იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
| არცოდნა ყველაზე დიდი ცოდვაა
დღევანდელი კითხვები მოძღვართან შეეხება ღვაწლს. თუ რას ნიშნავს ღვაწლი, ეკლესიური გაგებით და რა როლი აქვს მას ადამიანის ცხოვრებაში. ღვაწლი – ეს არის ძალისხმევა იმისათვის, რომ ადამიანმა მოიპოვოს მადლი და ასეთი ადამიანი უფლისთვის მეტად სათნოა. ჩვენს კითხვებს პასუხობს წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი ბსხირტლაძე0. – მამაო, რას ნიშნავს ღვაწლი? – ღვაწლი, ეს არის ადამიანის ძალისხმევა, მონდომება იმისათვის, რომ მოიპოვოს მადლი. მადლის მოპოვება ღვაწლის გარეშე არ ან ვერ შეიძლება. თუ ადამიანი არ მოინდომებს, არ დაღვრის შრომით და ლოცვით ოფლს, ის ვერ მოიპოვებს გამარჯვებას ჯერ თავის თავზე და მერე გარეშე სიძნელეებზე. ადამიანს ორი ბრძოლა აქვს – ინტროვერტული და ექსტროვერტული, ანუ ბრძოლა შინაგანი და ბრძოლა გარეგანი, ბრძოლა ხილული და უხილავი. რა თქმა უნდა, უხილავი ბრძოლები ყველაზე რთულია. როცა ადამიანი ებრძვის თავის თავს, ის ღვაწლში იმყოფება, ცდილობს, გადალახოს უარყოფითი, რომლითაც ბოროტი ძალა ებრძვის. მეორე ბრძოლა არის ხილული, რომელიც შეეხება იმ ხილულ მხარეს, რომელიც წარმოიშობა ჩვენ საწინააღმდეგოდ სხვადასხვა დაბრკოლების და ცდუნების სახით. ამიტომ, სანამ ადამიანი არ დაიხარჯება, სანამ ღვაწლს არ გაიღებს, მანამდე დაჯილდოებული ვერ იქნება იმ უხილავი მადლით, რასაც უფალი გვაწვდის. ღმერთი უყურებს ადამიანის გულს და მის მონდომებას. შეიძლება ყველაფერი ისე არ გამოგივიდეს, როგორც შენ გინდა, მაგრამ მცდელობას და მონდომებას ღმერთი უკვე სათნოებაში გითვლის. მცდელობა – ეს უკვე სათნოებაა. ღმერთს უხარია, რომ ადამიანის გულს და გონებას სურვილი აქვს, უფრო უკეთესი გახდეს. ამიტომ ღვაწლი მუდმივი განწმენდის პროცესს ჰგავს. პირველ ყოვლისა, ღვაწლი არის დისციპლინა. ეკლესიის მიერ გამოყენებული სულიერი დისციპლინა და რეჟიმი, რომ ადამიანმა ცოდვა აღარ გაიმეოროს და კვლავ არ ჩაიდინოს იგივე დანაშაული, რაც ჩაიდინა, ნიშნავს, რომ ეს სიყვარულებრივი პედაგოგიკა, ღვთაებრივი, წაღმა გამოყენებული, ადამიანს განღმრთობას, გარდაქმნას განაცდევინებს, უფრო მეტ სულიერ იმუნიტეტს მისცემს. ღვაწლმოსილი ადამიანი გარეგნულადაც იცვლება. იგი მჭერმეტყველი ხდება, ჰაბიტუსი ეცვლება და გაბრწყინებული, სულიერად სავსე ხდება. გული იცვლება ღვთის დიდებაში და ღვთის მადლში შედის. რა თქმა უნდა, მადლის ღირსია ის, ვინც ცდილობს, სიბნელიდან გამოვიდეს და სინათლეს გაუსწოროს თვალი. ღვაწლმოსილი ადამიანი ფრინველს ემსგავსება, რომელიც მიწას სწყდება და რომელსაც ორი ფრთა აქვს – ლოცვისა და შრომის, შრომისა და ლოცვის. რადგანაც ორივე ფრთა აუცილებელია ფრენისათვის, ორივე ნიჩაბი აუცილებელია ცურვისათვის. ცალი ფრთით და ცალი ნიჩბით ვერ წახვალ წინ. – გარკვეული ცოდვებისგან თავის შეკავება ადამიანს ღვაწლში ეთვლება? – რა თქმა უნდა, როცა ადამიანი ცდილობს ასკეზაში იყოს. ასკეტიკა – ეს არის მეცნიერება ქრისტიანული ღვაწლის შესახებ, ანუ ვარჯიში სულიერებაში, რომელიც მეტნაკლებად ყველა ქრისტიანს ევალება, ეს იქნება ერი თუ ბერი. როცა ადამიანი გამოდის ცოდვის