იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| "როცა ადამიანი ჭეშმარიტებას კარგავს, მას სულიერი შიმშილი იპყრობს და აღარ ფიქრობს ღმერთზე" რა არის ეგოცენტრიზმი, როგორ ვლინდება ის ადამიანთა ცხოვრებაში და რა ზიანს აყენებს ჩვენს სულს, ოჯახს და ერს? გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ეკლესიის მოძღვარი, დეკანოზი გიორგი (სხირტლაძე):
მამა გიორგი: – ადამიანი ღმერთის ხატად და მსგავსად შექმნილი არსებაა. ღმერთის ხატება გულისხმობს იმას, რომ მას აქვს უკვდავი სული, თავისუფალი ნება, გონება, სინდისი, პიროვნულობის გაცდა, შემოქმედების უნარი, მეტყველების უნარი, რაც მას სხვა ქმნილებებისგან არჩევს. ღმერთმა ადამიანში ჩადო უკვდავი სული, როგორც უკვდავი ნაპერწკალი და ეს არის ცნობიერების განმსაზღვრელი. ადამიანის მიერ თავისუფალი ნების უკუღმა გამოყენების შემთხვევაში, როცა ადამიანი სამყაროს აღიქვამს არა თეოცენტრულად, არამედ ეგოცენტრულად, ღმერთის მაგივრად საკუთარი მე ჰყავს წარმოდგენილი. ამ შემთხვევაში ადამიანის პიროვნება დემონიზირდება და ხდება ვამპირიზებული. ის ემსგავსება ავთვისებიან უჯრედს და აღარ აღიქვამს სამყაროს და საზოგადოებას მის გაგრძელებად. ამ დროს იგი, პირველ რიგში, საკუთარ თავს ანგრევს და მიაქანებს თვითგანადგურებისკენ, მაგრამ ეგოცენტრიზმი ასევე ანგრევს ერსაც და მის სულიერ ლპობას იწვევს. შეიძლება ითქვას, რომ ეგოცენტრიზმით დაავადებული ადამიანი ხრწნის ერის ორგანიზმს. თუ გადავხედავთ დღევანდელ რეალობას, ამაზე ნათლად მეტყველებს ის სულიერი თუ მატერიალური კრიზისი, რომელშიც ვიმყოფებით. – რატომ ვერ ხედავენ ადამიანები ამას? – ადამიანები ამას, როგორც პრობლემას, იმიტომ ვერ ხედავენ, რომ არიან სუბიექტურნი, ანუ მოვლენებზე არ მაღლდებიან. თუ მაღლდებიან, ინტელექტუალური და გონებრივი რესურსი არ ჰყოფნით საიმისოდ, რომ დასკვნები გამოიტანონ. ამიტომ განსაცდელები არათუ კლებულობს, არამედ მატულობს. ტრაგიზმი არის ის, რომ ერი რეალობის განცდას კარგავს და ილუზიურ მდგომარეობაში ვარდება. რეალობის დაკარგვა კი საშინელ დეგრადაციას იწვევს. ეგოცენტრული აზროვნება ეწინააღმდეგება ჯანმრთელ აზროვნებას და ჩვენთვის მოულოდნელ განსაცდელებს, პრობლემებს ქმნის. – როგორ გამოიხატება ეს თვისება ადამიანებში? – ეს თვისება შეიმჩნევა მრევლშიც და არაეკლესიურ ადამიანებშიც, მაგრამ უფრო მძაფრად ურწმუნოებში ვლინდება. მორწმუნეში ეს თვისება იწვევს სიმყუდროვის დარღვევას, ნერვიულობის განცდას, უმიზეზო შფოთსა და ძრწოლას, საკუთარი თავისგან დაღლას, ზოგი საკუთარ თავსაც ვერ იტანს და იღლება საკუთარი არასრულყოფილებისგან. ამ დროს მას მარტოობისა და საზოგადოებისგან იზოლირების სურვილი აქვს. ურწმუნოებში ეს იწვევს სხვა ადამიანებთან კონტაქტის სიმძიმეს, ნერვული სისტემის გაშიშვლებას, აგრესიას და თავდაცვის გრძნობის ზედმეტ გამძაფრებას. ასევე – დაღლილობისა და გადაქანცულობის სიმპტომებს. საერთოდ, ეგოცენტრიზმით დაავადებულ ადამიანებს ახასიათებთ შინაგანი ნორმალური კანონების რღვევა, გამრუდება, ამაოებისადმი მიდრეკილება, მაცდურობა. ისინი საკუთარი თავის წინააღმდეგ სხვებსაც განაწყობენ და ერთმანეთში შიშსა და მონობას თესავენ. – მაგრამ ღმერთი ხომ ყოველთვის ეხმარება ადამიანს? – ადამიანისთვის