იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| გზა იმქვეყნად – რა ემართება ადამიანის სულს გარდაცვალების შემდეგ
რა არის სული, რა ემართება მას და სად მიდის ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ, როცა სხეულს ტოვებს – ამ კითხვებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვიპასუხებს.
– მამაო, განგვიმარტეთ, რა არის სული? – საერთოდ ადამიანი არის სამშემადგენლობითი – სული, სამშვინველი და სხეული. ეს არის ტრიხოტომიის დოქტრინა. ლათინურად არის სპირიტუს, ანიმუს და კორპუს. "სპირიტუს" – უკვდავი სული, "ანიმაის" – სამშვინველი, ემოციურ–ინსტინქტური სხეული და "კორპუს" – ფიზიკური სხეული. სული – ეს არის ადამიანის უკვდავი ერთეული, უკვდავი "მე". ეს არის მოცემული ღვთის სუნთქვა ჩვენში, უკვდავი ყოფიერება, რომელიც წოდებულია ადამიანად, ღმერთზე დამოკიდებული უკვდავება, რომელიც ღმერთმა შექმნა არარაისგან და არაყოფიერიდან მოიყვანა ყოფიერში. სულის უკვდავების დოქტრინა მსჭვალავს მთელ მართლმადიდებლურ სარწმუნოებას. სამშვინველი არის სულის ნაწილი, ეს არის ის ძალები სულისა, რაც იმყოფება სხეულსა და სულს შორის. სამშვინველი არის ის ემოციური და ინსტინქტური პროცესები, რომლებიც ახასიათებს ადამიანს. სამშვინველს გამოყოფს სულიერი ძალები. სულსა და სამშვინველს შორის მკვეთრი ზღვარი არ გადის, ისევე როგორც სულსა და სხეულს შორის არ გადის მკვეთრი ზღვარი, რადგან ადამიანი არც მარტო სულია და არც მარტო სამშვინველი, სხეულიც არის. მართლმადიდებელი ასკეტიკა იბრძვის არამარტო ადამიანის სხეულის წინააღმდეგ, არამედ ადამიანის სხეულისთვისაც. მეორედმოსვლის ჟამს სხეულიც გარდაიქმნება და მკვდრეთით აღდგება. სხეულიც არის ის ტაძარი ღვთისა, რომელიც უნდა განიღმრთოს და რომელშიც ასევე ჩადებულია ხატება და მსგავსება ღვთისა. სული, სამშვინველი და სხეული ერთ მთლიან ადამიანს წარმოადგენს. ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ მისგან გადის სული და სამშვინველი, ჩვენ წინაშე არის მხოლოდ ხორცი, ანუ სულის ჩასაცმელი, რომელიც გამოიცვალა. – სამშვინველიც გადის სხეულიდან? – სამშვინველიც უკვდავი სულის ნაწილია, იგი არ იშლება. არსებობს დიხოტომიის მოძღვრება, რომელიც მარტო სულსა და სხეულს აღიარებს. ეს ორი მიმდინარეობა, ტრიხოტომიის დოქტრინა და დიხოტომიის მოძღვრება, ერთმანეთს დიდად არ ეწინააღმდეგება. ეკლესიურად ორივე სწორია და არ ეწინააღმდეგება ეკლესიურ სწავლებას, მართლმადიდებლური სკოლის მოძღვრებებია. – ვიცით, რომ სული უკვდავია და საუკუნოდ ცხოვრობს, თუმცა ადამიანების დიდი ნაწილისთვის დაუჯერებელია ის, რასაც თვალით ვერ ხედავენ. თვლიან, რომ გარდაცვალების შემდეგ არაფერი არსებობს. რას ნიშნავს სულის უკვდავება? – ღმერთი ქმნის ადამიანის სულს, როგორც უკვდავ არსებას, მაგრამ ეს არის ქმნული უკვდავება, ღმერთი არის პირველადი უკვდავება, ხელთუქმნელი, ჭეშმარიტად უკვდავება, ხოლო ადამიანის უკვდავება დამოკიდებული უკვდავებაა ღმერთზე. რა თქმა უნდა, ღმერთი რომ უკვდავია, ადამიანის სულიც უკვდავია. ადამიანი შექმნის შემდეგ ყოველთვის სადღაც იმყოფება – ეს იქნება მიწაზე თუ საიქიო ცხოვრებაში. ყოფიერება და რეალობა არასოდეს ქრება მის წინაშე, გააჩნია, რომელ მარადისობაში გადადის სიკვდილის შემდეგ, ეს არის ჯოჯოხეთური მარადიულობა თუ სამოთხისეული მარადიულობა. სულის უკვდავება ერთ–ერთი მთავარი დოგმაა მართლმადიდებლურ სარწმუნოებაში. ღმერთმა ადამიანში ჩადო ღვთის ხატება და მსგავსება, რაში ჩანს ეს და რა იგულისხმება ღვთის ხატებასა და მსგავსებაში მართლმადიდებლურ დოქტრინაში? უკვდავი სული, გონება, თავისუფალი ნება, მეტყველების, შემოქმედების, სინდისის ქენჯნის უნარი, წონასწორობის დაცვის უნარი, თანაგრძნობის, თანაგანცდის, სიყვარულის და სხვა მრავალი უნარი. ძირითადად გამოყოფენ უკვდავ სულს, გონებას და თავისუფალ ნებას. პირველ რიგში, გამოიყოფა უკვდავი სული. რელიგია, რომელსაც არ სწამს სულის უკვდავება, ის უკვე რელიგია აღარ არის. ვისაც არ სწამს, ის რეალობას ცალი მხრიდან აღიქვამს, მარტო სხეულებრივ, ფიზიკურ არსებობას აღიქვამს. ადამიანი არ არის მარტო ბიოქიმიური პროცესების ცვალებადობა და ნერვულ კვანძებს შორის ელექტრომაგნიტურ ველთა გაცვლის შედეგი, მხოლოდ და მხოლოდ შენი არსებობა, აზროვნება, ფიქრი, სიყვარული, გონებრივი თუ მეტყველებითი პროცესები. სახარებაში ჩავიხედოთ და ამის შესახებ საკმაოდ ბევრი რამ წერია. მართლმადიდებელი ეკლესია არ ითხოვს ადამიანისგან უფაქტო, ბრმა რწმენას. მართლმადიდებელი ეკლესიის დოქტრინა არის სულიერი მეცნიერება. ეს არის ის რწმენა, რომელიც ადამიანმა შეიძლება მიიღოს სამყაროზე დაკვირვებითაც. – სამოთხე და ჯოჯოხეთი – მათ შესახებ მხოლოდ გარდაცვლების შემდეგ შევიტყობთ. და მაინც, ეკლესიური სწავლებით, როგორია იმქვეყნიური არსებობის ეს ორი ფორმა? – სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ სწავლება სახარებაშია მოცემული. არსებობს წმინდა წერილი და არსებობს წმინდა გარდამოცემა, წმინდა მამათა დარიგებანი, წმინდანთა ცხოვრება, ძველი ლიტურგიები. არის უზარმაზარი გამოცდილება წმინდა მამათა მიერ. ეს არის უამრავი პრაქტიკული დაკვირვებით, სულიერი გამოცდილებით დაგროვილი, რომელიც ხასიათდება უტყუარობით. ეს უტყუარობა მთლიანად გასდევს წმინდანთა ცხოვრებას, უამრავი ფაქტი, ზებუნებრივი, სულიერი სამყაროს არსებობა მსჭვალავს მას. სასწაულებრივი ფაქტები არსებობს. ნილოს მირონმდინარის მთელი ტომი, უზარმაზარი წიგნია მისი სიკვდილის შემდგომი დარიგებანი მისი მოწაფისადმი, რომელსაც გამოეცხადა. არსებობს ქართული თარგმანიც. უამრავი ფაქტია პატერიკებში, როგორ ხვდებოდნენ ადამიანები ჯოჯოხეთში ან სამოთხეში, რა განცდები ეუფლებოდათ მათ. რეალობაა აღწერილი. ადამიანებს ჰქონიათ შემთხვევა, ძილის შედეგად მიუღიათ საღვთო, წმინდა გამოცდილება. მეც მქონდა ასეთი შემთხვევა. რამდენიმე ადამიანს ვიცნობ, რომლებსაც მართლმადიდებელი ეკლესიის მედავითნეობა ძილში უსწავლიათ, მითითებები მიუღიათ. მინახავს ადამიანი, ვისაც ხუცური უსწავლია ღვთაებრივ ძილში. ხუცური ანბანი ანგელოზებრივი ანბანია. იმ ქვეყანასა და ამ ქვეყანას შორის მკვეთრი ზღვარი არ გადის. ის რეალობა აქვე არის. ადგილი არ არის, სადაც ღმერთი არ იყოს, თვით ჯოჯოხეთშიც არის ღმერთი, მაგრამ როგორც დამსჯელი ძალა. – ადამიანის გარდაცვალებაზე, სულზე საუბრისას ხშირად ახსენებენ საზვერეებს. განგვიმარტეთ, რას ნიშნავს ეს ცნება. – თუნდაც წმინდა თეოდორაზე ვთქვათ, რომელმაც საზვერეები იხილა, ანუ საფეხურები ზეცად ასვლის. ოცდაერთი საზვერეა. ეს არის ის საგამოცდო პუნქტები, უხეშად რომ ვთქვათ, რომლებსაც ადამიანის სული იმქვეყანაში გადაჰყავს. როგორ ჩააბარა სულიერი გამოცდები ამქვეყანაზე, საზვერეებში ბარდება. ხდება დემონების დაპირისპირება ადამიანებთან. საზვერეები არის კერძო სამსჯავრო, ეს იქნება მრუშობის საზვერე, ქურდობის, ამპარტავნების, მკვლელობის, სიცრუის თუ ნებისმიერი სხვა ცოდვისა. ბევრ წმინდანს უნახავს სული, როგორც ცეცხლის სვეტი, პირდაპირ ასულა ზეცაში საზვერეების ჰაეროვანი, ელვისებური გავლით და მიმხვდარან, რომ მართალი სული იყო. წმინდა მამები ბევრს ეხმარებოდნენ თავიანთი ლოცვით ამ საზვერეების გავლაში. მიცვალებულთა მოხსენიებაც ამიტომ არის საჭირო, რომ დაეხმაროს იმ ადგილების წარმსატებულად გავლაში, რომლებიც მძიმე გასავლელია სულისთვის, რომ მეორმოცე დღეს გაგზავნილ იქნეს მარადიულობაში. ორმოც დღემდე წყდება ადამიანის ეს პრობლემა. მეორმოცე დღეს ხდება ღვთის მიერ საბოლოოდ ადგილის მინიჭება, მეორედ მოსვლამდე. მერე კი მარადიულად იქნება განჩინებული. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-25) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 6854 | |
შესვლა საიტზე