ლაბირინთიდან და შეითვისებს ქრისტიანულ მცნებებს, წინ მიდის და მისი საფუძველი მტკიცდება. ღვაწლს თვისება აქვს ასეთი – იგი არ ჩერდება ერთ ზომაზე, ერთი ღვაწლი შემდეგ ღვაწლს ითხოვს და უფრო იზრდება, როგორც თოვლის გუნდა, რომელიც პატარა, მუჭის ზომით იწყება და შემდეგ გადაიქცევა თოვლის ზვინად. რა თქმა უნდა, ღვაწლის პირველი მასწავლებელი უფალია, ასევე – ხილული მოძღვარი, რომელიც დადგენილია იმისათვის, რომ აღგვზარდოს ჩვენ. – კიდევ რა საქციელი შეიძლება ჩაუთვალოს ეკლესიამ ადამიანს ღვაწლად? – ადამიანს ღვაწლად ეთვლება ის, რომ, პირველ რიგში, მან თავისი შინაგანი, უხილავი მხარე განიწმინდოს. დიდი ღვაწლია შენდობა, როცა ადამიანი სხვას შეუნდობს დანაშაულს და ცოდვას. ღვაწლია, როცა პატიებას თხოულობ იმისგან, ვისაც აწყენინებ. ღვაწლია ისიც, რომ ადამიანმა უხილავი ზრახვები განიწმინდოს. ბოღმა, შური, ვნებები, გონებრივი, სულიერი მრუშობა ალაგმოს თავის თავში. რა თქმა უნდა, ეს უდიდესი ღვაწლია. ღვაწლია ის, რომ ადამიანი უცოდინრობიდან ცოდნასთან მივიდეს, მით უმეტეს დღეს, როცა უცოდინრობის კულტი სუფევს და არცოდნა ლამის არცოდვად გამოცხადდეს. დიდი მადლი არის იმის გაცნობიერება, რომ არცოდნა ყველაზე დიდი ცოდვაა. დიდ მადლად და ღვაწლად ჩაგვეთვლება ქრისტიანული მართლმადიდებლური ცოდნის მიღება, დოქტრინის შესწავლა. ხშირი ზიარება და აღსარება – აი, რა არის ღვაწლი. საერთოდ, ყველა ადამიანს თავისი ჯვარი აქვს და ჯვართმტვირთველობა მოასწავებს ღვაწლმტვირთველობას. ღვთის მიერ მოცემული თავისუფალი ნება ჩვენ უნდა გამოვიყენოთ წაღმა და არა – უკუღმა. – ღარიბების დახმარებაც ხომ ღვაწლში ეთვლება ადამიანს? – რა თქმა უნდა, ღარიბების დახმარება, მოწყალება, განცდა სხვისი გაჭირვებისა შეიწირება და ღვაწლში ჩაითვლება. ამასაც სულიერი ენერგიის დახარჯვა უნდა. ჩვენ, ყველა ადამიანს, ერთნაირი ადამიანური ბუნება გვაქვს, ამიტომ სხვა ადამიანის გაჭირვება ჩვენი გაჭირვებაც უნდა იყოს. როგორ უნდა მივაღწიოთ ამას, თუ არა იმით, რომ ჩავუღრმავდეთ მართლმადიდებლურ ცოდნასა და დოქტრინას? ადამიანი, რომელიც გაუნათლებელია, უმადურია, გარყვნილებაშია, ბოროტებასა და ამპარტავნებაშია, წმინდა წერილში შედარებულია იმ ღორთან, რომელსაც ცხვირში ოქროს რგოლი აქვს გაკეთებული. ღვთის შიშისა და ღვთის სიბრძნის მოპოვება უდიდესი ღვაწლია, რომელიც არ არის ადვილი, საკმაოდ დიდი შრომა და მუშაობა უნდა საკუთარ თავზე. პირველი ნაბიჯები ღვაწლმოსილი ცხოვრების დასაწყებად არის ის, რომ მოვინანიოთ ჩვენი ცოდვები, ხშირად ვეზიაროთ, რა თქმა უნდა, მოძღვრისაგან ავიღოთ კურთხევა იმ ლოცვით კანონზე, რომელიც ყოველ დილა–საღამოს უნდა ვასრულოთ. უნდა ვეცადოთ, ურთიერთობა გვქონდეს მოძღვართან და ამით ურთიერთობა გვქონდეს ღმერთთან. პირველი რჩევა ის იქნება, რომ თავი დავიმდაბლოთ და შევიმეცნოთ ის სიბრძნე, რომელიც ცხონებისაკენ მიგვიყვანს. წმინდა წერილი და საღვთო გარდამოცემა შევისწავლოთ, რომ სწორად და მართლად ვიაზროვნოთ და მართლმადიდებლურად ვიცხოვროთ. | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2012-02-25) | ავტორი: მამა გიორგი ბსხირტლაძე | |
| ნანახია: 1788 | |
შესვლა საიტზე