იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| ღვთის საიდუმლოებებში ცხვირს დაუსჯელად ვერავინ ჩაყოფს!
ვაგრძელებთ წინა ნომერში დაწყებულ საუბარს სხვადასხვა არაქრისტიანული სწავლებებისგან თავის დაცვის ხერხებზე და ასევე – სამების დოგმატის შესახებ. სამების დოგმატი იმდენად დიდია, რომ მას მთლიანად ვერ დაიტევს ადამიანი და ვერ შეიმეცნებს. პირველ რიგში, ადამიანი განწმენდილი უნდა იყოს გულით და გონებით, რომ შეძლოს უფლის შემეცნება. ამ თემებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამა გიორგი, როგორ დავიცვათ თავი ცდუნებებისა და სხვადასხვა მავნე ჩვევისგან? – ნათქვამია, რომ ნათლობა – ეს არის საწყისი, აუცილებელი პირობა, მაგრამ არა – საკმარისი. ნათლობა გამარჯვება არ არის, ნათლობა არის საბრძოლო საჭურველის ასხმა. ადამიანმა უნდა დაიწყოს მოძრაობა და მას ენიჭება სულიერი იარაღი, ენიჭება ნიჭი. ადამიანს უფრო მეტი უნარი აქვს, რომ არა მარტო ცოდვა არ ჩაიდინოს, არამედ იმ ცოდვას, რაც მას ებრძვის, წინააღმდეგობა გაუწიოს. მავნე ჩვევა ადამიანს ანადგურებს. აკვიატებული აზრები, სხვადასხვა მავნე ჩვევა სერიოზულად აბრკოლებს ადამიანის სულიერ განვითარებას. ერთი წმინდა მამა ამბობს, რომ იმით განსხვავდება დროებითი, პატარა ცდუნება მუდმივი სერიოზული განსაცდელისაგან, რომ იმას დროებითი ხასიათი აქვს და შედარებით ადვილად გადალახვადია. თუ ამ მაცდურ მიდრეკილებებს მუდმივი ხასიათი აქვს, ეს უკვე სერიოზულია. ე.ი. შემოგიჩნდა ბოროტი სული. პატარა ცდუნება შეიძლება იქვე განაქარვო აღსარებით, მუდმივს კი სერიოზული ჩაჯდომა უნდა. აკვიატებული ხასიათი თუ აქვს, დამძიმებული ცოდვაა. ჩვენი ქრისტიანული ცხოვრება არ არის ერთი დღის საქმე, არამედ მთელი ცხოვრების პროცესია. შეიძლება ადამიანს საწყის ეტაპზე სინანული ახლდეს, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ სიცოცხლის ბოლომდე არ გასდევდეს სინანული ქრისტიანს, სულის სიგლახაკე, სიმდაბლე, მორჩილება. თუ ადამიანი თავმოდრეკილი და მორჩილი არ არის, არაფერი გამოვა. მორწმუნე ადამიანი ყველაზე უფრო დისციპლინირებულიც არის. უდისციპლინო ადამიანს ძალიან გაუჭირდება სულიერი წინსვლა. ამიტომ ყველაფერს თავისი დრო უნდა ჰქონდეს ჩვენს ცხოვრებაში. არ შეიძლება დილის ლოცვები საღამოს იკითხო, საღამოსი – დილას. საქმის წინ იქნება, ჭამის, სწავლის თუ სხვა, რისთვის არის ეს ლოცვები? იმიტომ რომ ადამიანის გულში შემოსულმა მადლმა განაღმრთოს ადამიანი და გულში სხვადასხვა ზრახვა რომ მოსდის, გაარჩიოს მარცხენა მარჯვენისაგან, ბოროტი კეთილისაგან, ღვთის ნება ბოროტი ძალის ნებისაგან ან საკუთარი დაცემული ნებისაგან. – რა არის ძირითადი ცდუნებები თანამედროვეობაში? – თანამედროვეობაში ძირითადი ცდუნებების შესახებ ნაწილობრივ მაინც შეიძლება საუბარი. ეს არის ძირითადად აღმოსავლური სწავლებები. ეს არის კლასიკური იოგას სახე, უზარმაზარი აღმოსავლური ინდუისტური ასკეზა, რომელიცაა ტირანული და დემონური, ადამიანის მომსპობი. საქმე გვაქვს სხვადასხვანაირ იოგას ფორმასთან. ადამიანის ნება და ადამიანის პიროვნება რჩება ქრისტიანობაში და "შენ"–ობით მიმართავს, "მამას" უწოდებს ღმერთს, იოგას სწავლებებში კი უკვე ადამიანის ნება და პიროვნება ხდება დამაბრკოლებელი, რომელიც პირიქით, უნდა იყოს გადალახული, მოსპობილი და საერთოდ ანიჰილირებული მონური მორჩილებით. აქ ადამიანს არანაირი სინანული არ აქვს, მადლის მიღების წყაროები დახშული აქვს, რომელიც არის ქრისტიანობაში. სადაც არ არის სინანული, სადაც არ არის ადამიანის სასოება ცოცხალ, პიროვნულ ღმერთზე, იქ დამთავრებულია ყოველგვარი ცხონებისკენ მიმავალი გზა. ეს არის კლასიკური იოგას გზა. ხდება კავშირი დემონურ ნებასთან. ბოროტ სულს თავს ვერ შეაცოდებ, ვერც მოანანიებინებ და ვერც ვერავის შეაყვარებ, მასთან კავშირი მთავრდება მონობით, განადგურებითთ. სხვათა შორის, ქრისტიანის, მართლმადიდებელი ადამიანის ეშინიათ ამ ძალებს. ნებისმიერი მონათლული ადამიანი, თუკი არაფერს აკეთებს, არც ასკეზითაა დაკავებული, არც სარწმუნოებით ცხოვრობს, ცდუნდება და შეიძლება მარიონეტად იქცეს, ხოლო ქრისტეს სიყვარულით, მადლით შემოსილი ადამიანი ბოროტისთვის საფრთხეს წარმოადგენს. ეკლესიური ცხოვრება უდიდესი ხელოვნებაა ადამიანის სულის ცხოვნებისა. ის, რასაც იოგები ეძახიან ე.