იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| რა შემთხვევაშია პლასტიკური ქირურგია რელიგიურად გამართლებული
ბოლო წლებში პლასტიკური ქირურგია აქტიურად შემოიჭრა და დამკვიდრდა ჩვენს ცხოვრებაში. ადრე თუ მის შესახებ ყურმოკვრით გვსმენოდა და ძალზე იშვიათი იყო, ახლა ის ჩვენი ყოველდღიურობის ნაწილი გახდა. ადამიანებს, განსაკუთრებით მანდილოსნებს, აღარ სურთ ფიზიკურ ნაკლთან შეგუება ან უბრალოდ უნდათ, უფრო ლამაზები იყვნენ და ამის საშუალებაც ხელთ აქვთ – პლასტიკური ქირურგია. მაგრამ ამ საკითხს აქვს მეორე, რელიგიური მხარე – ღმერთმა ადამიანი თავის ხატად ანუ მსგავსად შექმნა, ის გარეგნობა უბოძა, რაც აქვს და რამდენად გამართლებულია ღვთის ნებაში კორექტივების შეტანა? ამ თემაზე განმარტებებს გვაძლევს წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე).
– მამაო, რა დამოკიდებულება აქვს ეკლესიას პლასტიკური ქირურგიის მიმართ? – ეკლესია არაფერს კრძალავს და არავის უკეტავს გზას, ის უბრალოდ ურჩევს. ეკლესია არ არის აკრძალვათა სისტემა, არამედ ეს არის ღვთაებრივი სიბრძნე, რომელიც ადამიანს აძლევს საშუალებას, თავისი ცხოვრება წარმართოს ღვთის ნების პარალელურად, რომ იგი სასუფევლის ვიწრო გზაზე განსაცდელების გარეშე მივიდეს იმ დანიშნულების წერტილამდე და იმ მისიის წარმატებით აღსრულებამდე, რასაც ჯვართმტვირთელობა ჰქვია. ყოველივე ის, რაც ადამიანს ხელს უშლის ღმერთთან მიახლებაში, ეს იქნება ზოგისთვის საჭმელი, ვიღაცისთვის ფული თუ ვიღაცისთვის გარეგნობის შეცვლა, რა თქმა უნდა, ეკლესიის მიერ არ არის ნაკურთხი. – რატომ უნდა უშლიდეს ადამიანს ხელს გარეგნობის შეცვლა, თუნდაც ფიზიკური ნაკლის დამალვა ღმერთთან მიახლებაში? – ადამიანი უნდა გამოიყურებოდეს სუფთად და ჰიგიენურად, მაგრამ, პირველ რიგში, სულიერ ჰიგიენას უნდა იცავდეს. ზომიერი სისუფთავე და ჰიგიენური კოსმეტიკური მასალების გამოყენება, თუკი ეს ადამიანის გარეგნობას არ ცვლის, მის მოწესრიგებულობაზე, შინაგან კულტურასა და სხვა ადამიანების პატივისცემაზე მიუთითებს. ამაში ცუდი არაფერია. მაგრამ, თუ ეს საეკლესიო ჩარჩოებს სცილდება და ადამიანი საპლიაჟო სამოსით შედის ეკლესიაში ან სპორტული შეჯიბრების სამოსით, ეს ნიშნავს საეკლესიო ეტიკეტის უხეშ დარღვევას, რაც სხვა ადამიანებზე დამაბრკოლებლად მოქმედებს. ყოველივე ის, რაც შენც და სხვა ადამიანსაც აბრკოლებს, ჯამში კი, ღმერთთან მიახლოებაში ხელს გვიშლის, არ იქნება ნაკურთხი. მათ შორის შედის გარეგნობის შეცვლაც. გარეგნობის შეცვლაა თმის დავარცხნაც, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ მას ეკლესია არ მიესალმება, თმები არ უნდა დავივარცხნოთ და გაბურძგნულებმა ვიაროთ. სუფთად უნდა ჩაიცვას ადამიანმა და არა აუცილებლად უკანასკნელი მოდის ტანსაცმელი. გარკვეული კანონი და გარკვეული წესრიგი, რომელიც მოეთხოვება ეკლესიისაგან, გულისხმობს იმასაც, რომ ადამიანმა გარეგნობა ისე არ უნდა შეიცვალოს, რომ ის ან მის ფსიქიკურ შეშლილობასა და გაუწონასწორებლობაზე მეტყველებდეს, ან არაადეკვატურობასა და უკულტურობაზე. – პლასტიკურ ოპერაციები რატომ არის ეკლესიისთვის მიუღებელი? – პლასტიკური ოპერაცია, ეს არის ადამიანის არამარტო ტანსაცმლითა და კოსმეტიკით გარეგნობის მორთვა და შეცვლა, არამედ ღვთის ხატებისა და მსგავსების, რაც მას ღმერთმა მისცა – თავისი ბეჭედი და სულიერი ანარეკლი, უხეში, ქირურგიული ცვლილება. თუ ეს ჯანმრთელობასთან არის დაკავშირებული, მაგალითად, ადამიანს ცხვირის ოპერაცია სჭირდება, რადგან ძგიდე აქვს გამრუდებელი და სუნთქვაში უშლის ხელს, შეიძლება ამან გულზე იმოქმედოს და ა.