მეომარი, ბუნებრივია, ვერ შეასრულებს მცნებას – "არა კაც ჰკლა". მტერთან ბრძოლა მას ცოდვად ეთვლება? – წმიდა ათანასე ალექსანდრიელის კანონიკურ ეპისტოლეში "ამონ მონაზვნის მიმართ" ნათქვამია: "ამ ცხოვრებაში ქმედება ორადაა გაყოფილი: უჯეროა კაცის კვლა, მაგრამ ბრძოლაში მოწინააღმდეგეთა ამოწყვეტა კანონიერია და ქების ღირსი. ამიტომ ბრძოლაში მამაცობით გამორჩეული პატივის ღირსია და მათ სახელზე მათი სიმართლის მქადაგებელი ძეგლები აღიმართება". მაშინ, როცა სამშობლოს სჭირდება დაცვა და შესაბამისად, ეკლესიას და რელიგიას, მისი დამცველი ნამდვილად გმირია. მანანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-10-17) | ავტორი: მამა გიორგის (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1263 | |
შესვლა საიტზე