ღმერთის უდიდესი წყალობაა ის, რომ მას აქვს შესაძლებლობა, გააცნობიეროს ეს მდგომარეობა და გათავისუფლდეს მისგან. ამ დროს ეკლესია იძლევა ძალას, რომ ადამიანი გახდეს ობიექტური და ამაღლდეს საკუთარ არასრულყოფილებაზე. ამ ბრძოლის ეპიცენტრი არის პიროვნების გული, სული და გონება. ჩვენ ყოველდღე, გასაკუთრებით მორწმუნეები, ვაწყდებით სულიერი ბრძოლის იმ დრამას, რაზეც პავლე მოციქული ეფესელთა მიმართ ეპისტოლეში საუბრობს. ჩვენი ბრძოლა არის არა ამ ქვეყნის მთავრობათა და ხელისუფლებათა წინააღმდეგ, არამედ ჰაერის უხილავ მცველთა წინააღმდეგ. – ასეთი მდგომარეობა როგორ დაიძლევა? – სანამ ადამიანი ამ ცოდვას არ მოინანიებს, მანამდე ვერ გამოვა ჩიხიდან. ამ ეგოცენტრიზმიდან გამოსასვლელად ღმერთს მიჰყავხარ განსაცდელებით და მერე გამოდიხარ. განსაცდელების შედეგად ჩიხში მოხვედრის შემდეგ ადამიანი ხვდება არჩეული გზის არასისწორეს. ქრისტიანული ცხოვრებით და ღმერთთან ერთად ყოფნით ხდება ჯანმრთელი ცხოვრების განხორციელება. ეს უტოპია არ არის. – მამაო, საერთოდ, როგორ შემოდის ადამიანში ცოდვა? – ადამიანში ცოდვა მისი თავისუფალი ნების არასწორად გამოყენების შედეგად შემოდის, როცა იგი თავისი ცხოვრების საფუძვლად თვლის არა სულს, არამედ ხორცს. ცხოვრების ფუნდამენტს ღმერთის ნაცვლად ადამიანზე ან მატერიალურ, ხილულ ობიექტზე ამყარებს. ამ დროს ის ვერ იგებს, საკუთარი ქმედების არასისწორეს და თავისუფალი ნების უკუღმა გამოყენების შედეგად ვარდება ამა თუ იმ ცდომილებაში. ადამიანს თავისუფალი ნება აქვს და რადგან აქვს, დაცემის რისკფაქტორების წინაშეც დგას. როცა ადამიანი საკუთარ ნებას საკუთარი თავის დაშლისთვის იყენებს, ამ შემთხვევაში ადამიანი იქნება, ერი თუ ოჯახი, იშლება. – დღეს რომელი მცნება ირღვევა უფრო ხშირად? – ყველა მცნება ერთნაირად ძვირფასია. ესაა ერთი ჯაჭვის ოქროს რგოლნი, მაგრამ ღმერთის მიერ განსაკუთრებით მკაცრად ისჯება პირველი და მეორე მცნებების დარღვევა. ასევე სახარებისეული ოქროს კანონის დარღვევა – გიყვარდეს მოყვასი შენი, როგორც საკუთარი თავი და ასევე არ გაუკეთო სხვას ის, რაც შენ, არ გინდა, გაგიკეთონ. ადამიანები ქრისტიანულ მონოთეიზმს ვერ აცნობიერებენ, რადგან დღეს ისინი ცოდნას მოკლებულნი არიან. ეგოცენტრიზმისგან გასათავისუფლებლად კი ყველაზე დიდი ხელისშემშლელი ფაქტორი სწორედ ჩვენი უცოდინარობაა. როცა ადამიანი ჭეშმარიტებას კარგავს, მას სულიერი შიმშილი იპყრობს და აღარ ფიქრობს ღმერთზე. – ეკლესიის პასუხისმგებლობა როგორია ამ შემთხვევაში? – მართლმადიდებელ ეკლესიას თავის თავზე უზარმაზარი პასუხისმგებლობა აქვს აღებული იმისთვის, რომ ადამიანებმა ცხოვრება არ გაატარონ უაზრო, ამაო, მათთვის გამოუვალ ლაბირინთში. დღეს ეკლესია ყველანაირად ცდილობს, ქრისტეს მიერ აღდგენილი ჰარმონიული კავშირი გააღვიძოს, გამოაცოცხლოს და და გახსნას ამპარტავნებით და ეგოცენტრიზმით დაგვიანებული გზა ქრისტესკენ. ღმერთის მიერ ნაკურთხი წმინდა მართლმადიდებელ ეკლესია არის ის საშუალება, რომელიც საკუთარ თავში ყველას მოაძებნინებს წყვდიადს და იმ წყვდიადში სინათლეს შეიყვანს. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-25) | ავტორი: დეკანოზი გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1846 | |
შესვლა საიტზე