იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ჯვრის აყრა – ეს არის ის წყვდიადი, რომელიც შედის ადამიანში" წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) ქორწინებასა და ჯვრის აყრაზე გვესაუბრება. რა არის ჯვრისწერის საღვთო საიდუმლოების არსი და რამდენად მნიშვნელოვანია ოჯახის შექმნა ქორწინებით? გაიოლდა თუ არა ჯვრის აყრა? რატომ არის დაუშვებელი ჯვარდაუწერელი კავშირი და ეკლესიურად რა შემთხვევაშია დაშვებული ცოლ–ქმრის გაყრა, ამ საკითხებს მოძღვარი განგვიმარტავს.
– მამაო, რატომ ითვლება ჯვრისწერა ერთ–ერთ საღვთო საიდუმლოებად? – ქორწინება არის უდიდესი საიდუმლო. როგორც პავლე მოციქული ამბობს, ეს არის საიდუმლო, რომელიც ერთ ორგანიზმად ორ ადამიანს შორის, ორ "მე"–ს შორის ერთიანდება. ეს არის ის აღდგენილი კავშირი ქალსა და კაცს შორის, რომელიც პირველი ადამიანის, ადამისა და ევას მიერ იქნა დარღვეული. ეს არის ის საიდუმლო, რომელიც ქრისტემ აღადგინა. ქრისტემ აკურთხა ჯვრისწერა. ეს არის არამარტო შეწევნა ყოფით საქმეებში, არამედ ყოფიერებაში შეწევნა, რომლის ორი "მე"–ც ჯვარდაწერილი ცოლ–ქმარია, ანუ ისინი არიან ერთ სისხლ და ერთ ხორცი და ერთმანეთის გაგრძელება. აქედან გამომდინარე, ჯვრისწერა არის ახალი აღთქმის კაცობრიობის გაგრძელება. ახალ აღთქმაში იქნა გადალახული ის დაბრკოლებები, რამაც დაარღვია კავშირი ადამიანებს შორის. იგულისხმება ადამისა და ევას სამოთხიდან გამოდევნა. ჯვრისწერა ანუ ოჯახი არის ახალი აღთქმის მცირე ეკლესია. დიდი ყურადღება ექცევა ჯვრისწერით ოჯახის შექმნას, რადგან იგი არის კურთხეული ღვთის მიერ. როცა ადამიანი ჯვარდაუწერელი ცხოვრობს, თუნდაც მონათლული იყოს, იგი მადლს მოკლებულია. წყვილს აუცილებლად მართებს ჯვრისწერის საიდუმლოს კარიბჭის გავლა. მოთმინებით რომ ატაროს ჯვარი წყვილმა, ამისთვის აუცილებელია სულიერი დაცვა ანუ ქრისტესმიერი სიყვარული, რაც ითესება ჯვრისწერაში. – ბევრი თვლის, რომ ჯვარდაუწერელი კავშირი ქალსა და მამაკაცს შორის არ არის ცოდვა, მთავარია, უყვარდეთ ერთმანეთი. ამბობენ, რომ ღმერთი თავად სიყვარულია და სიყვარულის გამო არ დასჯის მათ. – რა თქმა უნდა, ღმერთი სიყვარული არს. ღმერთი ყოველგან არის და ყოველსავე აღავსებს მადლითა მისითა. მაგრამ ღმერთი სიყვარული არს მართლებისთვისაც და ღმერთი სიყვარული არს ცოდვილებისთვისაც. ღმერთი არის სამოთხეშიც და ღმერთი არის ჯოჯოხეთშიც. ოღონდ ღმერთი სამოთხეში არის, როგორც ნათელი, როგორც სიყვარული და როგორც საოცარი ნეტარება, ხოლო ჯოჯოხეთში, როგორც დამსჯელი ძალა და ცეცხლი, ანუ გვემა სიყვარულისა. ამიტომ, რა თქმა უნდა, ღმერთი სიყვარული არს, მაგრამ გააჩნია, ვისთვის როგორი გამოვლინება ექნება ამ აბსოლუტურ და ყოვლისმომცველ სიყვარულს. ამიტომ არის საშიში ცოდვილებისთვის ღმერთი. ამიტომ არის საშიში ცოდვილებისთვის ის სიყვარული, რაც მართლებისთვის ნეტარებაა. ამიტომ არის ის, რაც ჯვარდაწერილი წყვილისათვის ნეტარება და წინსვლაა, ჯვარდაუწერელი წყვილისთვის – უკუსვლა და დესტრუქცია. ის, რაც ჯვარდაუწერელისთვის საამაყოა და რაღაცის მიღწევას ნიშნავს, შეიძლება