იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| ღვთის წინაშე ქმედითი და ფიქრით ცოდვა თითქმის ერთი და იგივეა
ცოდვის ჩადენა შეიძლება საქმითაც და ფიქრითაც და მათ შორის თითქმის არანაირი განსხვავებაა. ადამიანს ისევე მოეკითხება ფიქრით ცოდვა, როგორც საქციელით ჩადენილი ესა თუ ის ქმედება. ამიტომ უნდა ვეცადოთ, არ გამოგვრჩეს ჩვენი დაცემული აზრები მოუნანიებელი და ვიცოდეთ, თუ როგორ ვებრძოლოთ ამგვარ ცოდვებს. ამ საკითხზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამა გიორგი, რატომ ითვლება ფიქრში შეცოდება იმავე ხარისხის ცოდვად, რასაც ადამიანი საქმით ჩადის? – საერთოდ, ფიქრს ენერგია ახლავს ყოველთვის. ამიტომ გაფიქრებით ცოდვა გარკვეულ ენერგეტიკულ ცვლილებებს იწვევს და, როგორც ჩვენ შიგნით, ასევე ჩვენ გარეთ გენერირებს, ანუ ადამიანი რასაც ფიქრობს, ის ხდება. ეს იქნება ფიქრი ფულისა და ძალაუფლების შესახებ, ეჭვით ფიქრი სხვა ადამიანებზე, უმიზეზო განგაში, სექსუალური ფიქრი და ზრახვები სხვა ადამიანებზე და ა.შ. სახარებაში წერია, რომ ვინც გულისთქმით და ფიქრით შეხედა სხვა ადამიანს, მან უკვე იმრუშა. ან თუ ფიქრში ვინმე მოკლა და ცუდი ისურვა ვინმეზე, მან უკვე გაწირა თავის გონებაში ის ადამიანი. უბრალოდ შესაძლებლობა არ ჰქონია ამის, თორემ შანსი რომ ჰქონოდა, ვინ იცის, რას იზამდა. მთლად აბსოლუტური გატოლება ფიქრისა და საქმისა არ შეიძლება, მაგრამ ზრახვა და ფიქრი, ადამიანში დავანებული, ისეთ შედეგს იწვევს, რომ ის ნებისმიერი უარყოფითი საქმისთვის არის მზად. ფიქრი წინ უსწრებს სიტყვასაც და საქმესაც. ჯერ ფიქრი და აზრი წარმოიშვება, შემდეგ – სიტყვა და საქმე. ჩვენ სამ სიბრტყეში ვცოდავთ – აზრით, სიტყვით და საქმით. ანუ ეს სამი სიბრტყე ერთი ცოდვილი რგოლია, თუ ეს ცოდვას ემსახურება. თუ ადამიანი უკუღმა ფიქრობს, ის ასევე უკუღმა მეტყველებს და ქმედებაშიც თავისთავად უკუღმა იქნება. თუ ადამიანი მართლად აზროვნებს, მართლად ქმედებს და მართლმადიდებლური ცხოვრების წესითაც ცხოვრობს. ამიტომ არის განსაკუთრებით საშიში ცოდვა განკითხვისა, რადგან ამ დროს სხვაზე ფიქრობ ცუდს და სხვაზე მეტყველებ ცუდს. როცა სხვაზე ფიქრობ კარგს, ის კარგი შენვე გაათმაგებულად დაგიბრუნდება. სიმბოლურად რომ ვთქვათ, ნიუტონის კანონი აქაც მშვენივრად შეიძლება იქნეს გამოვლენილი, ანუ ქმედება უკუქმედების ტოლფასია და ზოგჯერ უფრო მეტი უკუქმედებაც კი აქვს. – ადამიანს დღის განმავლობაში არაერთი ფიქრი და ქვეცნობიერი ცოდვა გაუვლის თავში. ეს ყველაფერი როგორ შეიძლება აღსარების დროს გაახსენდეს? – არსებობს ცოდვები ღვთის წინაშე, ცოდვები მოყვასის წინაშე და ცოდვები საკუთარი თავის წინაშე. სამ რანგად იყოფა მონანიების დროს ცოდვები. თუ ღვთის წინააღმდეგ იყო ფიქრები, მკრეხელური აზროვნება, უნდა მოინანიოს როგორც ღვთის წინაშე ცოდვები – უარყოფითი, ათეისტური აზროვნება, მკრეხელური ფიქრები... მოყვასის მიმართ სექსუალური ფიქრები, აგრესიული, შურიანი ფიქრები – მოყვასის წინააღმდეგ ცოდვებში უნდა მოინანიოს და ასევე საკუთარი თავის წინაშე ცოდვებიც მოსანანიებელია, როცა ადამიანი ყველაფერს საკუთარ თავს აბრალებს და ასევე ადამიანში ხდება თვითგასამართლება ცუდი კუთხით, რატომ არ მიუზღა აგრესორს აგრესიით, რატომ მოითმინა, რატომ არ უპასუხა გინებას გინებით, წყევლას – წყევლით და ზოგჯერ ადამიანი თვითგვემაშია. ამის შემდეგ წარმოიშობა ნევროზი და უარყოფითი აზრებიც. ამ სამ სფეროში თუ უარყოფითები