წ. განთავისუფლების დოქტრინას, 8 საფეხურს მოიცავს, რომლებიცაა: თვითშეკავება, ასკეზური თვისებების კულტივირება საკუთარ თავში, აკრძალვა, ფიზიკური ვარჯიშები, ხატვა – იოგას ვარჯიშები, სუნთქვის ვარჯიშები, გრძნობის შეკავება. დავუშვათ, არის ხალხში, შეუძლია ფსიქიკური ვარჯიშებით წამოადგინოს თავი, რომ უდაბნოშია მარტო. შეუძლია კონცენტრაციით ჰიპნოზი გაუკეთოს ადამიანს. ამასვე განეკუთვნება ინდური და სუფისტური მეთოდები, როცა ადამიანი სხეულში რაღაცას ჩაიყრის და წარმოიდგენს, რომ ეს არაა მისი ხორცი, იქიდან სისხლი არ უნდა გამოვიდეს და არც გამოდის. ეს არის თვითჰიპნოზი. ეს არის ადამიანის სულიერების გამრუდება, რომელიც ბოლოს აუცილებლად კატასტროფულ შედეგებს იწვევს. – რა სჭირდება ადამიანს იმისათვის, რომ შეიმეცნოს ღმერთი და სამების არსი სწორად აღიქვას? – რაც უფრო მეტადაა აღვსილი ადამიანი სულიწმინდით, მით უფრო კარგად იგებს სამების დოგმატს. რაც უფრო მეტად იხსნება ადამიანი ჭეშმარიტებისათვის, მით უფრო კარგად იგებს საეკლესიო საიდუმლოს. სახარების კითხვის დროს არ შეიძლება არ გაგვიჩნდეს აზრი სამების შესახებ და არ ვიკითხოთ. იმდენი დამადასტურებელი ადგილია სამების შესახებ სახარებაში, რომ ქრისტე არის მხოლოდშობილი ძე ღვთისა, რომ იგი თანასწორია მამისა, რომ მამა და ძე ერთია, რომ სადაც ძე არის, იქ არის მამა და სულიწმინდა. ღმერთი პირველიცაა და უკანასკნელიც. "მე ვარ პირველი და მე ვარ უკანასკნელი" – ესაია წინასწარმეტყველთან ხომ ამბობს ამას. ოთხივე სახარების წაკითხვის შემდეგ ერთადერთი შესაძლებელი პასუხი ღმერთის შესახებ, ეს არის სწავლება ღმერთზე, როგორც სამებაზე. სამების დოგმატის არასწორად გაგების შემთხვევები იყო. არსებობდა მრავალი ერეტიკული მიმდინარეობა. ზოგი ვარდებოდა უნიტარიზმში, სამგვამოვნებას რიცხავდა და სუბორდინაცია შემოჰქონდა. სარწმუნოება, რომელსაც ეკლესია იძლევა, მოგვიწოდებს, რომ მორწმუნე გონებით გავარჩიოთ ღმერთში ერთობა და სხვაობა სამების ჰიპოსტასებს შორის. ამისთვის ჩვენ მთლიანად უნდა ვიქმნეთ განწმენდილი. არა მარტო ჩვენი სული უნდა იყოს განწმენდილი, არამედ ჩვენი გონებაც. იოანე ღვთისმეტყველი ამბობს, რომ "ღმერთი სიყვარული არს", მაგრამ ამავე დროს მამა არაა? იმიტომ არის ღმერთი მამა, რომ სიყვარულია და სიყვარულიც იმიტომაა, რომ მამაცაა. არც ერთ რელიგიაში ღმერთს მამას არ უწოდებენ. სამების დოგმატს ადამიანი ბოლომდე ვერ დაიტევს. ღმერთი იმის ღმერთია, რომ მას ბოლომდე ვერ დაიტევ. საერთოდ არაფერი რომ არ ყოფილიყო, ყოვლადწმინდა სამება მაინც ყოვლადწმინდა სამებად დარჩებოდა. რადგან იგი ყოველ არსებულზე მაღლა დგას. ყოველი დანარჩენი ყოფიერება, ღმერთზე დამოკიდებული ყოფიერებაა. ადამიანის სული ხომ უკვდავია, მაგრამ ადამიანის სულის უკვდავებაც ღმერთზე დამოკიდებული უკვდავებაა. თუ გვინდა, რომ ჩვენი გონება, გული, სული განიწმინდოს, აუცილებლად უნდა მივიდეთ ერთიანი ღვთის თაყვანისცემამდე. ღვთის საიდუმლოებებში ცხვირს დაუსჯელად და ცნობისმოყვარეობით ვერავინ ჩაყოფს, მაგრამ მოგვეცა სარწმუნოება, თავმდაბლობა, მცნებები, სიყვარული, სასოება და სიყვარულია ის გასაღები, რომლითაც იღება სასუფევლის კარი. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-21) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 951 | |
შესვლა საიტზე