იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| ბოროტება მხოლოდ მაშინ არსებობს, როდესაც მას სჩადიან
ჭეშმარიტი დიდება და მშვენიერება ადამიანისა არის ის, რომ იგი შექმნილია ღვთის ხატად და მსგავსად – ასე გვასწავლის ბიბლია. ხშირად ისმის კითხვა, რა არის ადამიანის მთავარი დანიშნულება ამ სამყაროში? რა მისია აკისრიათ ღვთის ხატად გაჩენილ ადამიანებს დედამიწაზე? ამ თემებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება.
– მამაო, რა არის ადამიანის მთავარი დანიშნულება? – სამყაროს შექმნის შემდეგ ღმერთმა მას ასეთი შეფასება მისცა: "ყველაფერი კარგად არის შექმნილი". ქვეყნიერება გონიერად, ჰარმონიულად და მიზანდასახულად იქნა შექმნილი. ყველა ქმნილებას ღვთისგან მიეცა სასიცოცხლო ძალები და პირობები, რათა მათ კეთილად ეარსებათ. ღვთაებრივმა სიბრძნემ და წყალობამ ყველა არსება კეთილად შექმნა. ადამიანის ბუნებას თავიდან არავითარი ნაკლი არ ჰქონდა. მისი სულიერი ძალები ჯანმრთელი და მტკიცე იყო. იგი იყო დაჯილდოებული გამჭრიახი და მტკიცე გონებით, რომელსაც ჰქონდა უნარი, სამყაროში მიმდინარე მოვლენები ღრმად შეემეცნა. ამაზე მოწმობს ისიც, რომ ადამმა დაარქვა სახელები ცხოველებს, რისთვისაც საჭირო იყო ნათელი გონება. ადამიანის ნება ბუნების სიწმინდესთან ერთად მიისწრაფვოდა სიკეთისაკენ. მან არავითარი ბრძოლა არ იცოდა სიკეთესა და ბოროტებას შორის. პირველ ადამიანებს არ ჰქონდათ უწესრიგო ვნებათაღელვა და სურვილები. შესაქმის წიგნში წერია: "შიშველნი იყვნენ ორივე, ადამი და ცოლი მისი და არ რცხვენოდათ", რაც, წმინად იოანე დამასკელის აზრით, არის უმაღლესი სათნოება. წმინდა გრიგოლ პალამა ამბობს, ადამს და ევას თავიანთი სიშიშვლის არ რცხვენოდათ იმიტომ, რომ ისინი იყვნენ შემოსილები ღვთაებრივი ნათელით, რომელიც მათ ფარავდა ნებისმიერ სამეფო შესამოსელზე უფრო კარგად: "ადამიანის სხეული გამოირჩეოდა სიმტკიცითა და ძალით. იგი არ ექვემდებარებოდა ავადმყოფობებსა და დაღლას, თუმცა არც სამყარო და არც ადამიანი არ იყო სრულყოფილება და ერთი მთლიანობა. ადამის დანიშნულება იყო, სამყარო მიეყვანა უფრო მეტ ჰარმონიამდე და ერთიანობამდე. ადამიანს თავისი გონება და გრძნობები უნდა მიემართა ღვთისაკენ და ამგვარად მიაღწევდა განღმრთობას. შემდეგ მას უნდა შეეერთებინა სამოთხე მთელ დედამიწასთან, ე.ი. ეტარებინა რა სამოთხე თავის თავში ღმერთთან მუდმივი ურთიერთობის ძალით, მას მთელი დედამიწა უნდა გარდაექმნა სამოთხედ. თავისი სულისთვის და სხეულისთვის შეეერთებინა დედამიწა და ზეცა, ე.ი. მთელი გრძნობადი სამყარო. გადალახავდა რა გძნობადის საზღვრებს შემეცნების გზით, რომელიც უკვე ტოლი იქნებოდა ანგელოზებრივი სულების შემეცნებისა, იგი შეაღწევდა ზეგრძნობად სამყაროში, რათა შეეერთებინა საკუთარ თავში ზეგრძნობადი და გრძნობადი სამყაროები. დაბოლოს, არ ექნებოდა რა მას არაფერი მის გარეთ, ღმერთის გარდა, რომ მთელი თავისი თავი მიეძღვნა ღვთისადმი სიყვარულის მისწრაფებაში და უფლისათვის გადაეცა ეს გაერთიანებული, მთელი სამყარო მის ადამიანურ არსებაში; თავის მხრიდან უფალი გაუხსნიდა საკუთარ თავს მთლიანად. ამრიგად, აღსრულდებოდა განღმრთობა ადამიანისა და ქმნული სამყაროსი. ის, რაც დაკისრებული იყო პირველ ადამიანზე, აღსრულებულია მეორე ადამის, ე.