იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| ბოროტებას ღმერთი არ ქმნის, ის არსებობს მაშინ, როცა მას ადამიანები სჩადიან
ყოველდღიურ ცხოვრებაში უამრავ ბოროტებას ვაწყდებით. ვხედავთ ძალადობას, თვითმკვლელობებს, სიცრუეს და ა.შ. არადა ისიც ვიცით, რომ ღმერთმა კეთილი სამყარო შექმნა. მაშინ საიდან მოდის ბოროტება, რატომ ჩნდება ის და როგორ შეიძლება მისი დაძლევა? როდის გაჩნდა ბოროტება, აქვს თუ არა მას საწყისი? ეს კითხვები ალბათ არაერთხელ გაგვჩენია სხვადასხვა დროს, მაშინ, როდესაც ვაწყდებოდით განსაცდელებს.
გვესაუბრება წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე): – როგორც წმინდა მამები ამბობენ, ბოროტებას არსი არა აქვს, ის არსებობს მაშინ, როცა მას სჩადიან. ყველაზე დიდი ბოროტება – ესაა სიყვარულის მოკლება და ღმერთთან დაშორება. ჭეშმარიტების შესწავლის გარეშე თავისუფლებას ვერ ვეზიარებით. ღვთისა და მოყვასის სიყვარული ყველაზე დიდი წყაროა ღმერთის შემეცნებისა. სიყვარული ნებაყოფლობითია, ნებით უნდა უნდოდეს ადამიანს ღმერთის შემეცნება. ძალით არც სიყვარული შეიძლება და არც – თავისუფლება. როგორც იოანე ღვთისმეტყველი ამბობს, ღმერთი თვითონ სიყვარული არს. თუ სიყვარული ორმხრივი არაა, ის შეიძლება დაბრკოლდეს, ხოლო თუ სიყვარული პასუხგაცემადია, მაშინ ის განვითარდება. ღმერთი კი ყოველთვის პასუხს სცემს ადამიანის სიყვარულს. ბოროტება – ესაა ანგელოზების და ადამიანების არასწორი არჩევანის შედეგი. სამყაროში არ არსებობს კეთილი ღმერთი და ბოროტი ღმერთი, როგორც ეს წარმოდგენილია, მაგალითად, ზოროასტრიზმის რელიგიაში. ყველა მოძღვრებას, რომელიც ღვთივგამოცხადებული არაა, სულის ცხონება არ შეუძლია. ძნელია ადამიანმა სხვადასხვა დაცემული სწავლებებიდან სწორი მსოფლმხედველობა შეიმუშაოს. ფუნდამენტურ საკითხებზე სწორი პასუხი მართლმადიდებლობაში უნდა ვეძებოთ. მართლმადიდებლობაში არსებობს სწავლება დემონოლოგიის შესახებ. – საიდან მოდის ბოროტების საწყისი? თუ ღმერთმა ყველაფერი კეთილად შექმნა, საიდან მოვიდა ბოროტება? – ბოროტება არსებობს, როგორც პიროვნული პოზიცია და არა – როგორც საწყისი. ბოროტების საწყისი, რომელიც ბოროტ აბსოლუტად უნდა იქნეს წარმოდგენილი, არ არსებობს. აბსოლუტი მხოლოდ ერთია და ყოვლისმომცველი. არ შეიძლება ერთდროულად ორი აბსოლუტი არსებობდეს. ასეთ შემთხვევაში ისინი ერთმანეთს შეზღუდავენ. აბსურდულია, რომ ადამიანმა ბოროტების საწყისი ეძებოს. ადამიანი კითხულობს, საიდან მოდის ომები, ავადმყოფობები, უსამართლობა, დანაშაული, ნარკომანია, თვითმკვლელობები, სიკვდილი, ჩაგვრა და ა. შ., რითიც ხანდახან მიწიერი რეალობა ჯოჯოხეთს ემსგავსება. საერთოდ, ჯოჯოხეთის და სამოთხის საწყისები დედამიწაზე იმალება. მართალია – ღმერთმა ყველაფერი კეთილად შექმნა, რადგან იგი ყოვლადმოწყალეა, ყოვლადკეთილია და ყოვლადსახიერი. პირველი ადამიანის ცხოვრება აღვსილი იყო ნეტარებით. ბოროტებას კი ღმერთი არ ქმნის, თვითონ ადამიანი არის პასუხისმგებელი დედამიწაზე არსებული ბოროტებისა. იგი, შექმნილია რა თავისუფალი ნებელობის არსებად, ხშირად სიკეთის ნაცვლად ბოროტებას ირჩევს. ე.ი. ბოროტება სხვა არაფერია, თუ არა თავისუფალი ნების უკუღმა გამოყენება. იგი აირჩია ერთ–ერთმა უმაღლესმა ანგელოზმა. მან უარყო სიყვარული ღვთისა, მოსწყდა სამყაროს ღვთაებრიობას და თვითონ გახდა ღვთის მოწინააღმდეგე. ხილული სამყაროს შექმნამდე გარკვეული რაოდენობის ანგელოზები დაეცნენ. – ღმერთს ხომ შეუძლია ბოროტების განადგურება, მაშინ რატომ არსებობს იგი? – ბოროტება დაშვებული არის ღმერთის მიერ. აზრი, რომ თითქოს ღმერთმა არ იცის ბოროტი სულების შესახებ ან არ შეუძლია მათი განადგურება, სიმართლეს არ შეესაბამება. ეს ყველაფერი ღვთის ნება და დაშვებაა. საბოლოოდ საღვთო განგებულება ადამიანს მხოლოდ ღვთისთვის გასაგები მიმართულებით