დაგროვდა, საკმაოდ დიდი ზიანი შეიძლება მიადგეს ადამიანს. როცა მივდივართ აღსარებაზე, უნდა გამოვთქვათ სინანული აზრით, გულისთქმისყოფით, ქმედითი, ნებსით თუ უნებლიეთ ჩადენილი ცოდვების გამო. არათანაბარი აზროვნება, არათანაბარი სინანული, არათანაბარი ლოცვა, წყვეტილი, დანგრეული, დანაპრალებული ადამიანის სულიერება შესაბამის ცხოვრებას იწვევს. მუდმივი ლოცვითი ჩურჩულით უნდა ინანიოს ადამიანმა თავისი დაცემული ზრახვები თუ ფიქრები. აქ ძალიან დიდ როლს თამაშობს საკუთარი თავის ხელში აყვანა, თვითკონტროლი. ადამიანის მდგომარეობა იცვლება და მის გულში შედის სინათლე და მადლი. როცა თვითონ ადამიანი თვალნათლივ ხედავს ღვთის ნებას და თავის ნებას მიუსადაგებს მას, სინერგიაში მოდის ყველაფერი. სულიერი იმუნიტეტიც მეტია. – სიზმარში დაცემაც ცოდვად არის მიჩნეული. როგორ შეიძლება სიზმარი ადამიანმა გააკონტროლოს? – ძალიან ხშირია სიზმარში სექსუალური დაცემა. სიზმარში დაცემა – ეს არის, პირველ რიგში, ის, რომ ადამიანმა მადლი მოიპოვა და ბოროტი ძალის მიერ მისი წართმევის სურვილია. მეორე, ეს არის ის, რომ ადამიანი სულიერად არ მოემზადა ძილისთვის, ჯვარი არ უკეთია, არ წაიკითხა ძილისწინა ლოცვები, მარხვა არ დაიცვა მარხვის დროს, არ ეზიარება, მფარველი ანგელოზი დისტანცირებული ჰყავს და ამიტომ მისი კონცენტრირებული გონება, კაცმა არ იცის, ღამით სად დაეხეტება. საღამოს ლოცვები და ფსალმუნები იმიტომ იკითხება, რომ ადამიანს დაცვა მოევლინოს განსაკუთრებით მაშინ, როცა მას სძინავს, ღამე ადამიანი განსაკუთრებით არის ღვთის წინაშე. ძილს ქრისტე მცირე სიკვდილს ადარებს, რადგან ადამიანი მიდის უცნობელში. ფაქტობრივად გაღვიძებისას მოდის საკუთარ გონებაზე. სხვათა შორის, ურწმუნოსა და მორწმუნის მდგომარეობა ძალიან ჰგავს მძინარესა და მღვიძარე ადამიანს. ურწმუნო ადამიანი მძინარეს ჰგავს, ხოლო მორწმუნე – მღვიძარეს. რა თქმა უნდა, იტყვით, რომ მორწუნე ადამიანებსაც ძალიან ხშირად ემართებათ ცოდვით დაცემა ძილში. ეს იმიტომ ხდება, რომ მადლი არ მიიღონ. ასეთი შემთხვევები კი ხშირადაა ზიარების წინ, მარხვის დაწყების წინ და ა.შ. ადამიანი ამაშიც უნდა გამოიწრთოს, ანუ ისე უნდა დავიძინოთ, რომ ჩვენი სული ღვთის მიმართ იყოს კონცენტრირებული. – შეიძლება თუ არა ქვეცნობიერმა ცოდვამ ადამიანის სულს ზიანი მოუტანოს? – რა თქმა უნდა. როგორც აღვნიშნე, ქვეცნობიერმა, ფიქრით ცოდვამ, აზროვნების უკუღმა გამოყენებამ შეიძლება ისეთი უარყოფითი კონცენტრაცია გააკეთოს ადამიანში, რომ მისი მდგომარეობა რადიკალურად შეიცვალოს და ნორმალური ადამიანიდან სულიერ ვამპირად იქცეს, ანუ სადაც შევა, ყველგან წარუმატებლობა, დესტრუქცია და ქაოსი შეაქვს, ყველას სწოვს ენერგიას და მისი სტუმრობის შემდეგ ენერგიაგამოცლილები რჩებიან. თვითონ ამ ადამიანსაც განსაკუთრებით ვნებს ეს ყველაფერი. ადამიანმა ფიქრებს და აზრებს თავში ბუდე არ უნდა გააკეთებინოს, რათა ბოროტი გავლენებისათვის არ გახდეს მისაწვდომი. როცა ფიქრებს აკვიატებული, გამუდმებული ხასიათი აქვს, ეს უკვე განსაცდელია. ამიტომ საოცარი და ეფექტური საშუალებებია მოცემული მართლმადიდებლური ასკეზის სახელმძღვანელოებში, ეს იქნება ნიკოდიოს მთაწმინდელის ლოცვა, იოანე კლემექსის სულიერი კიბე თუ სხვა წმინდა მამათა გამოცდილებანი და სწავლებები. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-15) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1529 | |
შესვლა საიტზე