ი. ქრისტეს მიერ". ადამიანი შექმნილ იქნა სრულყოფილად. დაცემამდე ადამი არ იყო წმინდა, უბრალო ბუნების მატარებელი იყო და ამავე დროს არ იყო განღმრთობილი. ადამიანის დანიშნულებაში შედიოდა მადლის მოხვეჭა. ადამიანის მთავარი დანიშნულება სწორედ განღმრთობა, მადლის მოხვეჭაა. – რაში მდგომარეობს ადამიანის ხატება და მსგავსება ღმერთთან? – ადამიანი, როგორც უმაღლესი ქმნილება ღვთისა, თავის ბუნებაში შეიცავს ყოფიერების ფორმებს, როგორც არაორგანულს, მცენარეულს, ასევე ცხოველურსაც. იგი არის ქმნილება, რომელიც არის დიდ სამყაროში პატარა სამყარო. მაკროკოსმოსში მიკროკოსმოსია. თავისი გონებით ადამიანი მთელ სამყაროს მოიცავს. დიდია ადამიანის გონების შესაძლებლობანი და მასშტაბები. ჭეშმარიტი დიდება ადამიანისა იმაში კი არ არის, რომ იგი ერთიანია დანარჩენ ქმნილებებთან, არამედ არის იმაში, რომ ენათესავება უფალს. როგორც ბიბლიაშია ნათქვამი: "ჭეშმარიტი დიდება და მშვენიერება ადამიანის არის იმაში, რომ იგი შექმნილია ღვთის ხატად და მსგავსად". გამოცხადება არ აზუსტებს, თუ რაში მდგომარეობს ეს ხატება და მსგავსება. წმინდა მამებს თუ მივმართავთ, იქ შეგვიძლია დავინახოთ მრავალი დებულება. ზოგიერთი წმინდა მამა თვლის, რომ ღვთის ხატება არის სამეფო დიდება, რამეთუ იგი ყველაზე აღმატებული ქმნილებაა გრძნობად კოსმოსში. სხვა წმინდა მამების აზრით, ადამიანში ღვთის ხატება არის სულიერი ბუნება. ზოგიერთი წმინდა მამა კი თვლის, რომ ადამიანს აქვს უმაღლესი თვისებები, რომლებიც არ აქვთ ცხოველებს. ესენიაÖგონება, სული, ცნობიერება, ინტელექტი, თავისუფალი ნება. ზოგიერთი წმინდა მამა კი თვლის, რომ არა მარტო ადამიანის სულშია ღვთის ხატება, არამედ სხეულშიც. წმინდა გრიგოლ პალამა ერთმანეთისგან ასხვავებს ორ აზრს – ერთი, რომ ადამიანი არის ღვთის ხატება და მეორე, რომ არის ღვთის ხატად შექმნილი. ამბობს, ზუსტი ხატება ღვთისა არის ძე ღვთისა – ქრისტე. – რა არის ბოროტება და შექმნა თუ არა ის ღმერთმა? – ღმერთს ბოროტება არ შეუქმნია. მის მიერ მთელი სამყარო კეთილად იყო შექმნილი. ეს ნიშნავს იმას, რომ ბოროტება არ არსებობს, როგორც დამოუკიდებელი ბუნება, არამედ არის გარკვეული მდგომარეობა, გაუკუღმართებული ცნობიერება და თავისუფალი ნების გაუკუღმართებული გამოყენება. ბოროტება – ეს არის ავადმყოფობა ბუნებისა და არა თვით ბუნება. ბოროტება ყოველთვის ხარობს სიკეთის ხარჯზე. თვითონ ეშმაკნიც, როგორც არსებანი, შექმნილნი იყვნენ კეთილად. მათ ანგელოზებრივი აზრი არ წართმევიათ. ბოროტად დაეცნენ, მაგრამ მათ დემონური ძალაუფლება აქვთ. თვითონ მათი ნება არის სიკეთისგან უკიდურესად განდგომილი. ბოროტება არის ბუნტი, გალაშქვრა ღვთის წინააღმდეგ. ე.ი. ეს არის პირადი პოზიცია ამა თუ იმ გონიერი არსებების. ბოროტებას საწყისი აქვს ანგელოზებრივი სამყაროდან. ბოროტება აზიანებს იმ ბუნებას, რომელსაც იპყრობს. იოანე ღვთისმეტყველი ამბობს: "ქვეყნიერება ბოროტებაში ძევს". ბოროტება – ეს ის მდგომარეობაა, რომელშიც იმყოფება პიროვნული არსებების ბუნება, რომლებმაც ზურგი აქციეს ღმერთს. დიოდოსი ფოტიკელი ამბობს: "ბოროტება არ არსებობს, როგორც დამოუკიდებელი ბუნება, ანუ უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ, ბოროტება მხოლოდ მაშინ არსებობს, როდესაც მას სჩადიან". ანა ნოდია, ჟურნალი სარკე. N 27 | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-04) | ავტორი: მამა გიორგი (სხირტლაძე) | |
| ნანახია: 1171 | |
შესვლა საიტზე