შ., ამ შემთხვევაში ეკლესია მედიცინას, როგორც წესი, აკურთხებს და არ კრძალავს. თუკი ადამიანის ჯანმრთელობას ეხება, სამედიცინო ჩარევა დაშვებულია, მაგრამ თუკი ადამიანს სურვილი აქვს, რომ შავკანიანი თეთრკანიანი გახდეს, როგორც არაერთი შემთხვევა ყოფილა, თუკი სურვილი აქვს, რომ მკერდი უზომოდ გაიზარდოს, სექსუალური იყოს და მახა გახდეს, რომ მისი ფორმები სხვაში ცხოველურ ინსტინქტებს ბადებდეს და ამის გამო ექიმს აძლევს თავის სხეულს "ჭრა–კერვისათვის", ამ შემთხვევაში იგი ღვთის ნებას ეწინააღმდეგება და, რა თქმა უნდა, ამას ეკლესია არავითარ შემთხვევაში არ აკურთხებს. საერთოდ ეკლესია ძალიან ფრთხილად უყურებს ადამიანის სხეულის გამოყენებას თაყვანისცემის ობიექტად. დღეს მოდაში არის ახალი, ნეოწარმართობა, მე ვიტყოდი ნეოკლასიციზმი. ღვთის თაყვანისცემიდან ადამიანის თაყვანისცემაზე გადავიდნენ, მისი სხეულის "მშვენიერების" თაყვანისცემაზე, ანუ, შემოქმედის თაყვანისცემის მაგივრად, ქმნულს სცემ თაყვანს. ხდება ადამიანების სულიერი გამოფიტვა და ვაკუუმიზაცია. ხდებიან ლამაზი თოჯინები და მეტი არაფერი. ეს სოდომური ცოდვის ტოლფასია. ადამიანები უკვე წაყრუებით უსმენენ სწორ ინფორმაციას და არავისთვის არ არის შოკი, თუ ვინმემ კანი გადაიჭიმა, ვიღაცამ ტუჩი გაიბერა, თვალების ფერი შეიცვალა და ა.შ. ამით არავითარი ფასეულობის მქონე არსებამდე მივდივართ, რომელიც არც ღვთის ხატებაა და არც მსგავსება. უკვე კლონის დონემდე მიდივართ. სხვათა შორის, მეორედ მოსვლის წინა პერიოდში ესეც იგულისხმება, როცა ადამიანები უკვე ბოროტ სულებს დაემსგავსებიან, მათ ცდუნება აღარ დასჭირდებათ, თვითონ იქნებიან მაცდუნებლები. – არის ფიზიკური დეფექტები, რომლებიც ადამიანის ჯანმრთელობას საფრთხეს არ უქმნის, მაგრამ გარეგნობას უმახინჯებს, მაგალითად, ძალზე დიდი კეხი ან ხორცმეტი, ან ხალი და ა.შ. მათი მოშორება არის თუ არა ცოდვა? – როცა ადამიანს აქვს დეფექტი, რომელიც სამედიცინო ჩარევით შეიძლება გამოსწორდეს, ამ შემთხვევაში გარკვეული აღსარებითი საუბრისა და გარკვეული რჩევის დონეზე დაშვებული იქნება. თუ ეს მისი მომავალი სულიერი ჯანმრთელობის პრობლემა გახდება, თუკი ის ამით კომპლექსდება და სულიერ ტკივილებთან არის დაკავშირებული, არასრულფასოვნების კომპლექსთან და ნევროზთან ან სხვა ფსიქიკურ გადახრებთან, თუკი სამედიცინო ჩარევა კურთხევით ამას გამოასწორებს, მაშინ დასაშვებია. თუ ადამიანს სურვილი აქვს, არა სექსუალური მიზნებით, არამედ კომპლექსისა და დათრგუნული მდგომარეობის გამო შეისწოროს დეფექტი და გარეგნული ნაკლი, რომელიც მას სულიერ ტრავმას აყენებს, ეს შეიძლება. თუ ეს მისი ზედმეტი გაპრანჭვისა და თავისი თავის დემონსტრირების მცდელობაა, მაშინ უხეში ჩარევაა გარეგნობაში, რაც მას ღმერთმა მისცა. – უხეშ ჩარევად ითვლება ადამიანის "გაჭიმვა" სიმაღლეში გაზრდის მიზნით, წონის დაკლება სხვადასხვა ქირურგიული ჩარევით და ა.შ.? – თუკი ადამიანს სურვილი აქვს, რომ გაძლიერდეს და ამისთვის იგი ვარჯიშობს, ამაში ცუდი არაფერია, დაკომპლექსებული და დაჩიავებული კი არ უნდა იყოს. ადამიანმა შეიძლება სამედიცინო მითითებებით, რამდენიმე სანტიმეტრი მოიმატოს, წვენებისა და მცენარეების მიღებით, მაგრამ, თუ მას ფეხები უნდა დააჭრან და იქ ძვლები ჩაუდგან, ეს უკვე აბსოლუტურად დაუშვებელია. ეს დიდ საშიშროებასთანაც არის დაკავშირებული თავად ადამიანის ჯანმრთელობისთვის – ან ინფექცია არ შეიჭრას, ან გულმა ვერ გაუძლოს. უხეში ჩარევა ადამიანის გარეგნობაში არ შეიძლება და ეკლესია ამას არ აკურთხებს არავითარ შემთხვევაში. თუ ადამიანს კარგი მხედველობა აქვს, ლინზა რატომ უნდა გაიკეთოს? არ სჭირდება. თუ მხედველობის გასაუმჯობესებლად კონტაქტურ ლინზებს იყენებს, რადგან მის გარეშე უჭირს დანახვა, მაშინ ეს არის დაშვებული. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-24) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1667 | |
შესვლა საიტზე