ჯვარდაწერილისთვის ცოდვაც კი იყოს. ამიტომ გააჩნია, ვისთვის რა პოზიციიდან იქნება ღმერთი სიყვარული. ამიტომ არ შეიძლება ამით სპეკულირება, რომ, რადგან ღმერთი სიყვარულია, მე ვიცხოვრებ ცოდვილი ცხოვრებით, მაგრამ ღმერთი არ დამსჯის. მე ვიტყოდი, რომ ეს არის მკრეხელობის ფორმა. რა თქმა უნდა, ამიტომ არის ის უაზრო და აბსურდული ტრაგედიები, რაც ხდება ჯვარდაუწერელი წყვილების შემთხვევაში. უმადლო კავშირი უაზრო, გასაკვირი მიზეზებით იშლება ძალიან მალევე, რადგან მათ არ კრავს ის ქვითკირი მადლისა. ჯვრისწერის საიდუმლო – ეს არის ქორწინება სასუფევლისათვის. – მაგრამ ეკლესია უშვებს ჯვრის აყრას. – ჯვრის აყრა არ არის სასურველი. ჯვრის აყრა – ეს არის ის წყვდიადი, რომელიც შედის ადამიანში. ხშირად ჯვრის აყრა ხდება მიზეზი იმ წყვდიადისა, რომელიც შედის ადამიანის სულში და შემდეგ უარეს ცოდვაში აგდებს მას. ძალიან მძიმე და დიდი მიზეზი უნდა იყოს, რომ ჯვარი აიყაროს ადამიანმა მღვდელმთავრის მიერ. ეკლესია არ მიესალმება ჯვრის აყრას, გამონაკლისი შემთხვევების გარდა, როგორიცაა წყვილის ერთმანეთისადმი კატეგორიული ზიზღი, მრუშობის ცოდვა, მათ მიერ ჩადენილი ცოდვები, მსოფლმხედველობის არამსგავსი შეხედულებები და ამდაგვარი შემთხვევები. როცა ერთხელ აიყრის ჯვარს ადამიანი, მეორედ ჯვრისწერა არსებობს, მაგრამ მესამე ჯვრისწერის საიდუმლოება აღარ არსებობს. არსებობს კურთხევა, რომ ადამიანმა აიღოს კურთხევა ეკლესიიდან, ანუ ეკლესიის მიერ, ეპისკოპოსის მიერ კურთხეული იყოს მისი კავშირი, თუმცა ჯვარი აღარ იწერება. – ამ ყველაფრის მიუხედავად, ძალზე გახშირდა მეორედ და მესამედ ჯვრისწერები. რა მოხდა, ჯვრის აყრა გამარტივდა? – ჯვრის აყრა კი არ გაიოლდა, სიყვარული განქარდა. სიყვარული აღარ არის ადამიანებს შორის. უსიყვარულობა თესავს არასტაბილურობას. ეგოიზმი გამრავლდა ადამიანებს შორის, ანუ ყველა საკუთარი თავის ეგოს დაკმაყოფილებისკენ მიილტვის. ამიტომ მანამდე, სანამ წყვილი ჯვარს დაიწერს, აღსარება უნდა ჩააბარონ და ეზიარონ. ჯვრისწერა კი არ გაიოლდა, გახშირდა ჯვრისწერისადმი ზერელე დამოკიდებულება და გახშირდა არასწორი გამოყენება საკუთარი ნებისა. ის, რაც ღმერთმა წაღმა მოგვცა, ეგოიზმის გამო მრუდედ ხდება გამოყენებული. როცა ჯვრისწერა არ არის გამთლიანებული, ეს იმ გატეხილ სარკეს ემსგავსება, რომლის ნაკუწებსაც ვერასოდეს აღადგენ. აზრი ჯვრისწერისა უნდა იქნეს კარგად გაცნობიერებული მრევლის მიერ. მოჩვენებითი არ უნდა იყოს ჯვრისწერა, მარტო გარეგანი რიტუალის აღსრულება არ უნდა იყოს. ამიტომ ხდება მერე – დაქორწინდება ადამიანი, ორ თვეში გაშორდება და ჯვრის ასახსნელად ფურცელს მოაფრიალებს. ეკლესია კაცთმოყვარეა და ხშირად ამ კაცთმოყვარეობით ბოროტად ვსარგებლობთ. ეკლესია ადამიანის სისუსტეს თანაუგრძნობს და თანაგანიცდის. უშვებენ მოძღვრები და ჯვარს ყრიან წყვილებს, იშვიათად, რა თქმა უნდა, იმიტომ, რომ უარესი ცოდვა არ დაიბადოს და მადლი ცოდვად არ აქციონ. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-25) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 4148 | |
შესვლა საიტზე