იტვირთება...
| მთავარი » სტატიები » სტატიები |
ვირწმუნოთ თუ არა სიზმრების
მართლმადიდებელმა ქრისტიანმა უნდა იცოდეს, თუ რა მნიშვნელობა აქვს სინანულს და აღსარებას. სინანულით ადამიანი არამარტო წარსულის ცოდვებს იშორებს, არამედ ცდილობს, სამომავლოდ იგივე შეცდომა არ დაუშვას. ხშირად ადამიანები სიზმრებს დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ, თავისებურ ახსნასაც უძებნიან. ქრიტიანულად, ეს საქციელი ცოდვაა და მოსანანიებელია. მორწმუნემ სიზმარს ყურადღება არ უნდა მიაქციოს. უდიდესი ცოდვაა მემთვრალეობაც, რომელიც სხვა ცოდვების დასაბამი ხდება... ამ და სხვა თემებზე წმინდა იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე) გვესაუბრება. – მამაო, რა არის სინანული და რა მნიშვნელობა აქვს ქრისტიანისათვის მონანიებას? – სინანული არის ღვთის წინაშე ახალი აღთქმის დადება. ვინც საკუთარ თავს გლოვობს, ის სხვას არ განიკითხავს და არც დაცემის გამო განსჯის. რამდენადაც ცეცხლი წვავს და ანადგურებს ხეს, იმდენად წმინდა ცრემლები (სინანული) აქრობს ყოველგვარ სულიერ შხამსა და ვნებას. არ ენდო ცრემლებს, სანამ სრულად არ განგწმენდსო, გვასწავლიან წმინდა მამები. წმინდა იოანე სინელი ამბობს, რომ ის ღვინო კი არ არის სანდო, რომელიც საწნახელიდან მოედინება, არამედ ის, რომელიც უკვე ძველია და არ არის გაფუჭებული. წმინდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი გვმოძღვრავს, რომ სინანულს ორი სახე აქვს – წარსულშიც იყურება და მომავალშიც. წარსულში, რათა ჩადენილი ცოდვების გამო ვიგლოვოთ და მომავალში, რათა ჩადენილი ცოდვები აღარ გავიმეოროთ. ზღვაში ჩაგდებული ქვა უმალ გაუჩინარდება და ვერავინ მონახავს მას. ასევე ჩვენი ცოდვებიც ჩაიძირება ღვთის უსაზღვრო მოწყალების უფსკრულში და სრულიად განქარდება ზეციური მართლმსაჯულების თვალისთვის, ოღონდ კი გულწრფელად მოვინანიოთ ისინი. "მიიღე სინანულით მოსული, როგორც უფლის გზავნილი, რათა ამით არ განარისხო და შეურაცხყო თავად ღმერთი", – ბრძანებსÖწმინდა ეფრემ ასური. როგორც წყალს შეუძლია, წაშალოს ქვიშაზე ნაწერი, ასევე სინანულის ცრემლსაც შეუძლია, წაშალოს ჩვენი ცოდვები. ერთმა მეომარმა ბერ ამბა მოსეს ჰკითხა, იღებს თუ არა უფალი სინანულით მისულ კაცს. ბერმა მიუგო: "მითხარი, საყვარელო, თუ ლაბადა დაგეხა, გადააგდებ მას?". მეომარმა უპასუხა: "არა! დავკემსავ და კვლავ გამოვიყენებ". "თუ ასე უფრთხილდები შენს ტანსაცმელს, – უთხრა მას ბერმა, – მაშინ, მით უმეტეს, განა უფალი არ დაინდობს თავის ქმნილებას?". საკუთარი ცოდვების შეგნება და თვითყვედრება – ეს არის პირველი ნაბიჯები სინანულის გზაზე. შეუნდე სხვებს ყველაფერი, შენს თავს