წარმართავს. ჯამში, ამას ადამიანი გლობალურად ვერ აცნობიერებს. იგი ხედავს იმ უზარმაზარი განგებულების ნაგლეჯს, რომლის თავი და ბოლო არც იცის. ზოგჯერ შემთხვევითობას მივაწერთ ამა თუ იმ ბოროტებას, მაგრამ შემთხვევითობა არ არსებობს. იგი არის ჩვენი უცოდინარობა მოვლენათა მიზეზ–შედეგობრივი ჯაჭვის შესახებ. ჩვენ ყველაფერი რომ ვიცოდეთ, მაშინ ვიტყოდით, რომ შემთხვევითობა არ არსებობს. ურწმუნო და მოუნანიებელი ადამიანი ხშირად დაბნეულ მდგომარეობაში აღმოჩნდება ხოლმე, მაგრამ უამრავი მოვლენაა ჩვეულებრივ, მორწმუნე მრევლში, როცა ისინი ხვდებიან, თუ რა არის ღვთის ნება მათზე. ბოროტების თემა თავისთავად უზარმაზარია, რომელიც დასაბამს იღებს ანგელოზებრივი სამყაროდან. პირველი ადამიანის მიერ დარღვეულ ღვთის მცნებაში იმალებოდა თითქმის ყველა ცოდვა, ამპარტავნებით დაწყებული, მკვლელობით დამთავრებული. ეს ცოდვით დაცემა აღნიშნავდა ღმერთისგან მოშორებას. ღმერთსა და ადამიანს შორის კავშირის გაწყვეტამ მოიტანა მტრობა და დაშლა. დაცემის შემდეგ ადამმა ევას გადააბრალა შეცოდების მიზეზი, ხოლო ევამ კი ღმერთი დაადანაშაულა, ანუ შეურაცხყოფა იქნა მიყენებული ყოვლადსრულყოფილი არსებისადმი. ადამიანთა შემდგომ განვითარებას ახასიათებს აგრესიის გაზრდა, ერთობის დარღვევა, უკიდურესი ინდივიდუალიზმი, მარტოობის გრძნობა და ა.შ. ესენი ვნებებია, რომლებიც ადამიანს აშორებს ღმერთთან. რამდენადაც წყდება ადამიანი ღმერთს, იმდენად წყდება იგი საკუთარ თავს და სულიერ რეალობას. ადამიანი შექმნისთანავე დავალებული იყო, სამოთხის ბაღისთვის მოევლო და განეღმრთო ყოველივე. მან კი კავშირი დაკარგა ღმერთთან და სამყარო მტრული გახდა მის მიმართ. ამით ის სამოთხის რეალობიდან გამოვარდა და დაიწყო ბრძოლა საკუთარი არსებობისათვის, რაშიც იგულისხმება ძალადობა. ის, ვინც ქრისტეშია, ეზიარება და ეკლესიურად ცხოვრობს, ხვდება, რომ ჰარმონიული ურთიერთობა უნდა დაამყაროს ღმერთთან და საკუთარ თავთანაც. – დღევანდელ ტექნოკრატიულ ცივილიზაციაში ადამიანი ბევრად მეტ ბოროტებას აწყდება, ვიდრე ეს იყო ადრე. არ არის ბოროტება დამარცხებადი? – დღეს ტექნოკრატიული ცივილიზაციებით, ეკოლოგიური დარღვევებით ადამიანი მიდის უარყოფით შედეგებამდე. შედეგად ის იმკის ტანჯულ, მოწამლულ სიცოცხლეს. ფაქტობრივად ადამიანი ტექნოკრატიული ცივილიზაციების წნეხის ქვეშ ცხოვრობს. ის მხოლოდ და მხოლოდ ეძებს კეთილდღეობას, მოძრაობს, როგორც მარიონეტი, მანქანა, რომელიც ვერასოდეს აღასრულებს ღვთის მცნებას, თუ არ მოექცა. მან შეიძლება ქრისტიანობის შესახებ ბევრი რამ იცოდეს, მაგრამ მარჯვენა ლოყაში რომ გაარტყან, მარცხენას არ მიუშვერს, არც შენდობას მისცემს ვინმეს. თანამედროვე ცხოვრებას მატერიალური კეთილდღეობა ახლავს, მაგრამ მუდამ სდევს სულიერი კრიზისი. ამას იწვევს აგრესიულობა, ძალადობა, კრიმინალური სულიერება, ერთმანეთის ხოცვის მექანიზმების გამოყენება და ა.შ. რა თქმა უნდა, ბოროტება დამარცხებადია. ქრისტიანობამ ადამიანებს მისცა ის ძლიერი იარაღი, რითაც შესაძლებელია ბოროტების დამარცხება. ეს არის ქრისტესმიერი სიყვარულის კანონი, ესაა ღვთის მცნებები. კანონი არის ის საზღვარი, რომელსაც არ უნდა გადააბიჯო, რადგან უზენაესი კანონის დარღვევას დაუსჯელად ჯერ არავისთვის ჩაუვლია. ყოველი ადამიანი, ვინც ცდილობს შეასრულოს უფლის მცნებები, რწმუნდება, რომ ეს ყველაზე კარგი საშუალებაა ღვთისმეტყველური ცოდნის გაღრმავებისთვის. ადამიანი რაც უფრო გადის სრულყოფილების პროცესს, მით უფრო რწმუნდება, რამდენად ცოდვილია. ყველაზე დიდი წმინდანები ამბობდნენ, მონანიება არცკი დამიწყიაო. ყველაზე კარგი საშუალება განწმენდისა – სინანული, აღსარება და ზიარებაა. აუცილებელია ცხოვრება ვისწავლოთ ისე, როგორც ამას ღმერთი გვასწავლის. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 4174 | |
შესვლა საიტზე