იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "ამორალური ადამიანი თავისუფალი ვერ იქნება, რადგანაც იგი საკუთარი ცოდვების მონაა"
ძალიან ხშირად დაგვისვამს საკუთარი თავისთვის თუ მოძღვრისთვის კითხვები, რას ნიშნავს სამება, რას ნიშნავს საღვთო მადლი, როგორ აღდგა ქრისტე მკვდრეთით და ა.შ. ადამიანური გონებით ყველაფრის გამარტივებას და გაგებას ვცდილობთ, რაც, როგორც აღმოჩნდა, დაუშვებელი და შეუძლებელია. იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე), გვესაუბრება იმის შესახებ, რომ ღმერთის შეცნობა ადამიანის გონებას არ შეუძლია, ის უბრალოდ უნდა ვირწმუნოთ. სხვადასხვა საღვთისმეტყველო ციტატები ბევრ დაფარულ აზრს შეიცავს, რასაც ბოლომდე ვერ ჩავწვდებით. – მამაო, რას ნიშნავს ღვთიური ნათელი და როგორ უნდა ვეზიაროთ მას? – ღმერთი ნათელია – ამბობს იოანე ღვთისმეტყველი. უფალი ანიჭებს თავის ნათელს მათ, ვინც მას უერთდება. ოღონდ ღვთიური ნათელი ადამიანს თავისი განწმენდის საზომისამებრ ეძლევა. ჩვენს ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა უფლის ნათელს ვეზიარებით. როცა ქრისტეს ვუახლოვდებით, ჩვენ გვეძლევა ამ ნათელის ჭვრეტის უნარი. სამწუხაროდ, ზოგჯერ უკან სვლაც ხდება – ჩვენი ცოდვების გამო ვწყდებით ღმერთს და მისი ნათელიც ისევე იჩრდილება, გვშორდება. თუ კვლავ მივუბრუნდებით ლოცვას, ქრისტიანული ცხოვრების პრინციპებს ჩავუღრმავდებით და რწმენაში განვმტკიცდებით, მივხვდებით, რომ ღვთიური ნათელი ისევ ჩვენთან არის. წმინდა სვიმეონი ამბობს, რომ ჩვენ, ცოდვილი ადამიანები, ვემალებით ამ სულიერ სინათლეს, არ გვსურს ღმერთთან მიახლოება. მის ნათელს ჩვენივე ცოდვების გამო ვწყდებით და გვგონია, რომ ღმერთი განგვშორდა. ხანდახან გვგონია, რომ ის სათნოებები, რაც ღმერთმა მოგვანიჭა, ჩვენ თვითონ მოვიპოვეთ და ამპარტავნებაში ვვარდებით. ყოველ ჭეშმარიტ ქრისტიანს განუცდია უფლის ნათელთან მიახლოება. ამ მადლის მოსაპოვებლად აუცილებელია შეგნებული, გაცნობიერებული ურთიერთობა ღმერთთან. განა ადამიანი, რომელიც აღსარებას ამბობს, უფლის მადლს შეგნებულად არ ეზიარება? ქრისტე ნათელია, შემოდის ჩვენში და ყოველგვარ ბნელს განდევნის. ზოგიერთ ადამიანს, სამწუხაროდ, ეშინია თავისი ცოდვების გამჟღავნების, უფრთხის ნათელში შესვლას. თუ ადამიანი არ ამბობს აღსარებას, არ ეზიარება, რამდენი სანთელიც უნდა დაანთოს ეკლესიაში, მაინც წყვდიადში იმყოფება. ქრისტეს ნათელთან ზიარება მარტო სინანულით არის შესაძლებელი. – რას ნიშნავს სიტყვები: უფლის "მარჯვენით მამისა დაჯდომა"? – ადამიანის ინტელექტი უფლის საიდუმლოებებს ვერ ჩაწვდება. მისთვის შეუცნობელია სამების საიდუმლო. ვერც აღდგომისა და ამაღლების არსს გაიგებს და ვერც იმას, როგორ დაჯდა ქრისტე მარჯვენით ღვთისა. წმინდა მამა იოანე კიბისაღმწერელს ერთხელ ანგელოზი გამოეცხადა. წმინდა მამა გულმხურვალედ შეევედრა მას, აეხსნა უფლის სხეულის მდგომარეობა აღდგომამდე და აღდგომის შემდეგ. ანგელოზმა უპასუხა, ამის თქმის უფლება არ მაქვსო. მაშინ წმინდა მამამ სთხოვა, ის მაინც აეხსნა, რას ნიშნავდა მარჯვენით ჯდომა მამისა. ანგელოზმა უთხრა, შენ იმდენი სიწმინდე და სულიერი სიმაღლე არ გაქვს, რომ ეს ადამიანური ენით გაგაგებინოო. და ანგელოზმა ეს უთხრა დიდ წმინდა მამას! ეს იმას ნიშნავს, რომ ადამიანურ ენებში არ არსებობს ცნებები, სიტყვები, რომელთა მეშვეობით შეგვეძლო გადმოგვეცა ისეთი დიდი საიდუმლოებების არსი, როგორიც არის აღდგომა, სამება, მარჯვენით ჯდომა ღვთისა და ა.შ. ეს საიდუმლოებები ანგელოზებსაც კი აკვირვებთ. ამ საიდუმლოებების არსი უნდა ვირწმუნოთ. თუ რწმენა არ გვაქვს, ზემდეტია ლაპარაკი ყოველგვარ ღვთისმეტყველებაზე. წმინდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი გვეუბნება: "ნუ გამოიძიებ ზედმეტად ღვთის საიდუმლოებებს, თორემ დაისჯები შეშლილობით". – რას ნიშნავს ღვთაებრივი წყვდიადი? – ღვთაებრივი წყვდიადი უფლის საფარველია. წყვდიადი არ უნდა გავიგოთ პირდაპირი მნიშვნელობით. იგი ღვთაებრივი ბუნების მიუწვდომლობაზე მიანიშნებს. სინამდვილეში ისეთი კაშკაშა ნათელია, რომ მასთან სწრაფი მიახლოება აბრმავებს ადამიანს. ადამიანი ვერ უახლოვდება ამ ნათელს და ამიტომ წყვდიადად აღიქვამს მას. ღვთაებრივი წყვდიადი ადამიანისთვის პირველად ხილული გახდა ფერისცვალების ჟამს. – რას ნიშნავს ღვთაებრივი მორალი? – ღმერთმა ადამიანი შექმნა ხატად და მსგავსად თავისა. ღმერთმა ჩვენ მოგვცა ნიჭის თავისუფლება, რომელიც ჩვენს მორალზეა დამოკიდებული, ანუ ღმერთი ჩვენგან შეგნებულ მორალს მოითხოვს. ჭეშმარიტად თავისუფალი ადამიანი არის მორალური ადამიანი, ქრისტეს მცნებებით მცხოვრები. ამორალური ადამიანი თავისუფალი ვერ იქნება, რადგანაც იგი საკუთარი ცოდვების მონაა. ამიტომ ამბობს უფალი: "შეიცან ჭეშმარიტება და ჭეშმარიტებამ გაგათავისუფლოს შენ". მორალის ქონა უკვე თავისუფლებასაც ნიშნავს. სინდისი, რა თქმა უნდა, დაკავშირებულია მორალთან და თავისუფლებასთან და ეს ღვთის მიერ არის ჩვენში ჩადებული, როგორც ხატება და მსგავსება ღვთისა. შეიძლება ითქვას, თითოეულ ჩვენგანში "პატარა ღმერთი" არსებობს. სწორედ ჩვენი სინდისი, მორალი დაგვეხმარება ჭეშმარიტების შეცნობაში და, აქედან გამომდინარე, თავისუფლების მოპოვებაში. ჭეშმარიტება, რომლის შეცნობისკენაც უფალი მოგვიწოდებს, სხვა არაფერია, თუ არა სახარებისეული ჭეშმარიტების შემეცნება. უფალი თავად დადიოდა და ახარებდა ხალხს სასუფევლის შესახებ. ჩვენ სხვებს უნდა ვახაროთ ის, რაც უფალმა გვახარა. განუწყვეტლივ უნდა ვიკითხოთ წმინდა სახარება, წმინდა წერილი, წმინდა გარდამოცემა. შეიძლება ამაზე ადვილი რომანების კითხვა და ფილმების ყურებაა, მაგრამ ხომ შეუძლებელია ჭეშმარიტების შეცნობა ქრისტეს გარეშე? უფალი შეუძლებელს არაფერს გვავალებს. ჭეშმარიტების და თავისუფლების შეცნობა ყოველთვის დაკავშირებულია ქაოსით, განსაცდელითა და სიბნელით აღვსებულ გზის გავლასთან. არავინ მისულა ჭეშმარიტებამდე ამ გზის გავლის გარეშე. სრულყოფილებისკენ და ღვთისკენ მიმავალი გზა უსასრულოა. უფალი ამბობს: "იყავით სრული, ვითარცა მამაი თქვენი ზეცათაი სრულ არს". შეუძლებელია ერთბაშად გავხდეთ სრული და სრულყოფილებისკენ აღარ ვილტვოდეთ. ეს არის პროცესი, რომელიც დაუსრულებლად გრძელდება. ჩვენი ცხოვრების კრედო კი უნდა იყოს ის, რომ ყველაფერში მივბაძოთ ქრისტეს, მას დავემსგავსოთ. გულით მდაბალი ადამიანი მადლს მიიღებს, ამპარტავანი კი გვერდს აუვლის. არ არის საჭირო საღვთო საიდუმლოებების გამოცდა, გამოკვლევა. ჩვენ გვაქვს გარკვეული ცოდნა უფლის შესახებ, იმდენი, რამდენიც თავად განუცხადა ადამიანებს. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-08) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1106 | |
შესვლა საიტზე