იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
არ არსებობს ადამიანი, რომელიც უფალს სძულს... „ცხოვრება გვაიძულებს ვიფხიზლოთ, სერიოზულად და პასუხისმგებლობის გრძნობით მოვეკიდოთ ჩვენი არსებობის ფაქტს, რათა არ დავკარგოთ ქრისტიანული ღირსების გრძნობა, რათა ავიცილოთ მორალური დაცემა. ადამიანი გაჭირვებაში იხსენებს ღმერთს... არ იქნება კარგი, თუ ყველაფერი მოგეცა და ღმერთი დაივიწყე, მაგრამ უფალი თავადვე არ დაუშვებს ამას. იგი იმდენს არ მოგცემს, რომ ღმერთი დაივიწყო, დაგმო იგი, შენი თავიც დაიღუპო და სხვაც. ნურავინ იფიქრებს, თითქოს ღმერთს რაღაც აკლია ან ენანება, ძუნწია ან იმდენი არ აქვს, რომ გვეყოს. არა! ღმერთს ყველაფერი აქვს. მისი საოცარი სიმდიდრე ყველას აქვს გულში ნანახი. ეს სიმდიდრე ყველასთვის საკმარისია, მეტიც არის. თუ არ გვაძლევს ეს იმიტომ, რომ უფრო მეტს გვიმზადებს მომავალში. ცოტა ხნით მოიცადე, მაიცდამაინც ამქვეყნად ცხოვრების ორმოცდაათ, სამოცდაათ, ან ოთხმოც წელიწადში უნდა მიიღო ყველაფერი?! დაიცადე, ამის შემდეგ ხომ მარადიულობაა. იქნებ რას გიმზადებს მართალს ღმერთი. "მართალი ვითარცა ფინიკი აყვავდეს და ვითარცა ნაძვი ლიბანისანი განმრავლდეს, ამბობს უფალი, - მართალი გაბრწყინდებაო, ვითარცა მზე". „ რაც მეტად ხარ დამოკიდებული ღმერთზე, რაც უფრო ხშირად წარმოაჩენ შენს უმწეობას ღვთის ყოვლისშემძლეობის წინაშე, მით უფრო აფასებს უფალი შენს მასზე დამოკიდებულებას და შეგეწევა. მაგრამ თუ შენ ცდილობ, ღვთისაგან დამოუკიდებლად წარმართო შენი ცხოვრება, მით უფრო წყდები ღმერთს. ზოგჯერ ადამიანი მარტო რჩება ღმერთთან პირისპირ. ამ დროს ხდება მის წინაშე ღვთის გამოცხადება. ყველა ადამიანი, ადრე თუ გვიან მიდის ღმერთის თვითგამოცხადებამდე. ეს პროცესი სარკეში ცქერას ჰგავს. როდესაც ადამიანი უახლოვდება სარკეს, თავის გამოსახულებასაც უახლოვდება. რაც უფრო ახლოს მიდიხარ ღმერთთან, მით უფრო გიახლოვდება ისიც,მით უფრო გიახლოვდება შენი საკუთარი არსის ხედვა, რადგანღმერთის ხედვის გარეშე შეუძლებელია დაინახო საკუთარი თავი. ღმერთის აღიარების გარეშე შეუძლებელია, აღიარო საკუთარი თავის ჭეშმარიტი არსებობა. ღმერთის არსებობის ცნობის გარეშე შეუძლებელია, მიიღო ცოდნა საკუთარი თავის შესახებ, რადგანაც ადამიანისთვის საკუთარი თავი დიდი საიდუმლოა. არ არსებობს ადგილი, სადაც ღმერთი არ მიდის. შეუძლებელია ღმერთი არ შევიდეს გულში, რომელიც მას იმგვარად ეძებს, როგორც უფალს ეკადრება და უფლისაგან ითხოვს იმას, რისი თხოვნაც საკადრისია. უფალს უნდა ვთხოვოთ სასუფეველი ცათა და არა საჭმელი, სასმელი და ჩასაცმელი. ეს ყველაფერი მოვა თავისთავად.უფალი გვაძლევს ყველაფერს, რაც ჩვენთვის საჭიროა, რაც ჩვენი გადარჩენისთვის არის და არა ჩვენი განებივრებისთვის. მადლი მოდის როდესაც ადამიანი ითხოვს მას. თუ არ ითხოვს ადამიანი, მადლიც ივიწყებს მას. მადლი განსწმენდს ადამიანს, კურნავს ყოველი ბოროტებისაგან. მადლის მოპოვება ადვილი არ არის, მაგრამ არც ძნელია. ხშირად ადამიანს მადლი გაეცლება ხოლმე, როცა იგი რაღაც ცოდვას ჩაიდენს, ან რაღაცას სწორად არ გააკეთებს. ზოგჯერ ადამიანს მადლი მაშინაც სტოვებს, როცა მიღებული აქვს და ვერ გრძნობს ამას, მისი გული გაუხეშებულია. ღმერთს ჩვენგან მხოლოდ ლოცვა სჭირდება და მადლობა იმისთვის, რომ მადლი მიიღო. არ არსებობს ადამიანი, რომელიც უფალს სძულს. ჩვენს ცოდვებს იგი თავის თავზე იღებს. უფალი არ გვეუბნება აიღე ჩემი ჯვარიო არამედ, უარყავ თავი შენი და აღიღე ჯვარი შენიო, ე.ი შენი მოვალეობები გააცნობიერეო. რა არის ადამიანის მოვალეობა?რომ მოუწოდოს მადლს,რომ მადლმა განანათლოს ეს ადამიანი. ერთი წმინდა მამა ამბობს: „ნეტარ არიან ცოდვილნი, მონანულნი ცოდვილნი,რადგანაც როდესაც ვნანობდით, ღმერთს ვეცოდებოდით და ღვთის მადლი მოუკლებლად გადმოდიოდაო ჩვენზე". მართლაც მონანული ცოდვილი ერთ პატარა ცრემლს რომ გადმოაგდებს, ის ერთი ცრემლი განწმენდს მას ცოდვებისაგან". „ ჩვენ სიკვდილის კი არ უნდა გვეშინოდეს, არამედ ჩვენი არასწორი ცხოვრების. ვისაც ცხოვრების ქრისტიანული, ჭეშმარიტი არსი არ ესმის, იმას ეშინია სიკვდილის..." | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2011-12-19) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1618 | კომენტარი: 1 | |
შესვლა საიტზე