კი – არაფერი. სათნოებათა მწვერვალი სიყვარულია, ვნებათა მწვერვალი კი – თვითგამართლება. ნუ დაიწყნარებ თავს ცოდვის ქმნისას ახლობლების ცხოვრების უზნეო მაგალითით, ანდა როგორც ღირსი თეოფანე ამბობს: "შენ ირგვლივ ცოდვის ჩვეულებრიობით". ეს არ გამოგადგება ცოდვების გასამართლებლად და შესაბამისად ღვთის მართლმსაჯულებისაგან ვერ გიხსნის. ერთობლივად ჩადენილი ცოდვა ნაკლებ ცოდვად არ ითვლება იმის გამო, რომ იგი ერთობლივია. სწორედ ამგვარი ცოდვები აღძრავენ უფლის ყველაზე ძლიერ რისხვას. ვის სჭირდება სინანული – ჩვენ თუ ღმერთს, რომლის წინაშეც ვინანიებთ? რა თქმა უნდა, ჩვენ, ცოდვილთ, "რომელთაც შევცოდეთ მას სიტყვით, და გულისხმისყოფით". საჭიროა, ღმერთთან მუდმივად აღვადგინოთ კავშირი, რომელიც განუწყვეტლივ ირღვევა. სინანული აღადგენს სულში სიკეთეს, კვლავ გარდაქმნის ადამიანს ხატად და მსგავსად ღვთისა, ანიჭებს პირველად მშვენიერებას და ამყარებს ნეტარ კავშირს ღმერთსა და ადამიანს შორის. მონანიებას შეეწევა გონება, მეხსიერება, წარმოსახვა, გრძნობა, ნება... მაგრამ მონანიება, რომელიც მიზნად არ ისახავს გამოსწორებას, რომელსაც არ ახლავს მწუხარების განცდა, ფარისევლობად შეირაცხება. აღსარება უნდა იყოს გულწრფელი, ღრმა და სრული. ვინც მოძღვრის წინაშე ხშირად აღიარებს ცოდვებს, მისთვის ძნელი არ იქნება, ქრისტეს საშინელ სამსჯავროზე წარდგომა. აღსარება არის პირველი ბიძგი გულწრფელი და ყოველდღიური სინანულისაკენ. მეორე ბიძგი სინანულისაკენ არის სიმშვიდე. – მართლმადიდებელმა ქრისტიანმა შეიძლება თუ არა ყურადღება გაამახვილოს სიზმრისეულ ჩვენებებზე და ცრურწმენაა თუ არა მათი ახსნა? – ადამიანის სიცოცხლე ძილში არ წყდება და ვერც შეწყდება, რადგან სული უკვდავია. ეს რომ ნამდვილად ასეა, სიზმრებითაც დასტურდება. ზოგიერთ ადამიანს მიაჩნია, რომ ეკლესია საერთოდ უარყოფს სიზმრებს, მაგრამ ასე არ არის. ამის ნათელი დასტურია, როცა უფალი რჩეულებს ხილვაში ეცხადებოდა და თვითონ ან ანგელოზების პირით ელაპარაკებოდა. სიზმრის ახსნის განსაკუთრებული და ზებუნებრივი ნიჭი მიეცათ დანიელ წინასწარმეტყველს, იოსებს, იაკობს და სხვა არაერთ წმინდანს. რადგან ჩვენ არც იოსების და იაკობის სიწმინდე გაგვაჩნია და არც დანიელ წინასწარმეტყველის სრულყოფილება, სიზმარს ყურადღება არ უნდა მივაქციოთ, რადგან ის შეიძლება ღვთისგანაც იყოს და ეშმაკისაგანაც. ამიტომ ჭკვიანური იქნება, წესად გავიხადოთ, რომ არ ვერწმუნოთ არანაირ სიზმარს, ხილვას. წმინდა მამები ამას გვირჩევენ და გვაფრთხილებენ, რომ ცოდვილი ადამიანების სიზმრები სხვა არაფერია, თუ არა ჩვენი ხორციელი გულისთქმის და ბიწიერი წარმოსახვების ნაყოფი და დემონთა მხრიდან ჩვენი აბუჩად აგდება. კარგი იქნება, სიზმრებს გაღვიძებისთანავე თუ მოვიშორებთ და დავივიწყებთ. ნურც ღამით ნანახი საშინელი, პირქუში სიზმრებით დავიმძიმებთ სულს და ნურც კეთილი სიზმრებით აღვფრთოვანდებით. უკეთესი იქნება, ყოველ დილას მადლობა შევწიროთ ღმერთს, შევევედროთ, რომ დაგვიფაროს ხილული და უხილავი მტრისაგან, წარმართოს ჩვენი გზები მისი მადლითა და კაცთმოყვარეობით; გაგვაძლიეროს რწმენაში და გვატარებინოს მისი წმინდა ნება. – რა ცოდვაა მემთვრალეობა? – მემთვრალეობა ჩვენი დროის საშინელი სენია. ზოგიერთი ადამიანი მემთვრალეობით (მემთვრალეობაში ნარკომანიაც იგულისხმება) თითქოს ცდილობს, რეალურ ცხოვრებას მოწყდეს და თავის სამყაროში იცხოვროს. "ღვინო ახალისებს გულსა კაცისასა" , – ამბობს თავის ფსალმუნში დავით მეფე. ეკლესია ღვინის ზომიერად მიღებას არავის უკრძალავს. არის დღესასწაულები, როცა სასურველია, ადამიანმა ღვინო მიიღოს (მაგალითად, აღდგომა, ქრისტეშობა), ოღონდ არა – განუსაზღვრელი ოდენობით. ქართულ სუფრას უდიდესი ტრადიციები აქვს. სუფრასთან ნათქვამი სადღეგრძელო, თუ კარგად დავაკვირდებით, იგივე ლოცვაა ღვთის წინაშე აღვლენილი. ქართველი კაცი უფალს ადიდებს, ანგელოზებსა და წმინდანებს შემწეობას სთხოვს, გარდაცვლილებს სასუფეველს უსურვებს და ა. შ. მემთვრალეობა კი სულ სხვა რამეა. "ნუ დაითვრებით ღვინითა, არამედ აღივსენით სულითა", – გვარიგებს პავლე მოციქული. ამ სიტყვებით ის, რა თქმა უნდა, არ გვირჩევს, მოვიძულოთ ღვინო, არამედ შეგვაგონებს, რომ შორს დავდგეთ მემთვრალეობისაგან. ეს ის სენია, რომლის გამოც უამრავი ოჯახი ინგრევა. ადამიანს საკუთარი ნება აღარ აქვს და ის მთლიანად ბოროტის ნების გამტარებელი ხდება. ე.ი. აღარ ხდება ადამიანისა და უფლის თანხვედრა, სინერგია. არავინ ისეთი თავაზიანი არ არის ეშმაკთან, როგორც მთვრალი, რადგან ისე არავინ აღასრულებს მის ნებას, როგორც ლოთი. უზომოდ მთვრალ ადამიანს წესიერ ოჯახშიც კი არ უშვებენ, არათუ ცათა სასუფეველშიო, გვასწავლიან წმინდა მამები. – ალბათ ქრისტიანებმა მათთვის უნდა ვილოცოთ, რომ ეს სენი დაძლიონ. – რა თქმა უნდა, არსებობს სპეციალური ლოცვები მემთვრალეობის წინააღმდეგ, რომლებიც მათმა ახლობლებმა უნდა იკითხონ, მოიხსენიონ წირვაზე, პარაკლისზე, როგორც უძლურებაში მყოფნი, ილოცონ საკუთარი სიტყვებით. ღმერთი სიყვარულითა და გულით აღვლენილ ნებისმიერ სიტყვებს შეისმენს. ამქვეყნად არ არსებობს ისეთი უძლურება, რომლის განკურნება და მონანიებაც, რა თქმა უნდა, ღვთის შეწევნით, შეუძლებელი იყოს. ანა ნოდია | |
| კატეგორია: სტატიები | დაამატა: mamao (2011-12-18) | ავტორი: მამა გიორგი სხირტლაძე | |
| ნანახია: 1541 | |
შესვლა საიტზე